Háskóli á sandi Ásrún Birgisdóttir skrifar 16. október 2014 07:00 Í kvæði sem ég söng oft á leikskóla þegar ég var lítil var fjallað um tvo menn. Annar þeirra byggði á sandi en hinn á bjargi. Þegar kom svo rigning féll hús annars þeirra, meðan hitt stóð fast. Síðastliðna níu daga hafa félagar mínir í Stúdentaráði fjallað um málefni háskólans í greinum sínum sem allar eru partur af átakinu ,,Áfram í fremstu röð?“. Þar hefur verið fjallað um fjárskort, falin skólagjöld, stöðu heilbrigðiskerfisins, brotin loforð og síðast en ekki síst Lánasjóðinn margumtalaða. Við lestur þessara greina hefur mér verið hugsað til kvæðisins sem ég söng svo glatt sem barn á leikskólanum í Breiðholtinu. Mitt framlag til þessa átaks er frá persónulegra sjónarhorni. Ég er ekki þessi dæmigerði háskólanemi sem varð stúdent tvítugur og fór beint í háskólann vitandi nákvæmlega hvað ég ætlaði mér að læra og verða. Ég ólst upp í Breiðholtinu, hjá einstæðri móður og skilyrðin heima fyrir voru ekki alltaf þau bestu. En eftir sex ára framhaldsskólagöngu, átta búferlaflutninga og þrjá framhaldsskóla, fékk ég loks hvítu húfuna á höfuðið. Þessari húfu hafði ég beðið eftir í sex ár, en hún var fyrir mér stöðutákn sem sýndi að ég hafði áorkað einhverju, að ég gat loksins farið í háskóla. Á stökkpall minn út í lífið. Ég hóf skólagöngu mína við HÍ á köldum janúarmorgni. Þarna var ég mætt á Háskólatorg, með glampann í augunum og eftirvæntingarnar á bakinu ásamt skólatöskunni, einu númeri of spennt fyrir því að byrja í háskóla eftir allan þennan tíma. Frá fyrsta skóladeginum mínum, þennan kalda janúarmorgunn hef ég lært margt. Hluta úr námsbókum og úr fyrirlestrum og annað hef ég lært um háskólann, hvernig hann er rekinn og að hann hafi aðeins fjárveitingar sem nema 62% af meðaltali OECD ríkjanna. Sá fjárskortur gerir það að verkum að hver kennari þarf að sinna fleiri nemendum en samanburðarháskólar á norðurlöndunum og við það versna gæða námsins. Ég horfi upp á háskólann fjársveltan á sama tíma fylgist ég með jafnöldrum mínum og vinum streyma í háskólanám til annarra landa. Háskóli Íslands er ekki byggður á eins sterku undirlagi og ég sá fyrir mér og vonaði. Væntingar mínar um skólagöngu mína við Háskóla Íslands hafa breyst, ég vil ekki aðeins ná prófgráðu og halda út í lífið. Ég veit líka að það mun skipta mig máli í framtíðinni að gráða úr Háskóla Íslands sé mikils metin. Þess vegna vil ég sjá háskólasamfélagið vaxa og dafna, og að háskólinn verði fremstur meðal jafningja. Samfélagið þarf í heild að sameinast um að styðja við og styrkja háskólann. Við þurfum að forgangsraða í þágu menntunar og auka fjárveitingar til hans. Ég vil ekki sjá Háskóla Íslands falla eins og húsið sem byggt var á sandi. Ég vil sjá Háskóla Íslands byggðan á bjargi. Þessi grein er hluti af Áfram í fremstu röð - 10 daga átaki um menntamál Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tengdar fréttir Áfram í fremstu röð? 7. október 2014 07:00 Vits er þörf 11. október 2014 11:30 Falin skólagjöld Háskóla Íslands 12. október 2014 07:00 Hverju hefur Stúdentaráð áorkað? 8. október 2014 07:00 Úr faðmi fjalla blárra í kaldan faðm LÍN 10. október 2014 07:00 Samstaða um LÍN 13. október 2014 11:00 Ráðherra talar tungum tveim 9. október 2014 07:00 Brotnar undirstöður 52% nemenda upplifa klíníska kennara sína ekki hafa nægan tíma til að sinna kennslu. Einungis 15% nemenda eru sammála því að aðstaða nemenda á Landspítalanum sé við hæfi. 15. október 2014 07:00 Palli einn í heiminum Einungis 17% heilbrigðisnemenda við Háskóla Íslands sem stunda verknám við Landspítalann geta hugsað sér Landspítalann sem sinn framtíðarvinnustað. 14. október 2014 07:00 Mest lesið Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Fréttir DV Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir Skoðun Hver er ábyrgð Icelandair? Sævar Þór Jónsson Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Skoðun Skoðun Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson skrifar Skoðun Loftslag eða lífskjör: bæði betra Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Virkjum lýðræðið Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Ráðstefna um þjóðarátak í húsnæðismálum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Íslenski skorturinn Björg Eva Erlendsdóttir skrifar Skoðun Ofhugsanir: orsök & afleiðing Sara Pálsdóttir skrifar Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flykkist til Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Öldrunarþjónustan – tækifæri og áskoranir Sandra B. Franks skrifar Skoðun ChatGPT um íslenska húsnæðismarkaðinn Yngvi Ómar Sighvatsson skrifar Skoðun Milljónir úr launaumslögum til vopnakaupa Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Í orði en ekki á borði - stuðningur Íslands við Úkraínu Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Hvað lærum við af hinum sem er ósammála? Samtal um loftslagsmál Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Fatlað fólk á Íslandi Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Tölum um það sem er í boði fyrir ungt fólk Bjarney Rún Haraldsdóttir,Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hver er ábyrgð Icelandair? Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Gervigreindin og atvinnulífið Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? - Seinni hluti Magnea Marinósdóttir skrifar Sjá meira
Í kvæði sem ég söng oft á leikskóla þegar ég var lítil var fjallað um tvo menn. Annar þeirra byggði á sandi en hinn á bjargi. Þegar kom svo rigning féll hús annars þeirra, meðan hitt stóð fast. Síðastliðna níu daga hafa félagar mínir í Stúdentaráði fjallað um málefni háskólans í greinum sínum sem allar eru partur af átakinu ,,Áfram í fremstu röð?“. Þar hefur verið fjallað um fjárskort, falin skólagjöld, stöðu heilbrigðiskerfisins, brotin loforð og síðast en ekki síst Lánasjóðinn margumtalaða. Við lestur þessara greina hefur mér verið hugsað til kvæðisins sem ég söng svo glatt sem barn á leikskólanum í Breiðholtinu. Mitt framlag til þessa átaks er frá persónulegra sjónarhorni. Ég er ekki þessi dæmigerði háskólanemi sem varð stúdent tvítugur og fór beint í háskólann vitandi nákvæmlega hvað ég ætlaði mér að læra og verða. Ég ólst upp í Breiðholtinu, hjá einstæðri móður og skilyrðin heima fyrir voru ekki alltaf þau bestu. En eftir sex ára framhaldsskólagöngu, átta búferlaflutninga og þrjá framhaldsskóla, fékk ég loks hvítu húfuna á höfuðið. Þessari húfu hafði ég beðið eftir í sex ár, en hún var fyrir mér stöðutákn sem sýndi að ég hafði áorkað einhverju, að ég gat loksins farið í háskóla. Á stökkpall minn út í lífið. Ég hóf skólagöngu mína við HÍ á köldum janúarmorgni. Þarna var ég mætt á Háskólatorg, með glampann í augunum og eftirvæntingarnar á bakinu ásamt skólatöskunni, einu númeri of spennt fyrir því að byrja í háskóla eftir allan þennan tíma. Frá fyrsta skóladeginum mínum, þennan kalda janúarmorgunn hef ég lært margt. Hluta úr námsbókum og úr fyrirlestrum og annað hef ég lært um háskólann, hvernig hann er rekinn og að hann hafi aðeins fjárveitingar sem nema 62% af meðaltali OECD ríkjanna. Sá fjárskortur gerir það að verkum að hver kennari þarf að sinna fleiri nemendum en samanburðarháskólar á norðurlöndunum og við það versna gæða námsins. Ég horfi upp á háskólann fjársveltan á sama tíma fylgist ég með jafnöldrum mínum og vinum streyma í háskólanám til annarra landa. Háskóli Íslands er ekki byggður á eins sterku undirlagi og ég sá fyrir mér og vonaði. Væntingar mínar um skólagöngu mína við Háskóla Íslands hafa breyst, ég vil ekki aðeins ná prófgráðu og halda út í lífið. Ég veit líka að það mun skipta mig máli í framtíðinni að gráða úr Háskóla Íslands sé mikils metin. Þess vegna vil ég sjá háskólasamfélagið vaxa og dafna, og að háskólinn verði fremstur meðal jafningja. Samfélagið þarf í heild að sameinast um að styðja við og styrkja háskólann. Við þurfum að forgangsraða í þágu menntunar og auka fjárveitingar til hans. Ég vil ekki sjá Háskóla Íslands falla eins og húsið sem byggt var á sandi. Ég vil sjá Háskóla Íslands byggðan á bjargi. Þessi grein er hluti af Áfram í fremstu röð - 10 daga átaki um menntamál
Brotnar undirstöður 52% nemenda upplifa klíníska kennara sína ekki hafa nægan tíma til að sinna kennslu. Einungis 15% nemenda eru sammála því að aðstaða nemenda á Landspítalanum sé við hæfi. 15. október 2014 07:00
Palli einn í heiminum Einungis 17% heilbrigðisnemenda við Háskóla Íslands sem stunda verknám við Landspítalann geta hugsað sér Landspítalann sem sinn framtíðarvinnustað. 14. október 2014 07:00
Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson Skoðun
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar
Skoðun Hvað lærum við af hinum sem er ósammála? Samtal um loftslagsmál Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Tölum um það sem er í boði fyrir ungt fólk Bjarney Rún Haraldsdóttir,Eva Rós Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? - Seinni hluti Magnea Marinósdóttir skrifar
Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson Skoðun