Hvað er svona merkilegt við það að vera starfsmaður? Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar 17. febrúar 2019 14:25 Þegar vafrað er um híbýli alnetsins rekst maður á alls konar upplýsingar. Misgagnlega búta sem flestir fljóta inn í vitundina eitt augnablik og síðan út aftur. Lítið situr eftir nema endurtekningin sé slík að ákveðin atriði hamrist smám saman inn í mjúkan heilavefinn. Ef eitthvað er sagt eða sýnt nógu oft verður það hluti af orðræðunni. Hluti af meðvitundinni, jafnvel hluti af sjálfsmyndinni. Á Íslandi er t.d. svo gott að vera kona. Við sjáum sífellt tölulegar staðreyndir um hversu vel okkur hefur tekist að brúa kynjabilið – í atvinnulífi, stjórnmálum, með skiptingu fæðingarorlofs, hér og þar. Auðvitað eru enn verkefni til staðar en við stöndum okkur samt best! Já, vissulega njóta konur meira frjálsræðis hér en víða annars staðar, bjóðast tækifæri í atvinnulífinu og þar fram eftir götunum en hvað svo? Þegar aldur og heilsa eru skoðuð eru lífslíkur á Íslandi með þeim mestu í Evrópu. Meðalævilengd karla árið 2017 var 80,6 ár og meðalævilengd kvenna 83,9 ár á Íslandi árið 2017. En þegar skoðað er hvað Íslendingar geta reiknað með að lifa lengi við góða heilsu má reikna með að íslenskir karlmenn lifi við fulla heilsu að meðaltali í 71,5 ár og íslenskar konur í 66,2 ár. Konur eru meira frá vegna vinnutengdrar kulnunar og streitu og margt bendir til þess að ýmislegt á vinnustöðum þar sem konur eru í meirihluta ýti frekar undir kulnun. Rannsóknir benda til þess að konur eigi frekar við tilfinningalega örmögnun að stríða en karlar greinast frekar með einkenni bölsýnar. Aukin kulnun er meðal yngra fólks og kvenna. Þótt þessi viðvarandi streita sem orsakar kulnun tengist yfirleitt vinnu þá hafa nýjar rannsóknir bent á að viðvarandi streita getur tengst öðrum aðstæðum en vinnu. Það er einfaldlega of mikið að gera! Eru konur að gjalda fyrir allt þetta ,,frelsi“ á einhvern hátt? Bætist bara á vagninn sem þarf að draga? Fleiri verkefni sem þarf að leysa og stýra? Er allt svona frábært hjá okkur? Mál okkar allra En hverjum er þetta ástand að kenna? Ég leyfi mér að segja ástand því það er ástand þegar stórum hluta þjóðarinnar líður illa. Það hefur áhrif á börnin okkar og fjölskyldur þegar máttarstólpar í lífi okkar upplifa örmögnun. Þó svo konur lifi skemur við góða heilsu þá glíma karlmenn einnig við vanlíðan og há tíðni sjálfsvíga meðal ungra karlmanna á Íslandi er áhyggjuefni. Þetta er ekki einfalt mál og ljóst að þessi glíma við að halda góðu jafnvægi verður sífellt snúnari í samfélagi sem einkennist af hraða og lífsgæðakapphlaupi. Oft erum við okkar verstu óvinir þegar kemur að því setja kröfurnar. Hvernig verða þessar kröfur til? Hvernig myndast þessi klikkaða stemning? Þar kemur margt til en ljóst er að við þurfum að rísa upp og mótmæla þessari öldu fullkomnunar sem skellur endurtekið á fólki og það af slíku afli að erfitt er að standa í fæturna og ná að meta stöðuna af skynsemi. Við þurfum að leyfa okkur að segja nei eða láta hluti bíða. Við þurfum að leyfa okkur að vera venjuleg og njóta hversdagsleikans, slaka á með kaffibollann á morgnana eða hlusta á uppáhalds lagið okkar í bílnum áður en við förum á næsta fund. Talandi um fundi, þeir eru of margir og tilgangslausir. Fækkum þeim. Við þurfum að gefa okkur tíma til að spjalla við börnin okkar og unglingana, taka af öll þessi píp og tilkynningar á tækjunum og svara erindum þegar við höfum ákveðið að taka tíma til að svara þeim. Við þurfum að læra að elska okkur sjálf og samþykkja. En auk þess að taka ábyrgð og stjórn á ákveðnum sviðum þurfum við líka á skilningi atvinnurekenda að halda. Vinnustaðir þurfa að vera mannlegar stofnanir þar sem virðing er borin fyrir manneskjunni og skilningur er á að við höfum ýmiss konar hlutverk og skyldur í lífinu. Vinna er mikilvæg og auk þess að skapa tekjur hefur hún áhrif á sjálfsmyndina og mat á eigin virði. Mæta þarf fólki, í öllum störfum, af skilningi og sanngirni. Í flestum tilvikum uppskera atvinnurekendur ánægðari og betri starfsmenn sem sýna heilindi í starfi. Fólk ætti að njóta þess að vinna en þó þannig að það sé í góðu samhengi við aðra þætti lífsins. Við þurfum að sjá til þess að verkaskipting á heimilum sé sanngjörn og að fólk deili byrðunum. Í stuttu máli sagt þurfum við að byggja upp manneskjulegra samfélag þar sem fólk fær notið sín í leik og starfi. Þannig verðum við eins frábær og við getum orðið.Höfundur er framkvæmdastjóri Heimilis og skóla Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hrefna Sigurjónsdóttir Mest lesið Breytum reiði í gleði Natan Kolbeinsson Skoðun Þú getur leyft þér það Rannveig Borg Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason Skoðun Blóðugt upp fyrir axlir Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Fyrir ykkur, Blessing, Mary og Esther Guðrún Árnadóttir,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun Halldór 13.05.2024 Halldór Greind eða dómgreindarskortur Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Auðlindirnar okkar Hólmfríður Sigþórsdóttir,Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Lyf og dáleiðsla Hannes Björnsson skrifar Skoðun Hvað þarf til að forseti beiti málskotsrétti? Salvör Nordal skrifar Skoðun Kosningar nálgast Halldóra Æsa Aradóttir skrifar Skoðun Auðlindirnar okkar Hólmfríður Sigþórsdóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson skrifar Skoðun Fagleg uppbygging myndlistar í forgrunni Tinna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Breytum reiði í gleði Natan Kolbeinsson skrifar Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason skrifar Skoðun Blóðugt upp fyrir axlir Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Greind eða dómgreindarskortur Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Stafrænt samstarf sveitarfélaga þarf aukið vægi Sigurjón Ólafsson skrifar Skoðun Fyrir ykkur, Blessing, Mary og Esther Guðrún Árnadóttir,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir skrifar Skoðun Hver á að setja málið á dagskrá? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Góður málsvari íslenskrar menningar Kristín Huld Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er hægt að fá bólusetningu gegn "Besserwisserum"? Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Söfn í þágu fræðslu og rannsókna Sigurjón Baldur Hafsteinsson skrifar Skoðun Um dánaraðstoð Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Meðmælabréf með forsetaefni Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn? Vilborg Ása Guðjónsdóttir skrifar Skoðun „Hlutdrægni” Ríkisútvarpsins og „hnignun” íslenskunnar Magnús Lyngdal Magnússon skrifar Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hún Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sósíalismi sem trúarbrögð Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Á Bessastöðum? Ingunn Ásdísardóttir skrifar Skoðun Til hamingju, Kópavogur! Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Búum til börn Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Ákall um aðgerðir í mansalsmálum Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Holan í kerfinu Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Í dag er alþjóðlegi Lupusdagurinn Hrönn Stefánsdóttir skrifar Sjá meira
Þegar vafrað er um híbýli alnetsins rekst maður á alls konar upplýsingar. Misgagnlega búta sem flestir fljóta inn í vitundina eitt augnablik og síðan út aftur. Lítið situr eftir nema endurtekningin sé slík að ákveðin atriði hamrist smám saman inn í mjúkan heilavefinn. Ef eitthvað er sagt eða sýnt nógu oft verður það hluti af orðræðunni. Hluti af meðvitundinni, jafnvel hluti af sjálfsmyndinni. Á Íslandi er t.d. svo gott að vera kona. Við sjáum sífellt tölulegar staðreyndir um hversu vel okkur hefur tekist að brúa kynjabilið – í atvinnulífi, stjórnmálum, með skiptingu fæðingarorlofs, hér og þar. Auðvitað eru enn verkefni til staðar en við stöndum okkur samt best! Já, vissulega njóta konur meira frjálsræðis hér en víða annars staðar, bjóðast tækifæri í atvinnulífinu og þar fram eftir götunum en hvað svo? Þegar aldur og heilsa eru skoðuð eru lífslíkur á Íslandi með þeim mestu í Evrópu. Meðalævilengd karla árið 2017 var 80,6 ár og meðalævilengd kvenna 83,9 ár á Íslandi árið 2017. En þegar skoðað er hvað Íslendingar geta reiknað með að lifa lengi við góða heilsu má reikna með að íslenskir karlmenn lifi við fulla heilsu að meðaltali í 71,5 ár og íslenskar konur í 66,2 ár. Konur eru meira frá vegna vinnutengdrar kulnunar og streitu og margt bendir til þess að ýmislegt á vinnustöðum þar sem konur eru í meirihluta ýti frekar undir kulnun. Rannsóknir benda til þess að konur eigi frekar við tilfinningalega örmögnun að stríða en karlar greinast frekar með einkenni bölsýnar. Aukin kulnun er meðal yngra fólks og kvenna. Þótt þessi viðvarandi streita sem orsakar kulnun tengist yfirleitt vinnu þá hafa nýjar rannsóknir bent á að viðvarandi streita getur tengst öðrum aðstæðum en vinnu. Það er einfaldlega of mikið að gera! Eru konur að gjalda fyrir allt þetta ,,frelsi“ á einhvern hátt? Bætist bara á vagninn sem þarf að draga? Fleiri verkefni sem þarf að leysa og stýra? Er allt svona frábært hjá okkur? Mál okkar allra En hverjum er þetta ástand að kenna? Ég leyfi mér að segja ástand því það er ástand þegar stórum hluta þjóðarinnar líður illa. Það hefur áhrif á börnin okkar og fjölskyldur þegar máttarstólpar í lífi okkar upplifa örmögnun. Þó svo konur lifi skemur við góða heilsu þá glíma karlmenn einnig við vanlíðan og há tíðni sjálfsvíga meðal ungra karlmanna á Íslandi er áhyggjuefni. Þetta er ekki einfalt mál og ljóst að þessi glíma við að halda góðu jafnvægi verður sífellt snúnari í samfélagi sem einkennist af hraða og lífsgæðakapphlaupi. Oft erum við okkar verstu óvinir þegar kemur að því setja kröfurnar. Hvernig verða þessar kröfur til? Hvernig myndast þessi klikkaða stemning? Þar kemur margt til en ljóst er að við þurfum að rísa upp og mótmæla þessari öldu fullkomnunar sem skellur endurtekið á fólki og það af slíku afli að erfitt er að standa í fæturna og ná að meta stöðuna af skynsemi. Við þurfum að leyfa okkur að segja nei eða láta hluti bíða. Við þurfum að leyfa okkur að vera venjuleg og njóta hversdagsleikans, slaka á með kaffibollann á morgnana eða hlusta á uppáhalds lagið okkar í bílnum áður en við förum á næsta fund. Talandi um fundi, þeir eru of margir og tilgangslausir. Fækkum þeim. Við þurfum að gefa okkur tíma til að spjalla við börnin okkar og unglingana, taka af öll þessi píp og tilkynningar á tækjunum og svara erindum þegar við höfum ákveðið að taka tíma til að svara þeim. Við þurfum að læra að elska okkur sjálf og samþykkja. En auk þess að taka ábyrgð og stjórn á ákveðnum sviðum þurfum við líka á skilningi atvinnurekenda að halda. Vinnustaðir þurfa að vera mannlegar stofnanir þar sem virðing er borin fyrir manneskjunni og skilningur er á að við höfum ýmiss konar hlutverk og skyldur í lífinu. Vinna er mikilvæg og auk þess að skapa tekjur hefur hún áhrif á sjálfsmyndina og mat á eigin virði. Mæta þarf fólki, í öllum störfum, af skilningi og sanngirni. Í flestum tilvikum uppskera atvinnurekendur ánægðari og betri starfsmenn sem sýna heilindi í starfi. Fólk ætti að njóta þess að vinna en þó þannig að það sé í góðu samhengi við aðra þætti lífsins. Við þurfum að sjá til þess að verkaskipting á heimilum sé sanngjörn og að fólk deili byrðunum. Í stuttu máli sagt þurfum við að byggja upp manneskjulegra samfélag þar sem fólk fær notið sín í leik og starfi. Þannig verðum við eins frábær og við getum orðið.Höfundur er framkvæmdastjóri Heimilis og skóla
Skoðun Um dánaraðstoð Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar