Spjöld sögunnar Bergsteinn Sigurðsson skrifar 14. nóvember 2008 07:00 Á mánudag kom sonur minn átta ára heim með hrúgu af myndaspjöldum með andlitum sem ég kannaðist við úr sjónvarpinu. „Hvað er þetta?" spurði ég. „Hagfræðingaspjöld," svaraði hann. Við skiptumst á þeim í skólanum." „Svona eins og körfuboltaspjöldum?" „Það var í gamla daga. Nú eru hagfræðingar málið. Sjáðu, ég á einn Vilhjálm Bjarnason, Lilju Mósesdóttur og Ágúst Valfells. Ef ég eignast Ólaf Ísleifsson eða Yngva Örn Kristinsson get ég skipt þeim öllum fyrir Gylfa Magnússon eða Jón Daníelsson." „Jahá. Og hver er vinsælastur?" spurði ég. „Ja, ég held eiginlega mest upp á hann." „Af hverju?" „Mér bara finnst það sannfærandi röksemdarfærsla að ef Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn neyðir Ísland til samninga um IceSave-reikningana á forsendum Breta og Hollendinga, sé það í raun ávísun á þjóðargjaldþrot Íslendinga." Hann hafði nokkuð til síns máls. „Og halda flestir upp á Jón Daníelsson eins og þú?," hélt ég áfram. „Nei, flestir í mínum bekk halda upp á annaðhvort Þorvald Gylfason eða Gylfa Zoëga en margir í 3M halda með Lilju Mósesdóttur. Og ég veit um einn strák í 3E sem er að safna hári eins og Þórólfur Matthíasson." „Edda Rós Karlsdóttir, færðu mikið fyrir hana?" „Nei, þú færð voða lítið fyrir hagfræðinga í greiningardeild. Ef þú ætlar að fá eitthvað fyrir Eddu Rós verðurðu líka að eiga Ingólf Bender eða Ásgeir Jónsson, því fyrir þrjá greiningardeildarhagfræðinga fær maður einn háskólahagfræðing." „En ég hefði haldið að hagfræðingar sem hafa tekið þátt í atvinnurekstri væru verðmætari en hinir, sagði ég. „Ekki eftir hrunið," svaraði sá litli. „Sjáðu bara Tryggva Þór Herbertsson." Strákurinn hélt áfram að fræða mig um skiptimarkaðinn: „Sko, fyrir tvo prófessora við íslenskan háskóla - eða fjóra lektora - er hægt að fá einn íslenskan hagfræðing við útlenskan háskóla. Ég á til dæmis einn Jón Steinsson og í gær fékk vinur minn Gauta B. Eggertsson." „Og eru bara hagfræðingar í spilinu?" spurði ég. „Nja, Guðmundur Jónsson, prófessor í hagsögu, er gjaldgengur í flestum hópum og sumir fást til að taka við Hannesi Hólmsteini og Stefáni Ólafssyni, þótt þeir tilheyri faktískt félagsvísindadeild." Hann skellti bara upp úr þegar ég spurði út í Eirík Bergmann. „En hvað um þennan," spurði ég og tók upp eitt spjaldið. „Hann hlýtur að vera dálítið dýrmætur, hann er jú bæði hagfræðingur og forsætisráðherra. „Nei," svaraði sá stutti íbygginn. „Geir er verðlaus." Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun
Á mánudag kom sonur minn átta ára heim með hrúgu af myndaspjöldum með andlitum sem ég kannaðist við úr sjónvarpinu. „Hvað er þetta?" spurði ég. „Hagfræðingaspjöld," svaraði hann. Við skiptumst á þeim í skólanum." „Svona eins og körfuboltaspjöldum?" „Það var í gamla daga. Nú eru hagfræðingar málið. Sjáðu, ég á einn Vilhjálm Bjarnason, Lilju Mósesdóttur og Ágúst Valfells. Ef ég eignast Ólaf Ísleifsson eða Yngva Örn Kristinsson get ég skipt þeim öllum fyrir Gylfa Magnússon eða Jón Daníelsson." „Jahá. Og hver er vinsælastur?" spurði ég. „Ja, ég held eiginlega mest upp á hann." „Af hverju?" „Mér bara finnst það sannfærandi röksemdarfærsla að ef Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn neyðir Ísland til samninga um IceSave-reikningana á forsendum Breta og Hollendinga, sé það í raun ávísun á þjóðargjaldþrot Íslendinga." Hann hafði nokkuð til síns máls. „Og halda flestir upp á Jón Daníelsson eins og þú?," hélt ég áfram. „Nei, flestir í mínum bekk halda upp á annaðhvort Þorvald Gylfason eða Gylfa Zoëga en margir í 3M halda með Lilju Mósesdóttur. Og ég veit um einn strák í 3E sem er að safna hári eins og Þórólfur Matthíasson." „Edda Rós Karlsdóttir, færðu mikið fyrir hana?" „Nei, þú færð voða lítið fyrir hagfræðinga í greiningardeild. Ef þú ætlar að fá eitthvað fyrir Eddu Rós verðurðu líka að eiga Ingólf Bender eða Ásgeir Jónsson, því fyrir þrjá greiningardeildarhagfræðinga fær maður einn háskólahagfræðing." „En ég hefði haldið að hagfræðingar sem hafa tekið þátt í atvinnurekstri væru verðmætari en hinir, sagði ég. „Ekki eftir hrunið," svaraði sá litli. „Sjáðu bara Tryggva Þór Herbertsson." Strákurinn hélt áfram að fræða mig um skiptimarkaðinn: „Sko, fyrir tvo prófessora við íslenskan háskóla - eða fjóra lektora - er hægt að fá einn íslenskan hagfræðing við útlenskan háskóla. Ég á til dæmis einn Jón Steinsson og í gær fékk vinur minn Gauta B. Eggertsson." „Og eru bara hagfræðingar í spilinu?" spurði ég. „Nja, Guðmundur Jónsson, prófessor í hagsögu, er gjaldgengur í flestum hópum og sumir fást til að taka við Hannesi Hólmsteini og Stefáni Ólafssyni, þótt þeir tilheyri faktískt félagsvísindadeild." Hann skellti bara upp úr þegar ég spurði út í Eirík Bergmann. „En hvað um þennan," spurði ég og tók upp eitt spjaldið. „Hann hlýtur að vera dálítið dýrmætur, hann er jú bæði hagfræðingur og forsætisráðherra. „Nei," svaraði sá stutti íbygginn. „Geir er verðlaus."
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun