Að láta hjartað eða skynsemina ráða Hulda Vigdísardóttir skrifar 8. júní 2017 07:00 „Ha? Ertu að læra íslensku?“ segir hann og leggur áherslu á sögnina læra. „Kanntu ekki íslensku? Ég meina… Æ, þú veist… Þú ert íslensk, býrð á Íslandi og kannt alveg íslensku. Til hvers þarftu eiginlega háskólapróf í henni?“ heldur hann áfram. „Græðirðu eitthvað á því? Hvað í ósköpunum ætlarðu að gera með M.A.-próf í íslenskri málfræði? Færðu nógu góða vinnu eftir brautskráningu?“ Ég brosi og reyni að andvarpa ekki of hátt, þreytt á því að endurtaka mig og finnast ég stöðugt þurfa að afsaka eitthvað sem ég gæti í raun ekki verið stoltari af. Já, stolt og ánægð með val mitt. Hann kinkar áhugalaus kolli á meðan ég fer með þuluna enn einu sinni en skiptir svo um umræðuefni við fyrsta tækifæri. Ég veit ekki hve margar slíkar samræður ég hef átt. Ég veit ekki hve oft slík spurningaflóð hafa hrunið yfir mig, sérstaklega á meðan ég var enn í námi. Ég veit ekki hve oft ég hef þurft að útskýra í hverju námið fælist og að það væri í raun og veru hægt að læra íslensku og íslenska málfræði á háskólastigi. Nei, það gengi ekki út á að læra fallbeygingu orðsins hestur eins og í fjórða bekk grunnskóla. Ég veit heldur ekki hve oft ég hef staðið sjálfa mig að því að réttlæta námsval mitt og telja upp kosti þess og mikilvægi. Ég hlæ uppgerðum hlátri þegar missnobbaðir einstaklingar tilkynna mér að titillinn íslenskufræðingur sé bara alls ekki nógu töff. Nei, ekki eins og stjarneðlisfræðingur, kjarnefnafræðingur eða eitthvað álíka. Ég svara kaldhæðnislega þegar fólk segist ekki þora að tala íslensku í kringum mig því ég grandskoði örugglega málfar þeirra. Fyrir brautskráningu yppti ég öxlum þegar einhver spurði í hvað ég ætlaði svo að nýta mér námið og sagði: „Ég veit það ekki alveg enn þá, möguleikarnir eru svo ótal margir.“ Og það reyndist líka rétt. Vinir mínir sem skráðu sig í verkfræði, læknisfræði, lögfræði og önnur fög sem veita á einhvern hátt augljósari starfsmöguleika en íslenska voru yfirleitt spurðir hve langt þeir væru komnir og hvort þeir hefðu þegar valið sér ákveðið sérsvið. Mér fannst ég hins vegar einatt þurfa að færa rök fyrir og verja námsval mitt, þ.e. réttlæta valið á einhvern hátt.Ekkert eitt fag er mikilvægara en annað Ég er viss um að margir kannast við þetta og ekki aðeins þeir sem leggja eða lögðu stund á íslenskunám á háskólastigi. Það er hreinlega eins og sum fög hljóti almennt minni viðurkenningu og virðingu í samfélaginu en önnur og virðist það sérstaklega eiga við um ýmsar listgreinar og námsfög á hugvísinda-, mennta- og félagsvísindasviði. Við erum sem betur fer ólík og áhugamálin fjölbreytt eftir því. Um 340 þúsund manna samfélag hefur ekki þörf á 340 þúsund lögfræðingum eða 340 þúsund tölvunarfræðingum, rétt eins og það hefur ekki þörf á 340 þúsund íslenskufræðingum (þó mér finnist íslenskuáhugi í þjóðfélaginu vel mega vera meiri). Samfélag byggist á fjölbreytileika og nú þegar nýstúdentar velja sér námsbraut í háskóla er mikilvægt að öllu sé gert jafn hátt undir höfði. Ekkert eitt fag er mikilvægara en annað og námsval getur ekki talist skynsamlegt ef hugur og hjarta fylgja ekki með. Mestu máli skiptir að hafa gaman af því sem maður tekur sér fyrir hendur og standa með sjálfum sér. Kæru verðandi háskólanemar, látið hjartað ráða og veljið það sem þið hafið mestan áhuga á að mennta ykkur í. Tækifærin eru mýmörg og aldrei að vita hvað framtíðin ber í skauti sér. Höfundur er með B.A.-próf í íslensku og þýsku, M.A.-próf í íslenskri málfræði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason Skoðun Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Halldór 27.04.2024 Halldór Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Sögufölsun eytt í kyrrþey Hjörtur Hjartarson Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Að hafa áhrif á nærumhverfi sitt Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson skrifar Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith skrifar Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ótímabundin leyfi, ótímabundið náttúruníð Elvar Örn Friðriksson skrifar Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar Skoðun Er stóraukin lýðræðisþátttaka ekki verðlaunaefni? Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Árangur gegn verðbólgu Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Saman gegn ríkisofbeldi Vilhjálmur Yngvi Hjálmarsson,Örlygur Steinar Arnaldsson,Sigurhjörtur Pálmason,Simon Valentin Hirt,Kristbjörg Arna E. Þorvaldsdóttir,Ari Logn,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hvar er híbýlaauður? Anna María Bogadóttir skrifar Sjá meira
„Ha? Ertu að læra íslensku?“ segir hann og leggur áherslu á sögnina læra. „Kanntu ekki íslensku? Ég meina… Æ, þú veist… Þú ert íslensk, býrð á Íslandi og kannt alveg íslensku. Til hvers þarftu eiginlega háskólapróf í henni?“ heldur hann áfram. „Græðirðu eitthvað á því? Hvað í ósköpunum ætlarðu að gera með M.A.-próf í íslenskri málfræði? Færðu nógu góða vinnu eftir brautskráningu?“ Ég brosi og reyni að andvarpa ekki of hátt, þreytt á því að endurtaka mig og finnast ég stöðugt þurfa að afsaka eitthvað sem ég gæti í raun ekki verið stoltari af. Já, stolt og ánægð með val mitt. Hann kinkar áhugalaus kolli á meðan ég fer með þuluna enn einu sinni en skiptir svo um umræðuefni við fyrsta tækifæri. Ég veit ekki hve margar slíkar samræður ég hef átt. Ég veit ekki hve oft slík spurningaflóð hafa hrunið yfir mig, sérstaklega á meðan ég var enn í námi. Ég veit ekki hve oft ég hef þurft að útskýra í hverju námið fælist og að það væri í raun og veru hægt að læra íslensku og íslenska málfræði á háskólastigi. Nei, það gengi ekki út á að læra fallbeygingu orðsins hestur eins og í fjórða bekk grunnskóla. Ég veit heldur ekki hve oft ég hef staðið sjálfa mig að því að réttlæta námsval mitt og telja upp kosti þess og mikilvægi. Ég hlæ uppgerðum hlátri þegar missnobbaðir einstaklingar tilkynna mér að titillinn íslenskufræðingur sé bara alls ekki nógu töff. Nei, ekki eins og stjarneðlisfræðingur, kjarnefnafræðingur eða eitthvað álíka. Ég svara kaldhæðnislega þegar fólk segist ekki þora að tala íslensku í kringum mig því ég grandskoði örugglega málfar þeirra. Fyrir brautskráningu yppti ég öxlum þegar einhver spurði í hvað ég ætlaði svo að nýta mér námið og sagði: „Ég veit það ekki alveg enn þá, möguleikarnir eru svo ótal margir.“ Og það reyndist líka rétt. Vinir mínir sem skráðu sig í verkfræði, læknisfræði, lögfræði og önnur fög sem veita á einhvern hátt augljósari starfsmöguleika en íslenska voru yfirleitt spurðir hve langt þeir væru komnir og hvort þeir hefðu þegar valið sér ákveðið sérsvið. Mér fannst ég hins vegar einatt þurfa að færa rök fyrir og verja námsval mitt, þ.e. réttlæta valið á einhvern hátt.Ekkert eitt fag er mikilvægara en annað Ég er viss um að margir kannast við þetta og ekki aðeins þeir sem leggja eða lögðu stund á íslenskunám á háskólastigi. Það er hreinlega eins og sum fög hljóti almennt minni viðurkenningu og virðingu í samfélaginu en önnur og virðist það sérstaklega eiga við um ýmsar listgreinar og námsfög á hugvísinda-, mennta- og félagsvísindasviði. Við erum sem betur fer ólík og áhugamálin fjölbreytt eftir því. Um 340 þúsund manna samfélag hefur ekki þörf á 340 þúsund lögfræðingum eða 340 þúsund tölvunarfræðingum, rétt eins og það hefur ekki þörf á 340 þúsund íslenskufræðingum (þó mér finnist íslenskuáhugi í þjóðfélaginu vel mega vera meiri). Samfélag byggist á fjölbreytileika og nú þegar nýstúdentar velja sér námsbraut í háskóla er mikilvægt að öllu sé gert jafn hátt undir höfði. Ekkert eitt fag er mikilvægara en annað og námsval getur ekki talist skynsamlegt ef hugur og hjarta fylgja ekki með. Mestu máli skiptir að hafa gaman af því sem maður tekur sér fyrir hendur og standa með sjálfum sér. Kæru verðandi háskólanemar, látið hjartað ráða og veljið það sem þið hafið mestan áhuga á að mennta ykkur í. Tækifærin eru mýmörg og aldrei að vita hvað framtíðin ber í skauti sér. Höfundur er með B.A.-próf í íslensku og þýsku, M.A.-próf í íslenskri málfræði.
Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar
Skoðun Saman gegn ríkisofbeldi Vilhjálmur Yngvi Hjálmarsson,Örlygur Steinar Arnaldsson,Sigurhjörtur Pálmason,Simon Valentin Hirt,Kristbjörg Arna E. Þorvaldsdóttir,Ari Logn,Margrét Rut Eddudóttir skrifar