Algjörlega óviðunandi 15. október 2004 00:01 Sjónarmið - Guðmundur Magnússon Ólíklegt verður að telja að í nokkru öðru landi en okkar mundi það líðast að allir grunnskólar þjóðarinnar lokuðust í fjórar vikur vegna verkfalls kennara. Sennilegt er að í öðrum löndum væru farnar að heyrast raddir um að ríkisstjórnin færi frá þegar svo væri komið. Breytir engu í því sambandi að rekstur grunnskólans hér á landi og þar með samningar við kennara er eins og víðast hvar annars staðar á verksviði sveitarfélaga. Skóla- og menntamál eru á endanum á ábyrgð ríkisstjórna og þjóðþinga. Sveitarfélögin hér á landi hafa ekkert miðstjórnarvald sem getur gripið inn í þegar jafn alvarleg kreppa og nú er skellur á. Þegar hefur skapast ófremdarástand í þjóðfélaginu vegna verkfallsins. Ástandið mun versna ef vinnudeilan leysist ekki á allra næstu dögum. Foreldrar skólabarna hafa sýnt einkennilegt tómlæti í verkfallinu. Aðeins örfáir hafa tekið þátt í viðleitni foreldrasamtaka og sjálfsprottinna hópa til að hafa uppi þrýsting á deiluaðila með mótmælaaðgerðum. Enginn vafi er þó á því að foreldrar eru óánægðir og skólabörn ringluð. Aukinn sýnilegur þrýstingur frá foreldrum gæti átt þátt í að koma deilunni úr þeirri sjálfheldu sem hún er í. Það yrði vissulega álitshnekkir fyrir sveitarfélögin ef ríkið neyddist til að grípa inn í deiluna. En það er aukaatriði. Ef ekki verða þáttaskil í byrjun næstu viku stendur ríkisstjórnin frammi fyrir tveimur kostum, að binda enda á verkfallið með lagasetningu eða útvega sveitarfélögunum aukið fé til að þau geti samið við kennara. Báðar leiðirnar eru slæmar. Það er ranglátt að lögbjóða ákveðna samninga. Kjarasamningar eiga að vera frjálsir og á ábyrgð samningsaðila. En ríkisstjórn núverandi stjórnarflokka hefur áður gripið inn í vinnudeilur þegar hún hefur talið þjóðarhag bjóða svo róttæka ráðstöfun. Í því sambandi má minna á hvernig sjómenn hafa ítrekað verið sviptir verkfallsrétti í nafni almannahags. Og undan því verður ekki litið að með því að kosta launahækkun kennara úr ríkissjóði er verið að skapa fordæmi sem getur haft ófyrirsjáanlegar afleiðingar á vinnumarkaði og stefnt stöðugleika efnahagslífsins í hættu. Fái kennarar launahækkanir sem eru meiri en þær sem samið hefur verið um á almennum markaði munu önnur stéttarfélög krefjast hins sama. Það segir reynslan okkur og því nauðsynlegt að horfast í augu við þá staðreynd. Hitt er síður umdeilt að kennarar búa við kjör sem eru ekki nægilega góð miðað við menntun þeirra og krefjandi ábyrgðarstörf. Kjarni málsins er sá að staðan í kennaradeilunni er orðin algjörlega óviðunandi. Lausn verður að finnast. Þjóðfélag með sjálfsvirðingu getur ekki horft upp á það ástand að fjörutíu og fimm þúsund börn séu í hálfgerðu reiðileysi dag eftir dag. Nú þurfa stjórnmálaforingjarnir að sýna hvað í þeim býr. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Guðmundur Magnússon Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun Halldór 01.06.2024 Halldór Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu Skoðun Taktísk skilyrðing umræðunnar Magnús Davíð Norðdahl, Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson Skoðun
Sjónarmið - Guðmundur Magnússon Ólíklegt verður að telja að í nokkru öðru landi en okkar mundi það líðast að allir grunnskólar þjóðarinnar lokuðust í fjórar vikur vegna verkfalls kennara. Sennilegt er að í öðrum löndum væru farnar að heyrast raddir um að ríkisstjórnin færi frá þegar svo væri komið. Breytir engu í því sambandi að rekstur grunnskólans hér á landi og þar með samningar við kennara er eins og víðast hvar annars staðar á verksviði sveitarfélaga. Skóla- og menntamál eru á endanum á ábyrgð ríkisstjórna og þjóðþinga. Sveitarfélögin hér á landi hafa ekkert miðstjórnarvald sem getur gripið inn í þegar jafn alvarleg kreppa og nú er skellur á. Þegar hefur skapast ófremdarástand í þjóðfélaginu vegna verkfallsins. Ástandið mun versna ef vinnudeilan leysist ekki á allra næstu dögum. Foreldrar skólabarna hafa sýnt einkennilegt tómlæti í verkfallinu. Aðeins örfáir hafa tekið þátt í viðleitni foreldrasamtaka og sjálfsprottinna hópa til að hafa uppi þrýsting á deiluaðila með mótmælaaðgerðum. Enginn vafi er þó á því að foreldrar eru óánægðir og skólabörn ringluð. Aukinn sýnilegur þrýstingur frá foreldrum gæti átt þátt í að koma deilunni úr þeirri sjálfheldu sem hún er í. Það yrði vissulega álitshnekkir fyrir sveitarfélögin ef ríkið neyddist til að grípa inn í deiluna. En það er aukaatriði. Ef ekki verða þáttaskil í byrjun næstu viku stendur ríkisstjórnin frammi fyrir tveimur kostum, að binda enda á verkfallið með lagasetningu eða útvega sveitarfélögunum aukið fé til að þau geti samið við kennara. Báðar leiðirnar eru slæmar. Það er ranglátt að lögbjóða ákveðna samninga. Kjarasamningar eiga að vera frjálsir og á ábyrgð samningsaðila. En ríkisstjórn núverandi stjórnarflokka hefur áður gripið inn í vinnudeilur þegar hún hefur talið þjóðarhag bjóða svo róttæka ráðstöfun. Í því sambandi má minna á hvernig sjómenn hafa ítrekað verið sviptir verkfallsrétti í nafni almannahags. Og undan því verður ekki litið að með því að kosta launahækkun kennara úr ríkissjóði er verið að skapa fordæmi sem getur haft ófyrirsjáanlegar afleiðingar á vinnumarkaði og stefnt stöðugleika efnahagslífsins í hættu. Fái kennarar launahækkanir sem eru meiri en þær sem samið hefur verið um á almennum markaði munu önnur stéttarfélög krefjast hins sama. Það segir reynslan okkur og því nauðsynlegt að horfast í augu við þá staðreynd. Hitt er síður umdeilt að kennarar búa við kjör sem eru ekki nægilega góð miðað við menntun þeirra og krefjandi ábyrgðarstörf. Kjarni málsins er sá að staðan í kennaradeilunni er orðin algjörlega óviðunandi. Lausn verður að finnast. Þjóðfélag með sjálfsvirðingu getur ekki horft upp á það ástand að fjörutíu og fimm þúsund börn séu í hálfgerðu reiðileysi dag eftir dag. Nú þurfa stjórnmálaforingjarnir að sýna hvað í þeim býr.
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun