Bú er landstólpi, eyðibýli ekki Vésteinn Valgarðsson skrifar 5. maí 2017 11:03 Það fréttist um daginn að hið gamalgróna býli Unaós í Hjaltastaðaþinghá er að líkindum fara í eyði vegna þess að eigandinn, íslenska ríkið, auglýsir ekki eftir nýjum ábúanda þegar bóndinn hættir. Nú bætast við fréttir um að fjöldi ríkisjarða sé farinn í eyði í Skaftárhreppi og oddviti hreppsins gagnrýnir hvað ríkið dregur það lengi að auglýsa þær, og ber við „stefnumótunarvinnu“. En stefnuleysi er líka ákveðin stefna í svona máli, því ef landinu er ekki haldið í byggð á meðan menn eru að hugsa sig um, þá fer það í eyði. Svo einfalt er það. Það er stefnan. Þessi „stefnumótun“ ríkisins hefur staðið í einhver ár. Það er langur tími í landbúnaði. Það er nefnilega a.m.k. tvennt sem gerir landbúnað einstakan meðal atvinnugreina. Annars vegar er hann eina atvinnugreinin sem mannkynið getur ekki lifað án. Hins vegar er ekki hægt að hætta bara með hann og byrja aftur eftir nokkur ár, eins og stígvélaverksmiðju eða leigubílastöð. Þegar landið fer í órækt, hús í niðurníðslu, og búsmalinn í sláturhús er mjög mikið átak að byrja aftur. Og dýrt. Svo ekki sé minnst á samfélagslega upplausn, svo sem þegar börnum snarfækkar í skóla sem var fámennur fyrir. Það vill svo til að ég er með lausn, stefnu sem hver sem er má gera að sinni: Landið á að vera í byggð og þegar bújörð í eigu ríkisins losnar á strax að auglýsa hana. Flóknara er það ekki. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Samt kýs ég Katrínu Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Öll með? – 4.020 kr. hækkun fyrir skatt eftir 16 mánuði! Unnur Helga Óttarsdóttir Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen Skoðun Skoðun Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hagfræðin á Heimildinni Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Hreinleikaþráin Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Heimilisleysi blasir við öryrkjum Svanberg Hreinsson skrifar Sjá meira
Það fréttist um daginn að hið gamalgróna býli Unaós í Hjaltastaðaþinghá er að líkindum fara í eyði vegna þess að eigandinn, íslenska ríkið, auglýsir ekki eftir nýjum ábúanda þegar bóndinn hættir. Nú bætast við fréttir um að fjöldi ríkisjarða sé farinn í eyði í Skaftárhreppi og oddviti hreppsins gagnrýnir hvað ríkið dregur það lengi að auglýsa þær, og ber við „stefnumótunarvinnu“. En stefnuleysi er líka ákveðin stefna í svona máli, því ef landinu er ekki haldið í byggð á meðan menn eru að hugsa sig um, þá fer það í eyði. Svo einfalt er það. Það er stefnan. Þessi „stefnumótun“ ríkisins hefur staðið í einhver ár. Það er langur tími í landbúnaði. Það er nefnilega a.m.k. tvennt sem gerir landbúnað einstakan meðal atvinnugreina. Annars vegar er hann eina atvinnugreinin sem mannkynið getur ekki lifað án. Hins vegar er ekki hægt að hætta bara með hann og byrja aftur eftir nokkur ár, eins og stígvélaverksmiðju eða leigubílastöð. Þegar landið fer í órækt, hús í niðurníðslu, og búsmalinn í sláturhús er mjög mikið átak að byrja aftur. Og dýrt. Svo ekki sé minnst á samfélagslega upplausn, svo sem þegar börnum snarfækkar í skóla sem var fámennur fyrir. Það vill svo til að ég er með lausn, stefnu sem hver sem er má gera að sinni: Landið á að vera í byggð og þegar bújörð í eigu ríkisins losnar á strax að auglýsa hana. Flóknara er það ekki.
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar