Sköp mín eru ekki skammarefni Kristjana Björk Barðdal skrifar 16. mars 2017 13:50 Í samfélaginu er tabú að tala um kynfæri kvenna. Sjálfsfróun kvenna er feimnismál og sömuleiðis blæðingar. Þessir tveir hlutir eru sjálfsagður hluti af lífi langflestra kvenna. Vitundarvakning er þörf í samfélaginu. Í byrjun febrúar gaf Framhaldskólablaðið út blað tileinkað túr en þar var verkefnið MÉR BLÆÐIR stór hluti af blaðinu. Í byrjun mars var frumsýningarpartý Völvunnar, en markmið hennar er að upplýsa fólk um píkuna. Nú er komið að okkar í femínistafélagi Háskóla Ísland að opna og styrkja umræðuna um túr. Í þeim tilgangi stóðum við fyrir Túrdögum Háskóla Íslands dagana 14.-16.mars. Túr eða blæðingar eru hluti af lífi helming mannkyns og er eitthvað sem við ættum ekki að skammast okkar fyrir. Ég hef farið á túr síðan ég var 11 ára gömul. Fólk hefur farið á túr frá því að mannkynið þróaðist í þá mynd sem við erum í dag, sem þýðir að konur hafa verið jafn lengi til og þær hafa farið á túr. Af hverju er ég álitin veikari en aðrir þegar að ég fer á túr? Ég er kona og fer á túr. Það gerir konur ekki að veikari einstakling eða verri kostum. Eru blæðingar ástæða þess að konur séu ekki nógu verðugar að sinna ákveðnum störfum? Það að manneskja fari á túr þýðir ekki að hún sé minna hæf að sinna stjórnunar- eða ábyrgðarstörfum. Sú hugmynd er viðvarandi í samfélaginu að konur geti ekki sinnt störfum sem karlar sinna. Það er feðraveldið sem enn lifir innan okkar nútímasamfélags sem heldur afturhaldssömum viðhorfum á lífi: hugmyndir eins og að konan sé veikari og húsbóndinn sjái fyrir heimilinu. Hvað varðar birtingarmynd sjálfsfróunar kvenna þá get ég talið á fingrum annarar handar hve oft ég hef séð ýjað að sjálfsfróun kvenna í bíómynd. Ekki er hægt að segja það sama um sjálfsfróun karla sem er sett fram hið eðlilegasta mál. Í raunveruleikanum eru þessir tveir hlutir alveg jafn algengir. Sjálfsfróun á ekki að vera eitthvað sem konur skammast sín fyrir. Ungar stelpur eiga að vera fræddar um þetta í kynfræðslu. Það eina sem ég lærði í kynfræðslu þegar ég var yngri var að ég myndi byrja á blæðingum fljótlega og við hvern ég skyldi þá tala. Sömuleiðis fengum við hræðsluáróður um kynsjúkdóma en enga fræðslu um hvernig skyldi sporna við þeim. Við fengum enga fræðslu um getnaðarvarnir aðra en um smokkinn, aldrei var minnst á pilluna eða aðrar hormónagetnaðarvarnir. Hvað varðar hormónagetnaðarvarnir og tíðarvörur sömuleiðis þarf að auka fræðslu og sömuleiðis að notendur séu upplýstir um skaðsemi þeirra svo að fólk geti tekið upplýsta ákvörðun við kaup og notkun á þeim. Af hverju er ekkert talað um álfabikarinn? eða TSS sjúkdóminn (e. toxic shock syndrome) sem fólk getur greinst með vegna notkun túrtappa. Þegar ég hef sterkar skoðanir, hækka í mér röddina eða læt í mér heyra þýðir það ekki að ég sé að finna tækifæri til þess að ögra fólki því ég er á túr. Það að spyrja konu hvort hún sé á túr þegar að hegðun hennar, skap, tónn eða orð henta þér ekki er birtingarform feðraveldisins: að öllu leyti gamaldags og óásættanlegt. Blæðingar eru ekki rót tilfinninga kvenna. Það að fara á túr breytir ekki skoðunum okkar, hvað við gerum eða hvað við viljum. Að spyrja konu hvort hún sé á túr með niðrandi hætti ætti ekki að líðast í okkar samfélagi. Það að konur fari á blæðingar gerir þær ekki óhæfar í að sinna störfum heldur eru það ranghugmyndir sem eru byggðar á brengluðum staðalímyndum samfélagsins. Ég verð viðkvæm á túr en það þýðir ekki að ég geti ekki sinnt störfum jafn vel og karlar. Mér blæðir einu sinni í mánuði en samt sem áður get ég verið ákveðin alla daga mánaðarins. Mér blæðir 12 sinnum á ári en samt sem áður get ég verið tillitsöm alla daga ársins. Umræða um blæðingar skiptir gríðarlega miklu máli, bæði hvað varðar fræðslu ungra stelpna á grundvallaratriðum og fræðslu um önnur málefni hvað varðar túr. Eins og skaðsemi túrvara á líkamann og umhverfið, munaðarskatturinn sem er á túrvörum og afleiðingar stöðugrar notkunar á hormónagetnaðarvörnum. Vitundarvakning í samfélaginu hvað varðar túr, píkur og #freethenipple snýst ekki um að geta labbað alsber út á götu eða að sýna næstu manneskju líkama þinn þegar að hún vill það ekki. Það snýst um að fólki hafi val og sé ekki fordæmt fyrir það sem það gerir eða segir. Að fólk þekki líkama sinn og sé upplýst um hluti tengda honum. Að fólk sé upplýst um þá hluti sem má segja og gera, þó svo að óskrifaðar reglur samfélagsins leyfi það ekki. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Ég skil ekki Ævar Þór Benediktsson Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Vernd náttúrunnar er ákvörðun Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Hver er okkar ábyrgð á ofbeldi meðal barna Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Er verkalýðsbarátta á Íslandi að hnigna? Sverrir Fannberg Júlíusson skrifar Skoðun Má ekkert gera fyrir millistéttina? Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Milljarðarnir óteljandi og bókun 35 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Háskólinn sveik stúdenta um góðar samgöngur Guðni Thorlacius,Katla Ólafsdóttir skrifar Skoðun „Bara“ kennari Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin slæst við elda: Hvar er Alþingi? Baldur Borgþórsson skrifar Sjá meira
Í samfélaginu er tabú að tala um kynfæri kvenna. Sjálfsfróun kvenna er feimnismál og sömuleiðis blæðingar. Þessir tveir hlutir eru sjálfsagður hluti af lífi langflestra kvenna. Vitundarvakning er þörf í samfélaginu. Í byrjun febrúar gaf Framhaldskólablaðið út blað tileinkað túr en þar var verkefnið MÉR BLÆÐIR stór hluti af blaðinu. Í byrjun mars var frumsýningarpartý Völvunnar, en markmið hennar er að upplýsa fólk um píkuna. Nú er komið að okkar í femínistafélagi Háskóla Ísland að opna og styrkja umræðuna um túr. Í þeim tilgangi stóðum við fyrir Túrdögum Háskóla Íslands dagana 14.-16.mars. Túr eða blæðingar eru hluti af lífi helming mannkyns og er eitthvað sem við ættum ekki að skammast okkar fyrir. Ég hef farið á túr síðan ég var 11 ára gömul. Fólk hefur farið á túr frá því að mannkynið þróaðist í þá mynd sem við erum í dag, sem þýðir að konur hafa verið jafn lengi til og þær hafa farið á túr. Af hverju er ég álitin veikari en aðrir þegar að ég fer á túr? Ég er kona og fer á túr. Það gerir konur ekki að veikari einstakling eða verri kostum. Eru blæðingar ástæða þess að konur séu ekki nógu verðugar að sinna ákveðnum störfum? Það að manneskja fari á túr þýðir ekki að hún sé minna hæf að sinna stjórnunar- eða ábyrgðarstörfum. Sú hugmynd er viðvarandi í samfélaginu að konur geti ekki sinnt störfum sem karlar sinna. Það er feðraveldið sem enn lifir innan okkar nútímasamfélags sem heldur afturhaldssömum viðhorfum á lífi: hugmyndir eins og að konan sé veikari og húsbóndinn sjái fyrir heimilinu. Hvað varðar birtingarmynd sjálfsfróunar kvenna þá get ég talið á fingrum annarar handar hve oft ég hef séð ýjað að sjálfsfróun kvenna í bíómynd. Ekki er hægt að segja það sama um sjálfsfróun karla sem er sett fram hið eðlilegasta mál. Í raunveruleikanum eru þessir tveir hlutir alveg jafn algengir. Sjálfsfróun á ekki að vera eitthvað sem konur skammast sín fyrir. Ungar stelpur eiga að vera fræddar um þetta í kynfræðslu. Það eina sem ég lærði í kynfræðslu þegar ég var yngri var að ég myndi byrja á blæðingum fljótlega og við hvern ég skyldi þá tala. Sömuleiðis fengum við hræðsluáróður um kynsjúkdóma en enga fræðslu um hvernig skyldi sporna við þeim. Við fengum enga fræðslu um getnaðarvarnir aðra en um smokkinn, aldrei var minnst á pilluna eða aðrar hormónagetnaðarvarnir. Hvað varðar hormónagetnaðarvarnir og tíðarvörur sömuleiðis þarf að auka fræðslu og sömuleiðis að notendur séu upplýstir um skaðsemi þeirra svo að fólk geti tekið upplýsta ákvörðun við kaup og notkun á þeim. Af hverju er ekkert talað um álfabikarinn? eða TSS sjúkdóminn (e. toxic shock syndrome) sem fólk getur greinst með vegna notkun túrtappa. Þegar ég hef sterkar skoðanir, hækka í mér röddina eða læt í mér heyra þýðir það ekki að ég sé að finna tækifæri til þess að ögra fólki því ég er á túr. Það að spyrja konu hvort hún sé á túr þegar að hegðun hennar, skap, tónn eða orð henta þér ekki er birtingarform feðraveldisins: að öllu leyti gamaldags og óásættanlegt. Blæðingar eru ekki rót tilfinninga kvenna. Það að fara á túr breytir ekki skoðunum okkar, hvað við gerum eða hvað við viljum. Að spyrja konu hvort hún sé á túr með niðrandi hætti ætti ekki að líðast í okkar samfélagi. Það að konur fari á blæðingar gerir þær ekki óhæfar í að sinna störfum heldur eru það ranghugmyndir sem eru byggðar á brengluðum staðalímyndum samfélagsins. Ég verð viðkvæm á túr en það þýðir ekki að ég geti ekki sinnt störfum jafn vel og karlar. Mér blæðir einu sinni í mánuði en samt sem áður get ég verið ákveðin alla daga mánaðarins. Mér blæðir 12 sinnum á ári en samt sem áður get ég verið tillitsöm alla daga ársins. Umræða um blæðingar skiptir gríðarlega miklu máli, bæði hvað varðar fræðslu ungra stelpna á grundvallaratriðum og fræðslu um önnur málefni hvað varðar túr. Eins og skaðsemi túrvara á líkamann og umhverfið, munaðarskatturinn sem er á túrvörum og afleiðingar stöðugrar notkunar á hormónagetnaðarvörnum. Vitundarvakning í samfélaginu hvað varðar túr, píkur og #freethenipple snýst ekki um að geta labbað alsber út á götu eða að sýna næstu manneskju líkama þinn þegar að hún vill það ekki. Það snýst um að fólki hafi val og sé ekki fordæmt fyrir það sem það gerir eða segir. Að fólk þekki líkama sinn og sé upplýst um hluti tengda honum. Að fólk sé upplýst um þá hluti sem má segja og gera, þó svo að óskrifaðar reglur samfélagsins leyfi það ekki.
Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar
Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir Skoðun