Í háskólanum Bergsteinn Sigurðsson skrifar 1. febrúar 2011 06:00 Eftir um það bil sjö ára hlé er ég byrjaður aftur í háskóla. Sem er indælt. Það er gaman í tímum og kaffið á Háskólatorgi ódýrt. Einn ókosturinn við vorönnina er hins vegar hin óumflýjanlegu leiðindi háskólapólitíkurinnar Ég er strax byrjaður að kvíða símtölunum frá einhverjum 21 árs guðfræðinema sem heldur að hann geti hreyft við tómlæti mínu með ræðu um mikilvægi þess að fjölga fjöltengjum í fjölmennustu stofunum eða koma í veg fyrir fleiri stöðumæla. Óþol mitt gagnvart stúdentapólitíkinni helgast sjálfsagt af því að á sínum tíma var ég viðriðinn hana; skipaði 13. sæti Röskvu vorið 2001 ef ég man rétt. Ég veit í sjálfu sér ekki hvers vegna nokkrum fannst akkur í að hafa einhvern eins og mig á lista. Ég hafði nákvæmlega engan áhuga á hagsmunamálum stúdenta. Engu að síður tóku að birtast eftir mig í einhverjum Röskvubæklingum lærðar greinar um skort á fjölskyldustefnu innan Háskólans. Þetta voru svo sem ekkert vitlausar greinar, þannig séð; eini gallinn var sá að ég kannaðist ekkert við að hafa skrifað þær. Áhugaleysi mitt á stúdentapólitík kom sér öllu verr þegar ég var beðinn um að mæta upp í eitthvert símaver í úthringingar, sem gekk í stuttu máli út á það að ónáða fólk heima hjá sér um kvöld og helgar og spyrja hvort einhverjar spurningar brynnu á þeim varðandi stefnu Röskvu í fjölskyldumálum. Sem það gerði langsjaldnast. Í þau örfáu skipti sem einhver vildi sannarlega vita eitthvað um stefnu Röskvu stóð ég fullkomlega á gati. „Til hvers í andskotanum ertu þá að hringja í mig?“ spurði einn sem ég hringdi í. Ég gat ekki annað en tekið undir með honum en hvatti hann samt til að „kjósa rétt“. Þetta voru sannarlega ekki eintóm leiðindi. Röskva hafði betur þetta árið og kosningavakan var þar af leiðandi þónokkuð skemmtileg. Eftir það var skyldum mínum nokkurn veginn lokið; ég mætti reyndar á einn formlegan fund, sem var satt best að segja ein leiðinlegasta lífsreynsla sem ég hef þurft að þola. Þeim sem eru að stíga sín fyrstu skref í stúdentapólitík, burtséð frá fyrir hvaða hreyfingu, ráðlegg ég þetta: Ekki taka þátttöku þína í stúdentapólitík of hátíðlega; hún hefur engan annan tilgang en að veita þér útrás fyrir þína eigin félagsþörf og kemur líklega hvorki til með að hafa áhrif nokkurn annan en þá sem þurfa að umbera þig næstu vikurnar. Og ef þú sérð nafnið mitt á úthringilistanum þínum, værirðu þá til í að tússa bara yfir það, takk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Skoðanir Mest lesið Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun Aðgerðir gegn mansali í forgangi Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir Skoðun Samtökin 78 verðlauna sögufölsun Böðvar Björnsson Skoðun Varað við embætti sérstaks saksóknara Gestur Jónsson Skoðun
Eftir um það bil sjö ára hlé er ég byrjaður aftur í háskóla. Sem er indælt. Það er gaman í tímum og kaffið á Háskólatorgi ódýrt. Einn ókosturinn við vorönnina er hins vegar hin óumflýjanlegu leiðindi háskólapólitíkurinnar Ég er strax byrjaður að kvíða símtölunum frá einhverjum 21 árs guðfræðinema sem heldur að hann geti hreyft við tómlæti mínu með ræðu um mikilvægi þess að fjölga fjöltengjum í fjölmennustu stofunum eða koma í veg fyrir fleiri stöðumæla. Óþol mitt gagnvart stúdentapólitíkinni helgast sjálfsagt af því að á sínum tíma var ég viðriðinn hana; skipaði 13. sæti Röskvu vorið 2001 ef ég man rétt. Ég veit í sjálfu sér ekki hvers vegna nokkrum fannst akkur í að hafa einhvern eins og mig á lista. Ég hafði nákvæmlega engan áhuga á hagsmunamálum stúdenta. Engu að síður tóku að birtast eftir mig í einhverjum Röskvubæklingum lærðar greinar um skort á fjölskyldustefnu innan Háskólans. Þetta voru svo sem ekkert vitlausar greinar, þannig séð; eini gallinn var sá að ég kannaðist ekkert við að hafa skrifað þær. Áhugaleysi mitt á stúdentapólitík kom sér öllu verr þegar ég var beðinn um að mæta upp í eitthvert símaver í úthringingar, sem gekk í stuttu máli út á það að ónáða fólk heima hjá sér um kvöld og helgar og spyrja hvort einhverjar spurningar brynnu á þeim varðandi stefnu Röskvu í fjölskyldumálum. Sem það gerði langsjaldnast. Í þau örfáu skipti sem einhver vildi sannarlega vita eitthvað um stefnu Röskvu stóð ég fullkomlega á gati. „Til hvers í andskotanum ertu þá að hringja í mig?“ spurði einn sem ég hringdi í. Ég gat ekki annað en tekið undir með honum en hvatti hann samt til að „kjósa rétt“. Þetta voru sannarlega ekki eintóm leiðindi. Röskva hafði betur þetta árið og kosningavakan var þar af leiðandi þónokkuð skemmtileg. Eftir það var skyldum mínum nokkurn veginn lokið; ég mætti reyndar á einn formlegan fund, sem var satt best að segja ein leiðinlegasta lífsreynsla sem ég hef þurft að þola. Þeim sem eru að stíga sín fyrstu skref í stúdentapólitík, burtséð frá fyrir hvaða hreyfingu, ráðlegg ég þetta: Ekki taka þátttöku þína í stúdentapólitík of hátíðlega; hún hefur engan annan tilgang en að veita þér útrás fyrir þína eigin félagsþörf og kemur líklega hvorki til með að hafa áhrif nokkurn annan en þá sem þurfa að umbera þig næstu vikurnar. Og ef þú sérð nafnið mitt á úthringilistanum þínum, værirðu þá til í að tússa bara yfir það, takk.
Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun
Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir Skoðun
Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun
Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir Skoðun