Digurmæli Davíðs Helgi Magnússon skrifar 17. apríl 2014 07:00 Mér hefur verið bent á býsna rætin digurmæli í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins, sem kom út þann 12. apríl sl., um forsvarsmenn íslenskra lífeyrissjóða. Þar segir m.a.: „Skýrslan sú er vita gagnslaus og fer best í hillu við hliðina á skýrslunni sem „aðilar á vinnumarkaði“ létu hafa sig í að panta um ESB og skýrslu lífeyrissjóðanna um sjálfa sig og sitt brask í hrunadansinum, en hún kostaði ellilífeyrisþega 70 milljónir króna, og hefur sá kostnaðarsami kattarþvottur leitt til þess að þar eru flestir kappar jafn vígreifir og þeir voru áður, og valsa flestir enn, sjálfir eða handbendi þeirra, um með viðkvæmustu sjóði landsmanna.“Vegið að mörg hundruð manns Með þessum orðum er vegið að mjög stórum hópi fólks sem verið hefur í forsvari fyrir íslensku lífeyrissjóðina á síðustu árum og áratugum, m.a. á meðan sjóðirnir voru í mestri mótun og uppbyggingu til farsældar fyrir landsmenn. Eignir lífeyrissjóðanna nema nú um 2.700 milljörðum króna. Þeir urðu fyrir tjóni í hruninu en hafa náð sér vel á strik. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem órökstudd umfjöllun af þessu tagi birtist í leiðurum eða nafnlausum greinum á ábyrgð ritstjórnar Morgunblaðsins. Um það hef ég fjallað áður, m.a. í inngangi bókar minnar HVAÐ SAGÐI ÉG? Þar kemur fram á bls. 12: „Það olli hins vegar vonbrigðum að sjá eftirfarandi í leiðara þess gamla og oft virðulega blaðs, Morgunblaðsins: „Lífeyrissjóðirnir rannsökuðu sig sjálfir og eru mjög ánægðir með rannsóknina, enda er ekkert upplýst um hvernig helstu fjárglæframenn landsins náðu heljartökum á þessum sjóðum almennings.“ Mér er kunnugt um að mörgum forystumönnum lífeyrissjóðanna líkaði mjög illa að sitja undir þessum dylgjum í ritstjórnargrein Morgunblaðsins. Menn réðu ráðum sínum en ákváðu að láta þessu ósvarað enda varla á því plani að hægt væri að eiga við það. Eitt og annað fór þó manna á milli í tölvupóstum um málið. Þar á meðal þetta: „Djöfull þykir mér illt fyrir okkur að sitja undir svona skítkasti frá manni sem lánaði „fjárglæframönnunum“ í Kaupþingi 80 milljarða úr gjaldeyrisvarasjóði Seðlabankans einungis 48 klukkutímum áður en Kaupþing fór á hausinn. Og svo fór Seðlabankinn sjálfur á hausinn. Þarf lífeyrissjóðafólkið að sitja undir þessu?“ Því er haldið fram að seðlabanki geti tæknilega ekki orðið gjaldþrota vegna tengsla sinna við ríkissjóð. Þannig er hæpið að tala um að Seðlabanki Íslands hafi farið á hausinn. En víst er að á þessum tíma tapaði hann öllu eiginfé sínu. Þá er þetta bara spurning um að velja rétt orðalag til að lýsa ástandi hans þegar þarna var komið sögu.“ Lýkur þar tilvitnun í fyrrnefnda bók. Á síðustu áratugum hefur verið mótuð stefna um starfsemi lífeyrissjóðanna sem enn er fylgt enda hefur hún reynst vel og lagt grunn að þessum mikilvæga sparnaði almennings í landinu. Rekstur lífeyrissjóðanna hefur verið árangursríkur og stenst allan samanburð við lífeyrissjóði víða um heim. Vel er við hæfi að velta því fyrir sér hvaða fólk það er sem höfundur Reykjavíkurbréfsins sendir þessar köldu kveðjur og vænir m.a. um „brask“ og kostnaðarsaman „kattarþvott“ á stefnu og starfsemi lífeyrissjóðanna sem þeir eru sagðir „valsa“ enn þá með. Þar hlýtur að vera átt við þann stóra hóp sem kom við sögu þeirrar stefnumótunar sem einkennt hefur sjóðina síðustu 20 til 30 árin og bar ábyrgð á rekstri þeirra á þeim tíma og gegnum hrunið og eftir það.Gjafir eru yður gefnar Athyglin hlýtur að beinast að stjórnarmönnum og stjórnendum lífeyrissjóðanna á þessu tímabili. Um mörg hundruð manns er að ræða en hér verða einungis nefnd NOKKUR DÆMI um fólk úr hópi okkar stjórnarmanna og framkvæmdastjóra íslenskra lífeyrissjóða sem gætu tekið til sín digurmæli Morgunblaðsins: Arnar Sigurmundsson, Guðmundur H. Garðarsson, Víglundur Þorsteinsson, Halldór Björnsson, Ögmundur Jónasson, Magnús L. Sveinsson, Björn Þórhallsson, Þórunn Sveinbjarnardóttir, Kristján Þór Júlíusson, Árni Stefán Jónsson, Gunnar Björnsson, Sigurður Bessason, Margrét Kristmannsdóttir, Hrund Rúdólfsdóttir, Friðrik J. Arngrímsson, Björn Snæbjörnsson, Guðlaug Kristjánsdóttir, Vilhjálmur Egilsson, Konráð Alfreðsson, Hjörleifur Kvaran, Elsa Friðfinnsdóttir, Þórarinn V. Þórarinsson, Heiðrún Jónsdóttir, Ágúst Torfi Hauksson, Sveinn Hannesson, Hrafn Magnússon, Brynjólfur Bjarnason, Andrés Magnússon, Kristján Jóhannsson, Maríanna Jónasdóttir, Stefanía Magnúsdóttir, Jón Kristjánsson, Árni Bjarnason, Bogi Þór Siguroddsson, Anna María Kristinsdóttir, Ari Edwald, Benedikt Vilhjálmsson, Þorbjörn Guðmundsson, Haraldur Ólason, Hjörtur Gíslason, Benedikt Kristjánsson, Eiríkur Jónsson. Og svo framkvæmdastjórarnir Haukur Hafsteinsson, Guðmundur Þórhallsson, Þorgeir Eyjólfsson, Árni Guðmundsson, Gunnar Baldvinsson, Kristján Sigurðsson, Kári Arnór Kárason, Friðbert Traustason, Gylfi Jónasson, Guðrún Guðmarsdóttir og Ólafur Sigurðsson. Ég fullyrði að allt þetta fólk – ásamt öllum öðrum forsvarsmönnum íslenskra lífeyrissjóða – hefur lagt sig fram af fullum heilindum um að gæta hagsmuna lífeyrissjóðanna og sjóðsfélaga í hvívetna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson Skoðun Skoðun Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Sjá meira
Mér hefur verið bent á býsna rætin digurmæli í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins, sem kom út þann 12. apríl sl., um forsvarsmenn íslenskra lífeyrissjóða. Þar segir m.a.: „Skýrslan sú er vita gagnslaus og fer best í hillu við hliðina á skýrslunni sem „aðilar á vinnumarkaði“ létu hafa sig í að panta um ESB og skýrslu lífeyrissjóðanna um sjálfa sig og sitt brask í hrunadansinum, en hún kostaði ellilífeyrisþega 70 milljónir króna, og hefur sá kostnaðarsami kattarþvottur leitt til þess að þar eru flestir kappar jafn vígreifir og þeir voru áður, og valsa flestir enn, sjálfir eða handbendi þeirra, um með viðkvæmustu sjóði landsmanna.“Vegið að mörg hundruð manns Með þessum orðum er vegið að mjög stórum hópi fólks sem verið hefur í forsvari fyrir íslensku lífeyrissjóðina á síðustu árum og áratugum, m.a. á meðan sjóðirnir voru í mestri mótun og uppbyggingu til farsældar fyrir landsmenn. Eignir lífeyrissjóðanna nema nú um 2.700 milljörðum króna. Þeir urðu fyrir tjóni í hruninu en hafa náð sér vel á strik. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem órökstudd umfjöllun af þessu tagi birtist í leiðurum eða nafnlausum greinum á ábyrgð ritstjórnar Morgunblaðsins. Um það hef ég fjallað áður, m.a. í inngangi bókar minnar HVAÐ SAGÐI ÉG? Þar kemur fram á bls. 12: „Það olli hins vegar vonbrigðum að sjá eftirfarandi í leiðara þess gamla og oft virðulega blaðs, Morgunblaðsins: „Lífeyrissjóðirnir rannsökuðu sig sjálfir og eru mjög ánægðir með rannsóknina, enda er ekkert upplýst um hvernig helstu fjárglæframenn landsins náðu heljartökum á þessum sjóðum almennings.“ Mér er kunnugt um að mörgum forystumönnum lífeyrissjóðanna líkaði mjög illa að sitja undir þessum dylgjum í ritstjórnargrein Morgunblaðsins. Menn réðu ráðum sínum en ákváðu að láta þessu ósvarað enda varla á því plani að hægt væri að eiga við það. Eitt og annað fór þó manna á milli í tölvupóstum um málið. Þar á meðal þetta: „Djöfull þykir mér illt fyrir okkur að sitja undir svona skítkasti frá manni sem lánaði „fjárglæframönnunum“ í Kaupþingi 80 milljarða úr gjaldeyrisvarasjóði Seðlabankans einungis 48 klukkutímum áður en Kaupþing fór á hausinn. Og svo fór Seðlabankinn sjálfur á hausinn. Þarf lífeyrissjóðafólkið að sitja undir þessu?“ Því er haldið fram að seðlabanki geti tæknilega ekki orðið gjaldþrota vegna tengsla sinna við ríkissjóð. Þannig er hæpið að tala um að Seðlabanki Íslands hafi farið á hausinn. En víst er að á þessum tíma tapaði hann öllu eiginfé sínu. Þá er þetta bara spurning um að velja rétt orðalag til að lýsa ástandi hans þegar þarna var komið sögu.“ Lýkur þar tilvitnun í fyrrnefnda bók. Á síðustu áratugum hefur verið mótuð stefna um starfsemi lífeyrissjóðanna sem enn er fylgt enda hefur hún reynst vel og lagt grunn að þessum mikilvæga sparnaði almennings í landinu. Rekstur lífeyrissjóðanna hefur verið árangursríkur og stenst allan samanburð við lífeyrissjóði víða um heim. Vel er við hæfi að velta því fyrir sér hvaða fólk það er sem höfundur Reykjavíkurbréfsins sendir þessar köldu kveðjur og vænir m.a. um „brask“ og kostnaðarsaman „kattarþvott“ á stefnu og starfsemi lífeyrissjóðanna sem þeir eru sagðir „valsa“ enn þá með. Þar hlýtur að vera átt við þann stóra hóp sem kom við sögu þeirrar stefnumótunar sem einkennt hefur sjóðina síðustu 20 til 30 árin og bar ábyrgð á rekstri þeirra á þeim tíma og gegnum hrunið og eftir það.Gjafir eru yður gefnar Athyglin hlýtur að beinast að stjórnarmönnum og stjórnendum lífeyrissjóðanna á þessu tímabili. Um mörg hundruð manns er að ræða en hér verða einungis nefnd NOKKUR DÆMI um fólk úr hópi okkar stjórnarmanna og framkvæmdastjóra íslenskra lífeyrissjóða sem gætu tekið til sín digurmæli Morgunblaðsins: Arnar Sigurmundsson, Guðmundur H. Garðarsson, Víglundur Þorsteinsson, Halldór Björnsson, Ögmundur Jónasson, Magnús L. Sveinsson, Björn Þórhallsson, Þórunn Sveinbjarnardóttir, Kristján Þór Júlíusson, Árni Stefán Jónsson, Gunnar Björnsson, Sigurður Bessason, Margrét Kristmannsdóttir, Hrund Rúdólfsdóttir, Friðrik J. Arngrímsson, Björn Snæbjörnsson, Guðlaug Kristjánsdóttir, Vilhjálmur Egilsson, Konráð Alfreðsson, Hjörleifur Kvaran, Elsa Friðfinnsdóttir, Þórarinn V. Þórarinsson, Heiðrún Jónsdóttir, Ágúst Torfi Hauksson, Sveinn Hannesson, Hrafn Magnússon, Brynjólfur Bjarnason, Andrés Magnússon, Kristján Jóhannsson, Maríanna Jónasdóttir, Stefanía Magnúsdóttir, Jón Kristjánsson, Árni Bjarnason, Bogi Þór Siguroddsson, Anna María Kristinsdóttir, Ari Edwald, Benedikt Vilhjálmsson, Þorbjörn Guðmundsson, Haraldur Ólason, Hjörtur Gíslason, Benedikt Kristjánsson, Eiríkur Jónsson. Og svo framkvæmdastjórarnir Haukur Hafsteinsson, Guðmundur Þórhallsson, Þorgeir Eyjólfsson, Árni Guðmundsson, Gunnar Baldvinsson, Kristján Sigurðsson, Kári Arnór Kárason, Friðbert Traustason, Gylfi Jónasson, Guðrún Guðmarsdóttir og Ólafur Sigurðsson. Ég fullyrði að allt þetta fólk – ásamt öllum öðrum forsvarsmönnum íslenskra lífeyrissjóða – hefur lagt sig fram af fullum heilindum um að gæta hagsmuna lífeyrissjóðanna og sjóðsfélaga í hvívetna.
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar