Bakkus um borð Frosti Logason skrifar 11. ágúst 2016 07:00 Ég velti því stundum fyrir mér hvernig það er að vera flugdólgur. Maður sem ætlar að ferðast til sólríkra stranda og hafa gaman með vinum í langþráðu fríi endar tjóðraður niður í sæti sitt þar til lögregla handtekur hann á áfangastað. Þetta er í raun mjög áhugavert og spennandi rannsóknarefni. Hvernig gerist þetta eiginlega? Ég er þeirrar skoðunar að þetta hljóti undantekningalaust að vera byggt á misskilningi. Ekki er ólíklegt að viðkomandi hafi verið beittur miklum órétti og allir aðrir í vélinni hafi haft á röngu að standa. Þetta er hægt að sjá fyrir sér: Einhver samferðamaðurinn byrjar með leiðindi og dónaskap og viðkomandi neyðist kurteislega til að segja honum að halda sér saman. Við vitum öll hvernig það er. Síðan fer einhver úr áhöfn vélarinnar að skipta sér af og nauðsynlegt verður að svara því fullum hálsi líka. Á þessum tímapunkti getur verið mikilvægt að hvessa sig rækilega og gera fólki grein fyrir því hver það er sem ræður í vélinni. Ef það ekki virkar getur reynst árangursríkt að taka í lurginn á einni flugfreyjunni og garga hverslags aumingjar íslenskir ráðamenn séu. Jafnvel bæta við að bankarnir fari á endanum með okkur öll til andskotans. Það eiginlega virkar alltaf. Þá skilur fólk að þér er alvara og að full ástæða sé til að taka mark á þér. Sennilega gerist þetta yfirleitt nokkurn veginn svona. En síðan kann auðvitað að vera, í einhverjum tilfellum, að viðkomandi þurfi einfaldlega að endurskoða hvort Bakkus sé í raun og veru heppilegur ferðafélagi. Hann er í það minnsta sjaldnast góður fararstjóri.Birtist fyrst í Fréttablaðinu 11. ágúst 2016 Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Frosti Logason Mest lesið Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir Skoðun Dóttir mín – uppgjör eineltis Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson Skoðun
Ég velti því stundum fyrir mér hvernig það er að vera flugdólgur. Maður sem ætlar að ferðast til sólríkra stranda og hafa gaman með vinum í langþráðu fríi endar tjóðraður niður í sæti sitt þar til lögregla handtekur hann á áfangastað. Þetta er í raun mjög áhugavert og spennandi rannsóknarefni. Hvernig gerist þetta eiginlega? Ég er þeirrar skoðunar að þetta hljóti undantekningalaust að vera byggt á misskilningi. Ekki er ólíklegt að viðkomandi hafi verið beittur miklum órétti og allir aðrir í vélinni hafi haft á röngu að standa. Þetta er hægt að sjá fyrir sér: Einhver samferðamaðurinn byrjar með leiðindi og dónaskap og viðkomandi neyðist kurteislega til að segja honum að halda sér saman. Við vitum öll hvernig það er. Síðan fer einhver úr áhöfn vélarinnar að skipta sér af og nauðsynlegt verður að svara því fullum hálsi líka. Á þessum tímapunkti getur verið mikilvægt að hvessa sig rækilega og gera fólki grein fyrir því hver það er sem ræður í vélinni. Ef það ekki virkar getur reynst árangursríkt að taka í lurginn á einni flugfreyjunni og garga hverslags aumingjar íslenskir ráðamenn séu. Jafnvel bæta við að bankarnir fari á endanum með okkur öll til andskotans. Það eiginlega virkar alltaf. Þá skilur fólk að þér er alvara og að full ástæða sé til að taka mark á þér. Sennilega gerist þetta yfirleitt nokkurn veginn svona. En síðan kann auðvitað að vera, í einhverjum tilfellum, að viðkomandi þurfi einfaldlega að endurskoða hvort Bakkus sé í raun og veru heppilegur ferðafélagi. Hann er í það minnsta sjaldnast góður fararstjóri.Birtist fyrst í Fréttablaðinu 11. ágúst 2016