Hverra hagsmunir ráða för? Gísli Sigurðsson skrifar 16. ágúst 2016 08:00 Nýlega rann út frestur almennings til að gera athugasemdir við tillögur verkefnisstjórnar þriðja áfanga rammaáætlunar um virkjanakosti í landinu. Í fréttum RÚV á laugardaginn kom fram að þessar tillögur hefðu verið unnar í miklu tímahraki, á einu ári í stað fjögurra, og Fréttablaðið sagði frá því að flýtirinn hefði verið svo mikill að faghópur verkefnisstjórnarinnar fékk ekki ráðrúm til að fara yfir kostnað og þjóðhagslegan ábata af þeim virkjunarkostum sem reifaðir eru. Það er sérstaklega bagalegt að efna til illinda í samfélaginu vegna virkjanakosta sem gætu reynst þjóðhagslega óhagkvæmir við nánari athugun. Ekki er sérstök ástæða fyrir fólk hér á landi að leggja náttúruna í rúst, með tilheyrandi ósætti, til að erlend stórfyrirtæki geti byggt hér verksmiðjur, fengið rafmagn á útsölu og ráðið til starfa varnarlaust farandverkafólk á lágmarkslaunum – eins og nú er boðað í Kísilveri United Silicon í Helguvík (sem borgar að auki ekki skuldir sínar við bæjarfélagið, skv. Fréttatímanum á laugardaginn). Ekki er heldur þörf á að eyðileggja hér hverja náttúruperluna af annarri til að sæstrengsfyrirtæki á Englandi geti hagnast á raforkuflutningum til Bretlandseyja – eins og upplýst var þegar einn eigenda sæstrengsfyrirtækisins birtist óvænt hér í tengslum við norðurslóðaráðstefnu í fyrrahaust. Fram kom að hagnaður annarra yrði óverulegur. Sérstaklega er þessi orkuásókn hér á landi óþörf í ljósi þess að orkuverð fer nú lækkandi í okkar heimshluta vegna tækniframfara. Það háa verð sem Bretar eru tilbúnir að greiða fyrir vistvæna orku mun ekki eiga við virkjanarafmagn sem hefur orðið til á kostnað villtra fiskstofna og heiðagæsa í Þjórsárverum. Af sögulegum ástæðum eru Bretar óvenju áhugasamir um villta laxfiska í íslenskum ám og „íslensku“ gæsirnar sem hafa vetursetu á Bretlandseyjum. Ég hef fylgst sérstaklega með vinnu verkefnisstjórnarinnar vegna virkjana í neðri hluta Þjórsár. Snemma í ferlinu ákvað verkefnisstjórn að mæla með þeim virkjanakostum að því gefnu að engin óvissa ríkti um afdrif laxfiska í ánni. Fyrir ókunnuga má rifja upp að í Þjórsá er einn stærsti sjálfbæri villti laxastofn við Norður-Atlantshaf (veiði hefur farið allt upp í um 10.000 laxa), auk sjóbirtings, sjóbleikju og staðbundinna silunga. Í áætlunum sínum lét Landsvirkjun í veðri vaka að hún hefði ráð undir rifi hverju til að leysa þann vanda. Í ljós kom að þau ráð voru haldlaus, Alþingi færði virkjanirnar því í biðflokk og vegna vanhæfis Veiðimálastofnunar var skipaður sérstakur hópur líffræðinga til að fara yfir málið. Niðurstaða hans var ótvíræð um að engri óvissu um afdrif laxfiska hefði verið eytt en vegna þess að efsta virkjanasvæði Þjórsár hefði ekki orðið fiskgengt á síðari tímum fyrr en með laxastiga við fossinn Búða fyrir um mannsaldri síðan væri meinalaust af þeirra líffræðilegu hálfu að virkja þar efra í tilraunaskyni – þar sem Þorbjörn laxakarl nam land í öndverðu. Þetta ákvað verkefnisstjórnin og Landsvirkjun að rangtúlka sem svo að nægilegri óvissu hefði verið eytt og í kjölfarið lagði verkefnisstjórnin til að allar þrjár virkjanirnar í neðri hluta Þjórsár yrðu settar í nýtingarflokk. Meðal umsagna við núverandi tillögur verkefnisstjórnarinnar var rækileg greinargerð frá Grími Björnssyni, jarðeðlisfræðingi, þar sem hann benti á að ekkert væri fjallað um áhrif uppistöðulóna á lífríkið í sjónum – sem fengi ekki næringarefni með framburði ánna auk þess sem basísk efni í aurnum ynnu gegn súrnum sjávar en hlæðust þess í stað upp í lónum á landi. Þá bendir Grímur á að ekkert hefði verið hugað að þeim möguleika að beita gangatækni við virkjanir í neðri hluta Þjórsár og sleppa þannig við flest neikvæð umhverfisáhrif uppistöðulóna. Það blasir við almennum borgurum að áætlaðar virkjanir í neðri hluta Þjórsár munu valda hruni fiskstofna í ánni. Slíkt hrun af mannavöldum er ekki í boði vegna þess að íslensk stjórnvöld verða að tryggja að villtum dýrum sé ekki útrýmt heldur séu þau aðeins nýtt á sjálfbæran hátt – eins og kveðið er á um í Bernarsamningnum um verndun villtra plantna og dýra og lífsvæða í Evrópu frá 1979 (sem Ísland fullgilti 17. júní 1993 og öðlaðist gildi hér á landi 1. október sama ár). Þegar við það bætist að ekkert hefur verið hugað að öðrum tækniúrlausnum á virkjunum í neðri hluta Þjórsár, ekkert hugsað um örlög fiskstofna við suðurströndina, sem nærast m.a. á framburði Þjórsár, né um áhrif á ferðaþjónustu og landbúnað í grennd við ána er vandséð hvaða hagsmunum er verið að þjóna með því að leggja til þau náttúruspjöll sem þessar virkjanir munu valda. Ef hagsmunir landbúnaðar, ferðaþjónustu og sjávarútvegs, til viðbótar við náttúruverndarsjónarmið, duga ekki til að stöðva framrás þeirrar virkjanaeimreiðar sem Landsvirkjun knýr nú áfram í neðri hluta Þjórsár hlýtur sú spurning að vakna hvort einhverjir enn aðrir hagsmunir búi hér að baki. Ekki eru það þjóðhagsmunir, svo mikið er víst. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Mest lesið Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson Skoðun Loftslag eða lífskjör: bæði betra Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flykkist til Kristófer Már Maronsson Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flýr Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Hver er ábyrgð Icelandair? Sævar Þór Jónsson Skoðun Ofhugsanir: orsök & afleiðing Sara Pálsdóttir Skoðun Íslenski skorturinn Björg Eva Erlendsdóttir Skoðun Almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu - Samanburður við nágrannalöndin Þórarinn Hjaltason Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir Skoðun Virkjum lýðræðið Jórdís Skúladóttir Skoðun Skoðun Skoðun Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson skrifar Skoðun Loftslag eða lífskjör: bæði betra Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Virkjum lýðræðið Jórdís Skúladóttir skrifar Skoðun Ráðstefna um þjóðarátak í húsnæðismálum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Íslenski skorturinn Björg Eva Erlendsdóttir skrifar Skoðun Ofhugsanir: orsök & afleiðing Sara Pálsdóttir skrifar Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flykkist til Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Öldrunarþjónustan – tækifæri og áskoranir Sandra B. Franks skrifar Skoðun ChatGPT um íslenska húsnæðismarkaðinn Yngvi Ómar Sighvatsson skrifar Skoðun Milljónir úr launaumslögum til vopnakaupa Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Í orði en ekki á borði - stuðningur Íslands við Úkraínu Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Hvað lærum við af hinum sem er ósammála? Samtal um loftslagsmál Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Fatlað fólk á Íslandi Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Tölum um það sem er í boði fyrir ungt fólk Bjarney Rún Haraldsdóttir,Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hver er ábyrgð Icelandair? Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Gervigreindin og atvinnulífið Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? - Seinni hluti Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Það sem við vökvum, það vex: Taktu stjórn á algóritma samfélagsmiðla og huga þínum Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu - Samanburður við nágrannalöndin Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Eins og þú kallar í skóginn….. – við þurfum að þora að ræða viðkvæmu málin Björn Bjarki Þorsteinsson,Unnur Valborg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hinn stóri pakki ósýnilegrar reynslu Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun GOGG, GOGG, GOGG og aftur GOGG Guðrún Njálsdóttir skrifar Skoðun Eru sumir íslenskir stjórnmálamenn að bergmála áróður Kremlar? Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Beðið eftir orkumálaráðherra Eggert Valur Guðmundsson,Gunnar Aron Ólason skrifar Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flýr Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun „Við verðum að fylgja lögum“ Hópur listafólks skrifar Skoðun Ég er ekki alki Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun „Þetta reddast“ og heilsan að húfi? Alexander Aron Guðjónsson,Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Nauðsyn námsgagna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýar Árnadóttir skrifar Sjá meira
Nýlega rann út frestur almennings til að gera athugasemdir við tillögur verkefnisstjórnar þriðja áfanga rammaáætlunar um virkjanakosti í landinu. Í fréttum RÚV á laugardaginn kom fram að þessar tillögur hefðu verið unnar í miklu tímahraki, á einu ári í stað fjögurra, og Fréttablaðið sagði frá því að flýtirinn hefði verið svo mikill að faghópur verkefnisstjórnarinnar fékk ekki ráðrúm til að fara yfir kostnað og þjóðhagslegan ábata af þeim virkjunarkostum sem reifaðir eru. Það er sérstaklega bagalegt að efna til illinda í samfélaginu vegna virkjanakosta sem gætu reynst þjóðhagslega óhagkvæmir við nánari athugun. Ekki er sérstök ástæða fyrir fólk hér á landi að leggja náttúruna í rúst, með tilheyrandi ósætti, til að erlend stórfyrirtæki geti byggt hér verksmiðjur, fengið rafmagn á útsölu og ráðið til starfa varnarlaust farandverkafólk á lágmarkslaunum – eins og nú er boðað í Kísilveri United Silicon í Helguvík (sem borgar að auki ekki skuldir sínar við bæjarfélagið, skv. Fréttatímanum á laugardaginn). Ekki er heldur þörf á að eyðileggja hér hverja náttúruperluna af annarri til að sæstrengsfyrirtæki á Englandi geti hagnast á raforkuflutningum til Bretlandseyja – eins og upplýst var þegar einn eigenda sæstrengsfyrirtækisins birtist óvænt hér í tengslum við norðurslóðaráðstefnu í fyrrahaust. Fram kom að hagnaður annarra yrði óverulegur. Sérstaklega er þessi orkuásókn hér á landi óþörf í ljósi þess að orkuverð fer nú lækkandi í okkar heimshluta vegna tækniframfara. Það háa verð sem Bretar eru tilbúnir að greiða fyrir vistvæna orku mun ekki eiga við virkjanarafmagn sem hefur orðið til á kostnað villtra fiskstofna og heiðagæsa í Þjórsárverum. Af sögulegum ástæðum eru Bretar óvenju áhugasamir um villta laxfiska í íslenskum ám og „íslensku“ gæsirnar sem hafa vetursetu á Bretlandseyjum. Ég hef fylgst sérstaklega með vinnu verkefnisstjórnarinnar vegna virkjana í neðri hluta Þjórsár. Snemma í ferlinu ákvað verkefnisstjórn að mæla með þeim virkjanakostum að því gefnu að engin óvissa ríkti um afdrif laxfiska í ánni. Fyrir ókunnuga má rifja upp að í Þjórsá er einn stærsti sjálfbæri villti laxastofn við Norður-Atlantshaf (veiði hefur farið allt upp í um 10.000 laxa), auk sjóbirtings, sjóbleikju og staðbundinna silunga. Í áætlunum sínum lét Landsvirkjun í veðri vaka að hún hefði ráð undir rifi hverju til að leysa þann vanda. Í ljós kom að þau ráð voru haldlaus, Alþingi færði virkjanirnar því í biðflokk og vegna vanhæfis Veiðimálastofnunar var skipaður sérstakur hópur líffræðinga til að fara yfir málið. Niðurstaða hans var ótvíræð um að engri óvissu um afdrif laxfiska hefði verið eytt en vegna þess að efsta virkjanasvæði Þjórsár hefði ekki orðið fiskgengt á síðari tímum fyrr en með laxastiga við fossinn Búða fyrir um mannsaldri síðan væri meinalaust af þeirra líffræðilegu hálfu að virkja þar efra í tilraunaskyni – þar sem Þorbjörn laxakarl nam land í öndverðu. Þetta ákvað verkefnisstjórnin og Landsvirkjun að rangtúlka sem svo að nægilegri óvissu hefði verið eytt og í kjölfarið lagði verkefnisstjórnin til að allar þrjár virkjanirnar í neðri hluta Þjórsár yrðu settar í nýtingarflokk. Meðal umsagna við núverandi tillögur verkefnisstjórnarinnar var rækileg greinargerð frá Grími Björnssyni, jarðeðlisfræðingi, þar sem hann benti á að ekkert væri fjallað um áhrif uppistöðulóna á lífríkið í sjónum – sem fengi ekki næringarefni með framburði ánna auk þess sem basísk efni í aurnum ynnu gegn súrnum sjávar en hlæðust þess í stað upp í lónum á landi. Þá bendir Grímur á að ekkert hefði verið hugað að þeim möguleika að beita gangatækni við virkjanir í neðri hluta Þjórsár og sleppa þannig við flest neikvæð umhverfisáhrif uppistöðulóna. Það blasir við almennum borgurum að áætlaðar virkjanir í neðri hluta Þjórsár munu valda hruni fiskstofna í ánni. Slíkt hrun af mannavöldum er ekki í boði vegna þess að íslensk stjórnvöld verða að tryggja að villtum dýrum sé ekki útrýmt heldur séu þau aðeins nýtt á sjálfbæran hátt – eins og kveðið er á um í Bernarsamningnum um verndun villtra plantna og dýra og lífsvæða í Evrópu frá 1979 (sem Ísland fullgilti 17. júní 1993 og öðlaðist gildi hér á landi 1. október sama ár). Þegar við það bætist að ekkert hefur verið hugað að öðrum tækniúrlausnum á virkjunum í neðri hluta Þjórsár, ekkert hugsað um örlög fiskstofna við suðurströndina, sem nærast m.a. á framburði Þjórsár, né um áhrif á ferðaþjónustu og landbúnað í grennd við ána er vandséð hvaða hagsmunum er verið að þjóna með því að leggja til þau náttúruspjöll sem þessar virkjanir munu valda. Ef hagsmunir landbúnaðar, ferðaþjónustu og sjávarútvegs, til viðbótar við náttúruverndarsjónarmið, duga ekki til að stöðva framrás þeirrar virkjanaeimreiðar sem Landsvirkjun knýr nú áfram í neðri hluta Þjórsár hlýtur sú spurning að vakna hvort einhverjir enn aðrir hagsmunir búi hér að baki. Ekki eru það þjóðhagsmunir, svo mikið er víst.
Almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu - Samanburður við nágrannalöndin Þórarinn Hjaltason Skoðun
Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir Skoðun
Skoðun Hvað lærum við af hinum sem er ósammála? Samtal um loftslagsmál Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Tölum um það sem er í boði fyrir ungt fólk Bjarney Rún Haraldsdóttir,Eva Rós Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? - Seinni hluti Magnea Marinósdóttir skrifar
Skoðun Það sem við vökvum, það vex: Taktu stjórn á algóritma samfélagsmiðla og huga þínum Steindór Þórarinsson skrifar
Skoðun Almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu - Samanburður við nágrannalöndin Þórarinn Hjaltason skrifar
Skoðun Eins og þú kallar í skóginn….. – við þurfum að þora að ræða viðkvæmu málin Björn Bjarki Þorsteinsson,Unnur Valborg Hilmarsdóttir skrifar
Skoðun Eru sumir íslenskir stjórnmálamenn að bergmála áróður Kremlar? Guðni Freyr Öfjörð skrifar
Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir skrifar
Almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu - Samanburður við nágrannalöndin Þórarinn Hjaltason Skoðun
Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir Skoðun