Mömmur þurfa oft að vera leiðinlegar Kristjana Björg Guðbrandsdóttir skrifar 27. október 2018 10:00 Rannveig Jónsdóttir, sem alltaf er kölluð Gagga, Jóhanna Friðrika og Silja við tökur á Akranesi í vikunni. Fréttablaðið/Ernir Silja Hauksdóttir leikstjóri tekur um þessar mundir upp kvikmyndina Hey hó Agnes Cho á Akranesi. Kvikmyndin er grátbrosleg þroskasaga mæðgna. Handrit kvikmyndarinnar skrifar Silja ásamt Jóhönnu Friðriku Sæmundsdóttur og Rannveigu Jónsdóttur sem alltaf er kölluð Gagga. Tökur hafa farið fram víðs vegar um Akranes frá því í síðustu viku og munu standa yfir til 9. nóvember. „Við stefnum á að frumsýna myndina næsta haust,“ segir Silja um gang framleiðslunnar. Með aðalhlutverk í kvikmyndinni fara Katla Margrét Þorgeirsdóttir, Þorsteinn Bachmann og Björn Hlynur Haraldsson. Þá fara með hlutverk í myndinni Donna Cruz og Anna Kristín Arngrímsdóttir. Jóhanna Friðrika útskrifaðist sem leikari árið 2005 frá Listaháskóla Íslands og hefur starfað við leikstjórn og leiklist, bæði á sviði og í sjónvarpi. Hún bætti við sig meistaranámi í ritlist við Háskóla Íslands árið 2016.Rannveig Jónsdóttir, sem alltaf er kölluð Gagga, Jóhanna Friðrika og Silja við tökur á Akranesi í vikunni.Fréttablaðið/ErnirSilja er reynslumikill leikstjóri og handritshöfundur, landsmenn þekkja vel til verka hennar. Fyrsta kvikmynd hennar, Dís, var í fullri lengd. Þá stýrði hún sjónvarpsþáttaröðinni Ástríður, Stelpunum, Áramótaskaupum og Ríkinu, svo eitthvað sé nefnt. Gagga er sjálfstætt starfandi kvikmyndagerðarkona og hefur starfað við kvikmyndagerð í tvo áratugi, sem framleiðandi kvikmynda, sjónvarpsþátta og auglýsinga, en nýverið einnig við handritaskrif og leikstjórn.Hvernig kviknaði þessi hugmynd? Að skrifa þroskasögu mæðgna? Gagga: Hugmyndin er upphaflega frá Mikael Torfasyni. Hann sendi Silju uppkast að handriti að kvikmynd þar sem aðalsöguhetjan var ættleidd og bjó ásamt fjölskyldu sinni á Akranesi. Það sem okkur fannst strax spennandi var að þarna var ein aðalsöguhetjan stúlka, útlitslega af erlendum uppruna. Við tók svo vinna við að finna okkar eigin tón í sögunni, við rifum allt í sundur og fórum að leita að sögunni sem okkur langaði að segja. Það tók töluverðan tíma, mikið röfl og pælingar við hin ýmsu eldhúsborð. Við leigðum skrifstofur víðs vegar um bæinn. Við Silja eignuðumst líka hvor sína dótturina á meðan á ferlinu stóð, það er hálft ár á milli þeirra. Jósa kom svo inn í samstarfið eins og stormsveipur og í meðförum okkar þriggja varð okkar saga, handritið að myndinni, til. Þroskasaga mæðgna á Akranesi.Jóhanna Friðrika og GaggaFréttablaðið/ErnirSilja: Við kveiktum svo mikið á mömmunni. Móðirin varð að vera aðalpersónan. Og það gerðist einhvern veginn organískt. Við fundum fljótt að þar var mikill efniviður. Nú erum við allar að færast á þennan aldur sjálfar. Efnið stóð okkur nærri. Við kveiktum svo mikið á mömmunni. Þegar við leituðum eftir tilvísunum komumst við að því að það eru ekki til margar kvikmyndir sem skarta fimmtugri konu í aðalhlutverki, sem okkur þykir miður, því þetta er svo ótrúlega spennandi aldur og þroskaskeið.Hvernig þekkist þið? Hafið þið allar unnið saman áður? Silja: Ég og Gagga kynntumst við tökur á Kvikmyndinni Draumadísir. Og við höfum verið vinkonur síðan þá. Gagga: Kvikmyndagerð er fjölskyldubransinn. Það var kennaraverkfall og ég var send á sett hjá einni frænku til að hella upp á og smyrja lokur. Amma stjórnaði því af einskærri umhyggjusemi. Hún gat ekki hugsað sér að ég væri aðgerðalaus, það myndi enda illa. Ég hellti því upp á afar vont kaffi og bar fram gamalt rækjusalat og sumir fengu illt í magann.í aðalhlutverkum eru Katla Margrét Þorgeirsdóttir og Þorsteinn Bachmann.Fréttablaðið/ernirSilja: Ég var nítján ára. Mér fannst Gagga vera skemmtileg lítil stúlka sem gaman væri að fylgjast með í framtíðinni. Það voru heil tvö ár á milli okkar.Þarna varstu leikkona, vildir þú þá verða leikstjóri? Silja: Ég var þá ekki komin í nokkrar pælingar um hvað ég ætlaði að verða. Það var röð af tilviljunum sem réð því að ég fékk hlutverk í þessari kvikmynd. En þarna fékk ég skýra innsýn í kvikmyndagerð. Beint í æð og mjög óvænt. Jóhanna: Ég kynnist þeim báðum í kringum handritaskrifin. Við höfum hins vegar lengi vitað hver af annarri. Ég hef ekki mikið verið í heimi kvikmyndagerðar. Ég hef mest verið í hlutverki leikkonu og að elda mat.Og hvernig líkar þér? Jóhanna: Ég kem inn í þennan heim í gegnum skrifin. Það er ofsalega skemmtilegt. Mér líður svolítið eins og ég hafi bankað upp á bakdyramegin. Það er góð leið inn í þennan iðnað. Tókuð þið ykkar eigin sambönd við mæður ykkar í handritaskrifin? Jóhanna: Ég held að það sé nánast ómögulegt að skrifa án þess að nýta eitthvað af eigin reynsluheimi. Að því sögðu er þessi mynd samt alls ekki um samband okkar við mæður okkar. Mæðgnasambönd eru oft og tíðum tilfinningalega flókin og þar af leiðandi agalega spennandi viðfangsefni. Gagga: Myndin fjallar mikið um samskipti. Ekki bara mæðgna. Líka hjóna og vina. Doðann í hversdeginum og vanann. Óheilbrigð samskipti sem erfast. Umhyggjusemi sem verður að sjúklegri afskiptasemi. Stjórnlausa stjórnsemi sem eyðileggjandi afl. Okkar kona á erfitt með að sleppa tökunum. Hún er svo hrædd við að missa stjórnina. Og hvað gerist þá? Við erum alltaf í einhverjum stellingum út á við, Langar alltaf að vera einhvers staðar annars staðar og erum alltaf að hugsa um næsta áfanga sem á að breyta öllu. Silja: Stjórnsemi er svo flókin í foreldrasamböndum, þegar rótin er ást og umhyggja sem afvegaleiðist og verður jafnvel takmarkandi. En hún er líka svo skiljanleg, þótt hún geti sannarlega verið alveg óþolandi. Gagga: Mömmur þurfa svo oft að vera leiðinlegar, maður heyrir í sjálfri sér eins og ókunnugri rödd að handan. Mig langar oft að segja við eldri dóttur mína: Ég er ekki svona hræðilega leiðinleg, ég er mjög skemmtileg, í alvöru. Silja: Sambönd stelpna við mæður sínar hafa miklu oftar verið rædd í mín eyru en sambönd þeirra við feður sína og mögulega fá mömmurnar minni afslátt frá dætrum sínum en feðurnir. Það er þessi sterka nánd og þessar kröfur. Mæður óttast fyrir hönd dætra sinna. Þær eyða mikilli orku í að koma í veg fyrir að dætur þeirra þurfi að reka sig á sömu veggi og þær sjálfar eða lenda í sömu ógnum og hafa orðið á vegi þeirra. Og það er dáldið vanþakklátt verk og ansi mikil vinna og kannski alveg vonlaust bara. Akranes Birtist í Fréttablaðinu Bíó og sjónvarp Viðtal Mest lesið Hvernig bíla eiga frambjóðendur? Bílablinda, lögregluleyfi og draumur um Volvo Lífið Mörg hundruð manns á opnun kosningamiðstöðvar Katrínar Lífið Vinskapurinn og gleðin staðið upp úr Lífið „Ég dreg mig í hlé og fer bara og stofna kaffihús“ Lífið Tróð upp í Norræna partýinu Lífið Fataherbergið seldi henni íbúðina strax Tíska og hönnun Fréttatía vikunnar: Lögreglan, körfubolti og frambjóðendur Lífið Gaman að geta grætt fólk á góðan hátt Lífið Gefi raunsanna mynd af stefnumótahremmingum trans kvenna Bíó og sjónvarp „Veit ekkert hvernig þessi ferð endar, en ég er samt mjög ánægð með að hafa lagt af stað“ Lífið Fleiri fréttir Krakkatían: Kolbeinn kafteinn, langspil og hvolpar Hvernig bíla eiga frambjóðendur? Bílablinda, lögregluleyfi og draumur um Volvo Vinskapurinn og gleðin staðið upp úr Mörg hundruð manns á opnun kosningamiðstöðvar Katrínar Tróð upp í Norræna partýinu Gaman að geta grætt fólk á góðan hátt Bakaríið í beinni Fréttatía vikunnar: Lögreglan, körfubolti og frambjóðendur Fjórar dýrindis diskósúpur úr hráefnum sem annars hefði verið hent Kynfræðingur selur slotið á landsbyggðinni Bakaríið í beinni Sérfræðingar rýna í Bakgarðshlaupið: „Endamarkið er í hausnum á þér“ „Ég dreg mig í hlé og fer bara og stofna kaffihús“ Grænmetisæta í 38 ár en ekki lengur Una Torfadóttir með sína útgáfu af Bubbalagi frá 1998 Hyggjast renna fimmtíu íslenskum lögum inn í karaokívélarnar Magnús Árni selur sögufrægt hús með kastalaturni „Veit ekkert hvernig þessi ferð endar, en ég er samt mjög ánægð með að hafa lagt af stað“ Ekki með mönnum á hennar aldri því „þeir eru allir látnir“ Minningar um líf sem er að hverfa Lolla í Litlu hryllingsbúðinni:„Þetta er auðvitað geggjað hlutverk“ Jón Daði og María Ósk eignuðust dreng Tíu ár og aukin meðvitund í bransanum Hvetur fólk til þess að leika sér Sígó eftir hvern hring og undir lokin þurfti að lyfta Mari upp úr stólnum en hún hljóp af stað Annie Mist og Frederik eignuðust dreng Hljómborðsleikari ELO fallinn frá Engir palestínskir fánar í Eurovision-höllinni Mikið fjör á opnun kosningaskrifstofu Gnarr Sjarmerandi og seiðandi á sjötugsaldri Sjá meira
Silja Hauksdóttir leikstjóri tekur um þessar mundir upp kvikmyndina Hey hó Agnes Cho á Akranesi. Kvikmyndin er grátbrosleg þroskasaga mæðgna. Handrit kvikmyndarinnar skrifar Silja ásamt Jóhönnu Friðriku Sæmundsdóttur og Rannveigu Jónsdóttur sem alltaf er kölluð Gagga. Tökur hafa farið fram víðs vegar um Akranes frá því í síðustu viku og munu standa yfir til 9. nóvember. „Við stefnum á að frumsýna myndina næsta haust,“ segir Silja um gang framleiðslunnar. Með aðalhlutverk í kvikmyndinni fara Katla Margrét Þorgeirsdóttir, Þorsteinn Bachmann og Björn Hlynur Haraldsson. Þá fara með hlutverk í myndinni Donna Cruz og Anna Kristín Arngrímsdóttir. Jóhanna Friðrika útskrifaðist sem leikari árið 2005 frá Listaháskóla Íslands og hefur starfað við leikstjórn og leiklist, bæði á sviði og í sjónvarpi. Hún bætti við sig meistaranámi í ritlist við Háskóla Íslands árið 2016.Rannveig Jónsdóttir, sem alltaf er kölluð Gagga, Jóhanna Friðrika og Silja við tökur á Akranesi í vikunni.Fréttablaðið/ErnirSilja er reynslumikill leikstjóri og handritshöfundur, landsmenn þekkja vel til verka hennar. Fyrsta kvikmynd hennar, Dís, var í fullri lengd. Þá stýrði hún sjónvarpsþáttaröðinni Ástríður, Stelpunum, Áramótaskaupum og Ríkinu, svo eitthvað sé nefnt. Gagga er sjálfstætt starfandi kvikmyndagerðarkona og hefur starfað við kvikmyndagerð í tvo áratugi, sem framleiðandi kvikmynda, sjónvarpsþátta og auglýsinga, en nýverið einnig við handritaskrif og leikstjórn.Hvernig kviknaði þessi hugmynd? Að skrifa þroskasögu mæðgna? Gagga: Hugmyndin er upphaflega frá Mikael Torfasyni. Hann sendi Silju uppkast að handriti að kvikmynd þar sem aðalsöguhetjan var ættleidd og bjó ásamt fjölskyldu sinni á Akranesi. Það sem okkur fannst strax spennandi var að þarna var ein aðalsöguhetjan stúlka, útlitslega af erlendum uppruna. Við tók svo vinna við að finna okkar eigin tón í sögunni, við rifum allt í sundur og fórum að leita að sögunni sem okkur langaði að segja. Það tók töluverðan tíma, mikið röfl og pælingar við hin ýmsu eldhúsborð. Við leigðum skrifstofur víðs vegar um bæinn. Við Silja eignuðumst líka hvor sína dótturina á meðan á ferlinu stóð, það er hálft ár á milli þeirra. Jósa kom svo inn í samstarfið eins og stormsveipur og í meðförum okkar þriggja varð okkar saga, handritið að myndinni, til. Þroskasaga mæðgna á Akranesi.Jóhanna Friðrika og GaggaFréttablaðið/ErnirSilja: Við kveiktum svo mikið á mömmunni. Móðirin varð að vera aðalpersónan. Og það gerðist einhvern veginn organískt. Við fundum fljótt að þar var mikill efniviður. Nú erum við allar að færast á þennan aldur sjálfar. Efnið stóð okkur nærri. Við kveiktum svo mikið á mömmunni. Þegar við leituðum eftir tilvísunum komumst við að því að það eru ekki til margar kvikmyndir sem skarta fimmtugri konu í aðalhlutverki, sem okkur þykir miður, því þetta er svo ótrúlega spennandi aldur og þroskaskeið.Hvernig þekkist þið? Hafið þið allar unnið saman áður? Silja: Ég og Gagga kynntumst við tökur á Kvikmyndinni Draumadísir. Og við höfum verið vinkonur síðan þá. Gagga: Kvikmyndagerð er fjölskyldubransinn. Það var kennaraverkfall og ég var send á sett hjá einni frænku til að hella upp á og smyrja lokur. Amma stjórnaði því af einskærri umhyggjusemi. Hún gat ekki hugsað sér að ég væri aðgerðalaus, það myndi enda illa. Ég hellti því upp á afar vont kaffi og bar fram gamalt rækjusalat og sumir fengu illt í magann.í aðalhlutverkum eru Katla Margrét Þorgeirsdóttir og Þorsteinn Bachmann.Fréttablaðið/ernirSilja: Ég var nítján ára. Mér fannst Gagga vera skemmtileg lítil stúlka sem gaman væri að fylgjast með í framtíðinni. Það voru heil tvö ár á milli okkar.Þarna varstu leikkona, vildir þú þá verða leikstjóri? Silja: Ég var þá ekki komin í nokkrar pælingar um hvað ég ætlaði að verða. Það var röð af tilviljunum sem réð því að ég fékk hlutverk í þessari kvikmynd. En þarna fékk ég skýra innsýn í kvikmyndagerð. Beint í æð og mjög óvænt. Jóhanna: Ég kynnist þeim báðum í kringum handritaskrifin. Við höfum hins vegar lengi vitað hver af annarri. Ég hef ekki mikið verið í heimi kvikmyndagerðar. Ég hef mest verið í hlutverki leikkonu og að elda mat.Og hvernig líkar þér? Jóhanna: Ég kem inn í þennan heim í gegnum skrifin. Það er ofsalega skemmtilegt. Mér líður svolítið eins og ég hafi bankað upp á bakdyramegin. Það er góð leið inn í þennan iðnað. Tókuð þið ykkar eigin sambönd við mæður ykkar í handritaskrifin? Jóhanna: Ég held að það sé nánast ómögulegt að skrifa án þess að nýta eitthvað af eigin reynsluheimi. Að því sögðu er þessi mynd samt alls ekki um samband okkar við mæður okkar. Mæðgnasambönd eru oft og tíðum tilfinningalega flókin og þar af leiðandi agalega spennandi viðfangsefni. Gagga: Myndin fjallar mikið um samskipti. Ekki bara mæðgna. Líka hjóna og vina. Doðann í hversdeginum og vanann. Óheilbrigð samskipti sem erfast. Umhyggjusemi sem verður að sjúklegri afskiptasemi. Stjórnlausa stjórnsemi sem eyðileggjandi afl. Okkar kona á erfitt með að sleppa tökunum. Hún er svo hrædd við að missa stjórnina. Og hvað gerist þá? Við erum alltaf í einhverjum stellingum út á við, Langar alltaf að vera einhvers staðar annars staðar og erum alltaf að hugsa um næsta áfanga sem á að breyta öllu. Silja: Stjórnsemi er svo flókin í foreldrasamböndum, þegar rótin er ást og umhyggja sem afvegaleiðist og verður jafnvel takmarkandi. En hún er líka svo skiljanleg, þótt hún geti sannarlega verið alveg óþolandi. Gagga: Mömmur þurfa svo oft að vera leiðinlegar, maður heyrir í sjálfri sér eins og ókunnugri rödd að handan. Mig langar oft að segja við eldri dóttur mína: Ég er ekki svona hræðilega leiðinleg, ég er mjög skemmtileg, í alvöru. Silja: Sambönd stelpna við mæður sínar hafa miklu oftar verið rædd í mín eyru en sambönd þeirra við feður sína og mögulega fá mömmurnar minni afslátt frá dætrum sínum en feðurnir. Það er þessi sterka nánd og þessar kröfur. Mæður óttast fyrir hönd dætra sinna. Þær eyða mikilli orku í að koma í veg fyrir að dætur þeirra þurfi að reka sig á sömu veggi og þær sjálfar eða lenda í sömu ógnum og hafa orðið á vegi þeirra. Og það er dáldið vanþakklátt verk og ansi mikil vinna og kannski alveg vonlaust bara.
Akranes Birtist í Fréttablaðinu Bíó og sjónvarp Viðtal Mest lesið Hvernig bíla eiga frambjóðendur? Bílablinda, lögregluleyfi og draumur um Volvo Lífið Mörg hundruð manns á opnun kosningamiðstöðvar Katrínar Lífið Vinskapurinn og gleðin staðið upp úr Lífið „Ég dreg mig í hlé og fer bara og stofna kaffihús“ Lífið Tróð upp í Norræna partýinu Lífið Fataherbergið seldi henni íbúðina strax Tíska og hönnun Fréttatía vikunnar: Lögreglan, körfubolti og frambjóðendur Lífið Gaman að geta grætt fólk á góðan hátt Lífið Gefi raunsanna mynd af stefnumótahremmingum trans kvenna Bíó og sjónvarp „Veit ekkert hvernig þessi ferð endar, en ég er samt mjög ánægð með að hafa lagt af stað“ Lífið Fleiri fréttir Krakkatían: Kolbeinn kafteinn, langspil og hvolpar Hvernig bíla eiga frambjóðendur? Bílablinda, lögregluleyfi og draumur um Volvo Vinskapurinn og gleðin staðið upp úr Mörg hundruð manns á opnun kosningamiðstöðvar Katrínar Tróð upp í Norræna partýinu Gaman að geta grætt fólk á góðan hátt Bakaríið í beinni Fréttatía vikunnar: Lögreglan, körfubolti og frambjóðendur Fjórar dýrindis diskósúpur úr hráefnum sem annars hefði verið hent Kynfræðingur selur slotið á landsbyggðinni Bakaríið í beinni Sérfræðingar rýna í Bakgarðshlaupið: „Endamarkið er í hausnum á þér“ „Ég dreg mig í hlé og fer bara og stofna kaffihús“ Grænmetisæta í 38 ár en ekki lengur Una Torfadóttir með sína útgáfu af Bubbalagi frá 1998 Hyggjast renna fimmtíu íslenskum lögum inn í karaokívélarnar Magnús Árni selur sögufrægt hús með kastalaturni „Veit ekkert hvernig þessi ferð endar, en ég er samt mjög ánægð með að hafa lagt af stað“ Ekki með mönnum á hennar aldri því „þeir eru allir látnir“ Minningar um líf sem er að hverfa Lolla í Litlu hryllingsbúðinni:„Þetta er auðvitað geggjað hlutverk“ Jón Daði og María Ósk eignuðust dreng Tíu ár og aukin meðvitund í bransanum Hvetur fólk til þess að leika sér Sígó eftir hvern hring og undir lokin þurfti að lyfta Mari upp úr stólnum en hún hljóp af stað Annie Mist og Frederik eignuðust dreng Hljómborðsleikari ELO fallinn frá Engir palestínskir fánar í Eurovision-höllinni Mikið fjör á opnun kosningaskrifstofu Gnarr Sjarmerandi og seiðandi á sjötugsaldri Sjá meira