Nýir leiðtogar í Ísrael 9. janúar 2006 00:01 Harðlínumaðurinn og fyrrverandi hershöfðinginn Ariel Sharon var af mörgum talinn maður að meiri þegar hann tók ákvörðun um það á síðari hluta nýliðins árs að flytja landnemabyggðirnar frá Gaza og láta Palestínumönnum landsvæðið eftir. Þessi ákvörðun hans féll ekki öllum Ísraelsmönnum vel í geð en á alþjóðavettvangi mæltist þessi gerð hans yfirleitt vel fyrir. Sharon hefur á stjórnmálaferli sínum fyrst og fremst verið þekktur fyrir harðlínustefnu sínu gagnvart Palestínumönnum og sem einn þekktasti hershöfðingi Ísraela hefur hann átt þátt í mörgum mjög umdeildum hernaðaraðgerðum þeirra. Nægir þar að nefna Yom Kippur stríðið 1973 og árás Ísraela á flóttamannabúðir í Beirút 1982. Þess vegna kom mörgum á óvart stefnubreyting hans í haust og þótt margir landsmenn hans lýstu efasemdum um þessar gerðir er engu að síður ljóst að stór hópur fylkti sér að baki Sharon í þessum efnum. Það sýnir mikið fylgi við nýstofnaðan flokk hans Kadima, sem mun þýða áfram. Skarðið sem Ariel Sharon, fyrrverandi forsætisráðherra Ísraels, skilur eftir sig í ísraelskum stjórnmálum og heimspólitíkinni verður vandfyllt. Það er ljóst að hann verður ekki þátttakandi í ísraelskum stjórnmálum á ný þótt hann lifi af heilablóðfallið sem hann fékk á dögunum og því taka nú við óvissutímar í landinu. Sharon hafði á síðustu mánuðum með aðgerðum sínum vakið vonir manna um að friðvænlegra væri fram undan í Mið-Austurlöndum. Ástandið nú minnir að sumu leyti á það sem ríkti á þessum slóðum fyrir rúmum tíu árum. Þá höfðu Ísraelar og Palestínumenn nýverið staðfest annað Óslóarsamkomulagið, þegar öfgasinni myrti á Rabin forsætisráðherra við opinbera athöfn. Í kjölfarið tók jafnaðarmaðurinn Peres við embætti forsætisráðherra en sat þar ekki lengi, því eftir kosningarnar vorið 1996 settist Netanyahu í stólinn. Fram undan eru kosningar í Ísrael. Þær höfðu verið ákveðnar í lok marsmánaðar áður en Sharon fékk síðara áfallið og líklegt þykir að sú ákvörðun standi óbreytt. Ehud Olmert, sem tók við forsætisráðheraembættinu í Ísrael í síðustu viku og hélt sinn fyrsta reglulega ríkisstjórnarfund í gær, þykir líklegur til að leiða Kadima-flokkinn, þótt hann þyki ekki eins mikill foringi og Sharon. Þrír nýir forystumenn munu því berjast um völdinn í Ísraels í kosningunum i vor, því bæði Verkamannaflokkurinn og Likud-bandalagið hafa valið sér nýja forystumenn. Netanyahu er aftur orðinn hugsanlegur forsætisráðherrakandídat fyrir Likud og hugsanlegt er að sagan frá 1996 endurtaki sig, þegar hann komst til valda. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kári Jónasson Skoðanir Mest lesið Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. Skoðun Elsku Íslendingar, styðjum saman Grindavík Dagmar Valsdóttir Skoðun Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Betri vegur til Þorlákshafnar er samkeppnismál Ólafur Stephensen Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Baráttan um kjör eldra fólks Jónína Björk Óskarsdóttir Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir Skoðun
Harðlínumaðurinn og fyrrverandi hershöfðinginn Ariel Sharon var af mörgum talinn maður að meiri þegar hann tók ákvörðun um það á síðari hluta nýliðins árs að flytja landnemabyggðirnar frá Gaza og láta Palestínumönnum landsvæðið eftir. Þessi ákvörðun hans féll ekki öllum Ísraelsmönnum vel í geð en á alþjóðavettvangi mæltist þessi gerð hans yfirleitt vel fyrir. Sharon hefur á stjórnmálaferli sínum fyrst og fremst verið þekktur fyrir harðlínustefnu sínu gagnvart Palestínumönnum og sem einn þekktasti hershöfðingi Ísraela hefur hann átt þátt í mörgum mjög umdeildum hernaðaraðgerðum þeirra. Nægir þar að nefna Yom Kippur stríðið 1973 og árás Ísraela á flóttamannabúðir í Beirút 1982. Þess vegna kom mörgum á óvart stefnubreyting hans í haust og þótt margir landsmenn hans lýstu efasemdum um þessar gerðir er engu að síður ljóst að stór hópur fylkti sér að baki Sharon í þessum efnum. Það sýnir mikið fylgi við nýstofnaðan flokk hans Kadima, sem mun þýða áfram. Skarðið sem Ariel Sharon, fyrrverandi forsætisráðherra Ísraels, skilur eftir sig í ísraelskum stjórnmálum og heimspólitíkinni verður vandfyllt. Það er ljóst að hann verður ekki þátttakandi í ísraelskum stjórnmálum á ný þótt hann lifi af heilablóðfallið sem hann fékk á dögunum og því taka nú við óvissutímar í landinu. Sharon hafði á síðustu mánuðum með aðgerðum sínum vakið vonir manna um að friðvænlegra væri fram undan í Mið-Austurlöndum. Ástandið nú minnir að sumu leyti á það sem ríkti á þessum slóðum fyrir rúmum tíu árum. Þá höfðu Ísraelar og Palestínumenn nýverið staðfest annað Óslóarsamkomulagið, þegar öfgasinni myrti á Rabin forsætisráðherra við opinbera athöfn. Í kjölfarið tók jafnaðarmaðurinn Peres við embætti forsætisráðherra en sat þar ekki lengi, því eftir kosningarnar vorið 1996 settist Netanyahu í stólinn. Fram undan eru kosningar í Ísrael. Þær höfðu verið ákveðnar í lok marsmánaðar áður en Sharon fékk síðara áfallið og líklegt þykir að sú ákvörðun standi óbreytt. Ehud Olmert, sem tók við forsætisráðheraembættinu í Ísrael í síðustu viku og hélt sinn fyrsta reglulega ríkisstjórnarfund í gær, þykir líklegur til að leiða Kadima-flokkinn, þótt hann þyki ekki eins mikill foringi og Sharon. Þrír nýir forystumenn munu því berjast um völdinn í Ísraels í kosningunum i vor, því bæði Verkamannaflokkurinn og Likud-bandalagið hafa valið sér nýja forystumenn. Netanyahu er aftur orðinn hugsanlegur forsætisráðherrakandídat fyrir Likud og hugsanlegt er að sagan frá 1996 endurtaki sig, þegar hann komst til valda.
Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun
Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir Skoðun
Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun
Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir Skoðun