Hvað skal gera við forsetann? Sif Sigmarsdóttir skrifar 27. október 2010 06:00 Vilhjálmur Bretaprins og kærasta hans sáust kaupa frosna pitsu og ofnfranskar í verslun á dögunum. Breskir dálkahöfundar, æstir í fréttir af öðru en niðurskurði í ríkisútgjöldum sem einokað hafa umræðuna síðan öxin féll fyrir viku, drógu þá ályktun að kaupin gætu ekki þýtt annað en að konunglegt brúðkaup væri á næsta leiti. Svo óáhugavert virtist sambandið orðið að eina rökrétta framhaldið var hjónaband. Af sömu rökfestu veltir slúðurpressan nú fyrir sér dagsetningu og fyrirkomulagi hátíðahaldanna, sem hún segir akkúrat þá upplyftingu sem breskur almenningur þurfi á að halda í því árferði sem nú ríkir. Í fyrsta sinn sá ég tilgang með konungsfjölskyldunni - annan en þann að sjá breska póstinum fyrir vangamyndum á frímerki. Furðu lítið hefur mér fundist fara fyrir umræðu um þjóðhöfðingja okkar Íslendinga í slagorðakenndum orðaflaumi tengdum yfirvofandi stjórnlagaþingi. Tískuorð á borð við sjálfbærni, kærleika, gegnsæi, samvinnu og heiðarleika sem sprottin eru úr umhverfi efnahagshrunsins hafa skyggt á umræðuna um megintilgang stjórnarskrárinnar; að ákvarða sjálfa stjórnskipun landsins. Hvernig skal samspili framkvæmdar-, löggjafar- og dómsvalds hagað? Hvernig skal velja fulltrúa í embættin? Og síðast en ekki síst: Hvað skal gera við forsetann? Enn hef ég ekki fundið þann frambjóðanda til stjórnlagaþings sem sett hefur fram ígrundaðar hugmyndir um þennan hlekk stjórnskipunarkeðjunnar sem í dag hefur hvað óljósasta hlutverkinu að gegna. Hvað á forseti Íslands að vera? Áhrifalaust konungsígildi? Æðsti maður ríkisstjórnar eins og í forsetaræði Bandaríkjanna? Eða á ef til vill að leggja embættið niður? Persónulega aðhyllist ég síðasta kostinn. Ég vil breyta Bessastöðum í safn og selja þjóðsagnakenndan vínkjallara hússins hæstbjóðendum í verslunum ÁTVR. Sé hins vegar ekki vilji fyrir því er ég með hugmynd að fjórðu leiðinni. Hvernig væri að laga embættið að stöðunni sem það var upphaflega mótað eftir og gera það að embætti konungs? Þingbundin konungsstjórn eins og í Bretlandi myndi tryggja hinum almenna borgara upplyftingu í gráma hversdagsins í formi konunglegra brúðkaupa, skandala og slúðurs. Það er tími til kominn að Séð og heyrt fái fleira til umfjöllunar en þriðja flokks frægt fólk sem annaðhvort fann ástina, týndi henni eða brenndist á sálinni þegar hún sprakk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sif Sigmarsdóttir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir Skoðun Halldór 18.05.2024 Halldór Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun
Vilhjálmur Bretaprins og kærasta hans sáust kaupa frosna pitsu og ofnfranskar í verslun á dögunum. Breskir dálkahöfundar, æstir í fréttir af öðru en niðurskurði í ríkisútgjöldum sem einokað hafa umræðuna síðan öxin féll fyrir viku, drógu þá ályktun að kaupin gætu ekki þýtt annað en að konunglegt brúðkaup væri á næsta leiti. Svo óáhugavert virtist sambandið orðið að eina rökrétta framhaldið var hjónaband. Af sömu rökfestu veltir slúðurpressan nú fyrir sér dagsetningu og fyrirkomulagi hátíðahaldanna, sem hún segir akkúrat þá upplyftingu sem breskur almenningur þurfi á að halda í því árferði sem nú ríkir. Í fyrsta sinn sá ég tilgang með konungsfjölskyldunni - annan en þann að sjá breska póstinum fyrir vangamyndum á frímerki. Furðu lítið hefur mér fundist fara fyrir umræðu um þjóðhöfðingja okkar Íslendinga í slagorðakenndum orðaflaumi tengdum yfirvofandi stjórnlagaþingi. Tískuorð á borð við sjálfbærni, kærleika, gegnsæi, samvinnu og heiðarleika sem sprottin eru úr umhverfi efnahagshrunsins hafa skyggt á umræðuna um megintilgang stjórnarskrárinnar; að ákvarða sjálfa stjórnskipun landsins. Hvernig skal samspili framkvæmdar-, löggjafar- og dómsvalds hagað? Hvernig skal velja fulltrúa í embættin? Og síðast en ekki síst: Hvað skal gera við forsetann? Enn hef ég ekki fundið þann frambjóðanda til stjórnlagaþings sem sett hefur fram ígrundaðar hugmyndir um þennan hlekk stjórnskipunarkeðjunnar sem í dag hefur hvað óljósasta hlutverkinu að gegna. Hvað á forseti Íslands að vera? Áhrifalaust konungsígildi? Æðsti maður ríkisstjórnar eins og í forsetaræði Bandaríkjanna? Eða á ef til vill að leggja embættið niður? Persónulega aðhyllist ég síðasta kostinn. Ég vil breyta Bessastöðum í safn og selja þjóðsagnakenndan vínkjallara hússins hæstbjóðendum í verslunum ÁTVR. Sé hins vegar ekki vilji fyrir því er ég með hugmynd að fjórðu leiðinni. Hvernig væri að laga embættið að stöðunni sem það var upphaflega mótað eftir og gera það að embætti konungs? Þingbundin konungsstjórn eins og í Bretlandi myndi tryggja hinum almenna borgara upplyftingu í gráma hversdagsins í formi konunglegra brúðkaupa, skandala og slúðurs. Það er tími til kominn að Séð og heyrt fái fleira til umfjöllunar en þriðja flokks frægt fólk sem annaðhvort fann ástina, týndi henni eða brenndist á sálinni þegar hún sprakk.
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun