Kettinum stolið 19. júlí 2004 00:01 Smári Jósepsson segir undarlega sögu sem hann hleraði á kaffihúsi Það var fyrir einhverju síðan sem að ég sat í mestu makindum, las blöðin og svolgraði í mig kaffi á ónefndum stað niðri í miðbæ Reykjavíkur. Á næsta borði við mig sátu ungir menn og skeggræddu málin. Ég komst ekki hjá því að heyra einn þeirra segja frá raunum sínum, enda var kauði svekktur með eindæmum og há raust hans fór vart framhjá viðstöddum. Ég laumaðist til að punkta hjá mér helstu atriði sögunnar enda ekki á hverjum degi sem maður heyrir frá eins sérstæðum atburði sem þessum.Maðurinn hafði eytt hárri fjárhæð í persa- og skógarkattarblöndu fyrir nokkrum árum síðan. Hafði hann komið kisa fyrir í hýsingu norður í landi í þeirri von um að finna öfluga læðu með fjölgun í huga. Kattarástríða mannsins leyndi sér ekki og fylgdist ég fullur aðdáunar með gangi mála og hélt áfram að hripa niður það sem mér barst til eyrna.Kattarunnandinn hélt áfram með sögu sína, sagði að allt hafi leikið í lyndi, búið væri að finna kærustu handa högnanum og getnaður hefði verið á næsta leyti. Þá hafi, öllum að óvörum, kisi stungið af. Ætli hann hafi guggnað á pressunni, fundið sér kærustu að eigin vali? Dagarnir urðu að mánuðum en ekkert bólaði á litla félaganum. Skildi hann hafa orðið fyrir bíl, stokkið um borð í skip eða var hann fluttur eitthvert annað? Ég pantaði hvern kaffibollann á fætur öðrum og réð mér vart af spennu.Kom í ljós að litla demantinum hafði verið stolið, hann geltur og búið að eyrnamerkja hann nýjum eigenda. Það lá við að tár runnu niður kinnar sögumannsins, slíkt var svekkelsið yfir óhemjuganginum. Gat fólk virkilega vanvirt eignarétt annarra á svo grófan hátt? Félagar mannsins hughreystu hann og ráðlögðu honum jafnframt að kæra málið til lögreglunnar. Framferði af þessu tagi væri eitthvað sem enginn ætti að komast upp með. Sjálfur tók ég stefnuna heim á leið, uppþembdur af kaffidrykkju, með nýja sögu í farteskinu. "Félagarnir verða orðlausir er þeir heyra þessa," hugsaði ég með mér. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Smári Jósepsson segir undarlega sögu sem hann hleraði á kaffihúsi Það var fyrir einhverju síðan sem að ég sat í mestu makindum, las blöðin og svolgraði í mig kaffi á ónefndum stað niðri í miðbæ Reykjavíkur. Á næsta borði við mig sátu ungir menn og skeggræddu málin. Ég komst ekki hjá því að heyra einn þeirra segja frá raunum sínum, enda var kauði svekktur með eindæmum og há raust hans fór vart framhjá viðstöddum. Ég laumaðist til að punkta hjá mér helstu atriði sögunnar enda ekki á hverjum degi sem maður heyrir frá eins sérstæðum atburði sem þessum.Maðurinn hafði eytt hárri fjárhæð í persa- og skógarkattarblöndu fyrir nokkrum árum síðan. Hafði hann komið kisa fyrir í hýsingu norður í landi í þeirri von um að finna öfluga læðu með fjölgun í huga. Kattarástríða mannsins leyndi sér ekki og fylgdist ég fullur aðdáunar með gangi mála og hélt áfram að hripa niður það sem mér barst til eyrna.Kattarunnandinn hélt áfram með sögu sína, sagði að allt hafi leikið í lyndi, búið væri að finna kærustu handa högnanum og getnaður hefði verið á næsta leyti. Þá hafi, öllum að óvörum, kisi stungið af. Ætli hann hafi guggnað á pressunni, fundið sér kærustu að eigin vali? Dagarnir urðu að mánuðum en ekkert bólaði á litla félaganum. Skildi hann hafa orðið fyrir bíl, stokkið um borð í skip eða var hann fluttur eitthvert annað? Ég pantaði hvern kaffibollann á fætur öðrum og réð mér vart af spennu.Kom í ljós að litla demantinum hafði verið stolið, hann geltur og búið að eyrnamerkja hann nýjum eigenda. Það lá við að tár runnu niður kinnar sögumannsins, slíkt var svekkelsið yfir óhemjuganginum. Gat fólk virkilega vanvirt eignarétt annarra á svo grófan hátt? Félagar mannsins hughreystu hann og ráðlögðu honum jafnframt að kæra málið til lögreglunnar. Framferði af þessu tagi væri eitthvað sem enginn ætti að komast upp með. Sjálfur tók ég stefnuna heim á leið, uppþembdur af kaffidrykkju, með nýja sögu í farteskinu. "Félagarnir verða orðlausir er þeir heyra þessa," hugsaði ég með mér.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun