Skakkar kannanir vestra 9. janúar 2008 11:17 Blessunarlega eru skoðanakannanir ekki búnar að eyðileggja pólitíska ærslaleiki. Það sannaðist í New Hampshire í gærkvöld. Hillary kom þar, sá og sigraði, þrátt fyrir hrakspár - og spumpart er broslegt að fletta stærstu dagblöðunum hér heima sem virtust bæði veðja á félaga Obama; Mogginn með bjartsýnisgrein um þann væna dreng, Fréttablaðið um heilan leiðara helgaðan honum. Það er vont að vera dagblað á svona stundum, enn verra að veðja - og verst að hafa að lokum rangt fyrir sér. Ég hef samúð með félögum míunum á blöðunum á svona stundum, enda bæði Moggi og Fbl í sérstöku uppáhaldi hjá mér. Þetta minnir auðvitað allt saman á á frægustu dagblaðsforsíðu allra tíma, forsíðu Chicago Tribune sem sagði að Dewey hefði unnið hinar æsispennandi forsetakosningarnar 1948 en þar var Truman auðvitað hinn eini og sanni sigurvegari. Dewey hafði hins vegar skoðanakannanir á sínu bandi en tapaði kosningunni. Það er gleðiefni fyrir kosningafíkla að skoðanakannanir skuli ennþá klikka - og verða vonandi alltaf meiri hugvísindi en raunvísindi. Ég er svolítið skotinn í ösnunni Hillary, altso pólitískt séð - og reyndar einnig hallur undir gömlu stríðskempuna og fílamanninn John McCain. Mér sýnist að slagurinn á milli þeirra tveggja yrði mesta og besta fréttaefnið; bæði tvo haukar miklir og kjaftforir sem sækja inn að miðjunni, nokk laus við bandaríska öfga. Það er vart að maður geti beðið 5. febrúar, stóra þriðjudagsins, þegar flest fylkin velja sér forsetaefni. Það er rífandi stemmning í forvalinu vestra og svo virðist sem breytingar séu í loftinu; þannig talar almenningur, vill nýtt blóð, nýjar lausnir. Obama er nokkuð óskifað blað, pólitískt, minnir á stundum á Dag B. Eggertsson; fræbær ræðumaður en efnið og stefnan nokkuð óljós. Hillary er þéttskrifuð í sinni pólitík, uppskurðarmaskína af öflugra taginu, svolítil Jóhanna Sig. Svo er hitt: Það er eitthvað svo óendanlega heillandi að fá Bill aftur í Hvíta húsið, sem The First Man ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Blessunarlega eru skoðanakannanir ekki búnar að eyðileggja pólitíska ærslaleiki. Það sannaðist í New Hampshire í gærkvöld. Hillary kom þar, sá og sigraði, þrátt fyrir hrakspár - og spumpart er broslegt að fletta stærstu dagblöðunum hér heima sem virtust bæði veðja á félaga Obama; Mogginn með bjartsýnisgrein um þann væna dreng, Fréttablaðið um heilan leiðara helgaðan honum. Það er vont að vera dagblað á svona stundum, enn verra að veðja - og verst að hafa að lokum rangt fyrir sér. Ég hef samúð með félögum míunum á blöðunum á svona stundum, enda bæði Moggi og Fbl í sérstöku uppáhaldi hjá mér. Þetta minnir auðvitað allt saman á á frægustu dagblaðsforsíðu allra tíma, forsíðu Chicago Tribune sem sagði að Dewey hefði unnið hinar æsispennandi forsetakosningarnar 1948 en þar var Truman auðvitað hinn eini og sanni sigurvegari. Dewey hafði hins vegar skoðanakannanir á sínu bandi en tapaði kosningunni. Það er gleðiefni fyrir kosningafíkla að skoðanakannanir skuli ennþá klikka - og verða vonandi alltaf meiri hugvísindi en raunvísindi. Ég er svolítið skotinn í ösnunni Hillary, altso pólitískt séð - og reyndar einnig hallur undir gömlu stríðskempuna og fílamanninn John McCain. Mér sýnist að slagurinn á milli þeirra tveggja yrði mesta og besta fréttaefnið; bæði tvo haukar miklir og kjaftforir sem sækja inn að miðjunni, nokk laus við bandaríska öfga. Það er vart að maður geti beðið 5. febrúar, stóra þriðjudagsins, þegar flest fylkin velja sér forsetaefni. Það er rífandi stemmning í forvalinu vestra og svo virðist sem breytingar séu í loftinu; þannig talar almenningur, vill nýtt blóð, nýjar lausnir. Obama er nokkuð óskifað blað, pólitískt, minnir á stundum á Dag B. Eggertsson; fræbær ræðumaður en efnið og stefnan nokkuð óljós. Hillary er þéttskrifuð í sinni pólitík, uppskurðarmaskína af öflugra taginu, svolítil Jóhanna Sig. Svo er hitt: Það er eitthvað svo óendanlega heillandi að fá Bill aftur í Hvíta húsið, sem The First Man ... -SER.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun