Nútíminn sem var María Elísabet Bragadóttir skrifar 25. maí 2016 07:00 Ég var nýorðin 10 ára í maí 2003 og þótti aldurinn farinn að segja til sín. Mér skildist að ómögulegt væri að kortleggja nútímann því kennileitin yrðu ekki augljós fyrr en grafin í fönn og orðin að fortíð. Ég einblíndi þess vegna á framtíðina. Fyrir utan gsm-síma á stærð við fingurnögl og fljúgandi bíla olli hún mér hugarangri. Var viss um að ég væri hársbreidd frá því að hverfa frá æskunni. Mannsævin væri þannig samsett að ég myndi á vissum tímapunkti upplifa óhugnanleg umskipti. Fengi splunkunýtt fullorðinssjálf. Aðra stundina forhertur unglingur. Myndi skilja eftir mig sviðna akra og eyðilagða foreldra. Þá næstu skjálfhent gamalmenni með lifrarbletti á handarbakinu að skrúfa skelplötulok af pilluglasi. Nýkomin úr vikulegri lagningu með ljósrauðan varalit smitaðan út í hrukkurnar. Saumandi út í púða, bíðandi dauðans. Fengi engu ráðið. Hvorugt hugnaðist mér. Umkomuleysið gagnvart tímanum algjört. Hin karakterísku vatnaskil reyndust þó engan veginn raunveruleg. Í æsku minni voru helgarpabbar úti um allar trissur. Þrátt fyrir það sá ég þá aldrei sem kennileiti í kortlagningu á nútímanum þó þeir væru það. Nú heyri ég því fleygt að helgarpabbarnir séu skilgetin afkvæmi fortíðarinnar. Glaðbeittir að panta hamborgaratilboð í gegnum bílalúgu á leiðinni í Keiluhöllina. Með sjálflýsandi bros við kjötborðið í Nóatúni að kaupa kíló af frönskum. Síðan keyra þeir rólega út af sviðinu og ný leikmynd er sett upp. Senn rykfalla þeir svo á sama stað og lyklabörnin frá síðustu öld. Þegar öllu er á botninn hvolft er nútíminn næstum alltaf gamaldags.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 25. maí Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson Skoðun Ef þetta er rétt – hvað er þá rangt? Anna Berg Samúelsdóttir Skoðun
Ég var nýorðin 10 ára í maí 2003 og þótti aldurinn farinn að segja til sín. Mér skildist að ómögulegt væri að kortleggja nútímann því kennileitin yrðu ekki augljós fyrr en grafin í fönn og orðin að fortíð. Ég einblíndi þess vegna á framtíðina. Fyrir utan gsm-síma á stærð við fingurnögl og fljúgandi bíla olli hún mér hugarangri. Var viss um að ég væri hársbreidd frá því að hverfa frá æskunni. Mannsævin væri þannig samsett að ég myndi á vissum tímapunkti upplifa óhugnanleg umskipti. Fengi splunkunýtt fullorðinssjálf. Aðra stundina forhertur unglingur. Myndi skilja eftir mig sviðna akra og eyðilagða foreldra. Þá næstu skjálfhent gamalmenni með lifrarbletti á handarbakinu að skrúfa skelplötulok af pilluglasi. Nýkomin úr vikulegri lagningu með ljósrauðan varalit smitaðan út í hrukkurnar. Saumandi út í púða, bíðandi dauðans. Fengi engu ráðið. Hvorugt hugnaðist mér. Umkomuleysið gagnvart tímanum algjört. Hin karakterísku vatnaskil reyndust þó engan veginn raunveruleg. Í æsku minni voru helgarpabbar úti um allar trissur. Þrátt fyrir það sá ég þá aldrei sem kennileiti í kortlagningu á nútímanum þó þeir væru það. Nú heyri ég því fleygt að helgarpabbarnir séu skilgetin afkvæmi fortíðarinnar. Glaðbeittir að panta hamborgaratilboð í gegnum bílalúgu á leiðinni í Keiluhöllina. Með sjálflýsandi bros við kjötborðið í Nóatúni að kaupa kíló af frönskum. Síðan keyra þeir rólega út af sviðinu og ný leikmynd er sett upp. Senn rykfalla þeir svo á sama stað og lyklabörnin frá síðustu öld. Þegar öllu er á botninn hvolft er nútíminn næstum alltaf gamaldags.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 25. maí