Eldfim orð Lára G. Sigurðardóttir skrifar 19. nóvember 2018 07:00 Undanfarna daga hafa norðanvindar blásið þykkum reyk yfir bæinn okkar í Norður-Kaliforníu. Eldarnir eru svo öflugir að þeir jöfnuðu bæinn Paradís við jörðu á nokkrum klukkustundum. Og þeir loga enn af fullum krafti. Aldrei fyrr hafa skógareldar verið jafn mannvígir í Kaliforníu-fylki. 76 hafa látist og yfir þúsund er ekki búið að staðsetja. Þó svo að bærinn okkar sé ekki í hættu vekur reykurinn okkur til umhugsunar um hve margir eiga um sárt að binda. Og atburðarrásin á sér hliðstæðu. Eins og eldarnir getum við mannfólkið eitrað andrúmsloftið með orðum; „...hann er fáviti“ og „...hún er drusla.“ Eldheit orðin flæða af vörum okkar eins og vindurinn úr norðri og kynda undir mengun meðal okkar. Manni hættir allt of oft til að setjast í dómarasætið og ákveða hvernig aðrir eiga að haga sér. En til er fólk sem sendir frá sér ferska vinda. Slíkt fólk vill öðrum vel. Það dæmir ekki og er til staðar fyrir aðra. Þú veist hvernig andrúmsloft þú gengur inn í þegar þú mætir slíku fólk. Ólíkt eldunum í Kaliforníu höfum við val um að menga andrúmsloftið eða sjá til þess að fólk geti sótt súrefni til okkar. Þegar fólk baktalar er okkar að ákveða hvort við tökum undir slíkt tal. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Gróðureldar í Kaliforníu Lára G. Sigurðardóttir Mest lesið Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson Skoðun Framtíðarsýn í samgöngumálum er mosavaxin Sigurður Páll Jónsson Skoðun Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson Skoðun Landsbyggðin án háskóla? Ketill Sigurður Jóelsson Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir Skoðun Ruben Amorim og sveigjanleiki – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun Reykjavíkurmódel á kvennaári Sóley Tómasdóttir Skoðun
Undanfarna daga hafa norðanvindar blásið þykkum reyk yfir bæinn okkar í Norður-Kaliforníu. Eldarnir eru svo öflugir að þeir jöfnuðu bæinn Paradís við jörðu á nokkrum klukkustundum. Og þeir loga enn af fullum krafti. Aldrei fyrr hafa skógareldar verið jafn mannvígir í Kaliforníu-fylki. 76 hafa látist og yfir þúsund er ekki búið að staðsetja. Þó svo að bærinn okkar sé ekki í hættu vekur reykurinn okkur til umhugsunar um hve margir eiga um sárt að binda. Og atburðarrásin á sér hliðstæðu. Eins og eldarnir getum við mannfólkið eitrað andrúmsloftið með orðum; „...hann er fáviti“ og „...hún er drusla.“ Eldheit orðin flæða af vörum okkar eins og vindurinn úr norðri og kynda undir mengun meðal okkar. Manni hættir allt of oft til að setjast í dómarasætið og ákveða hvernig aðrir eiga að haga sér. En til er fólk sem sendir frá sér ferska vinda. Slíkt fólk vill öðrum vel. Það dæmir ekki og er til staðar fyrir aðra. Þú veist hvernig andrúmsloft þú gengur inn í þegar þú mætir slíku fólk. Ólíkt eldunum í Kaliforníu höfum við val um að menga andrúmsloftið eða sjá til þess að fólk geti sótt súrefni til okkar. Þegar fólk baktalar er okkar að ákveða hvort við tökum undir slíkt tal.