Að láta hjartað eða skynsemina ráða Hulda Vigdísardóttir skrifar 8. júní 2017 07:00 „Ha? Ertu að læra íslensku?“ segir hann og leggur áherslu á sögnina læra. „Kanntu ekki íslensku? Ég meina… Æ, þú veist… Þú ert íslensk, býrð á Íslandi og kannt alveg íslensku. Til hvers þarftu eiginlega háskólapróf í henni?“ heldur hann áfram. „Græðirðu eitthvað á því? Hvað í ósköpunum ætlarðu að gera með M.A.-próf í íslenskri málfræði? Færðu nógu góða vinnu eftir brautskráningu?“ Ég brosi og reyni að andvarpa ekki of hátt, þreytt á því að endurtaka mig og finnast ég stöðugt þurfa að afsaka eitthvað sem ég gæti í raun ekki verið stoltari af. Já, stolt og ánægð með val mitt. Hann kinkar áhugalaus kolli á meðan ég fer með þuluna enn einu sinni en skiptir svo um umræðuefni við fyrsta tækifæri. Ég veit ekki hve margar slíkar samræður ég hef átt. Ég veit ekki hve oft slík spurningaflóð hafa hrunið yfir mig, sérstaklega á meðan ég var enn í námi. Ég veit ekki hve oft ég hef þurft að útskýra í hverju námið fælist og að það væri í raun og veru hægt að læra íslensku og íslenska málfræði á háskólastigi. Nei, það gengi ekki út á að læra fallbeygingu orðsins hestur eins og í fjórða bekk grunnskóla. Ég veit heldur ekki hve oft ég hef staðið sjálfa mig að því að réttlæta námsval mitt og telja upp kosti þess og mikilvægi. Ég hlæ uppgerðum hlátri þegar missnobbaðir einstaklingar tilkynna mér að titillinn íslenskufræðingur sé bara alls ekki nógu töff. Nei, ekki eins og stjarneðlisfræðingur, kjarnefnafræðingur eða eitthvað álíka. Ég svara kaldhæðnislega þegar fólk segist ekki þora að tala íslensku í kringum mig því ég grandskoði örugglega málfar þeirra. Fyrir brautskráningu yppti ég öxlum þegar einhver spurði í hvað ég ætlaði svo að nýta mér námið og sagði: „Ég veit það ekki alveg enn þá, möguleikarnir eru svo ótal margir.“ Og það reyndist líka rétt. Vinir mínir sem skráðu sig í verkfræði, læknisfræði, lögfræði og önnur fög sem veita á einhvern hátt augljósari starfsmöguleika en íslenska voru yfirleitt spurðir hve langt þeir væru komnir og hvort þeir hefðu þegar valið sér ákveðið sérsvið. Mér fannst ég hins vegar einatt þurfa að færa rök fyrir og verja námsval mitt, þ.e. réttlæta valið á einhvern hátt.Ekkert eitt fag er mikilvægara en annað Ég er viss um að margir kannast við þetta og ekki aðeins þeir sem leggja eða lögðu stund á íslenskunám á háskólastigi. Það er hreinlega eins og sum fög hljóti almennt minni viðurkenningu og virðingu í samfélaginu en önnur og virðist það sérstaklega eiga við um ýmsar listgreinar og námsfög á hugvísinda-, mennta- og félagsvísindasviði. Við erum sem betur fer ólík og áhugamálin fjölbreytt eftir því. Um 340 þúsund manna samfélag hefur ekki þörf á 340 þúsund lögfræðingum eða 340 þúsund tölvunarfræðingum, rétt eins og það hefur ekki þörf á 340 þúsund íslenskufræðingum (þó mér finnist íslenskuáhugi í þjóðfélaginu vel mega vera meiri). Samfélag byggist á fjölbreytileika og nú þegar nýstúdentar velja sér námsbraut í háskóla er mikilvægt að öllu sé gert jafn hátt undir höfði. Ekkert eitt fag er mikilvægara en annað og námsval getur ekki talist skynsamlegt ef hugur og hjarta fylgja ekki með. Mestu máli skiptir að hafa gaman af því sem maður tekur sér fyrir hendur og standa með sjálfum sér. Kæru verðandi háskólanemar, látið hjartað ráða og veljið það sem þið hafið mestan áhuga á að mennta ykkur í. Tækifærin eru mýmörg og aldrei að vita hvað framtíðin ber í skauti sér. Höfundur er með B.A.-próf í íslensku og þýsku, M.A.-próf í íslenskri málfræði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Þú getur leyft þér það Rannveig Borg Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason Skoðun Blóðugt upp fyrir axlir Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Fyrir ykkur, Blessing, Mary og Esther Guðrún Árnadóttir,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun Greind eða dómgreindarskortur Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Stafrænt samstarf sveitarfélaga þarf aukið vægi Sigurjón Ólafsson Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson Skoðun Breytum reiði í gleði Natan Kolbeinsson Skoðun Skoðun Skoðun Auðlindirnar okkar Hólmfríður Sigþórsdóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson skrifar Skoðun Fagleg uppbygging myndlistar í forgrunni Tinna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Breytum reiði í gleði Natan Kolbeinsson skrifar Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason skrifar Skoðun Blóðugt upp fyrir axlir Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Greind eða dómgreindarskortur Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Stafrænt samstarf sveitarfélaga þarf aukið vægi Sigurjón Ólafsson skrifar Skoðun Fyrir ykkur, Blessing, Mary og Esther Guðrún Árnadóttir,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir skrifar Skoðun Hver á að setja málið á dagskrá? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Góður málsvari íslenskrar menningar Kristín Huld Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er hægt að fá bólusetningu gegn "Besserwisserum"? Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Söfn í þágu fræðslu og rannsókna Sigurjón Baldur Hafsteinsson skrifar Skoðun Um dánaraðstoð Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Meðmælabréf með forsetaefni Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn? Vilborg Ása Guðjónsdóttir skrifar Skoðun „Hlutdrægni” Ríkisútvarpsins og „hnignun” íslenskunnar Magnús Lyngdal Magnússon skrifar Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hún Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sósíalismi sem trúarbrögð Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Á Bessastöðum? Ingunn Ásdísardóttir skrifar Skoðun Til hamingju, Kópavogur! Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Búum til börn Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Ákall um aðgerðir í mansalsmálum Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Holan í kerfinu Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Í dag er alþjóðlegi Lupusdagurinn Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Skálkaskjól Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Fimm ástæður fyrir því að Ísland á að taka á móti fólki á flótta Þórhallur Guðmundsson skrifar Skoðun Fá allir sama orlof? Sigríður Auðunsdóttir skrifar Sjá meira
„Ha? Ertu að læra íslensku?“ segir hann og leggur áherslu á sögnina læra. „Kanntu ekki íslensku? Ég meina… Æ, þú veist… Þú ert íslensk, býrð á Íslandi og kannt alveg íslensku. Til hvers þarftu eiginlega háskólapróf í henni?“ heldur hann áfram. „Græðirðu eitthvað á því? Hvað í ósköpunum ætlarðu að gera með M.A.-próf í íslenskri málfræði? Færðu nógu góða vinnu eftir brautskráningu?“ Ég brosi og reyni að andvarpa ekki of hátt, þreytt á því að endurtaka mig og finnast ég stöðugt þurfa að afsaka eitthvað sem ég gæti í raun ekki verið stoltari af. Já, stolt og ánægð með val mitt. Hann kinkar áhugalaus kolli á meðan ég fer með þuluna enn einu sinni en skiptir svo um umræðuefni við fyrsta tækifæri. Ég veit ekki hve margar slíkar samræður ég hef átt. Ég veit ekki hve oft slík spurningaflóð hafa hrunið yfir mig, sérstaklega á meðan ég var enn í námi. Ég veit ekki hve oft ég hef þurft að útskýra í hverju námið fælist og að það væri í raun og veru hægt að læra íslensku og íslenska málfræði á háskólastigi. Nei, það gengi ekki út á að læra fallbeygingu orðsins hestur eins og í fjórða bekk grunnskóla. Ég veit heldur ekki hve oft ég hef staðið sjálfa mig að því að réttlæta námsval mitt og telja upp kosti þess og mikilvægi. Ég hlæ uppgerðum hlátri þegar missnobbaðir einstaklingar tilkynna mér að titillinn íslenskufræðingur sé bara alls ekki nógu töff. Nei, ekki eins og stjarneðlisfræðingur, kjarnefnafræðingur eða eitthvað álíka. Ég svara kaldhæðnislega þegar fólk segist ekki þora að tala íslensku í kringum mig því ég grandskoði örugglega málfar þeirra. Fyrir brautskráningu yppti ég öxlum þegar einhver spurði í hvað ég ætlaði svo að nýta mér námið og sagði: „Ég veit það ekki alveg enn þá, möguleikarnir eru svo ótal margir.“ Og það reyndist líka rétt. Vinir mínir sem skráðu sig í verkfræði, læknisfræði, lögfræði og önnur fög sem veita á einhvern hátt augljósari starfsmöguleika en íslenska voru yfirleitt spurðir hve langt þeir væru komnir og hvort þeir hefðu þegar valið sér ákveðið sérsvið. Mér fannst ég hins vegar einatt þurfa að færa rök fyrir og verja námsval mitt, þ.e. réttlæta valið á einhvern hátt.Ekkert eitt fag er mikilvægara en annað Ég er viss um að margir kannast við þetta og ekki aðeins þeir sem leggja eða lögðu stund á íslenskunám á háskólastigi. Það er hreinlega eins og sum fög hljóti almennt minni viðurkenningu og virðingu í samfélaginu en önnur og virðist það sérstaklega eiga við um ýmsar listgreinar og námsfög á hugvísinda-, mennta- og félagsvísindasviði. Við erum sem betur fer ólík og áhugamálin fjölbreytt eftir því. Um 340 þúsund manna samfélag hefur ekki þörf á 340 þúsund lögfræðingum eða 340 þúsund tölvunarfræðingum, rétt eins og það hefur ekki þörf á 340 þúsund íslenskufræðingum (þó mér finnist íslenskuáhugi í þjóðfélaginu vel mega vera meiri). Samfélag byggist á fjölbreytileika og nú þegar nýstúdentar velja sér námsbraut í háskóla er mikilvægt að öllu sé gert jafn hátt undir höfði. Ekkert eitt fag er mikilvægara en annað og námsval getur ekki talist skynsamlegt ef hugur og hjarta fylgja ekki með. Mestu máli skiptir að hafa gaman af því sem maður tekur sér fyrir hendur og standa með sjálfum sér. Kæru verðandi háskólanemar, látið hjartað ráða og veljið það sem þið hafið mestan áhuga á að mennta ykkur í. Tækifærin eru mýmörg og aldrei að vita hvað framtíðin ber í skauti sér. Höfundur er með B.A.-próf í íslensku og þýsku, M.A.-próf í íslenskri málfræði.
Skoðun Um dánaraðstoð Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Fimm ástæður fyrir því að Ísland á að taka á móti fólki á flótta Þórhallur Guðmundsson skrifar