Púður óskast Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 15. október 2011 00:01 Borgríki. Leikstjóri: Ólafur Jóhannesson. Aðalhlutverk: Sigurður Sigurjónsson, Ágústa Eva Erlendsdóttir, Ingvar E. Sigurðsson, Zlatko Krickic, Björn Thors, Björn Hlynur Haraldsson, Jonathan Pryce, Philip Jackson. Það tók íslenska kvikmyndagerðarmenn dágóðan tíma að ná tökum á spennumyndagerð en á endanum tókst það. Eftir nokkra skrambi vel heppnaða þrillera þyrstir landann í meira, en um leið gerir hann meiri kröfur. Borgríki er nýjasta kvikmynd leikstjórans Ólafs de Fleur, en hann leikstýrði Stóra planinu fyrir nokkrum árum, skemmtilega furðulegri mynd sem skiptar skoðanir voru um. Boginn er spenntur hærra í Borgríki og skartar myndin fjölmörgum frábærum leikurum, innlendum jafnt sem alþjóðlegum. Siggi Sigurjóns er góður í hlutverki spillta lögreglumannsins Margeirs, en hann hefur reyndar ágætt forskot því persóna hans er áhugaverðust. Aðrar persónur eru fremur flatar og af þeim sökum var mér nokkuð sama um afdrif þeirra, sem og framvindu sögunnar. Leikhópurinn, með örfáum undantekningum, stendur sig þó ágætlega, enda virðist sem vandamálið liggi frekar í handritinu en hjá leikurunum sjálfum. Ágústa Eva hefur til dæmis mikla og góða nærveru sem leikkona og hefði persóna hennar verið bitastæðari er ég viss um að myndinni hefði fyrirgefist margt annað. Handritið er stórt í sniðum, persónurnar eru margar, og meira að segja er flakkað eilítið til og frá í tíma, en púðrið vantar. Myndin gefur sér lítinn tíma til að skapa tengsl við áhorfandann og steypir sér þess í stað beint í hasarinn, en sökkullinn er veikbyggður og myndin fellur því undan eigin þunga. Þetta er mikil synd því að djúpt í iðrum Borgríkis leynist saga sem ég hefði gaman af því að sjá og heyra. Myndin er þó laus við töffarastælana og rembinginn sem einkenndi íslenskar spennumyndir allt of lengi, og því ber að hrósa. Niðurstaða: Góður mannskapur nær ekki að bjarga losaralegu handritinu. Borgríki er því töluverð vonbrigði. Mest lesið Nígeríusvindlarinn reyndist vera bróðir hans Lífið Arkitekt dýrasta húss Íslandssögunnar selur í Fossvogi Lífið Cox segir Phoenix ömurlegan sem Napóleon Bíó og sjónvarp „Það má segja að þetta sé í raun sorg og uppgjör“ Tónlist Talin ólíklegust til að komast áfram Lífið Féllust í faðma á tilfinningaríkri stundu Lífið Valgerður selur íbúðina í Vesturbænum Lífið Kom öllum að óvörum með fleiri lögum í nótt Tónlist Mesta hættan í unglingaherberginu Lífið Á slóðum Arabíu Lárens með Anthony Hopkins Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Tröllaukinn kór valtaði yfir pínulítinn píanóleikara True Detective: Draugagangur á Dalvík Sjá meira
Borgríki. Leikstjóri: Ólafur Jóhannesson. Aðalhlutverk: Sigurður Sigurjónsson, Ágústa Eva Erlendsdóttir, Ingvar E. Sigurðsson, Zlatko Krickic, Björn Thors, Björn Hlynur Haraldsson, Jonathan Pryce, Philip Jackson. Það tók íslenska kvikmyndagerðarmenn dágóðan tíma að ná tökum á spennumyndagerð en á endanum tókst það. Eftir nokkra skrambi vel heppnaða þrillera þyrstir landann í meira, en um leið gerir hann meiri kröfur. Borgríki er nýjasta kvikmynd leikstjórans Ólafs de Fleur, en hann leikstýrði Stóra planinu fyrir nokkrum árum, skemmtilega furðulegri mynd sem skiptar skoðanir voru um. Boginn er spenntur hærra í Borgríki og skartar myndin fjölmörgum frábærum leikurum, innlendum jafnt sem alþjóðlegum. Siggi Sigurjóns er góður í hlutverki spillta lögreglumannsins Margeirs, en hann hefur reyndar ágætt forskot því persóna hans er áhugaverðust. Aðrar persónur eru fremur flatar og af þeim sökum var mér nokkuð sama um afdrif þeirra, sem og framvindu sögunnar. Leikhópurinn, með örfáum undantekningum, stendur sig þó ágætlega, enda virðist sem vandamálið liggi frekar í handritinu en hjá leikurunum sjálfum. Ágústa Eva hefur til dæmis mikla og góða nærveru sem leikkona og hefði persóna hennar verið bitastæðari er ég viss um að myndinni hefði fyrirgefist margt annað. Handritið er stórt í sniðum, persónurnar eru margar, og meira að segja er flakkað eilítið til og frá í tíma, en púðrið vantar. Myndin gefur sér lítinn tíma til að skapa tengsl við áhorfandann og steypir sér þess í stað beint í hasarinn, en sökkullinn er veikbyggður og myndin fellur því undan eigin þunga. Þetta er mikil synd því að djúpt í iðrum Borgríkis leynist saga sem ég hefði gaman af því að sjá og heyra. Myndin er þó laus við töffarastælana og rembinginn sem einkenndi íslenskar spennumyndir allt of lengi, og því ber að hrósa. Niðurstaða: Góður mannskapur nær ekki að bjarga losaralegu handritinu. Borgríki er því töluverð vonbrigði.
Mest lesið Nígeríusvindlarinn reyndist vera bróðir hans Lífið Arkitekt dýrasta húss Íslandssögunnar selur í Fossvogi Lífið Cox segir Phoenix ömurlegan sem Napóleon Bíó og sjónvarp „Það má segja að þetta sé í raun sorg og uppgjör“ Tónlist Talin ólíklegust til að komast áfram Lífið Féllust í faðma á tilfinningaríkri stundu Lífið Valgerður selur íbúðina í Vesturbænum Lífið Kom öllum að óvörum með fleiri lögum í nótt Tónlist Mesta hættan í unglingaherberginu Lífið Á slóðum Arabíu Lárens með Anthony Hopkins Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Tröllaukinn kór valtaði yfir pínulítinn píanóleikara True Detective: Draugagangur á Dalvík Sjá meira