Verið hrædd! Ólafur Sindri Ólafsson skrifar 22. maí 2008 06:00 Á sunnudaginn sat ungur lyfjafræðinemi og steytti hnefana framan í sjónvarpskerm. Það sauð á honum gremjan. Hvernig dirfðust þau? Hann var að horfa á grillveislu. Grillkjötið var átrúnaðargoð unga mannsins, sjálfur Luftstürmmeister Magnús Þór Hafsteinsson. Samfylkingarmoggasmástirnið Kristrún Heimisdóttir, Egill Helgason, Reynir Traustason og Amal Tamimi skiptust á að snúa grillteininum. Þetta voru einkar ósvífnar árásir. Því gat þetta fólk ekki séð að það er ódýrara að senda klippur og kjöt til útlanda en að flytja hlekkjað og hungrað fólk til Íslands? „Þau skulu fá þetta borgað!" hugsaði lyfjafræðineminn og í huga hans varð til skammarræða hvers affall rataði í bloggfærslu strax sama daginn. En það var ekki nóg. Hér dygði ekki minna en útvarpsávarp! Hann gerði sitt besta til að byrgja inni gremjuna uns honum tókst að skreiðast fram fyrir hljóðnema. Þetta yrði epískt. Hann skyldi tala blaðlaust! Þannig héldist innblásturinn. Ekkert of ígrundað. Útblástur sálarinnar skyldi sigla á öldum ljósvakans, hreinn og ómengaður eins og hinsta andvarp berklasjúkrar jómfrúar. „Góðan daginn, kæru Íslendingar!" Þjóðin lagði við hlustir. Um allt Breiðholtið hætti fólk við að spenna á sig spelkur, skrúfa toppana af lyfjaglösum og losa innsiglin af vindlingapökkum. „Ég á ekki orð!" Já, lyfsali framtíðarinnar átti ekki orð. Ekki eitt aukatekið orð yfir þessu og enn síður yfir hinu. Hann beinlínis átti svo fá orð að nær verður ekki komist því að þegja í útvarpserindi. Þó lumaði hann auðvitað á nokkrum vel völdum orðum. Minna mætti það nú vera. Hér var enda um að ræða vonarstjörnu allra fjósbitapúka landsins. Höfundur slagorðsins Þeir eru að berja Íslendinga! léti sig ekki reka algjörlega kjaftstopp á eyrnafjörur landans. Ekki á sama tíma og axarmorðingjar ráfuðu um miðborgina og ungir Skagasveinar færu í rúmið klukkan tíu á föstudagskvöldum af ótta við að rekast á starandi og blóðhlaupin maskarainnrömmuð girndaraugu einstæðra mæðra út um bréfalúguop á djammbúrkum. Nei, nú skyldi ekki þagað! Og þrátt fyrir að eiga ekki orð mæltist pillupotaranum vel: „Verið hrædd! Verið hrædd við kjöt af drepsjúkum rollum. Verið hrædd við axarmorðingja. Verið hrædd við vergjarnar konur. Verið hrædd við börnin þeirra. En umfram allt verið hrædd við eitthvað. Við Maggi skulum passa ykkur." Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Sindri Ólafsson Mest lesið Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson Skoðun Fjögurra daga vinnuvika – nýr veruleiki? Sigvaldi Einarsson Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór
Á sunnudaginn sat ungur lyfjafræðinemi og steytti hnefana framan í sjónvarpskerm. Það sauð á honum gremjan. Hvernig dirfðust þau? Hann var að horfa á grillveislu. Grillkjötið var átrúnaðargoð unga mannsins, sjálfur Luftstürmmeister Magnús Þór Hafsteinsson. Samfylkingarmoggasmástirnið Kristrún Heimisdóttir, Egill Helgason, Reynir Traustason og Amal Tamimi skiptust á að snúa grillteininum. Þetta voru einkar ósvífnar árásir. Því gat þetta fólk ekki séð að það er ódýrara að senda klippur og kjöt til útlanda en að flytja hlekkjað og hungrað fólk til Íslands? „Þau skulu fá þetta borgað!" hugsaði lyfjafræðineminn og í huga hans varð til skammarræða hvers affall rataði í bloggfærslu strax sama daginn. En það var ekki nóg. Hér dygði ekki minna en útvarpsávarp! Hann gerði sitt besta til að byrgja inni gremjuna uns honum tókst að skreiðast fram fyrir hljóðnema. Þetta yrði epískt. Hann skyldi tala blaðlaust! Þannig héldist innblásturinn. Ekkert of ígrundað. Útblástur sálarinnar skyldi sigla á öldum ljósvakans, hreinn og ómengaður eins og hinsta andvarp berklasjúkrar jómfrúar. „Góðan daginn, kæru Íslendingar!" Þjóðin lagði við hlustir. Um allt Breiðholtið hætti fólk við að spenna á sig spelkur, skrúfa toppana af lyfjaglösum og losa innsiglin af vindlingapökkum. „Ég á ekki orð!" Já, lyfsali framtíðarinnar átti ekki orð. Ekki eitt aukatekið orð yfir þessu og enn síður yfir hinu. Hann beinlínis átti svo fá orð að nær verður ekki komist því að þegja í útvarpserindi. Þó lumaði hann auðvitað á nokkrum vel völdum orðum. Minna mætti það nú vera. Hér var enda um að ræða vonarstjörnu allra fjósbitapúka landsins. Höfundur slagorðsins Þeir eru að berja Íslendinga! léti sig ekki reka algjörlega kjaftstopp á eyrnafjörur landans. Ekki á sama tíma og axarmorðingjar ráfuðu um miðborgina og ungir Skagasveinar færu í rúmið klukkan tíu á föstudagskvöldum af ótta við að rekast á starandi og blóðhlaupin maskarainnrömmuð girndaraugu einstæðra mæðra út um bréfalúguop á djammbúrkum. Nei, nú skyldi ekki þagað! Og þrátt fyrir að eiga ekki orð mæltist pillupotaranum vel: „Verið hrædd! Verið hrædd við kjöt af drepsjúkum rollum. Verið hrædd við axarmorðingja. Verið hrædd við vergjarnar konur. Verið hrædd við börnin þeirra. En umfram allt verið hrædd við eitthvað. Við Maggi skulum passa ykkur."
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun