Aukabúgrein Magnús Guðmundsson skrifar 16. janúar 2017 07:00 Fyrsta skrefið að framförum er oftar en ekki fólgið í skilningi. Skilningi samfélagsins á viðkomandi þörfum og möguleikum til framtíðar, samfélaginu öllu til heilla. Staða lista á Íslandi er gott dæmi um þetta en til þess að efla skilning ráðamanna og líkast til samfélagsins alls var á sínum tíma farið að tala í auknum mæli um listsköpun sem „skapandi greinar“ en hugtakið bæði víkkar skilning okkar á sköpun og tekur sér sess í orðræðunni sem atvinnugrein. Í framhaldinu mátti líka sýna fram á það vandræðalaust að þessar svokölluðu skapandi greinar eru öflugur og arðbær atvinnuvegur sem margborgar sig fjárhagslega fyrir þjóðarbúskapinn þó svo skilningurinn sé ekki alltaf til staðar. Það er í sjálfu sér merkilegt þar sem allt virðist snúast um peninga í íslensku samfélagi. Þeir eru upphaf og endir alls. Í nýjum stjórnarsáttmála nýrrar ríkisstjórnar er að finna ákveðna staðfestingu á þessu en þar segir: „Menning og skapandi greinar verða sífellt mikilvægari hluti atvinnulífs og verðmætasköpunar í íslensku samfélagi. Ríkisstjórnin mun leggja sig fram um að búa skapandi greinum vandaða umgjörð og gott starfsumhverfi.“ Það má að sönnu taka undir að menning og skapandi greinar séu sífellt mikilvægari hluti af atvinnulífinu enda ört vaxandi atvinnugrein sem býr yfir miklum fjárfestingartækifærum fyrir þjóðina. En um það segir sáttmálinn ekkert. Heldur aðeins eitthvað um „vandaða umgjörð og gott starfsumhverfi“. Hvað er það? Satt best að segja þá hljómar það eins og innantómt loforð um ekki neitt. Í besta falli vísbending um skilningsleysi á fjárfestingar- og framtíðarmöguleikum listarinnar í landinu. Í einhverri nítjándualdarhugsun hefur listsköpun sem atvinnugrein lengi mátt búa við það að vera einhvers konar hliðargrein við menntun fremur en sjálfstæð atvinnugrein. Atvinnugrein sem rétt eins og sjávarútvegur og ferðaþjónusta, svo dæmi sé tekið, er uppfull af tækifærum fyrir framsækna þjóð. Það er því eiginlega fyrst og fremst synd að við skulum ætla að halda áfram að láta þessi tækifæri fram hjá okkur fara. Enn og áfram. Kristján Þór Júlíusson, nýskipaður mennta- og menningarmálaráðherra, á eftir að hafa ærinn starfa við að gera bragarbót á íslenska menntakerfinu. Verkefnið hlýtur að vera að byggja upp til lengri tíma menntakerfi sem þjónustar landsmenn alla og samfélag sitt inn í nýja og ört breytilega tíma. Það er fullt starf og vel það svo það er í raun glórulaust að nú þegar ný ríkisstjórn er að keppast við að endurskipuleggja innviði stjórnsýslunnar með fjölgun ráðherra að ein vænlegasta atvinnugrein þjóðarinnar til framtíðar eigi að liggja áfram sem aukabúgrein við menntamálin. Þessu þurfum við að breyta eða öllu heldur, þessu þarf ný ríkisstjórn að breyta. Sýna landsmönnum fram á að hún hugsi til framtíðar. Þori að fjárfesta í öðru en steypu, stáli, stíflum, fiski og ferðamönnum með fullri virðingu.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnús Guðmundsson Mest lesið Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Fyrsta skrefið að framförum er oftar en ekki fólgið í skilningi. Skilningi samfélagsins á viðkomandi þörfum og möguleikum til framtíðar, samfélaginu öllu til heilla. Staða lista á Íslandi er gott dæmi um þetta en til þess að efla skilning ráðamanna og líkast til samfélagsins alls var á sínum tíma farið að tala í auknum mæli um listsköpun sem „skapandi greinar“ en hugtakið bæði víkkar skilning okkar á sköpun og tekur sér sess í orðræðunni sem atvinnugrein. Í framhaldinu mátti líka sýna fram á það vandræðalaust að þessar svokölluðu skapandi greinar eru öflugur og arðbær atvinnuvegur sem margborgar sig fjárhagslega fyrir þjóðarbúskapinn þó svo skilningurinn sé ekki alltaf til staðar. Það er í sjálfu sér merkilegt þar sem allt virðist snúast um peninga í íslensku samfélagi. Þeir eru upphaf og endir alls. Í nýjum stjórnarsáttmála nýrrar ríkisstjórnar er að finna ákveðna staðfestingu á þessu en þar segir: „Menning og skapandi greinar verða sífellt mikilvægari hluti atvinnulífs og verðmætasköpunar í íslensku samfélagi. Ríkisstjórnin mun leggja sig fram um að búa skapandi greinum vandaða umgjörð og gott starfsumhverfi.“ Það má að sönnu taka undir að menning og skapandi greinar séu sífellt mikilvægari hluti af atvinnulífinu enda ört vaxandi atvinnugrein sem býr yfir miklum fjárfestingartækifærum fyrir þjóðina. En um það segir sáttmálinn ekkert. Heldur aðeins eitthvað um „vandaða umgjörð og gott starfsumhverfi“. Hvað er það? Satt best að segja þá hljómar það eins og innantómt loforð um ekki neitt. Í besta falli vísbending um skilningsleysi á fjárfestingar- og framtíðarmöguleikum listarinnar í landinu. Í einhverri nítjándualdarhugsun hefur listsköpun sem atvinnugrein lengi mátt búa við það að vera einhvers konar hliðargrein við menntun fremur en sjálfstæð atvinnugrein. Atvinnugrein sem rétt eins og sjávarútvegur og ferðaþjónusta, svo dæmi sé tekið, er uppfull af tækifærum fyrir framsækna þjóð. Það er því eiginlega fyrst og fremst synd að við skulum ætla að halda áfram að láta þessi tækifæri fram hjá okkur fara. Enn og áfram. Kristján Þór Júlíusson, nýskipaður mennta- og menningarmálaráðherra, á eftir að hafa ærinn starfa við að gera bragarbót á íslenska menntakerfinu. Verkefnið hlýtur að vera að byggja upp til lengri tíma menntakerfi sem þjónustar landsmenn alla og samfélag sitt inn í nýja og ört breytilega tíma. Það er fullt starf og vel það svo það er í raun glórulaust að nú þegar ný ríkisstjórn er að keppast við að endurskipuleggja innviði stjórnsýslunnar með fjölgun ráðherra að ein vænlegasta atvinnugrein þjóðarinnar til framtíðar eigi að liggja áfram sem aukabúgrein við menntamálin. Þessu þurfum við að breyta eða öllu heldur, þessu þarf ný ríkisstjórn að breyta. Sýna landsmönnum fram á að hún hugsi til framtíðar. Þori að fjárfesta í öðru en steypu, stáli, stíflum, fiski og ferðamönnum með fullri virðingu.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu
Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun
Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun
Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun