Að krossa upp á tíu Ragnhildur Þrastardóttir skrifar 7. maí 2017 15:22 Ég sit í stofu 311. Ég er búin að læra í viku fyrir prófið og búin að standa mig vel yfir önnina. Þetta verður skítlétt, ég meina þetta er bara krossapróf? Sólin horfir lostafull inn um gluggann og óþreyja eftir henni liggur yfir öllum í stofunni. „Þið megið byrja“ segir hvíthærð kona sem ég hef aldrei séð áður. Næstu klukkustundina hefur hún alræðisvald yfir mér og samsetum mínum. Ég heyri hvernig blýantarnir æða um síður stúdentanna í stofunni, hvernig allt sem þeir hafa hlaðið inn á skammtímaminnið lekur yfir mjólkurhvít blöðin. Krossapróf. Próf sem, samkvæmt Snöru, er tekið með því að setja kross í reiti framan við rétt svör við spurningum. Stundum eru svörin reyndar öll rétt. Samt máttu bara velja einn möguleika. Þann sem er réttASTUR. En þarna fellur form krossaprófsins um sjálft sig. Svarmöguleikar ættu aldrei að vera allir réttir ef aðeins einn kemur til greina. Þetta er ekki eini gallinn á prófum af þessu sauðahúsi. Þau eru gjarnan staðreyndamiðuð, beinast að atriðum eins og því hver sagði hvað, hvaða ártal eitthvað tiltekið atvik gerðist eða hvaða kenning beri hvaða heiti. Á meðan það er gott og gilt að nemendur átti sig á þessum atriðum segja þau lítið um kunnáttu viðkomandi, fremur það hversu góður aðilinn er í að líma lítt nothæfar staðreyndir inn í stundarminnið. Nám á að auka við þekkingu auðvitað fyrst og fremst, en annað mikilvægt hlutverk skólakerfisins er að undirbúa skjólstæðinga sína fyrir atvinnulífið svo þessi þekking nýtist sem allra best. Í framtíðarstarfi er afar ólíklegt að staðreyndaþekking fleyti fólki langt. Það er ferlega fúlt að vera búinn að leggja sig fram við að læra efni, áhugavert efni jafnvel, virkilega gefa sig allan í það og svo fá ekki að sýna hvað í manni býr. Það er bara happa glappa hvort maður man hvaða ár táknmálsbannið var sett á eða hver fann upp vasareikninn. Á meðan er öll kunnáttan sem hefði möguleika á að flæða út í formi svars við ritgerðarspurningu lokuð inni og þrýstir oftar en ekki svo ofboðslega á flóðgáttirnar að hún flæðir út um augun, ekki blýantinn. Ég vissi alveg að prófið yrði vonbrigði. Ég fengi ekki að skemmta mér við að greina skilmerkilega frá því hvernig óhlutstæðar hugmyndir hylla sérstöðu Bandaríkjanna og „Vestursins“ en gera lítið úr öðrum menningarheimum. Ég fengi ekki að sýna fram á leikni mína við að ræða um fyrstu og aðra bylgju femínisma eða leiða rök að því hvernig lögmál mismunarins birtist í samfélaginu. Því þannig eru krossapróf í flestum tilvikum, skúffelsi. „Jæja, hvað á þá til bragðs að taka, ef krossapróf eru svona hræðileg?“ „Nú, það er ekki flókið. Krossar eru ágætir til þess að athuga vitneskju um staðreyndir og eru því prófum alveg að meinalausu að því gefnu að þeir séu notaðir rétt og hafi takmarkað vægi. Það þarf einfaldlega að gera eins og margir afbragðs kennarar gera og kássa saman krossum, ritgerðarspurningum og fleiru, allt eftir hverjum aðstæðum fyrir sig.“ Kæru kennarar og aðrir sem koma að mótun prófa. Leyfið okkur að skína, gefið okkur tækifæri á að gera ykkur stolt af allri vitneskjunni sem þið hafið hjálpað okkur við að komast yfir. Það er kannski meiri vinna að lesa margþrungin svör og rökstuðninga en að setja blöð í skanna, en trúið mér. Við sem nemendur skulum gera þessa vinnu ómaksins verða. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Samt kýs ég Katrínu Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hagfræðin á Heimildinni Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Hreinleikaþráin Bjarni Karlsson skrifar Sjá meira
Ég sit í stofu 311. Ég er búin að læra í viku fyrir prófið og búin að standa mig vel yfir önnina. Þetta verður skítlétt, ég meina þetta er bara krossapróf? Sólin horfir lostafull inn um gluggann og óþreyja eftir henni liggur yfir öllum í stofunni. „Þið megið byrja“ segir hvíthærð kona sem ég hef aldrei séð áður. Næstu klukkustundina hefur hún alræðisvald yfir mér og samsetum mínum. Ég heyri hvernig blýantarnir æða um síður stúdentanna í stofunni, hvernig allt sem þeir hafa hlaðið inn á skammtímaminnið lekur yfir mjólkurhvít blöðin. Krossapróf. Próf sem, samkvæmt Snöru, er tekið með því að setja kross í reiti framan við rétt svör við spurningum. Stundum eru svörin reyndar öll rétt. Samt máttu bara velja einn möguleika. Þann sem er réttASTUR. En þarna fellur form krossaprófsins um sjálft sig. Svarmöguleikar ættu aldrei að vera allir réttir ef aðeins einn kemur til greina. Þetta er ekki eini gallinn á prófum af þessu sauðahúsi. Þau eru gjarnan staðreyndamiðuð, beinast að atriðum eins og því hver sagði hvað, hvaða ártal eitthvað tiltekið atvik gerðist eða hvaða kenning beri hvaða heiti. Á meðan það er gott og gilt að nemendur átti sig á þessum atriðum segja þau lítið um kunnáttu viðkomandi, fremur það hversu góður aðilinn er í að líma lítt nothæfar staðreyndir inn í stundarminnið. Nám á að auka við þekkingu auðvitað fyrst og fremst, en annað mikilvægt hlutverk skólakerfisins er að undirbúa skjólstæðinga sína fyrir atvinnulífið svo þessi þekking nýtist sem allra best. Í framtíðarstarfi er afar ólíklegt að staðreyndaþekking fleyti fólki langt. Það er ferlega fúlt að vera búinn að leggja sig fram við að læra efni, áhugavert efni jafnvel, virkilega gefa sig allan í það og svo fá ekki að sýna hvað í manni býr. Það er bara happa glappa hvort maður man hvaða ár táknmálsbannið var sett á eða hver fann upp vasareikninn. Á meðan er öll kunnáttan sem hefði möguleika á að flæða út í formi svars við ritgerðarspurningu lokuð inni og þrýstir oftar en ekki svo ofboðslega á flóðgáttirnar að hún flæðir út um augun, ekki blýantinn. Ég vissi alveg að prófið yrði vonbrigði. Ég fengi ekki að skemmta mér við að greina skilmerkilega frá því hvernig óhlutstæðar hugmyndir hylla sérstöðu Bandaríkjanna og „Vestursins“ en gera lítið úr öðrum menningarheimum. Ég fengi ekki að sýna fram á leikni mína við að ræða um fyrstu og aðra bylgju femínisma eða leiða rök að því hvernig lögmál mismunarins birtist í samfélaginu. Því þannig eru krossapróf í flestum tilvikum, skúffelsi. „Jæja, hvað á þá til bragðs að taka, ef krossapróf eru svona hræðileg?“ „Nú, það er ekki flókið. Krossar eru ágætir til þess að athuga vitneskju um staðreyndir og eru því prófum alveg að meinalausu að því gefnu að þeir séu notaðir rétt og hafi takmarkað vægi. Það þarf einfaldlega að gera eins og margir afbragðs kennarar gera og kássa saman krossum, ritgerðarspurningum og fleiru, allt eftir hverjum aðstæðum fyrir sig.“ Kæru kennarar og aðrir sem koma að mótun prófa. Leyfið okkur að skína, gefið okkur tækifæri á að gera ykkur stolt af allri vitneskjunni sem þið hafið hjálpað okkur við að komast yfir. Það er kannski meiri vinna að lesa margþrungin svör og rökstuðninga en að setja blöð í skanna, en trúið mér. Við sem nemendur skulum gera þessa vinnu ómaksins verða.
Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar
Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun