Bandaríkjaforseti 4. nóvember 2004 00:01 Bandaríska þjóðin hefur valið sér forseta - George W. Bush - sem verður leiðtogi hennar næstu fjögur árin. Bush hefur þar með annað kjörtímabil sitt í janúar á næsta ári. Hann á mikið verk fyrir höndum við að auka tiltrú manna á Bandaríkjunum á næstu fjórum árum. Ekki síst þarf hann að sameina þjóð sína eftir kosningarnar og auka traust almennings í Evrópu og víðar í heiminum á Bandaríkjunum. Það er því ærið verkefni sem bíður nýs forseta Bandaríkjanna innanlands og utan. Kosningabaráttan hefur líklega aldrei á síðari árum verið jafn spennandi og nú. Þarf að leita allt aftur til ársins 1960 þegar Kennedy og Nixon áttust við og Kennedy hafði sigur sem kunnugt er. Eðli málsins samkvæmt ætti sitjandi forseti að hafa töluvert forskot á mótframbjóðandann, en svo var ekki að þessu sinni. Úrslitin endurspegla niðurstöður skoðanakannana, en sem betur fer virðist sigur Bush afgerandi því hann hefur á fjórðu milljón atkvæða fram yfir Kerry. Ekki er þó um yfirburðasigur varðandi fjölda kjörmanna að ræða, eins og t.d. þegar Ronald Reagan bauð sig fram í síðara skiptið. Það styrkir enn stöðu Bush á heimavelli að repúblikanar hafa aukið styrk sinn í báðum deildum þingsins, Öldungadeildinni og Fulltrúadeildinni. Þá er það ákveðið áfall fyrir demókrata að leiðtogi þeirra í Öldungadeildinni, Tom Daschle frá Suður-Dakota, tapaði sæti sínu eftir margra ára setu þar og áður í Fulltrúadeildinni. Þótt sigur Bush í kosningunum sé afgerandi og hann hafi meirihluta þeirra sem tóku þátt í kosningunum á bak við sig er ekki þar með sagt að hann hafi styrkt stöðu sína á jafn sannfærandi hátt í Evrópu og öðrum heimshlutum. Það er ekki nóg að stjórnvöld í einstökum löndum fagni endurkjöri hans, heldur verður hann líka að vera studdur af almenningi um heim allan ef honum á að farnast vel. Stríðið í Írak situr í mörgum og fólki finnst að það hafi verið dýru verði keypt að steypa Saddam Hussein af stóli. Þá er deila Ísraela og Palestínumanna enn óleyst, en það var einmitt eitt af höfuðmarkmiðum Clintons síðustu dagana í forsetastóli að leiða hana til lykta. Sigur Bush er okkur Íslendingum í hag varðandi tvíhliða samskipti landanna. Bandaríkin hafa löngum verið ein helsta vinaþjóð okkar og verða væntanlega áfram. Bush hefur þegar sett sig vel inn í sameiginleg málefni okkar, og fyrirhugaður fundur Davíðs Oddssonar og Colins Powell í Washington síðar í mánuðinum bendir til þess að lausn sé í sjónmáli varðandi varnarmálin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Kári Jónasson Mest lesið Þegar samfélagið þagnar Benóný Valur Jakobsson Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun Dóru Björt svarað! Jón G. Hauksson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Ekki mínir hagsmunir Berglind Hlín Baldursdóttir Skoðun Morðæðið á Gaza - Vitfirringin má ekki eyðileggja mennskuna Jón Baldvin Hannesson Skoðun Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon Skoðun Óásættanleg málsmeðferð Linda Íris Emilsdóttir,Katrín Oddsdóttir Skoðun Samþjöppunin hefur ekkert að gera með veiðigjöldin Sigurjón Þórðarson Skoðun Leikskólagjöld í Kópavogi þau hæstu á landinu Örn Arnarson Skoðun
Bandaríska þjóðin hefur valið sér forseta - George W. Bush - sem verður leiðtogi hennar næstu fjögur árin. Bush hefur þar með annað kjörtímabil sitt í janúar á næsta ári. Hann á mikið verk fyrir höndum við að auka tiltrú manna á Bandaríkjunum á næstu fjórum árum. Ekki síst þarf hann að sameina þjóð sína eftir kosningarnar og auka traust almennings í Evrópu og víðar í heiminum á Bandaríkjunum. Það er því ærið verkefni sem bíður nýs forseta Bandaríkjanna innanlands og utan. Kosningabaráttan hefur líklega aldrei á síðari árum verið jafn spennandi og nú. Þarf að leita allt aftur til ársins 1960 þegar Kennedy og Nixon áttust við og Kennedy hafði sigur sem kunnugt er. Eðli málsins samkvæmt ætti sitjandi forseti að hafa töluvert forskot á mótframbjóðandann, en svo var ekki að þessu sinni. Úrslitin endurspegla niðurstöður skoðanakannana, en sem betur fer virðist sigur Bush afgerandi því hann hefur á fjórðu milljón atkvæða fram yfir Kerry. Ekki er þó um yfirburðasigur varðandi fjölda kjörmanna að ræða, eins og t.d. þegar Ronald Reagan bauð sig fram í síðara skiptið. Það styrkir enn stöðu Bush á heimavelli að repúblikanar hafa aukið styrk sinn í báðum deildum þingsins, Öldungadeildinni og Fulltrúadeildinni. Þá er það ákveðið áfall fyrir demókrata að leiðtogi þeirra í Öldungadeildinni, Tom Daschle frá Suður-Dakota, tapaði sæti sínu eftir margra ára setu þar og áður í Fulltrúadeildinni. Þótt sigur Bush í kosningunum sé afgerandi og hann hafi meirihluta þeirra sem tóku þátt í kosningunum á bak við sig er ekki þar með sagt að hann hafi styrkt stöðu sína á jafn sannfærandi hátt í Evrópu og öðrum heimshlutum. Það er ekki nóg að stjórnvöld í einstökum löndum fagni endurkjöri hans, heldur verður hann líka að vera studdur af almenningi um heim allan ef honum á að farnast vel. Stríðið í Írak situr í mörgum og fólki finnst að það hafi verið dýru verði keypt að steypa Saddam Hussein af stóli. Þá er deila Ísraela og Palestínumanna enn óleyst, en það var einmitt eitt af höfuðmarkmiðum Clintons síðustu dagana í forsetastóli að leiða hana til lykta. Sigur Bush er okkur Íslendingum í hag varðandi tvíhliða samskipti landanna. Bandaríkin hafa löngum verið ein helsta vinaþjóð okkar og verða væntanlega áfram. Bush hefur þegar sett sig vel inn í sameiginleg málefni okkar, og fyrirhugaður fundur Davíðs Oddssonar og Colins Powell í Washington síðar í mánuðinum bendir til þess að lausn sé í sjónmáli varðandi varnarmálin.
Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon Skoðun
Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon Skoðun