Allt stefnir í algjört neyðarástand Kári Örn Hinriksson skrifar 11. nóvember 2014 10:02 Ég heiti Kári Örn Hinriksson og ég er blaðamaður. Ég er giftur, bý í Mosfellsbæ og er 26 ára gamall krabbameinssjúklingur. Ég ætla að byrja þetta á einu, og það er að þakka öllu því heilbrigðisstarfsfólki sem hefur undanfarin ár þurft að starfa, fyrir allt of lág laun, við gífurlega erfiðar aðstæður í óásættanlegu vinnuumhverfi. Þetta fólk á hrós skilið fyrir að reyna að halda úti grunnþjónustu á Landspítalanum, nánast með hjartahlýju eina að vopni. Því það fækkar alltaf björgunum sem það hefur að vinna með. Það er þannig, að þegar að við tölum um ástandið á landspítalanum, þá erum við ekki að tala um hversu vanhæft starfsfólkið er, því þvert á móti höfum við heilbrigðisstarfsfólk í heimsklassa. Það er samt ekki gefið, og allt stefnir í að við munum ekki ganga að því vísu í nánustu framtíð, og það er ein af ástæðunum fyrir því að ég stend fyrir framan ykkur hérna í dag. Ég stend hérna í dag, því það stefnir í að íslenskur almenningur geti ekki gengið að lífsnauðsynlegri sérfræðiþjónustu vísu, því launin sem við bjóðum hámenntuðu heilbrigðisstarfsfólki upp á, sem er kannski með 15 ára nám á bakinu og námslán við hæfi, eru einfaldlega ekki samkeppnishæf. Þetta fólk lærir líka á tæki og tækni í sínu námi sem við höfum ekki yfir að ráða á Landspítalanum í dag, því við höfum vanrækt að kaupa nýjustu tæki og einfaldlega því að bygging gamla landspítalans getur ekki staðið undir þeim. Þetta fólk vill eflaust vinna á vinnustað þar sem mygla og maurar grassera ekki, í húsi sem ekki lekur og á deildum þar sem álagið er ekki nánast ómannlegt. Það er nánast almennt viðhorf íslenskra lækna í sérfræðinámi, að koma ekki heim, og ég skil þá alveg. Læknakjaradeilan, sem margir sjúklingar hafa fundið fyrir á undanförnum dögum, er því ekki græðgi þeirra lækna sem starfa hér á landi í dag, heldur gera þessir læknar sér grein fyrir að við þurfum að hækka laun þessa fólks, svo að þessi sérfræðiþekking sem við höfum gengið að vísu undanfarna áratugi, hverfi ekki úr landi. Ég stend hérna líka í dag af því því að við erum að senda fársjúkt fólk, eitt til útlanda til þess eins að fá almennilega myndgreiningu á sínu krabbameini, í tækjum sem eru orðin staðabúnaður á öllum stórum vestrænum sjúkrastofnunum, nema hér á Íslandi. Ég stend hérna líka af því að krabbameinslæknar á Landspítalanum hafi gefið út að við séum ekki að taka upp ný krabbameinslyf eins hratt og aðrar þjóðir vegna fjárskorts. Helgi Sigurðsson, yfirlæknir á krabbameinsdeildinni kom í fréttum um daginn og sagði að við værum dottinn úr efstu deild í krabbameinslækningum, og ég er alveg sammála honum.Kári Örn HinrikssonÉg stend hérna í dag því ég er einn þeirra sem hef þurft að bíða lengi eftir því að komast í rannsóknir á mínum lífsógnandi sjúkdómi vegna þess að myndgreiningartækin eru biluð, eða það er bannað að vinna yfirvinnu á röntgengreiningadeild. Ég stend hérna líka af því að það eru lög brotin á sjúklingum á hverjum einasta degi á spítalanum. Og það er staðreynd. Gangainnlagnir á sumum deildum eru daglegt brauð þar sem rúmanýting er vel yfir 100%. Þetta eykur ekki bara álag á fárveiku fólki og þeim sem eiga að hjúkra því, heldur er þetta einfaldlega brot á lögum um friðhelg einkalífs sjúklinga. Talandi um lög um réttindi sjúklinga, en þar stendur orðrétt, í þriðju grein frá 1997 um réttindi sjúklinga að „ sjúklingur á rétt á fullkomnustu heilbrigðisþjónustu sem á hverjum tíma er völ á að veita og að hann eigi rétt á þjónustu sem miðast við ástand hans og horfur á hverjum tíma og bestu þekkingu sem völ er á.“ Þetta er ekki í gangi á Íslandi í dag. Ég stend hérna fyrir framan Austurvöll, fyrir framan Alþingi allra Íslendinga og fullyrði að lög um réttindi sjúklinga séu brotin á hverjum degi. Ég stend líka fyrir framan ykkur hérna í kvöld af því að ég veit að ástandið er ekkert að fara að skána nema að eitthvað róttækt verði gert, nýr spítali og betri kjör heilbrigðisstarfsfólks er svarið. Þekktir og reyndir læknar hafa komið í fjölmiðla og sagt okkur að þjóðin sé að eldast, að það séu að koma stórir árgangar sem fæddust eftir seinna stríð á þann aldur sem þarf hvað mesta spítalaþjónustu. Álagið á allt heilbrigðiskerfið á bara eftir að aukast á næstu árum og það stefnir í algert neyðarástand á Landspítalanum ef ekkert verður gert, og það strax. Í loforðaflaumi Framsóknar fyrir síðustu kosningar kom fólk eins og Sigmundur Davíð og Vigdís Hauks með alls konar loforð um bragarbót í heilbrigðismálum, en eins og nánast allt sem þetta blessaða fólk hefur sagt og gert, þá hefur það verið svikið. Það þarf ekki að líta nema á síðustu tvö fjárlög, flóttahátt ráðamanna þegar að heilbrigðiskerfið ber á góma, og hlægilegt boð ríkisins um 3% launahækkun lækna, til að sjá að þetta hefur verið svikið. Og nýjasta nýtt er að ekki er gert fyrir aukafjárveitingu til spítalans á fjáraukalögum í ár. Það er algert rothögg inn í þetta umhverfi, enda hefur það komið fram að allt stefni í spítalinn verði rekinn með tapi í ár. Og þetta sýnir bara svart á hvítu hvað ríkisstjórnin hefur ekki hugmynd um, eða er alveg drullu sama um, heilbrigðiskerfi allra Íslendinga. Og gagnrýni á stefnu og aðgerðir ríkisstjórnarinnar í þessum málaflokki hefur verið svarað með týpískum hroka og skætingi, frá mönnum eins og Karli Garðarssyni og Brynjari Níelssyni. Brynjar skrifaði um daginn að gáfnaljós á vinstri vængnum hefðu með aðstoð fjölmiðla náð að telja almenningi trú um að heilbrigðiskerfið hérna væri svo slæmt. Þetta segir hann á sama tíma og fréttir berast af því að vel stæðir Íslendingar séu að sækja læknisþjónustu erlendis í auknum mæli. Svo vitnar hann í gamlar tölum um ungbarnadauða, sem er svona staðall sem þriðju heims löndin í Afríku eru að nota til að mæla heilbrigðiskerfið sitt. Maðurinn hefur ekki hugmynd um hvað hann er að tala um. Þetta er allt að gerast núna, á sama tíma og kostnaðarhlutdeild fársjúks fólks, er að aukast gífurlega og margir þurfa hreinlega að neita sér um nauðsynlega þjónustu eða lyf vegna fjárskorts. Ég skammast mín fyrir að vera Íslendingur þegar að ég hugsa um þetta fólk sem er að stjórna landinu, sem þarf að gera sér grein fyrir því, að þjáning sjúklinga er meiri hér á landi en hún ætti að vera, álagið á starfsfólkinu er miklu meira en það ætti að vera og allt stefnir í algert neyðarástand í orðsins fyllstu merkingu ef ekkert verður gert neitt. Góðar stundirKári Örn Hinriksson flutti ræðuna á mótmælunum á Austurvelli þann 10. nóvember Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Ég heiti Kári Örn Hinriksson og ég er blaðamaður. Ég er giftur, bý í Mosfellsbæ og er 26 ára gamall krabbameinssjúklingur. Ég ætla að byrja þetta á einu, og það er að þakka öllu því heilbrigðisstarfsfólki sem hefur undanfarin ár þurft að starfa, fyrir allt of lág laun, við gífurlega erfiðar aðstæður í óásættanlegu vinnuumhverfi. Þetta fólk á hrós skilið fyrir að reyna að halda úti grunnþjónustu á Landspítalanum, nánast með hjartahlýju eina að vopni. Því það fækkar alltaf björgunum sem það hefur að vinna með. Það er þannig, að þegar að við tölum um ástandið á landspítalanum, þá erum við ekki að tala um hversu vanhæft starfsfólkið er, því þvert á móti höfum við heilbrigðisstarfsfólk í heimsklassa. Það er samt ekki gefið, og allt stefnir í að við munum ekki ganga að því vísu í nánustu framtíð, og það er ein af ástæðunum fyrir því að ég stend fyrir framan ykkur hérna í dag. Ég stend hérna í dag, því það stefnir í að íslenskur almenningur geti ekki gengið að lífsnauðsynlegri sérfræðiþjónustu vísu, því launin sem við bjóðum hámenntuðu heilbrigðisstarfsfólki upp á, sem er kannski með 15 ára nám á bakinu og námslán við hæfi, eru einfaldlega ekki samkeppnishæf. Þetta fólk lærir líka á tæki og tækni í sínu námi sem við höfum ekki yfir að ráða á Landspítalanum í dag, því við höfum vanrækt að kaupa nýjustu tæki og einfaldlega því að bygging gamla landspítalans getur ekki staðið undir þeim. Þetta fólk vill eflaust vinna á vinnustað þar sem mygla og maurar grassera ekki, í húsi sem ekki lekur og á deildum þar sem álagið er ekki nánast ómannlegt. Það er nánast almennt viðhorf íslenskra lækna í sérfræðinámi, að koma ekki heim, og ég skil þá alveg. Læknakjaradeilan, sem margir sjúklingar hafa fundið fyrir á undanförnum dögum, er því ekki græðgi þeirra lækna sem starfa hér á landi í dag, heldur gera þessir læknar sér grein fyrir að við þurfum að hækka laun þessa fólks, svo að þessi sérfræðiþekking sem við höfum gengið að vísu undanfarna áratugi, hverfi ekki úr landi. Ég stend hérna líka í dag af því því að við erum að senda fársjúkt fólk, eitt til útlanda til þess eins að fá almennilega myndgreiningu á sínu krabbameini, í tækjum sem eru orðin staðabúnaður á öllum stórum vestrænum sjúkrastofnunum, nema hér á Íslandi. Ég stend hérna líka af því að krabbameinslæknar á Landspítalanum hafi gefið út að við séum ekki að taka upp ný krabbameinslyf eins hratt og aðrar þjóðir vegna fjárskorts. Helgi Sigurðsson, yfirlæknir á krabbameinsdeildinni kom í fréttum um daginn og sagði að við værum dottinn úr efstu deild í krabbameinslækningum, og ég er alveg sammála honum.Kári Örn HinrikssonÉg stend hérna í dag því ég er einn þeirra sem hef þurft að bíða lengi eftir því að komast í rannsóknir á mínum lífsógnandi sjúkdómi vegna þess að myndgreiningartækin eru biluð, eða það er bannað að vinna yfirvinnu á röntgengreiningadeild. Ég stend hérna líka af því að það eru lög brotin á sjúklingum á hverjum einasta degi á spítalanum. Og það er staðreynd. Gangainnlagnir á sumum deildum eru daglegt brauð þar sem rúmanýting er vel yfir 100%. Þetta eykur ekki bara álag á fárveiku fólki og þeim sem eiga að hjúkra því, heldur er þetta einfaldlega brot á lögum um friðhelg einkalífs sjúklinga. Talandi um lög um réttindi sjúklinga, en þar stendur orðrétt, í þriðju grein frá 1997 um réttindi sjúklinga að „ sjúklingur á rétt á fullkomnustu heilbrigðisþjónustu sem á hverjum tíma er völ á að veita og að hann eigi rétt á þjónustu sem miðast við ástand hans og horfur á hverjum tíma og bestu þekkingu sem völ er á.“ Þetta er ekki í gangi á Íslandi í dag. Ég stend hérna fyrir framan Austurvöll, fyrir framan Alþingi allra Íslendinga og fullyrði að lög um réttindi sjúklinga séu brotin á hverjum degi. Ég stend líka fyrir framan ykkur hérna í kvöld af því að ég veit að ástandið er ekkert að fara að skána nema að eitthvað róttækt verði gert, nýr spítali og betri kjör heilbrigðisstarfsfólks er svarið. Þekktir og reyndir læknar hafa komið í fjölmiðla og sagt okkur að þjóðin sé að eldast, að það séu að koma stórir árgangar sem fæddust eftir seinna stríð á þann aldur sem þarf hvað mesta spítalaþjónustu. Álagið á allt heilbrigðiskerfið á bara eftir að aukast á næstu árum og það stefnir í algert neyðarástand á Landspítalanum ef ekkert verður gert, og það strax. Í loforðaflaumi Framsóknar fyrir síðustu kosningar kom fólk eins og Sigmundur Davíð og Vigdís Hauks með alls konar loforð um bragarbót í heilbrigðismálum, en eins og nánast allt sem þetta blessaða fólk hefur sagt og gert, þá hefur það verið svikið. Það þarf ekki að líta nema á síðustu tvö fjárlög, flóttahátt ráðamanna þegar að heilbrigðiskerfið ber á góma, og hlægilegt boð ríkisins um 3% launahækkun lækna, til að sjá að þetta hefur verið svikið. Og nýjasta nýtt er að ekki er gert fyrir aukafjárveitingu til spítalans á fjáraukalögum í ár. Það er algert rothögg inn í þetta umhverfi, enda hefur það komið fram að allt stefni í spítalinn verði rekinn með tapi í ár. Og þetta sýnir bara svart á hvítu hvað ríkisstjórnin hefur ekki hugmynd um, eða er alveg drullu sama um, heilbrigðiskerfi allra Íslendinga. Og gagnrýni á stefnu og aðgerðir ríkisstjórnarinnar í þessum málaflokki hefur verið svarað með týpískum hroka og skætingi, frá mönnum eins og Karli Garðarssyni og Brynjari Níelssyni. Brynjar skrifaði um daginn að gáfnaljós á vinstri vængnum hefðu með aðstoð fjölmiðla náð að telja almenningi trú um að heilbrigðiskerfið hérna væri svo slæmt. Þetta segir hann á sama tíma og fréttir berast af því að vel stæðir Íslendingar séu að sækja læknisþjónustu erlendis í auknum mæli. Svo vitnar hann í gamlar tölum um ungbarnadauða, sem er svona staðall sem þriðju heims löndin í Afríku eru að nota til að mæla heilbrigðiskerfið sitt. Maðurinn hefur ekki hugmynd um hvað hann er að tala um. Þetta er allt að gerast núna, á sama tíma og kostnaðarhlutdeild fársjúks fólks, er að aukast gífurlega og margir þurfa hreinlega að neita sér um nauðsynlega þjónustu eða lyf vegna fjárskorts. Ég skammast mín fyrir að vera Íslendingur þegar að ég hugsa um þetta fólk sem er að stjórna landinu, sem þarf að gera sér grein fyrir því, að þjáning sjúklinga er meiri hér á landi en hún ætti að vera, álagið á starfsfólkinu er miklu meira en það ætti að vera og allt stefnir í algert neyðarástand í orðsins fyllstu merkingu ef ekkert verður gert neitt. Góðar stundirKári Örn Hinriksson flutti ræðuna á mótmælunum á Austurvelli þann 10. nóvember
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar