Milli steins og sleggju Fanney Birna Jónsdóttir skrifar 7. maí 2014 10:28 Það er örugglega erfitt og vanþakklátt starf að sinna formennsku stærstu samtaka atvinnurekenda á landinu og sigla kjarasamningum líkt og þeim sem samið var um í desember í höfn. Ábyrgðin sem hvílir á herðum þeirra sem sinna þessum störfum er mikil, ekki aðeins gagnvart viðsemjendum og skjólstæðingum sem samið er fyrir heldur einnig gagnvart efnahagslífi heillar þjóðar. Ekki bætir úr skák að kjarasamningar eru afskaplega viðkvæmir. Þegar ríkið samdi nú á dögunum við framhaldsskólakennara og BHM um meiri launahækkanir en kveðið var á um í kjarasamningunum fyrir jól fór allt í uppnám. Forsvarsmenn launþegahreyfinga risu strax upp á afturlappirnar og sögðu að forsendur samninga væru brostnar. Formaður Samtaka atvinnulífsins um þessar mundir er einnig forstjóri Icelandair Group, móðurfélags Icelandair, en flugmenn félagsins hafa boðað verkfall á föstudaginn sem mun hafa áhrif á 46 flugferðir á vegum félagsins og raska ferðum líklegast um 7.000 manns verði af því. Ekki aðeins myndi slíkt verkfall hafa gríðarleg áhrif á ferðaþjónustuna í heild og valda ómældu tjóni, heldur munu flugmenn ekki síður valda vinnuveitanda sínum, Icelandair, talsverðu tapi. Samúð með þessari verkfallsboðun verður að teljast við frostmark. Fyrir utan þá staðreynd að flugmenn Icelandair eru með á bilinu 1,5 milljónir til 2 milljónir í tekjur á mánuði þá hefur Fréttablaðið greint frá því að kröfur flugmanna séu margföld sú 2,8 prósenta hækkun sem SA samdi um við ASÍ fyrir jól. Með öðrum orðum þá setja þessar kröfur kjarasamningana frá því fyrir jól í algjört uppnám. Þessi staða setur forstjórann og formann Samtaka atvinnulífsins í klemmu. Sem forstjóra Icelandair ber honum skylda til að forða fyrirtækinu frá því tjóni og orðsporsmissi sem verkfallið mun óumdeilanlega valda. Það hlýtur því að teljast afar freistandi að ganga að kröfum flugmanna, sama hversu veruleikafirrtar og freklegar þær eru. En sem formanni SA ber honum að stuðla að ásættanlegri verðbólgu til að halda niðri skuldum fólks og fyrirtækja, minnka atvinnuleysi og auka kaupmátt – þar á meðal þegar hann semur við starfsmenn síns fyrirtækis. Ef hann samþykkir kröfur flugmanna þá er hann í raun að vinna gegn öllu sem Samtök atvinnulífsins hafa boðað upp á síðkastið. Stóra spurningin er hvað verður ofan á. Það er örugglega erfitt að standa í þeim sporum að hafa staðið fyrir samningum sem raunverulega stuðluðu að stöðugleika og gátu náð markmiðum um hæfilega verðbólgu og allt það sem því fylgir, og þurfa síðan að standa í lappirnar gagnvart starfsfólki sínu sem krefst miklum mun meira en almennu launafólki var veitt. Þetta kemur allt í ljós á föstudaginn. Þangað til verðum við bara að vona að minni hagsmunir fái að víkja fyrir meiri. Að heimtufrekjan fái að víkja fyrir hagsmunum þjóðarinnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fanney Birna Jónsdóttir Mest lesið Málþófið er séríslenskt Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Af hverju er verðbólga ennþá svona há? Ólafur Margeirsson Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Arðgreiðslur í sjávarútvegi: Staðreyndir gegn fullyrðingum Elliði Vignisson Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sósíalistaflokkurinn heimilislaus - hvað næst? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Rán um hábjartan dag Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Sól, sumar og símafriður: 10 ráð varðandi skjánotkun í sumarfríinu Anna Laufey Stefánsdóttir,Kristín Ólöf Grétarsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun
Það er örugglega erfitt og vanþakklátt starf að sinna formennsku stærstu samtaka atvinnurekenda á landinu og sigla kjarasamningum líkt og þeim sem samið var um í desember í höfn. Ábyrgðin sem hvílir á herðum þeirra sem sinna þessum störfum er mikil, ekki aðeins gagnvart viðsemjendum og skjólstæðingum sem samið er fyrir heldur einnig gagnvart efnahagslífi heillar þjóðar. Ekki bætir úr skák að kjarasamningar eru afskaplega viðkvæmir. Þegar ríkið samdi nú á dögunum við framhaldsskólakennara og BHM um meiri launahækkanir en kveðið var á um í kjarasamningunum fyrir jól fór allt í uppnám. Forsvarsmenn launþegahreyfinga risu strax upp á afturlappirnar og sögðu að forsendur samninga væru brostnar. Formaður Samtaka atvinnulífsins um þessar mundir er einnig forstjóri Icelandair Group, móðurfélags Icelandair, en flugmenn félagsins hafa boðað verkfall á föstudaginn sem mun hafa áhrif á 46 flugferðir á vegum félagsins og raska ferðum líklegast um 7.000 manns verði af því. Ekki aðeins myndi slíkt verkfall hafa gríðarleg áhrif á ferðaþjónustuna í heild og valda ómældu tjóni, heldur munu flugmenn ekki síður valda vinnuveitanda sínum, Icelandair, talsverðu tapi. Samúð með þessari verkfallsboðun verður að teljast við frostmark. Fyrir utan þá staðreynd að flugmenn Icelandair eru með á bilinu 1,5 milljónir til 2 milljónir í tekjur á mánuði þá hefur Fréttablaðið greint frá því að kröfur flugmanna séu margföld sú 2,8 prósenta hækkun sem SA samdi um við ASÍ fyrir jól. Með öðrum orðum þá setja þessar kröfur kjarasamningana frá því fyrir jól í algjört uppnám. Þessi staða setur forstjórann og formann Samtaka atvinnulífsins í klemmu. Sem forstjóra Icelandair ber honum skylda til að forða fyrirtækinu frá því tjóni og orðsporsmissi sem verkfallið mun óumdeilanlega valda. Það hlýtur því að teljast afar freistandi að ganga að kröfum flugmanna, sama hversu veruleikafirrtar og freklegar þær eru. En sem formanni SA ber honum að stuðla að ásættanlegri verðbólgu til að halda niðri skuldum fólks og fyrirtækja, minnka atvinnuleysi og auka kaupmátt – þar á meðal þegar hann semur við starfsmenn síns fyrirtækis. Ef hann samþykkir kröfur flugmanna þá er hann í raun að vinna gegn öllu sem Samtök atvinnulífsins hafa boðað upp á síðkastið. Stóra spurningin er hvað verður ofan á. Það er örugglega erfitt að standa í þeim sporum að hafa staðið fyrir samningum sem raunverulega stuðluðu að stöðugleika og gátu náð markmiðum um hæfilega verðbólgu og allt það sem því fylgir, og þurfa síðan að standa í lappirnar gagnvart starfsfólki sínu sem krefst miklum mun meira en almennu launafólki var veitt. Þetta kemur allt í ljós á föstudaginn. Þangað til verðum við bara að vona að minni hagsmunir fái að víkja fyrir meiri. Að heimtufrekjan fái að víkja fyrir hagsmunum þjóðarinnar.
Sól, sumar og símafriður: 10 ráð varðandi skjánotkun í sumarfríinu Anna Laufey Stefánsdóttir,Kristín Ólöf Grétarsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun
Sól, sumar og símafriður: 10 ráð varðandi skjánotkun í sumarfríinu Anna Laufey Stefánsdóttir,Kristín Ólöf Grétarsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun