Hljómvangur: Merkileg tímamót Þorleifur Hauksson skrifar 15. júní 2017 09:30 Foreldrar flytja heim frá Svíþjóð sumarið 1990 með þrjú börn. Miðbarnið er 8 ára drengur með Downs heilkenni. Hann er líkamlega og félagslega vel á sig kominn, glaður, tilfinninganæmur, félagslyndur, en skortir mál til að gera sig skiljanlegan öðrum en þeim sem þekkja hann náið. Við taka ófyrirséðir erfiðleikar við að tryggja þessu barni viðunandi þjónustu. Ekkert gerist af sjálfu sér, fyrir öllu þarf að berjast. Þetta var fyrir tíma „skóla án aðgreiningar“, en jafnvel Öskjuhlíðarskóli skellti hurðum á þennan dreng af því hann þótti ekki hafa nógu háa greindarvísitölu. Hann hafði mikla unun af því að hlusta á tónlist, og einhvern veginn fengu foreldrarnir veður af því að nýlega hefði verið stofnaður tónlistarskóli þar sem fólk með fötlun fengi inngöngu, Tónstofa Valgerðar. Þar var nokkur biðlisti, en þegar að okkar manni kom var honum tekið opnum örmum. Þarna var hann við nám næstu tvo áratugi, allt til síns hinsta dags. Valgerður Jónsdóttir hafði stofnað Tónstofuna nokkrum árum áður. Hún var til húsa í Sjálfsbjargarhúsinu í Hátúni í tveimur kennslustofum þar sem geymt var fjölbreytt safn hljóðfæra sem börnin fengu að spreyta sig á. Það var algert ævintýri að ganga inn í þennan skóla, ekki síst vegna þess umvefjandi kærleika og gleði sem einkenndi allt skólastarfið. Valgerður var eini kennarinn á þessum árum, hámenntuð í tónlist, tónlistarsérkennslu og músíkmeðferð. Alúð hennar og þolinmæði var einstök og líka hvernig henni tókst að aðlaga námið hverjum einstökum nemanda á hans eigin forsendum. Haldnir voru árlegir nemendatónleikar, bæði á vetri og vori og ótrúlegt var að fylgjast með þeim framförum sem nemendurnir tóku og þeim hæfileikum sem tónlistin leysti úr læðingi.Stór áfangi Stór áfangi í starfinu var stofnun Bjöllukórs Tónstofunnar, sem nú hefur starfað óslitið í tuttugu ár. Það hefur ekki síst verið mikil ánægja að fylgjast með þeim mikla og merkilega árangri sem hann hefur náð og þeirri samheldni og gleði sem einkennir hópinn. Bjöllukórinn hefur komið víða fram, gefið út ákaflega fallegan disk, Hljómfang, og bæði hann og Tónstofan hafa hlotið fjölmargar viðurkenningar. Segja má að Bjöllukórinn sé sýnilegasti afrakstur Tónstofunnar, en hann er aðeins einn angi af því fjölbreytta ræktunarstarfi sem þar fer fram. Í Tónstofu Valgerðar fékk nemandinn sem getið var í upphafi útrás fyrir hæfileika og sköpunarkraft sem hvergi annars staðar hefði verið farvegur fyrir. Hann varð hluti af stórri heild, félagsleg einangrun var að nokkru leyti rofin, og hann kom fram á tónleikum og sló rækilega í gegn, bæði einn og í Bjöllukórnum. Og ekki síst fékk hann að njóta alhliða tónlistarnáms á borð við jafnaldra sína sem ekki var annars staðar í boði. Tónstofa Valgerðar heldur nú upp á 30 ára starfsafmæli sitt, um leið og Bjöllukórinn fagnar sínu tvítugsafmæli. Á þessum þrjátíu árum hefur Tónstofan vaxið og dafnað. Hún nýtur almennrar viðurkenningar og er nú rekin í rúmgóðum húsakynnum í Stórhöfða 23. Þar starfa fjórir kennarar auk dr. Valgerðar skólastjóra, og nemendur eru nú 120. Afmælinu er fagnað með margvíslegu móti, og hafa viðburðir afmælisársins fengið samheitið Hljómvangur. Tónstofan hefur náð ótrúlegum árangri á þeim 27 árum sem liðin eru frá því að fjölskyldan kynntist honum fyrst í þágu nemenda sem þarfnast sérstakrar aðstoðar. Höfundur er ritari Foreldra- og styrktarfélags Tónstofu Valgerðar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Öll með? – 4.020 kr. hækkun fyrir skatt eftir 16 mánuði! Unnur Helga Óttarsdóttir Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter Skoðun Skoðun Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Sjá meira
Foreldrar flytja heim frá Svíþjóð sumarið 1990 með þrjú börn. Miðbarnið er 8 ára drengur með Downs heilkenni. Hann er líkamlega og félagslega vel á sig kominn, glaður, tilfinninganæmur, félagslyndur, en skortir mál til að gera sig skiljanlegan öðrum en þeim sem þekkja hann náið. Við taka ófyrirséðir erfiðleikar við að tryggja þessu barni viðunandi þjónustu. Ekkert gerist af sjálfu sér, fyrir öllu þarf að berjast. Þetta var fyrir tíma „skóla án aðgreiningar“, en jafnvel Öskjuhlíðarskóli skellti hurðum á þennan dreng af því hann þótti ekki hafa nógu háa greindarvísitölu. Hann hafði mikla unun af því að hlusta á tónlist, og einhvern veginn fengu foreldrarnir veður af því að nýlega hefði verið stofnaður tónlistarskóli þar sem fólk með fötlun fengi inngöngu, Tónstofa Valgerðar. Þar var nokkur biðlisti, en þegar að okkar manni kom var honum tekið opnum örmum. Þarna var hann við nám næstu tvo áratugi, allt til síns hinsta dags. Valgerður Jónsdóttir hafði stofnað Tónstofuna nokkrum árum áður. Hún var til húsa í Sjálfsbjargarhúsinu í Hátúni í tveimur kennslustofum þar sem geymt var fjölbreytt safn hljóðfæra sem börnin fengu að spreyta sig á. Það var algert ævintýri að ganga inn í þennan skóla, ekki síst vegna þess umvefjandi kærleika og gleði sem einkenndi allt skólastarfið. Valgerður var eini kennarinn á þessum árum, hámenntuð í tónlist, tónlistarsérkennslu og músíkmeðferð. Alúð hennar og þolinmæði var einstök og líka hvernig henni tókst að aðlaga námið hverjum einstökum nemanda á hans eigin forsendum. Haldnir voru árlegir nemendatónleikar, bæði á vetri og vori og ótrúlegt var að fylgjast með þeim framförum sem nemendurnir tóku og þeim hæfileikum sem tónlistin leysti úr læðingi.Stór áfangi Stór áfangi í starfinu var stofnun Bjöllukórs Tónstofunnar, sem nú hefur starfað óslitið í tuttugu ár. Það hefur ekki síst verið mikil ánægja að fylgjast með þeim mikla og merkilega árangri sem hann hefur náð og þeirri samheldni og gleði sem einkennir hópinn. Bjöllukórinn hefur komið víða fram, gefið út ákaflega fallegan disk, Hljómfang, og bæði hann og Tónstofan hafa hlotið fjölmargar viðurkenningar. Segja má að Bjöllukórinn sé sýnilegasti afrakstur Tónstofunnar, en hann er aðeins einn angi af því fjölbreytta ræktunarstarfi sem þar fer fram. Í Tónstofu Valgerðar fékk nemandinn sem getið var í upphafi útrás fyrir hæfileika og sköpunarkraft sem hvergi annars staðar hefði verið farvegur fyrir. Hann varð hluti af stórri heild, félagsleg einangrun var að nokkru leyti rofin, og hann kom fram á tónleikum og sló rækilega í gegn, bæði einn og í Bjöllukórnum. Og ekki síst fékk hann að njóta alhliða tónlistarnáms á borð við jafnaldra sína sem ekki var annars staðar í boði. Tónstofa Valgerðar heldur nú upp á 30 ára starfsafmæli sitt, um leið og Bjöllukórinn fagnar sínu tvítugsafmæli. Á þessum þrjátíu árum hefur Tónstofan vaxið og dafnað. Hún nýtur almennrar viðurkenningar og er nú rekin í rúmgóðum húsakynnum í Stórhöfða 23. Þar starfa fjórir kennarar auk dr. Valgerðar skólastjóra, og nemendur eru nú 120. Afmælinu er fagnað með margvíslegu móti, og hafa viðburðir afmælisársins fengið samheitið Hljómvangur. Tónstofan hefur náð ótrúlegum árangri á þeim 27 árum sem liðin eru frá því að fjölskyldan kynntist honum fyrst í þágu nemenda sem þarfnast sérstakrar aðstoðar. Höfundur er ritari Foreldra- og styrktarfélags Tónstofu Valgerðar.
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar