Um lögbann á fjölmenningu Freyr Rögnvaldsson og Snærós Sindradóttir skrifa 23. nóvember 2023 11:31 Sýslumaðurinn á höfuðborgarsvæðinu samþykkti síðastliðinn þriðjudag lögbann á varanlega búsetu í JL húsinu. Þar hafa undanfarna mánuði búið umsækjendur um alþjóðlega vernd á vegum Reykjavíkuborgar, sem og erlendir starfsmenn verktakafyrirtækisins Eyktar sem á hluta húsnæðisins. Í frétt Morgunblaðsins um lögbannið er fullyrt að deilt hafi verið um notkun hússins og látið í það skína að nokkur fyrirtæki hafi hætt starfsemi í húsinu vegna búsetunnar og ónæðis sem af henni stendur. Reykjavíkurborg mótmælti lögbannsúrskurðinum, meðal annars vegna gríðarlegrar húsnæðiseklu á höfuðborgarsvæðinu og viðkvæmrar stöðu hópsins sem í húsinu býr - en allt kom fyrir ekki. Við undirrituð, hjón með fjögur börn, höfum um sex ára skeið búið í sömu húsalengju og JL húsið. Við fullyrðum að nákvæmlega ekkert ónæði hafi hlotist af nábýlinu við þann hóp umsækjenda um alþjóðlega vernd og/eða þá erlendu verkamenn sem hafa haft búsetu í húsnæðinu. Við fögnuðum því þegar tómar hæðir JL hússins fengu nýtt hlutverk í sumarbyrjun og þá sérstaklega að þar fengi inni hópur sem á ekki í önnur hús að venda. Fámennur hópur venesúelskra karla sást reglulega á vappi um hverfið í leit að flöskum og dósum til að drýgja þær smánarlegu tekjur sem þeir fengu á meðan umsóknir þeirra lágu óhreyfðar í skúffu Útlendingastofnunar og kærunefndar útlendingamála. Í viðtali við Heimildina í júní síðastliðnum, greindu mennirnir frá því að þeir vinni sér inn 2.500 til 3.000 krónur á dag með dósa- og flöskusöfnuninni og sendi þá peninga til fjölskyldna sinna í Venesúela sem líði þar skort. Við hjón höfðum frumkvæði að því, í þrígang, að gefa þeim þær skilagjaldsumbúðir sem við áttum til að aðstoða þá í þeirri söfnun. Í hvert sinn var okkur mætt af þakklæti og virðingu þrátt fyrir að framlag okkar væri aðeins virði nokkurra hundrað króna. Við óttumst að nú þegar hafi íslenska ríkið sent þessa kurteisu og harðduglegu menn aftur til Suður-Ameríku. Varðandi fyrirtæki í húsinu, en í frétt Morgunblaðsins segir að nokkur slík hafi hætt þar starfsemi á undanförnum mánuðum, er staðan sú að öll þau rúmu sex ár sem við höfum búið í húsalengjunni, hafa fyrirtæki verið að koma og fara í óvenju miklum mæli. Það hafði ekkert að gera með umrædda búsetu hælisleitenda, sökum þess að hún hófst ekki fyrr en í byrjun síðasta sumars. Þegar við fluttum á svæðið var í JL húsinu hostel og glæsiveitingastaður sem lagði upp laupana fljótlega, enda höfðu eigendur og rekstraraðilar farið langt framúr sér bæði með stærð húsnæðisins og íburð í vali á innréttingum og húsgögnum. Það er síendurtekin sorgarsaga íslenskra athafnamanna og hefur ekkert með umsækjendur um alþjóðlega vernd að gera. Þá hafa, á undanförnum sex árum, komið og farið allskyns fyrirtæki í húsalengjunni á borð við pílubari, kosningamiðstöðvar, ísbúðir, pizzakeðjur, BDSM/Yoga-setur og hárgreiðslustofa. Rétt er að benda á það að sá atvinnurekstur sem best hefur gengið í húsalengjunni, fyrir utan Subway sem rekinn hefur verið verið í JL húsinu um áratugaskeið, er veitingastaðurinn Zorbian. Sá er í eigu sýrslenskrar fjölskyldu sem hingað kom í krafti fjölskyldusameiningar innan alþjóðlega verndarkerfisins okkar. Þar tókst því kerfi loksins vel upp. Hver veit, nema við hefðum getað dottið í þann lukkupott að fá jafnframt venesúelskan veitingastað í húsið. Ísland er víðáttumikið land og friðsælt. Það er bæði styrkleiki þess og veikleiki hve fámennt landið er. Þau sem hafa horn í síðu fólks sem kann að tala annað tungumál en þau sjálf, fólks sem ekki hefur augljósa tengingu við þau í Íslendingabók, og ólst ekki upp við að horfa á Spaugstofuna, tala ekki fyrir okkur hin. Smásálarháttur þeirra má ekki koma í veg fyrir að við veitum fólki í neyð hjálparhönd. Í fjölmenningarborginni Reykjavík, og í dásamlega Vesturbænum, verður fólk að þola það að hafa annað fólk, af öðrum uppruna, sem nágranna. Höfundar eru hjón og fjölmiðlafólk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavík Fjölmenning Snærós Sindradóttir Innflytjendamál Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Jónsósómi Kristinn H. Gunnarsson Skoðun Forseti þriðjungs eða heillar þjóðar? Starri Reynisson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Alþjóðadagur faggildingar er 9. júní Guðrún Rögnvaldardóttir Skoðun Áfengi er engin venjuleg söluvara á frjálsum markaði Kristján G. Guðmundsson Skoðun Kosningaáróður skrifstofu Alþingis? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Hvað á ég að gera við barnið mitt? Ólöf Hugrún Valdimarsdóttir Skoðun Fyrstu tvö árin okkar í Kópavogi Ásdís Kristjánsdóttir,Orri Hlöðversson Skoðun Geirfuglar og flámæli Pétur Már Sigurjónsson Skoðun Hví styður Ísland vopnakaup fyrir Úkraínu? Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kosningaáróður skrifstofu Alþingis? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fyrstu tvö árin okkar í Kópavogi Ásdís Kristjánsdóttir,Orri Hlöðversson skrifar Skoðun Alþjóðadagur faggildingar er 9. júní Guðrún Rögnvaldardóttir skrifar Skoðun Forseti þriðjungs eða heillar þjóðar? Starri Reynisson skrifar Skoðun Jónsósómi Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Geirfuglar og flámæli Pétur Már Sigurjónsson skrifar Skoðun Sanngjarnt lífeyriskerfi: Endurskoðun í tæka tíð Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Fljótum við enn sofandi að feigðarósi? Erla Björnsdóttir skrifar Skoðun Bara engin ástæða Axel Flóvent skrifar Skoðun Á hvaða stefnu erum við? Thelma Þorbjörg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Wolt tekur hlutverk sitt á Íslandi alvarlega Elisabeth Stenersen skrifar Skoðun Margt óljóst í áætlunum Heidelberg Materials í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson skrifar Skoðun Hvað á ég að gera við barnið mitt? Ólöf Hugrún Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Sanngjarnt lífeyriskerfi: Í andstöðu við yfirlýst markmið Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Deildarstýri – deildarstýra – deildarstjóri Ellen Ýr Aðalsteinsdóttir skrifar Skoðun Þar sem umhverfismál og kvenréttindi mætast: Umhverfis- og félagslegt réttlæti í tískuiðnaðinum Grace Achieng skrifar Skoðun Hvað skiptir þig máli? Einföld leið til að bæta heilbrigðisþjónustu Marta Jóns Hjördísardóttir skrifar Skoðun Framsýn farsæld Tinna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áfengi er engin venjuleg söluvara á frjálsum markaði Kristján G. Guðmundsson skrifar Skoðun Misnotkun veikindaréttar á vinnumarkaði? Sunna Arnardóttir skrifar Skoðun Það eina örugga í lífinu Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hví styður Ísland vopnakaup fyrir Úkraínu? Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Stöðvum störukeppnina Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar réttindin þín eru tekin í burtu af stjórnvöldum Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Aukin lífsgæði - fimm leiðir að bættri vellíðan Bryndís Hrönn B. Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Síðasta hálmstrá Vinstri grænna í höndum Bjarkeyjar Olsen Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Vara við meiriháttar skorti á kopar eftir 2025 Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Þingmenn opnið augun og finnið kjarkinn Jón Hjaltason skrifar Skoðun Láttu ekki plata þig! Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Sjá meira
Sýslumaðurinn á höfuðborgarsvæðinu samþykkti síðastliðinn þriðjudag lögbann á varanlega búsetu í JL húsinu. Þar hafa undanfarna mánuði búið umsækjendur um alþjóðlega vernd á vegum Reykjavíkuborgar, sem og erlendir starfsmenn verktakafyrirtækisins Eyktar sem á hluta húsnæðisins. Í frétt Morgunblaðsins um lögbannið er fullyrt að deilt hafi verið um notkun hússins og látið í það skína að nokkur fyrirtæki hafi hætt starfsemi í húsinu vegna búsetunnar og ónæðis sem af henni stendur. Reykjavíkurborg mótmælti lögbannsúrskurðinum, meðal annars vegna gríðarlegrar húsnæðiseklu á höfuðborgarsvæðinu og viðkvæmrar stöðu hópsins sem í húsinu býr - en allt kom fyrir ekki. Við undirrituð, hjón með fjögur börn, höfum um sex ára skeið búið í sömu húsalengju og JL húsið. Við fullyrðum að nákvæmlega ekkert ónæði hafi hlotist af nábýlinu við þann hóp umsækjenda um alþjóðlega vernd og/eða þá erlendu verkamenn sem hafa haft búsetu í húsnæðinu. Við fögnuðum því þegar tómar hæðir JL hússins fengu nýtt hlutverk í sumarbyrjun og þá sérstaklega að þar fengi inni hópur sem á ekki í önnur hús að venda. Fámennur hópur venesúelskra karla sást reglulega á vappi um hverfið í leit að flöskum og dósum til að drýgja þær smánarlegu tekjur sem þeir fengu á meðan umsóknir þeirra lágu óhreyfðar í skúffu Útlendingastofnunar og kærunefndar útlendingamála. Í viðtali við Heimildina í júní síðastliðnum, greindu mennirnir frá því að þeir vinni sér inn 2.500 til 3.000 krónur á dag með dósa- og flöskusöfnuninni og sendi þá peninga til fjölskyldna sinna í Venesúela sem líði þar skort. Við hjón höfðum frumkvæði að því, í þrígang, að gefa þeim þær skilagjaldsumbúðir sem við áttum til að aðstoða þá í þeirri söfnun. Í hvert sinn var okkur mætt af þakklæti og virðingu þrátt fyrir að framlag okkar væri aðeins virði nokkurra hundrað króna. Við óttumst að nú þegar hafi íslenska ríkið sent þessa kurteisu og harðduglegu menn aftur til Suður-Ameríku. Varðandi fyrirtæki í húsinu, en í frétt Morgunblaðsins segir að nokkur slík hafi hætt þar starfsemi á undanförnum mánuðum, er staðan sú að öll þau rúmu sex ár sem við höfum búið í húsalengjunni, hafa fyrirtæki verið að koma og fara í óvenju miklum mæli. Það hafði ekkert að gera með umrædda búsetu hælisleitenda, sökum þess að hún hófst ekki fyrr en í byrjun síðasta sumars. Þegar við fluttum á svæðið var í JL húsinu hostel og glæsiveitingastaður sem lagði upp laupana fljótlega, enda höfðu eigendur og rekstraraðilar farið langt framúr sér bæði með stærð húsnæðisins og íburð í vali á innréttingum og húsgögnum. Það er síendurtekin sorgarsaga íslenskra athafnamanna og hefur ekkert með umsækjendur um alþjóðlega vernd að gera. Þá hafa, á undanförnum sex árum, komið og farið allskyns fyrirtæki í húsalengjunni á borð við pílubari, kosningamiðstöðvar, ísbúðir, pizzakeðjur, BDSM/Yoga-setur og hárgreiðslustofa. Rétt er að benda á það að sá atvinnurekstur sem best hefur gengið í húsalengjunni, fyrir utan Subway sem rekinn hefur verið verið í JL húsinu um áratugaskeið, er veitingastaðurinn Zorbian. Sá er í eigu sýrslenskrar fjölskyldu sem hingað kom í krafti fjölskyldusameiningar innan alþjóðlega verndarkerfisins okkar. Þar tókst því kerfi loksins vel upp. Hver veit, nema við hefðum getað dottið í þann lukkupott að fá jafnframt venesúelskan veitingastað í húsið. Ísland er víðáttumikið land og friðsælt. Það er bæði styrkleiki þess og veikleiki hve fámennt landið er. Þau sem hafa horn í síðu fólks sem kann að tala annað tungumál en þau sjálf, fólks sem ekki hefur augljósa tengingu við þau í Íslendingabók, og ólst ekki upp við að horfa á Spaugstofuna, tala ekki fyrir okkur hin. Smásálarháttur þeirra má ekki koma í veg fyrir að við veitum fólki í neyð hjálparhönd. Í fjölmenningarborginni Reykjavík, og í dásamlega Vesturbænum, verður fólk að þola það að hafa annað fólk, af öðrum uppruna, sem nágranna. Höfundar eru hjón og fjölmiðlafólk.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þar sem umhverfismál og kvenréttindi mætast: Umhverfis- og félagslegt réttlæti í tískuiðnaðinum Grace Achieng skrifar
Skoðun Hvað skiptir þig máli? Einföld leið til að bæta heilbrigðisþjónustu Marta Jóns Hjördísardóttir skrifar
Skoðun Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun