Til varnar Hrími Guðmundur Edgarsson skrifar 20. júlí 2017 16:46 Hún var furðuleg fréttin sem birtist í Fréttablaðinu fyrir skömmu þess efnis að verslunin Hrím hafi brotið gegn ákvæðum jafnréttislaga með því að borga kvenkyns starfsmanni lægri laun en starfsbróður. Kærunefnd janfréttismála komst að þessari niðurstöðu þrátt fyrir að störfin sem starfssystkinin unnu hafi verið ólík auk þess sem karlmaðurinn var í föstu starfi en konan í hlutastarfi. Nefndin úrskurðaði nefnilega að þar sem engir skriflegir ráðningarsamningar hafi verið gerðir sem tilgreindu eðlismun á störfunum tveimur yrði að líta svo á að þau væru jafnverðmæt. Að auki benti nefndin á að ólöglegt væri að mismuna starfsmönnum eftir starfshlutfalli. Kemur ríkinu ekki við Þessi frétt er lýsandi fyrir þá tilhneigingu æ fleiri stjórnmálamanna að setja fyrirskipandi lög um mál sem koma ríkinu nákvæmlega ekkert við. Svo fremi sem samningar haldi, varða kjör starfsmanns vitaskuld eingöngu hann sjálfan og vinnuveitanda. Eigandi fyrirtækis á því ekki að þurfa að útskýra fyrir þriðja aðila hvers vegna hann borgar þessi laun eða hin eða af hverju einhver fær hærri laun en annar. Hann á fyrirtækið, ekki starfsmaðurinn, ríkið eða Jafnréttisstofa. Vinnuveitandinn er líka best fær um að meta framlag og afköst starfsmanna. Þar koma ótal þættir við sögu, flestir illmælanlegir. Því er það heldur ekki hlutverk ríkisins að meta hvort borga eigi starfsmanni í fullu starfi hlutfallslega meira eða minna en þeim sem er í hlutastarfi. Slíkt er einkamál vinnuveitanda.Siðlaus lög Vissulega var niðurstaða kærunefndar jafnréttismála í þessu máli í samræmi við gildandi lög. Vandinn er hins vegar sá að þessi lög eru til óþurftar og í raun siðlaus. Þau færa embættismönnum óeðlileg völd sem ná langt út fyrir þeirra hlutverk og þekkingu og eru til þess fallin að valda fyrirtækjum og viðskiptavinum þeirra verulegu tjóni. Því ber að afnema þau við fyrsta tækifæri. Nógu þéttur er reglugerðarfrumskógurinn fyrir.Höfundur er kennari Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun The man who would be king Ian McDonald Skoðun Skoðun Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Hún var furðuleg fréttin sem birtist í Fréttablaðinu fyrir skömmu þess efnis að verslunin Hrím hafi brotið gegn ákvæðum jafnréttislaga með því að borga kvenkyns starfsmanni lægri laun en starfsbróður. Kærunefnd janfréttismála komst að þessari niðurstöðu þrátt fyrir að störfin sem starfssystkinin unnu hafi verið ólík auk þess sem karlmaðurinn var í föstu starfi en konan í hlutastarfi. Nefndin úrskurðaði nefnilega að þar sem engir skriflegir ráðningarsamningar hafi verið gerðir sem tilgreindu eðlismun á störfunum tveimur yrði að líta svo á að þau væru jafnverðmæt. Að auki benti nefndin á að ólöglegt væri að mismuna starfsmönnum eftir starfshlutfalli. Kemur ríkinu ekki við Þessi frétt er lýsandi fyrir þá tilhneigingu æ fleiri stjórnmálamanna að setja fyrirskipandi lög um mál sem koma ríkinu nákvæmlega ekkert við. Svo fremi sem samningar haldi, varða kjör starfsmanns vitaskuld eingöngu hann sjálfan og vinnuveitanda. Eigandi fyrirtækis á því ekki að þurfa að útskýra fyrir þriðja aðila hvers vegna hann borgar þessi laun eða hin eða af hverju einhver fær hærri laun en annar. Hann á fyrirtækið, ekki starfsmaðurinn, ríkið eða Jafnréttisstofa. Vinnuveitandinn er líka best fær um að meta framlag og afköst starfsmanna. Þar koma ótal þættir við sögu, flestir illmælanlegir. Því er það heldur ekki hlutverk ríkisins að meta hvort borga eigi starfsmanni í fullu starfi hlutfallslega meira eða minna en þeim sem er í hlutastarfi. Slíkt er einkamál vinnuveitanda.Siðlaus lög Vissulega var niðurstaða kærunefndar jafnréttismála í þessu máli í samræmi við gildandi lög. Vandinn er hins vegar sá að þessi lög eru til óþurftar og í raun siðlaus. Þau færa embættismönnum óeðlileg völd sem ná langt út fyrir þeirra hlutverk og þekkingu og eru til þess fallin að valda fyrirtækjum og viðskiptavinum þeirra verulegu tjóni. Því ber að afnema þau við fyrsta tækifæri. Nógu þéttur er reglugerðarfrumskógurinn fyrir.Höfundur er kennari
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar