Takk, Lagerfeld! Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 8. september 2015 07:00 Ég held að íþróttaunnendur geri sér ekki grein fyrir álaginu sem fylgir landsliðsleikjum. Á okkur hinum. Þið eruð glöð og full af orku en við erum ráðvillt, tætt og ósköp óörugg. Og samviskubitið. Maður minn. Maður upplifir sig fullkomlega útundan og fær ítrekað á tilfinninguna að maður sé að missa af einhverju stórkostlegu. Ég verð spennt á öðrum stöðum en allir hinir. Ég spyr: Hvað? Hvað? þegar allir taka fyrir andlitið en enginn svarar mér heldur snúa þeir sér að einhverjum öðrum og andskotast í kór. Allt í einu er ég farin að plokka af mér naglalakkið eða rúlla í gegnum Facebook þar til ég ranka við mér full af skömm yfir að hafa misst af stærsta mómentinu – þessu sem ég var búin að bíða eftir í hálftíma. Svo gerist ég ítrekað taktlaus og hringi í fólk til að spjalla á fullkomlega vitlausum tímum eða sendi skilaboð sem virðast hverfa út í loftið og uppsker mikla höfnunartilfinningu. Á sunnudaginn lá mér mikið á hjarta og þar sem vinum mínum þykir ósköp vænt um mig var mér ekki sagt að halda kjafti en ég veit þá langaði mjög mikið til þess. Þeir horfðu í gegnum mig og sögðu já og nei á kolvitlausum stöðum. Það var sárt. En ég er hópsál og svo stolt af afreksfólkinu okkar. Ég hef því lagt ýmislegt á mig. Lærði til dæmis skipulega öll nöfnin á landliðsmönnunum í handbolta, las mér til um þá og gerði að „strákunum mínum“. Var farin að geta sagt: „Ohh, Guðjón Valur er svo svona,“ og „Vá, týpískur Robbi Gunn!“ Svo er núna heilt fótboltalið sem ég veit ekki nöfnin á, veit ekki hvaða stöðu þeir spila og bugast svolítið því þeir eru rosalega margir og svo sjaldan í nærmynd í sjónvarpinu þannig að maður sér aldrei andlitin. Svo kalla ég þjálfarann alltaf Lagerfeld og er farin að óttast um að það muni á endanum koma mér í alvarleg vandræði. Já, það sem á mann er lagt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun
Ég held að íþróttaunnendur geri sér ekki grein fyrir álaginu sem fylgir landsliðsleikjum. Á okkur hinum. Þið eruð glöð og full af orku en við erum ráðvillt, tætt og ósköp óörugg. Og samviskubitið. Maður minn. Maður upplifir sig fullkomlega útundan og fær ítrekað á tilfinninguna að maður sé að missa af einhverju stórkostlegu. Ég verð spennt á öðrum stöðum en allir hinir. Ég spyr: Hvað? Hvað? þegar allir taka fyrir andlitið en enginn svarar mér heldur snúa þeir sér að einhverjum öðrum og andskotast í kór. Allt í einu er ég farin að plokka af mér naglalakkið eða rúlla í gegnum Facebook þar til ég ranka við mér full af skömm yfir að hafa misst af stærsta mómentinu – þessu sem ég var búin að bíða eftir í hálftíma. Svo gerist ég ítrekað taktlaus og hringi í fólk til að spjalla á fullkomlega vitlausum tímum eða sendi skilaboð sem virðast hverfa út í loftið og uppsker mikla höfnunartilfinningu. Á sunnudaginn lá mér mikið á hjarta og þar sem vinum mínum þykir ósköp vænt um mig var mér ekki sagt að halda kjafti en ég veit þá langaði mjög mikið til þess. Þeir horfðu í gegnum mig og sögðu já og nei á kolvitlausum stöðum. Það var sárt. En ég er hópsál og svo stolt af afreksfólkinu okkar. Ég hef því lagt ýmislegt á mig. Lærði til dæmis skipulega öll nöfnin á landliðsmönnunum í handbolta, las mér til um þá og gerði að „strákunum mínum“. Var farin að geta sagt: „Ohh, Guðjón Valur er svo svona,“ og „Vá, týpískur Robbi Gunn!“ Svo er núna heilt fótboltalið sem ég veit ekki nöfnin á, veit ekki hvaða stöðu þeir spila og bugast svolítið því þeir eru rosalega margir og svo sjaldan í nærmynd í sjónvarpinu þannig að maður sér aldrei andlitin. Svo kalla ég þjálfarann alltaf Lagerfeld og er farin að óttast um að það muni á endanum koma mér í alvarleg vandræði. Já, það sem á mann er lagt.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun