Birgir Örn Steinarsson veltir því fyrir sér hvort æðri máttur sé góður fyrir poppið
.
Andskotinn. Nú er meira að segja Madonna komin í hlutverk trúboða. Hún er komin með leið á trúboðastellingunni, og öllu kynlífi yfirhöfuð, og kýs frekar að hella yfir aðdáendur sína boðskap Kaballah en að ögra áhorfendum með nekt sinni.
Þegar poppstjörnur fá andlega vakningu er oft voðinn vís. Cat Stevens fékk hreinlega leið á ruglinu þegar hann kynntist Allah og hætti að gera tónlist. Þá blótuðu líklegast margir aðdáendur hans nýja félaga.
Aftur á móti geta aðdáendur Johnny Cash þakkað Guði fyrir American-upptökurnar. Án hans hefði Cash endað á teininum í stóra grillinu niðri fyrir mörgum árum síðan.
Eftir að Bono í U2 frelsaðist setti hann sig í hlutverk Messíasar og ákvað að reyna bjarga heiminum. Honum hefur reyndar tekist ágætlega til og er á góðri leið með að vinna sig dýrlingatölu. Beyoncé Knowles þakkar svo Guði reglulega fyrir að hafa blessað sig með guðdómlegri rödd. Kórstrákarnir þakka honum fyrir restina af líkama hennar þegar þeir eru í einrúmi.
Eftir að Martin Gore fann sinn æðri mátt fór hann að semja betri lög. Djammuglur syngja hástöfum með laginu Personal Jesus á fylliríum án þess að átta sig á að þær gætu alveg eins verið að fara með æðruleysisbæn AA-samtakanna, innihaldið er nánast hið sama.
Ég er í ágætu sambandi við minn æðri mátt. Mættinum kynntist ég krjúpandi, sjö ára, fyrir framan bláma-altarið inn í stofu með Star Wars myndirnar á. Hef þó ekki fundið nein trúarbrögð sem henta, enda gefur orðið til kynna að það séu brögð í tafli. Hver er ykkar æðri máttur?
