Skriðið heim í lok dags Guðmundur Hrafn Arngrímsson skrifar 31. ágúst 2023 08:01 Í gærmorgun fór fram húsnæðisþing á vegum Húsnæðis og mannvirkjastofnunar sem bar heitið "Heimili handa hálfri milljón". Frummælandi á þinginu var Sigurður Ingi Jóhannsson innviðaráðherra en þar kynnti hann stefnu stjórnvalda í húsnæðismálum, einu ferðina enn. Í ræðu sinni sagði hann það vera “grundvöllur alls í okkar lífi að geta skriðið heim í lok dags í rúmið, í húsnæði sem maður hefur aðgang að” Með þessum orðum náði hann umorða og smætta bæði lögfest mannréttindi, réttinum til viðeigandi húsnæðis og lögbundnar skyldur ríkis og sveitarfélaga í húsnæðismálum með nokkuð merkilegum hætti. Heimilið er hornsteinn fjölskyldunnar, en ekki bara rúm í húsnæði sem maður hefur aðgang að, ...þannig eru gistiskýlum lýst. Sigurður Ingi lagði áherslu á að markmið stjórnvalda væri að byggja 35.000 íbúðir á næstu árum en að ríkið ætlaði sér alls ekki að taka það að sér. En hver á þá að gera það? Fjármálavæddur húsnæðismarkaður skeytir engu um óskhyggju stjórnvalda Það hefur sýnt sig á undanförnum átta árum að fjármálavæddur húsnæðismarkaður er ekki að fara að uppfylla óskhyggju stjórnvalda um stórátak í húsnæðisuppbyggingu. Þrátt fyrir að ríki og sveitarfélög séu skuldbundin til að tryggja framboð á húsnæði, jafnræði og öryggi í húsnæðismálum þá er það ekki leiðarstef þeirra fjármálaafla sem eru allsráðandi á húsnæðismarkaði. Samhliða óteljandi yfirlýsingum stjórnvalda um allsherjarátak í uppbyggingu húsnæðis hefur framleiðslu hrakað jafnt og þétt. Má þannig gera að því skóna að yfirlýsingar og áætlanir stjórnvalda ýti jafnvel undir tregðu fjárfesta til að fjárfesta í húsnæði.Þrátt fyrir að stjórnvöld bæði ríkis og sveitarfélaga hafi viðhaft fordæmalausa fylgispekt við þessi fjármálaöfl með breytingum á byggingareglugerð, skattaafsláttum og lóðaframboði þá hafa þau ekki sýnt viðleitni til þess að uppfylla óskhyggju stjórnvalda um nægilegt húsnæðisframboð. Hæfilegur skortur á húsnæði veldur því nefnilega að húsnæðisverð hækkar í sífellu og arðssemi eykst. Það er því enginn hvati fyrir fjármálaöflin til að láta hendur standa fram út ermum og auka framboð og taka þannig áhættu á að jafnvægi myndist. En Sigurður Ingi telur það hinsvegar einu lausnina, þrátt fyrir að hún hafi skapað það skelfingarástand sem við búum við. Hann vill með öðrum orðum halda sig við eitrið, það gæti hugsanlega búið yfir einhverjum lækningarmætti í framtíðinni. En kannski veit hann einfaldlega betur og er í raun í vinnu fyrir fjármálaöflin og slær um þau skjaldborg. Annað eins hefur nú gerst. Framleiðsla dregst saman í línulegu samhengi við áform um uppbyggingu Ingólfur Bender aðalhagfræðingur Samtaka Iðnaðarins snupraði þó innviðaráðherrann með því að sýna fram á með rauntölum að ekki væru nokkrar líkur á að markmið stjórnvalda næðust. Framleiðsla á húsnæði hefur dregist hratt saman undanfarin misseri og eftir tvo ár verða ekki nema tæpar tvö þúsund íbúðir tilbúnar á ári, sem er innan við helmingur af því sem húsnæðisátak stjórnvalda gerir ráð fyrir. En samt var eins og fulltrúar stjórnvalda á húsnæðisþinginu vildu fremur lifa í blekkingu ráðherrans en að takast á við raunveruleikann sem þó birtist ljóslifandi á breiðu tjaldinu. Veruleikinn á húsnæðismarkaði er óþægilegur en að umlykja sig hlandvolgri lygi gerir ástandið enn verra. Svo slæmt er ástandið að innviðaráðherra gerðist sekur um að grípa til ósanninda þegar hann tók til við að lýsa viðbrögðum stjórnvalda. Hvort það er merki um veika lund eða skeytingarleysi getur undirritaður ekki svarað. Til að mynda lýsti hann því yfir að stjórnvöld hefðu aukið húsnæðisbætur til muna þegar hið gagnstæða er raunin. Hið rétta er að frítekjumark fyrir húsnæðisbæturnar hefur hækkað lítillega að raungildi eða um 8% frá árinu 2017 á meðan að húsaleiga hefur hækkað um tæp 30%. Á sama tíma hefur verðgildi grunnfjárhæða húsnæðisbóta lækkað um 6.5%. Þannig hefur hlutdeild húsnæðisbóta af húsaleigu lækkað verulega á embættistíma Sigurðar, þvert á það sem hann heldur fram. Að sama skapi hefur verðgildi hámarks húsnæðisbóta dregist enn frekar saman á tímabilinu. Einstakt þröngbýli á Íslandi Á þinginu var líka áhugavert erindi um einstakt þröngbýli sem íslendingar búa við. Þar kom fram að allt að 30% fleiri íbúar eru á hverju heimili á landinu en á hinum norðurlöndunum. Á Íslandi eru 2.6 íbúar á hverja íbúð en víða á norðurlöndunum er það undir tveimur íbúum. Þessar tölur eru fengnar þannig að heildar íbúafjölda er deilt í heildarfjölda íbúða. Það þýðir að staðan er mun verri en þessar tölur bera með sér. Við vitum að á Íslandi langmesti fjöldi íbúða í skammtímaútleigu af öllum löndum Evrópu og fordæmalaus umpólun hefur orðið í eignarhaldi á íbúðum hér á landi. Eignafólk og lögaðilar hafa undanfarin 15 ár sópað til sín yfirgnæfandi meirihluta alls húsnæðis sem án efa hefur leitt af sér að mikið af íbúðum standa auðar. En í nýlegu svari Sigurðar Inga við fyrirspurn Loga Einarssonar í þinginu kom fram að ekki væri skráð lögheimili í tuttugu tvö þúsund íbúðum á Íslandi en að ekki væru til tölur um fjölda auðra íbúða.Þessar tölur skipta máli því að íbúaþéttni í álfunni hefur verið að dragast saman og ættu að öllu jöfnu að gera það hér líka. Þess vegna er í raun þörf á mun meira húsnæði en kemur fram í áætlunum stjórnvalda, sem þó munu ekki nást, hvorki nú frekar en fyrri daginn. Andvaraleysi og bleiki fíllinn Andvaraleysi núverandi stjórnvalda er algjört líkt og fylgispektin og afneitunin. Það eru hrikaleg örlög fyrir íslenska þjóð að þurfa að leitast við að treysta á slík stjórnvöld í slíku ástandi sem nú ríkir. En ég leyfi mér að ætla að fæstir geri það nema að þeir hafi beina hagsmuni af því að núverandi hamfarir á húsnæðismarkaði fái að þróast enn frekar. Sigurður Ingi ræddi um að bleiki fíllinn í stofunni væri vaxtastig og verðbólga í landinu. Ég get tekið undir það að á síðustu mánuðum hefur það sannarlega leikið landsmenn grátt. En ástandið í húsnæðismálum er ekkert dægurástand litað af háu vaxtastigi og verðbólgu. Vandinn hefur verið viðvarandi um langt árabil eins og látlaus fréttaflutningur hefur borið með sér. Hinn stóri bleiki fíll sem ráðherrann nefndi aldrei í máli sínu, hvorki í ræðu sinni né í pallborði er umpólun í eignarhaldi á húsnæði og stjarnfræðileg álagning á húsnæðismarkaði. Á þessu ári hefur yfir 70% af öllu húsnæði farið til eignafólks og lögaðila sem er sama hlutfall og fyrir allt tímabilið frá árinu 2005. Slík umpólun í eignarhaldi hefur hvergi orðið í okkar heimshluta nema á Íslandi. Að sama skapi hefur nýlega verið sýnt fram á að álagning fjárfesta á húsnæðismarkaði er að lágmarki 100% á meðan hún er á bilinu 20-30% á alþjóðavísu. Þessar staðreyndir lýsa að sönnu ömurlegum hamförum sem er að draga lífstóruna úr fjölda landsmanna. Skýrt plan um að auka á örvæntingu og félagslegar hamfarir Ungt fólk og leigjendur hafa búið við þessar heimatilbúnu og manngerðu hamfarir á húsnæðismarkaði undanfarin ár og á sama tíma hafa stjórnvöld lýst ítrekað yfir átaki í húsnæðisuppbyggingu. Þrátt fyrir þau fögru orð hefur ástandið versnað til muna. Hermann Jónasson forstjóri Húsnæðis og mannvirkjastofnunar lýsti því þó yfir að stjórnvöld væru með mjög skýrt plan. Ef skýrt plan leiðir af sér skýra niðurstöðu þá er ljóst að planið er að auka á örvæntingu og félagslegar hamfarir. Væri þá ekki best fyrir okkur sem þjóð að losa okkur sem snarast við slíka leiðsögn? Það sem að sönnu var hinsvegar kveðið á húsnæðisþinginu var skýr svanasöngur. En það er okkar íbúa landsins að ákveða hvort það verði svanasöngur þeirra sem eru að reyna að fóta sig á húsnæðismarkaði eða svanasöngur þeirra afla sem hafa skapað þetta óboðlega ástand. Það er ekkert annað í stöðunni fyrir okkur en að biðja alla góða vætti um að hið síðarnefnda verði ofan á. Stjórnvöld heiðri skyldur sínar Það eina sem getur komið okkur úr þessari stöðu samfélagslegt átak og af-fjármálavæðing á húsnæði. Það verður að skapa hér umhverfi hið snarasta til að ríki, sveitarfélög, lífeyrissjóðir, samvinnufélög og alvöru óhagnaðardrifinn íbúðafélög standi að stærstum hluta húsnæðisuppbygginar á hér á Íslandi. Annað er ekki í stöðunni og það verður ekki gert nema með því að núverandi stjórnvöld hætti fylgispekt við fjármálaöflin og heiðri lögbundnar skyldur sínar. Höfundur er formaður Leigjendasamtakanna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Hrafn Arngrímsson Húsnæðismál Leigumarkaður Mest lesið Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Ljúgandi málpípa Sjálfstæðisflokksins Tómas Kristjánsson Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Fáu spáð en vel fylgst með Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Armæða um íslenska tungu Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson skrifar Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Málsvari minksins Lárus Karl Arnbjarnarson skrifar Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Gerum betur Kristín B. Jónsdóttir skrifar Skoðun Á tæpustu tungu Eiríkur Örn Norðdahl skrifar Skoðun Aðför að ungmennum (Í minningu Hamarsins) Óskar Steinn Jónínuson Ómarsson skrifar Skoðun „Betur borgandi ferðamenn“ Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Sjá meira
Í gærmorgun fór fram húsnæðisþing á vegum Húsnæðis og mannvirkjastofnunar sem bar heitið "Heimili handa hálfri milljón". Frummælandi á þinginu var Sigurður Ingi Jóhannsson innviðaráðherra en þar kynnti hann stefnu stjórnvalda í húsnæðismálum, einu ferðina enn. Í ræðu sinni sagði hann það vera “grundvöllur alls í okkar lífi að geta skriðið heim í lok dags í rúmið, í húsnæði sem maður hefur aðgang að” Með þessum orðum náði hann umorða og smætta bæði lögfest mannréttindi, réttinum til viðeigandi húsnæðis og lögbundnar skyldur ríkis og sveitarfélaga í húsnæðismálum með nokkuð merkilegum hætti. Heimilið er hornsteinn fjölskyldunnar, en ekki bara rúm í húsnæði sem maður hefur aðgang að, ...þannig eru gistiskýlum lýst. Sigurður Ingi lagði áherslu á að markmið stjórnvalda væri að byggja 35.000 íbúðir á næstu árum en að ríkið ætlaði sér alls ekki að taka það að sér. En hver á þá að gera það? Fjármálavæddur húsnæðismarkaður skeytir engu um óskhyggju stjórnvalda Það hefur sýnt sig á undanförnum átta árum að fjármálavæddur húsnæðismarkaður er ekki að fara að uppfylla óskhyggju stjórnvalda um stórátak í húsnæðisuppbyggingu. Þrátt fyrir að ríki og sveitarfélög séu skuldbundin til að tryggja framboð á húsnæði, jafnræði og öryggi í húsnæðismálum þá er það ekki leiðarstef þeirra fjármálaafla sem eru allsráðandi á húsnæðismarkaði. Samhliða óteljandi yfirlýsingum stjórnvalda um allsherjarátak í uppbyggingu húsnæðis hefur framleiðslu hrakað jafnt og þétt. Má þannig gera að því skóna að yfirlýsingar og áætlanir stjórnvalda ýti jafnvel undir tregðu fjárfesta til að fjárfesta í húsnæði.Þrátt fyrir að stjórnvöld bæði ríkis og sveitarfélaga hafi viðhaft fordæmalausa fylgispekt við þessi fjármálaöfl með breytingum á byggingareglugerð, skattaafsláttum og lóðaframboði þá hafa þau ekki sýnt viðleitni til þess að uppfylla óskhyggju stjórnvalda um nægilegt húsnæðisframboð. Hæfilegur skortur á húsnæði veldur því nefnilega að húsnæðisverð hækkar í sífellu og arðssemi eykst. Það er því enginn hvati fyrir fjármálaöflin til að láta hendur standa fram út ermum og auka framboð og taka þannig áhættu á að jafnvægi myndist. En Sigurður Ingi telur það hinsvegar einu lausnina, þrátt fyrir að hún hafi skapað það skelfingarástand sem við búum við. Hann vill með öðrum orðum halda sig við eitrið, það gæti hugsanlega búið yfir einhverjum lækningarmætti í framtíðinni. En kannski veit hann einfaldlega betur og er í raun í vinnu fyrir fjármálaöflin og slær um þau skjaldborg. Annað eins hefur nú gerst. Framleiðsla dregst saman í línulegu samhengi við áform um uppbyggingu Ingólfur Bender aðalhagfræðingur Samtaka Iðnaðarins snupraði þó innviðaráðherrann með því að sýna fram á með rauntölum að ekki væru nokkrar líkur á að markmið stjórnvalda næðust. Framleiðsla á húsnæði hefur dregist hratt saman undanfarin misseri og eftir tvo ár verða ekki nema tæpar tvö þúsund íbúðir tilbúnar á ári, sem er innan við helmingur af því sem húsnæðisátak stjórnvalda gerir ráð fyrir. En samt var eins og fulltrúar stjórnvalda á húsnæðisþinginu vildu fremur lifa í blekkingu ráðherrans en að takast á við raunveruleikann sem þó birtist ljóslifandi á breiðu tjaldinu. Veruleikinn á húsnæðismarkaði er óþægilegur en að umlykja sig hlandvolgri lygi gerir ástandið enn verra. Svo slæmt er ástandið að innviðaráðherra gerðist sekur um að grípa til ósanninda þegar hann tók til við að lýsa viðbrögðum stjórnvalda. Hvort það er merki um veika lund eða skeytingarleysi getur undirritaður ekki svarað. Til að mynda lýsti hann því yfir að stjórnvöld hefðu aukið húsnæðisbætur til muna þegar hið gagnstæða er raunin. Hið rétta er að frítekjumark fyrir húsnæðisbæturnar hefur hækkað lítillega að raungildi eða um 8% frá árinu 2017 á meðan að húsaleiga hefur hækkað um tæp 30%. Á sama tíma hefur verðgildi grunnfjárhæða húsnæðisbóta lækkað um 6.5%. Þannig hefur hlutdeild húsnæðisbóta af húsaleigu lækkað verulega á embættistíma Sigurðar, þvert á það sem hann heldur fram. Að sama skapi hefur verðgildi hámarks húsnæðisbóta dregist enn frekar saman á tímabilinu. Einstakt þröngbýli á Íslandi Á þinginu var líka áhugavert erindi um einstakt þröngbýli sem íslendingar búa við. Þar kom fram að allt að 30% fleiri íbúar eru á hverju heimili á landinu en á hinum norðurlöndunum. Á Íslandi eru 2.6 íbúar á hverja íbúð en víða á norðurlöndunum er það undir tveimur íbúum. Þessar tölur eru fengnar þannig að heildar íbúafjölda er deilt í heildarfjölda íbúða. Það þýðir að staðan er mun verri en þessar tölur bera með sér. Við vitum að á Íslandi langmesti fjöldi íbúða í skammtímaútleigu af öllum löndum Evrópu og fordæmalaus umpólun hefur orðið í eignarhaldi á íbúðum hér á landi. Eignafólk og lögaðilar hafa undanfarin 15 ár sópað til sín yfirgnæfandi meirihluta alls húsnæðis sem án efa hefur leitt af sér að mikið af íbúðum standa auðar. En í nýlegu svari Sigurðar Inga við fyrirspurn Loga Einarssonar í þinginu kom fram að ekki væri skráð lögheimili í tuttugu tvö þúsund íbúðum á Íslandi en að ekki væru til tölur um fjölda auðra íbúða.Þessar tölur skipta máli því að íbúaþéttni í álfunni hefur verið að dragast saman og ættu að öllu jöfnu að gera það hér líka. Þess vegna er í raun þörf á mun meira húsnæði en kemur fram í áætlunum stjórnvalda, sem þó munu ekki nást, hvorki nú frekar en fyrri daginn. Andvaraleysi og bleiki fíllinn Andvaraleysi núverandi stjórnvalda er algjört líkt og fylgispektin og afneitunin. Það eru hrikaleg örlög fyrir íslenska þjóð að þurfa að leitast við að treysta á slík stjórnvöld í slíku ástandi sem nú ríkir. En ég leyfi mér að ætla að fæstir geri það nema að þeir hafi beina hagsmuni af því að núverandi hamfarir á húsnæðismarkaði fái að þróast enn frekar. Sigurður Ingi ræddi um að bleiki fíllinn í stofunni væri vaxtastig og verðbólga í landinu. Ég get tekið undir það að á síðustu mánuðum hefur það sannarlega leikið landsmenn grátt. En ástandið í húsnæðismálum er ekkert dægurástand litað af háu vaxtastigi og verðbólgu. Vandinn hefur verið viðvarandi um langt árabil eins og látlaus fréttaflutningur hefur borið með sér. Hinn stóri bleiki fíll sem ráðherrann nefndi aldrei í máli sínu, hvorki í ræðu sinni né í pallborði er umpólun í eignarhaldi á húsnæði og stjarnfræðileg álagning á húsnæðismarkaði. Á þessu ári hefur yfir 70% af öllu húsnæði farið til eignafólks og lögaðila sem er sama hlutfall og fyrir allt tímabilið frá árinu 2005. Slík umpólun í eignarhaldi hefur hvergi orðið í okkar heimshluta nema á Íslandi. Að sama skapi hefur nýlega verið sýnt fram á að álagning fjárfesta á húsnæðismarkaði er að lágmarki 100% á meðan hún er á bilinu 20-30% á alþjóðavísu. Þessar staðreyndir lýsa að sönnu ömurlegum hamförum sem er að draga lífstóruna úr fjölda landsmanna. Skýrt plan um að auka á örvæntingu og félagslegar hamfarir Ungt fólk og leigjendur hafa búið við þessar heimatilbúnu og manngerðu hamfarir á húsnæðismarkaði undanfarin ár og á sama tíma hafa stjórnvöld lýst ítrekað yfir átaki í húsnæðisuppbyggingu. Þrátt fyrir þau fögru orð hefur ástandið versnað til muna. Hermann Jónasson forstjóri Húsnæðis og mannvirkjastofnunar lýsti því þó yfir að stjórnvöld væru með mjög skýrt plan. Ef skýrt plan leiðir af sér skýra niðurstöðu þá er ljóst að planið er að auka á örvæntingu og félagslegar hamfarir. Væri þá ekki best fyrir okkur sem þjóð að losa okkur sem snarast við slíka leiðsögn? Það sem að sönnu var hinsvegar kveðið á húsnæðisþinginu var skýr svanasöngur. En það er okkar íbúa landsins að ákveða hvort það verði svanasöngur þeirra sem eru að reyna að fóta sig á húsnæðismarkaði eða svanasöngur þeirra afla sem hafa skapað þetta óboðlega ástand. Það er ekkert annað í stöðunni fyrir okkur en að biðja alla góða vætti um að hið síðarnefnda verði ofan á. Stjórnvöld heiðri skyldur sínar Það eina sem getur komið okkur úr þessari stöðu samfélagslegt átak og af-fjármálavæðing á húsnæði. Það verður að skapa hér umhverfi hið snarasta til að ríki, sveitarfélög, lífeyrissjóðir, samvinnufélög og alvöru óhagnaðardrifinn íbúðafélög standi að stærstum hluta húsnæðisuppbygginar á hér á Íslandi. Annað er ekki í stöðunni og það verður ekki gert nema með því að núverandi stjórnvöld hætti fylgispekt við fjármálaöflin og heiðri lögbundnar skyldur sínar. Höfundur er formaður Leigjendasamtakanna.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun