Vinátta og samstarf Frakka og Þjóðverja í 55 ár Graham Paul og Herbert Beck skrifar 22. janúar 2018 07:00 22. janúar er dagurinn sem Élysée-sáttmálinn milli Frakka og Þjóðverja var undirritaður árið 1963. Báðar þjóðir fagna í dag vináttu sem tókst á milli þeirra svo nú eru þær nánustu bandamenn í stjórnmálum, efnahagsmálum, vísindum og menningu. Það var sem sé fyrir 55 árum sem forseti Frakklands, Charles de Gaulle, og kanslari Sambandsríkis Þýskalands, Konrad Adenauer, undirrituðu sáttmálann sem vísaði veginn til nánari samvinnu Frakka og Þjóðverja. Þessi sáttmáli var síður en svo sjálfgefinn. Árið 1963 voru minningarnar úr síðari heimsstyrjöld, að ógleymdri þeirri fyrri, mönnum enn ofarlega í huga. Á 70 ára tímabili höfðu Frakkar og Þjóðverjar eldað saman grátt silfur og háð þrjár styrjaldir sem skildu bæði lönd eftir í sárum. En þjóðum okkar beggja tókst að sættast og í stað aldagamallar andúðar auðnaðist þeim að bindast svo föstum böndum tryggðar, virðingar og samvinnu að einstætt er. Nú sýna allar skoðanakannanir að Þýskaland er það land sem Frakkar hafa mestar mætur á og gagnkvæmt. Sagan geymir engan örlagadóm, það hafa Þjóðverjar og Frakkar sýnt fram á.Élysée-sáttmálinn er lítt þekktur með öðrum þjóðum en hann lýsir fyrst og fremst vinnulagi. Þetta vinnulag kveður á um reglulega fundi, á öllum stigum stjórnkerfis og stjórnsýslu þjóðanna okkar beggja, í því skyni að leiða fram sameiginlega fransk-þýska afstöðu. Þannig er þar tekið fram að „ríkisstjórnir beggja landa skulu ætíð ráðgast við áður en ákvörðun er tekin í mikilvægum utanríkismálum, og þá sérstaklega í málum sem lúta að sameiginlegum hagsmunum beggja þjóða, með það fyrir augum að komast eins og kostur er að áþekkri niðurstöðu.“ Þetta verklag hefur sannað gildi sitt. Engin tvö ríki í veröldinni vinna jafnnáið saman, hvort sem um ræðir samráð þýska kanslarans og franska forsetans, samráðsfundi þjóðþinga beggja landa, vinatengsl 2.200 bæja og borga eða meira en 180 samstarfsverkefni háskóla og vísindastofnana, og kynni milli meira en átta miljóna ungmenna fyrir tilstilli Frönsk-þýsku ungmennastofunnar. Fransk-þýska ráðherraráðið setur viðmið tvisvar á ári og efnir til átaksverkefna á vettvangi þjóðanna til að dýpka samband þeirra. Utanríkisráðherrar landanna eiga náið samstarf og skipti á sendifulltrúum eru tíð. Sum sendiráða okkar og menningarstofnana deila húsnæði, eins og raunin er í Dakka og Ramallah. Og ekkert lát er á samstarfinu: Í tilefni af 55 ára afmæli Élysée-sáttmálans munu þjóðþingin í Frakklandi og Þýskalandi samþykkja sameiginlega ályktun þar sem þess er óskað að ríkisstjórnir Frakklands og Þýskalands vinni að nýjum Élysée-sáttmála með það að leiðarljósi að efna til nýrra markvissra verkefna sem staðfesti gildi og ávinning af vináttu og samstarfi Frakka og Þjóðverja. En samband þjóðanna stuðlar jafnframt að viðgangi Evrópu. Það er upp úr samskiptum Frakka og Þjóðverja sem sameiginlegi markaðurinn, sameiginlega myntin og Schengen-svæðið spruttu. Frakkar og Þjóðverjar eiga sér ólíka menningu, sögu, stjórnkerfi og fara ólíkt að við að taka ákvarðanir. Þeim ber að leita sameiginlegrar afstöðu sem umræður innan Evrópusambandsins byggjast síðan á. Þótt það komi oft í hlut Þjóðverja og Frakka að varpa fram nýjum hugmyndum, í ljósi þess hve samvinna með þeim er náin og hve ríkin skipta miklu máli í ESB (með 40% vergrar landsframleiðslu og 30% íbúa) þá eru það ætíð öll aðildarríki sambandsins sem taka ákvarðanir á vettvangi þess. Það er í þessu samhengi sem þjóðir okkar beggja gangast við ábyrgð sinni, andspænis sögu og framtíð álfu sem ber skylda til að tala einum rómi ef hún vill komast af. Þessari sameiginlegu ábyrgð sleppir ekki við landamæri Evrópusambandsins heldur nær hún líka til landa utan þess, eins og Íslands, samkvæmt samningum þar að lútandi. Élysée-sáttmálinn var frumkvæði hugrakkra stjórnmálaleiðtoga með framtíðarsýn og ber enn þann dag í dag vitni um kraftmikil samskipti Frakka og Þjóðverja og sameiginlegan vilja þjóðanna okkar beggja til að leggja sitt af mörkum til viðgangs Evrópu, sem ekki sé bara efnahagssvæði heldur samfélag um skýra framtíðarstefnu og gildi.Höfundar, Graham Paul, sendiherra Frakklands, og Herbert Beck, sendiherra Þýskalands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason Skoðun Hvers vegna þurfti að farga bókinni? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason Skoðun Banvænt aðgerðarleysi Tómas A. Tómasson Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir Skoðun Hjarta umhverfismála Margrét Júlía Rafnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Náttúruminjasafn Íslands má sinna sýningahaldi! Hilmar J. Malmquist skrifar Skoðun Hvers vegna þurfti að farga bókinni? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hjarta umhverfismála Margrét Júlía Rafnsdóttir skrifar Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar Skoðun Ísland hástökkvari í málefnum hinsegin fólks Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Banvænt aðgerðarleysi Tómas A. Tómasson skrifar Skoðun Viltu koma í ferðalag? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson skrifar Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Hugrekki Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Afvegaleiðing SFS? Friðleifur Egill Guðmundsson skrifar Skoðun Jón Gnarr fyrir dýraverndina Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Mannréttindastofnun verður að veruleika Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Samstarf við landsbyggðina Sævar Þór Halldórsson skrifar Skoðun Lausnin út í mýri? Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Sigþórsdóttir skrifar Skoðun Takk Ísland fyrir upplýsandi kosningabaráttu! Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Forseti sem gefur kjark og von Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Við unga fólkið viljum fá sæti við borðið Selma Rós Axelsdóttir skrifar Sjá meira
22. janúar er dagurinn sem Élysée-sáttmálinn milli Frakka og Þjóðverja var undirritaður árið 1963. Báðar þjóðir fagna í dag vináttu sem tókst á milli þeirra svo nú eru þær nánustu bandamenn í stjórnmálum, efnahagsmálum, vísindum og menningu. Það var sem sé fyrir 55 árum sem forseti Frakklands, Charles de Gaulle, og kanslari Sambandsríkis Þýskalands, Konrad Adenauer, undirrituðu sáttmálann sem vísaði veginn til nánari samvinnu Frakka og Þjóðverja. Þessi sáttmáli var síður en svo sjálfgefinn. Árið 1963 voru minningarnar úr síðari heimsstyrjöld, að ógleymdri þeirri fyrri, mönnum enn ofarlega í huga. Á 70 ára tímabili höfðu Frakkar og Þjóðverjar eldað saman grátt silfur og háð þrjár styrjaldir sem skildu bæði lönd eftir í sárum. En þjóðum okkar beggja tókst að sættast og í stað aldagamallar andúðar auðnaðist þeim að bindast svo föstum böndum tryggðar, virðingar og samvinnu að einstætt er. Nú sýna allar skoðanakannanir að Þýskaland er það land sem Frakkar hafa mestar mætur á og gagnkvæmt. Sagan geymir engan örlagadóm, það hafa Þjóðverjar og Frakkar sýnt fram á.Élysée-sáttmálinn er lítt þekktur með öðrum þjóðum en hann lýsir fyrst og fremst vinnulagi. Þetta vinnulag kveður á um reglulega fundi, á öllum stigum stjórnkerfis og stjórnsýslu þjóðanna okkar beggja, í því skyni að leiða fram sameiginlega fransk-þýska afstöðu. Þannig er þar tekið fram að „ríkisstjórnir beggja landa skulu ætíð ráðgast við áður en ákvörðun er tekin í mikilvægum utanríkismálum, og þá sérstaklega í málum sem lúta að sameiginlegum hagsmunum beggja þjóða, með það fyrir augum að komast eins og kostur er að áþekkri niðurstöðu.“ Þetta verklag hefur sannað gildi sitt. Engin tvö ríki í veröldinni vinna jafnnáið saman, hvort sem um ræðir samráð þýska kanslarans og franska forsetans, samráðsfundi þjóðþinga beggja landa, vinatengsl 2.200 bæja og borga eða meira en 180 samstarfsverkefni háskóla og vísindastofnana, og kynni milli meira en átta miljóna ungmenna fyrir tilstilli Frönsk-þýsku ungmennastofunnar. Fransk-þýska ráðherraráðið setur viðmið tvisvar á ári og efnir til átaksverkefna á vettvangi þjóðanna til að dýpka samband þeirra. Utanríkisráðherrar landanna eiga náið samstarf og skipti á sendifulltrúum eru tíð. Sum sendiráða okkar og menningarstofnana deila húsnæði, eins og raunin er í Dakka og Ramallah. Og ekkert lát er á samstarfinu: Í tilefni af 55 ára afmæli Élysée-sáttmálans munu þjóðþingin í Frakklandi og Þýskalandi samþykkja sameiginlega ályktun þar sem þess er óskað að ríkisstjórnir Frakklands og Þýskalands vinni að nýjum Élysée-sáttmála með það að leiðarljósi að efna til nýrra markvissra verkefna sem staðfesti gildi og ávinning af vináttu og samstarfi Frakka og Þjóðverja. En samband þjóðanna stuðlar jafnframt að viðgangi Evrópu. Það er upp úr samskiptum Frakka og Þjóðverja sem sameiginlegi markaðurinn, sameiginlega myntin og Schengen-svæðið spruttu. Frakkar og Þjóðverjar eiga sér ólíka menningu, sögu, stjórnkerfi og fara ólíkt að við að taka ákvarðanir. Þeim ber að leita sameiginlegrar afstöðu sem umræður innan Evrópusambandsins byggjast síðan á. Þótt það komi oft í hlut Þjóðverja og Frakka að varpa fram nýjum hugmyndum, í ljósi þess hve samvinna með þeim er náin og hve ríkin skipta miklu máli í ESB (með 40% vergrar landsframleiðslu og 30% íbúa) þá eru það ætíð öll aðildarríki sambandsins sem taka ákvarðanir á vettvangi þess. Það er í þessu samhengi sem þjóðir okkar beggja gangast við ábyrgð sinni, andspænis sögu og framtíð álfu sem ber skylda til að tala einum rómi ef hún vill komast af. Þessari sameiginlegu ábyrgð sleppir ekki við landamæri Evrópusambandsins heldur nær hún líka til landa utan þess, eins og Íslands, samkvæmt samningum þar að lútandi. Élysée-sáttmálinn var frumkvæði hugrakkra stjórnmálaleiðtoga með framtíðarsýn og ber enn þann dag í dag vitni um kraftmikil samskipti Frakka og Þjóðverja og sameiginlegan vilja þjóðanna okkar beggja til að leggja sitt af mörkum til viðgangs Evrópu, sem ekki sé bara efnahagssvæði heldur samfélag um skýra framtíðarstefnu og gildi.Höfundar, Graham Paul, sendiherra Frakklands, og Herbert Beck, sendiherra Þýskalands.
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar
Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar