Þakkir og þankar Gunnar Kvaran skrifar 23. maí 2017 07:00 Með þessu greinarkorni langar mig að tjá þakklæti mitt Kára Stefánssyni fyrir ótrúlega skelegga og áhrifamikla baráttu fyrir heilbrigðiskerfi þessa lands. Greinar hans eru svo fullar af eldmóði, hugrekki og faglegri þekkingu að hrifningu vekur. Þær sýna okkur svart á hvítu, að hin klassísku kosningaloforð eru því miður harla lítils virði, þegar menn eru sestir í stólana og hafa fengið hin pólitísku völd. Það verður líka að viðurkennast að þeir sem með völdin fara, sýna undirskriftum 85.000 kosningabærra manna fádæma lítilsvirðingu. Menn kalla ástæðu þessarar lítilsvirðingar raunsæi og jafnvægi í ríkisfjármálum. Í raun finnst mér Óttari Proppé heilbrigðisráðherra vera vorkunn. Ef það er rétt sem Kári skrifar, að Óttarr hafi valið þetta ráðherraembætti, þá er ég viss um að hann hefur ætlað sér stóra hluti sem ráðherra heilbrigðismála, en komist fljótt að því að hann er milli steins og sleggju og góð áform hans renna út í sandinn. Spurningin er bara þessi: Vill Óttarr Proppé halda stjórnarsamstarfinu áfram á þessum forsendum? Er ekki heilbrigðisþjónustan líftaug þjóðarinnar og Landspítalinn miðtaugakerfi hennar? Eins og Kári orðar það svo fallega. Hvað er mikilvægara í okkar samfélagi en þjónusta við sjúka?Grafalvarlegt mál Ekkert er göfugra en að reyna að lina þjáningar meðbræðra okkar og systra. Þessi þjónusta á að standa öllum til boða án tillits til aldurs, tekna eða þjóðfélagsstöðu. Það er grafalvarlegt mál þegar fólk þarf að neita sér um læknisþjónustu eða lífsnauðsynleg lyf vegna fjárskorts. Þetta er svartur blettur á þjóðfélaginu og okkur öllum til skammar. Ég er sannfærður um, að stór hluti þessarar þjóðar er tilbúinn að borga hærri skatta til að tryggja öllum góða heilbrigðisþjónustu. Að missa heilsuna er alvarlegasta ógnin í lífi mannsins. Að undanförnu hef ég mikið velt því fyrir mér, hvers vegna svo margir landsmenn þjást af sjúkdómum. Skýringar á sjúkdómum eru margþættar og flóknar. Ytri hagsæld okkar sem þjóðar hefur batnað jafnt og þétt á undanförnum áratugum. Það sem þótti fjarlægur óraunhæfur draumur fyrir 60-70 árum þykja í dag eðlileg og sjálfsögð þægindi og jafnvel mannréttindi. En hvernig höfum við búið að andanum, sálinni og kærleikanum á þessu tímabili? Höfum við skapað okkar innra manni þau skilyrði að kærleikur, manngæska, hamingja, umburðarlyndi og skilningur milli manna hafi vaxið og dafnað. Hefur ræktun kærleikstrésins sem býr með okkur öllum og sem gerir okkur kleift að gefa hvert öðru raunverulegar gjafir, gengið að óskum? Margt í lífsformi okkar nútímamanna gengur beinlínis gegn þróun okkar andlegu hæfileika. Hraðinn, spennan, áreitið og streitan eru orðin geigvænlegir áhrifavaldar í lífi okkar. Þetta sést kannski gleggst á grunnskólabörnum. Er það eðlilegt að há prósentutala þessara fjöreggja okkar skuli þjást af depurð, streitu, kvíða og jafnvel þunglyndi? Persónulega get ég vitnað um að streita, spenna og áreiti hafa á tímabilum í lífi mínu, leitt til bæði andlegra og líkamlegra sjúkdóma. Ég tel að við sem þjóð, verðum að endurmeta alvarlega hugtakið lífsgæði. P.S. Það gladdi mig mikið að lesa í grein Kára, hér í Fréttablaðinu 9. maí síðastliðinn, þar sem hann vitnaði í hina stórmerku bók Njarðar P. Njarðvík „Spegill þjóðar“. Þessi bók ásamt mörgum öðrum bókum, þessa djúpvitra manns, ætti að vera skyldulesning með þjóð vorri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hagfræðin á Heimildinni Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Hreinleikaþráin Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Heimilisleysi blasir við öryrkjum Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Hvað getur Ísland gefið öðrum þjóðum? Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Veðrið, veskið og Íslendingurinn María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Að mæðra barn í hjarta sínu Hólmfríður Anna Baldursdóttir skrifar Skoðun Jákvæður orðaforði eykur hamingju og vellíðan Helga Fjóla Sæmundsdóttir skrifar Sjá meira
Með þessu greinarkorni langar mig að tjá þakklæti mitt Kára Stefánssyni fyrir ótrúlega skelegga og áhrifamikla baráttu fyrir heilbrigðiskerfi þessa lands. Greinar hans eru svo fullar af eldmóði, hugrekki og faglegri þekkingu að hrifningu vekur. Þær sýna okkur svart á hvítu, að hin klassísku kosningaloforð eru því miður harla lítils virði, þegar menn eru sestir í stólana og hafa fengið hin pólitísku völd. Það verður líka að viðurkennast að þeir sem með völdin fara, sýna undirskriftum 85.000 kosningabærra manna fádæma lítilsvirðingu. Menn kalla ástæðu þessarar lítilsvirðingar raunsæi og jafnvægi í ríkisfjármálum. Í raun finnst mér Óttari Proppé heilbrigðisráðherra vera vorkunn. Ef það er rétt sem Kári skrifar, að Óttarr hafi valið þetta ráðherraembætti, þá er ég viss um að hann hefur ætlað sér stóra hluti sem ráðherra heilbrigðismála, en komist fljótt að því að hann er milli steins og sleggju og góð áform hans renna út í sandinn. Spurningin er bara þessi: Vill Óttarr Proppé halda stjórnarsamstarfinu áfram á þessum forsendum? Er ekki heilbrigðisþjónustan líftaug þjóðarinnar og Landspítalinn miðtaugakerfi hennar? Eins og Kári orðar það svo fallega. Hvað er mikilvægara í okkar samfélagi en þjónusta við sjúka?Grafalvarlegt mál Ekkert er göfugra en að reyna að lina þjáningar meðbræðra okkar og systra. Þessi þjónusta á að standa öllum til boða án tillits til aldurs, tekna eða þjóðfélagsstöðu. Það er grafalvarlegt mál þegar fólk þarf að neita sér um læknisþjónustu eða lífsnauðsynleg lyf vegna fjárskorts. Þetta er svartur blettur á þjóðfélaginu og okkur öllum til skammar. Ég er sannfærður um, að stór hluti þessarar þjóðar er tilbúinn að borga hærri skatta til að tryggja öllum góða heilbrigðisþjónustu. Að missa heilsuna er alvarlegasta ógnin í lífi mannsins. Að undanförnu hef ég mikið velt því fyrir mér, hvers vegna svo margir landsmenn þjást af sjúkdómum. Skýringar á sjúkdómum eru margþættar og flóknar. Ytri hagsæld okkar sem þjóðar hefur batnað jafnt og þétt á undanförnum áratugum. Það sem þótti fjarlægur óraunhæfur draumur fyrir 60-70 árum þykja í dag eðlileg og sjálfsögð þægindi og jafnvel mannréttindi. En hvernig höfum við búið að andanum, sálinni og kærleikanum á þessu tímabili? Höfum við skapað okkar innra manni þau skilyrði að kærleikur, manngæska, hamingja, umburðarlyndi og skilningur milli manna hafi vaxið og dafnað. Hefur ræktun kærleikstrésins sem býr með okkur öllum og sem gerir okkur kleift að gefa hvert öðru raunverulegar gjafir, gengið að óskum? Margt í lífsformi okkar nútímamanna gengur beinlínis gegn þróun okkar andlegu hæfileika. Hraðinn, spennan, áreitið og streitan eru orðin geigvænlegir áhrifavaldar í lífi okkar. Þetta sést kannski gleggst á grunnskólabörnum. Er það eðlilegt að há prósentutala þessara fjöreggja okkar skuli þjást af depurð, streitu, kvíða og jafnvel þunglyndi? Persónulega get ég vitnað um að streita, spenna og áreiti hafa á tímabilum í lífi mínu, leitt til bæði andlegra og líkamlegra sjúkdóma. Ég tel að við sem þjóð, verðum að endurmeta alvarlega hugtakið lífsgæði. P.S. Það gladdi mig mikið að lesa í grein Kára, hér í Fréttablaðinu 9. maí síðastliðinn, þar sem hann vitnaði í hina stórmerku bók Njarðar P. Njarðvík „Spegill þjóðar“. Þessi bók ásamt mörgum öðrum bókum, þessa djúpvitra manns, ætti að vera skyldulesning með þjóð vorri.
Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar
Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun