Kvenmannslausir karlar ávíttir Friðrika Benónýsdóttir skrifar 25. júní 2013 06:00 Þremenningar af Alþingi gerðu hálfgerða sneypuför á sumarþing Evrópuráðsins í Strassborg eins og fram kom í fréttum í gær. Engin kona er með í för og er það klárt brot á reglum um kynjakvóta í sendinefndum landanna sem þingið sækja. Sendinefnd Íslands er því í raun ólögleg og verður úr því skorið á morgun hvort hún fái að taka fullan þátt í þinginu, en þingskapa- og stofnananefnd þess hefur málið til umfjöllunar og hefur boðað úrskurð í málinu á miðvikudag. Þangað til fá fulltrúar íslensku sendinefndarinnar að taka þátt í störfum þingsins, en alls óvíst er á hvorn veginn sá úrskurður fellur. Í reglum Evrópuráðsins er kveðið á um að hlutfall kvenna í sendinefndum eigi að endurspegla hlutfall þeirra á þjóðþingum, eða í versta falli verði að vera að minnsta kosti ein kona í hverri sendinefnd. Þetta virðist hafa farið fram hjá þeim stjórnmálaflokkum sem fulltrúa eiga á Alþingi Íslendinga. Þrír þeirra eiga fulltrúa í nefndinni; Framsóknarflokkur, Sjálfstæðisflokkur og Vinstri græn og enginn þeirra tilnefndi konu í aðalsendinefndina. Það virðast því ekki bara vera íslensk lög og reglugerðir sem stjórnmálaflokkunum þykir sjálfsagt að hunsa. Karl Garðarsson, formaður íslensku sendinefndarinnar, lét hafa eftir sér í fréttum í gær að það hefði „aðeins verið vegna mistaka“ sem engin kona var valin í nefndina. Í hverju þau mistök fólust kemur ekki fram, en hafi þingmenn kynnt sér reglur Evrópuráðsins fyrir val í nefndina hefði ekki átt að fara á milli mála að með því að velja tóma karla væri verið að brjóta þær reglur. Mistök koma varla við þá sögu. Hunsunin á reglum Evrópuráðsins er kannski liður í þeirri yfirlýstu stefnu ríkisstjórnar Sigmundar Davíðs að láta ekki „einhverja útlendinga“ segja sér fyrir verkum, en hverju slíkt á að skila er vandséð. Hreinlegra væri þá að senda enga sendinefnd á slík þing og ganga alla leið með það að fara alfarið eftir eigin reglum innan landsteinanna. Skilaboðin sem svona klúður sendir umheiminum eru nefnilega eingöngu þau að Íslendingar séu dónar sem kunna sig ekki og láta sig engu varða hvaða reglur gilda í þeim fjölþjóðlegu samtökum sem þeir þó ennþá eru meðlimir í. Kynjakvóti er umdeilt mál, bæði hérlendis og erlendis, og hafa til dæmis Danir og Svíar verið tregir til að setja slíkar reglur í sinni stjórnsýslu. Þeir láta sér þó ekki til hugar koma að senda hreinræktaðar karlasendinefndir á þing Evrópuráðsins, enda slíkt fullkomlega tilgangslaust í baráttunni gegn kvótanum heimafyrir. Slíkt er heldur ekki gert í neinu ógáti og því hlýtur þessi skipan íslensku nefndarinnar að vekja upp spurningar um það hvað vaki fyrir Alþingi með þessari ráðstöfun. Er það vilji ríkisstjórnarinnar að sendinefndin verði send heim með skottið á milli fótanna? Og ef svo fer hvað hefur hún hugsað sér að gera í framhaldinu? Gætum við kannski fengið svör við því, eða kemur okkur það ekkert við frekar en aðrar furðuráðstafanir þessarar stjórnar? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Friðrika Benónýsdóttir Mest lesið Stjórnmálamenn sem reiða sig á gleymsku kjósenda Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir Skoðun Dómsmálaráðherran og réttarríkið Ólafur Kjartansson Skoðun Við þurfum 5.000 íbúðir á ári – ekki einungis 1.600 Sigurður Stefánsson Skoðun Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Neyðarkall!!! Fleiri hjúkrunarrými strax! Jónína Björk Óskarsdóttir Skoðun Staðreyndirnar um uppbyggingu Heidelberg í Þorlákshöfn Þorsteinn Víglundsson Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun „Sjálfhatandi gyðingar“ Birgir Dýrfjörð Skoðun
Þremenningar af Alþingi gerðu hálfgerða sneypuför á sumarþing Evrópuráðsins í Strassborg eins og fram kom í fréttum í gær. Engin kona er með í för og er það klárt brot á reglum um kynjakvóta í sendinefndum landanna sem þingið sækja. Sendinefnd Íslands er því í raun ólögleg og verður úr því skorið á morgun hvort hún fái að taka fullan þátt í þinginu, en þingskapa- og stofnananefnd þess hefur málið til umfjöllunar og hefur boðað úrskurð í málinu á miðvikudag. Þangað til fá fulltrúar íslensku sendinefndarinnar að taka þátt í störfum þingsins, en alls óvíst er á hvorn veginn sá úrskurður fellur. Í reglum Evrópuráðsins er kveðið á um að hlutfall kvenna í sendinefndum eigi að endurspegla hlutfall þeirra á þjóðþingum, eða í versta falli verði að vera að minnsta kosti ein kona í hverri sendinefnd. Þetta virðist hafa farið fram hjá þeim stjórnmálaflokkum sem fulltrúa eiga á Alþingi Íslendinga. Þrír þeirra eiga fulltrúa í nefndinni; Framsóknarflokkur, Sjálfstæðisflokkur og Vinstri græn og enginn þeirra tilnefndi konu í aðalsendinefndina. Það virðast því ekki bara vera íslensk lög og reglugerðir sem stjórnmálaflokkunum þykir sjálfsagt að hunsa. Karl Garðarsson, formaður íslensku sendinefndarinnar, lét hafa eftir sér í fréttum í gær að það hefði „aðeins verið vegna mistaka“ sem engin kona var valin í nefndina. Í hverju þau mistök fólust kemur ekki fram, en hafi þingmenn kynnt sér reglur Evrópuráðsins fyrir val í nefndina hefði ekki átt að fara á milli mála að með því að velja tóma karla væri verið að brjóta þær reglur. Mistök koma varla við þá sögu. Hunsunin á reglum Evrópuráðsins er kannski liður í þeirri yfirlýstu stefnu ríkisstjórnar Sigmundar Davíðs að láta ekki „einhverja útlendinga“ segja sér fyrir verkum, en hverju slíkt á að skila er vandséð. Hreinlegra væri þá að senda enga sendinefnd á slík þing og ganga alla leið með það að fara alfarið eftir eigin reglum innan landsteinanna. Skilaboðin sem svona klúður sendir umheiminum eru nefnilega eingöngu þau að Íslendingar séu dónar sem kunna sig ekki og láta sig engu varða hvaða reglur gilda í þeim fjölþjóðlegu samtökum sem þeir þó ennþá eru meðlimir í. Kynjakvóti er umdeilt mál, bæði hérlendis og erlendis, og hafa til dæmis Danir og Svíar verið tregir til að setja slíkar reglur í sinni stjórnsýslu. Þeir láta sér þó ekki til hugar koma að senda hreinræktaðar karlasendinefndir á þing Evrópuráðsins, enda slíkt fullkomlega tilgangslaust í baráttunni gegn kvótanum heimafyrir. Slíkt er heldur ekki gert í neinu ógáti og því hlýtur þessi skipan íslensku nefndarinnar að vekja upp spurningar um það hvað vaki fyrir Alþingi með þessari ráðstöfun. Er það vilji ríkisstjórnarinnar að sendinefndin verði send heim með skottið á milli fótanna? Og ef svo fer hvað hefur hún hugsað sér að gera í framhaldinu? Gætum við kannski fengið svör við því, eða kemur okkur það ekkert við frekar en aðrar furðuráðstafanir þessarar stjórnar?
Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun