Í ilmvatnsskýi Kolbeinn Óttarsson Proppé skrifar 3. desember 2008 05:00 Við lifum á merkilegum tímum. Landsmenn flykkjast út á götur og mótmæla og það þykir lítið ef aðeins nokkur hundruð manns mæta á mótmæli. Gamlir mótmælahundar vita ekki hvaðan á þá stendur veðrið; hvort þeir eiga að fagna auknum liðsauka við mótmæli eða finnast sem verið sé að kássast upp á þeirra júffertu. Og allt er leyfilegt. Menn mæta með heimatilbúin kröfuspjöld; einhverjir vilja Davíð burt, aðrir kosningar sem fyrst, ríkisstjórnin er skömmuð, útrásarvíkingarnir fá sín skilaboð, Alþingi líka og þjóðin öll er hvött til dáða. Hópurinn er fjölbreyttur og hefur ekki endilega niðurnjörvaðar lausnir á málunum. Spurning fréttamanns sjónvarps til dúðaðs mótmælanda um helgina um hvort hægt væri að mótmæla hefði maður ekki lausnir var því nokkuð sérkennileg. Mótmæli eru ekki síður útrás en tillaga að lausn, birtingarmynd óánægju frekar en aðgerðaráætlun í tölusettum liðum. Þegar pelsklædda, miðaldra konan, með leðurhanskana og gulleyrnalokka undan loðhúfunni, klappaði og hrópaði af ánægju yfir því að ungur maður, með gallabuxurnar á hælunum og klút fyrir andlitinu, hafði klifrað upp á svalir Alþingishússins með skilti sem sýndi að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefði keypt þingið; þegar þetta gerðist áttaði ég mig á því að eitthvað merkilegt væri að gerast í mótmælunum. Í miðju ilmvatnsskýinu rann upp fyrir mér ljós um að hér væri ekki á ferð hefðbundin mótmæli vinstrisinna sem hin ríkjandi öfl hafa alltaf getað yppt öxlum yfir. Þeim mun merkilegra er að sjá hve góðan árangur mótmælin bera þessa dagana. Blaðamenn landsins standa í biðröð eftir að fá að ræða við Davíð Oddsson, án árangurs. Kona, sem titlar sig norn, fremur seið og innan stundar stendur hún á spjalli við alla seðlabankastjórana þrjá. Lögreglan sinnir kröfum mótmælenda; einn er leystur úr haldi og eftir vinsamlegt spjall hverfur sérsveitin á brott undir lófataki þeirra sem henni var beint gegn. Eru hér að myndast sprungur í hina ævafornu valdskiptingu í „okkur" og „ykkur"? Erum við og þið að renna saman í okkur? Í lýðinn? Erum við að sjá alvöru lýðræði á Íslandi? Að lýðurinn, fólkið, ráði? Það væri óskandi. Að völd og ábyrgð færu saman. Að ekki þurfi til hrun heils efnahagskerfis til fólkið tjái hug sinn annars staðar og oftar en í kjörklefanum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Óttarsson Proppé Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Hví styður Ísland vopnakaup fyrir Úkraínu? Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Misnotkun veikindaréttar á vinnumarkaði? Sunna Arnardóttir Skoðun Þegar réttindin þín eru tekin í burtu af stjórnvöldum Jón Frímann Jónsson Skoðun Það eina örugga í lífinu Ingibjörg Isaksen Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Geirfuglar Sigríðar Hagalín Þór Saari Skoðun Stöðvum störukeppnina Sigmar Guðmundsson Skoðun Áfengi er engin venjuleg söluvara á frjálsum markaði Kristján G. Guðmundsson Skoðun 10 sekir menn gangi lausir Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun
Við lifum á merkilegum tímum. Landsmenn flykkjast út á götur og mótmæla og það þykir lítið ef aðeins nokkur hundruð manns mæta á mótmæli. Gamlir mótmælahundar vita ekki hvaðan á þá stendur veðrið; hvort þeir eiga að fagna auknum liðsauka við mótmæli eða finnast sem verið sé að kássast upp á þeirra júffertu. Og allt er leyfilegt. Menn mæta með heimatilbúin kröfuspjöld; einhverjir vilja Davíð burt, aðrir kosningar sem fyrst, ríkisstjórnin er skömmuð, útrásarvíkingarnir fá sín skilaboð, Alþingi líka og þjóðin öll er hvött til dáða. Hópurinn er fjölbreyttur og hefur ekki endilega niðurnjörvaðar lausnir á málunum. Spurning fréttamanns sjónvarps til dúðaðs mótmælanda um helgina um hvort hægt væri að mótmæla hefði maður ekki lausnir var því nokkuð sérkennileg. Mótmæli eru ekki síður útrás en tillaga að lausn, birtingarmynd óánægju frekar en aðgerðaráætlun í tölusettum liðum. Þegar pelsklædda, miðaldra konan, með leðurhanskana og gulleyrnalokka undan loðhúfunni, klappaði og hrópaði af ánægju yfir því að ungur maður, með gallabuxurnar á hælunum og klút fyrir andlitinu, hafði klifrað upp á svalir Alþingishússins með skilti sem sýndi að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefði keypt þingið; þegar þetta gerðist áttaði ég mig á því að eitthvað merkilegt væri að gerast í mótmælunum. Í miðju ilmvatnsskýinu rann upp fyrir mér ljós um að hér væri ekki á ferð hefðbundin mótmæli vinstrisinna sem hin ríkjandi öfl hafa alltaf getað yppt öxlum yfir. Þeim mun merkilegra er að sjá hve góðan árangur mótmælin bera þessa dagana. Blaðamenn landsins standa í biðröð eftir að fá að ræða við Davíð Oddsson, án árangurs. Kona, sem titlar sig norn, fremur seið og innan stundar stendur hún á spjalli við alla seðlabankastjórana þrjá. Lögreglan sinnir kröfum mótmælenda; einn er leystur úr haldi og eftir vinsamlegt spjall hverfur sérsveitin á brott undir lófataki þeirra sem henni var beint gegn. Eru hér að myndast sprungur í hina ævafornu valdskiptingu í „okkur" og „ykkur"? Erum við og þið að renna saman í okkur? Í lýðinn? Erum við að sjá alvöru lýðræði á Íslandi? Að lýðurinn, fólkið, ráði? Það væri óskandi. Að völd og ábyrgð færu saman. Að ekki þurfi til hrun heils efnahagskerfis til fólkið tjái hug sinn annars staðar og oftar en í kjörklefanum.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun