Upprisa skallapopparans Jónas Sen skrifar 16. september 2017 09:45 "Anna Guðný Guðmundsdóttir lék á píanóið og gerði það afburðavel. Leikur hennar var nákvæmur og tær, líflegur og grípandi,“ segir í dómnum. Vísir/Anton Brink Tónlist Kammersveit Reykjavíkur Verk eftir Hummel og Beethoven. Norðurljós í Hörpu Sunnudaginn 10. september Tónsmiður getur verið dáður og elskaður á meðan hann lifir, en samt fallið í gleymskunnar dá eftir dauðann. Sumir verða þó vinsælir aftur löngu síðar, eins og gerðist með Bach. Tónlist hans þótti lengi andlaus og leiðinleg, en þegar tónskáldið Felix Mendelssohn stjórnaði flutningi á stóru verki eftir Bach um sjötíu árum eftir dauða hans, komst hann aftur í tísku. Kannski er eitthvað sambærilegt að gerast með tónlist Hummels sem var á dagskránni á tónleikum Kammersveitar Reykjavíkur í Hörpu á sunnudaginn. Hann hét fullu nafni Johann Nepomuk Hummel og var samtíðarmaður Beethovens. Og ekki bara það, þeir voru góðir vinir. Beethoven hafði miklar mætur á Hummel, enda var hann ekki aðeins frábær píanóleikari, heldur líka innblásið tónskáld. Tónlist hans er klassísk í formi, en það er samt í henni rómantísk ljóðræna. Greinilegt er að Chopin var undir sterkum áhrifum frá Hummel. Ástæðan fyrir því að hann gleymdist eftir dauðann var að tónskáld sem á eftir komu, eins og t.d. Chopin, fóru miklu lengra í rómantíkinni og dramanu. Fyrir bragðið virkaði tónlist Hummels gamaldags. Hann varð að eins konar skallapoppara í augum almennings, teknópabba sem var ekki lengur hip og kúl. En á síðari árum hefur áhuginn aukist og á YouTube er að finna töluvert af upptökum með tónlist Hummels. Ég mæli sérstaklega með píanókonsert nr. 2 í flutningi Stephen Hough, sem hefur komið hingað til tónleikahalds oftar en einu sinni. Eins og áður segir var Hummel magnaður píanóleikari. Kröfurnar sem gerðar eru til píanóleikarans í septett í d-moll op. 74 á tónleikum Kammersveitarinnar eru því nánast ofurmannlegar. Verkið er hálfgerður píanókonsert, píanóröddin er ávallt í forgrunni og alls konar hlaup upp og niður hljómborðið eru afar snúin. Anna Guðný Guðmundsdóttir lék á píanóið og gerði það afburðavel. Leikur hennar var nákvæmur og tær, líflegur og grípandi. Flóknar tónarunur léku í höndum hennar, tónahendingarnar voru áleitnar og markvissar, hvergi var dauður punktur. Hinir hljóðfæraleikararnir spiluðu líka fallega, heildarhljómurinn var hlýr og í fínu jafnvægi. Svipaða sögu er að segja um septett í Es-dúr op. 20 eftir Beethoven. Septettinn er í stíl klassískrar heiðríkju, þar er ekki að finna hina ofsafengnu rómantísku ólgu sem einkennir síðari verk tónskáldsins. Engu að síður er hann skemmtilegur áheyrnar, laglínurnar eru fallegar og stemningin ljúf og þægileg. Septettinn er ekki auðveldur í flutningi. Töluvert mæddi á fiðluleikaranum Unu Sveinbjarnardóttur, en hún leysti hlutverk sitt prýðilega af hendi. Tónarnir hennar voru fágaðir og einbeittir. Sama má segja um leik hinna hljóðfæraleikaranna, þ. á m. Gríms Helgasonar klarínettuleikara sem var í veigamiklu hlutverki. Spilamennskan var í heild fagmannleg, túlkunin fjörleg og kröftug, fyllilega í anda Beethovens. Útkoman var ánægjuleg upplifun.Niðurstaða: Hrífandi tónlist, glæsilegur flutningur. Mest lesið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Krakkatían: Frambjóðendur, rapparar og ofurhetjur Lífið Fréttatía vikunnar: Forsetakosningar, sjóslys og mýflugnafaraldur Lífið Ásdís Rán býður forsetaefnum á rauða dregilinn Lífið Heitustu trendin fyrir sumarið 2024 Lífið „Blessunarlega ekkert stoppaður af foreldrum mínum“ Tíska og hönnun Hafa ekki sést saman í sjö vikur Lífið Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið „Fengum ekki sjokk, en við fengum sjokk að hann væri með hjartagalla“ Lífið Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
Tónlist Kammersveit Reykjavíkur Verk eftir Hummel og Beethoven. Norðurljós í Hörpu Sunnudaginn 10. september Tónsmiður getur verið dáður og elskaður á meðan hann lifir, en samt fallið í gleymskunnar dá eftir dauðann. Sumir verða þó vinsælir aftur löngu síðar, eins og gerðist með Bach. Tónlist hans þótti lengi andlaus og leiðinleg, en þegar tónskáldið Felix Mendelssohn stjórnaði flutningi á stóru verki eftir Bach um sjötíu árum eftir dauða hans, komst hann aftur í tísku. Kannski er eitthvað sambærilegt að gerast með tónlist Hummels sem var á dagskránni á tónleikum Kammersveitar Reykjavíkur í Hörpu á sunnudaginn. Hann hét fullu nafni Johann Nepomuk Hummel og var samtíðarmaður Beethovens. Og ekki bara það, þeir voru góðir vinir. Beethoven hafði miklar mætur á Hummel, enda var hann ekki aðeins frábær píanóleikari, heldur líka innblásið tónskáld. Tónlist hans er klassísk í formi, en það er samt í henni rómantísk ljóðræna. Greinilegt er að Chopin var undir sterkum áhrifum frá Hummel. Ástæðan fyrir því að hann gleymdist eftir dauðann var að tónskáld sem á eftir komu, eins og t.d. Chopin, fóru miklu lengra í rómantíkinni og dramanu. Fyrir bragðið virkaði tónlist Hummels gamaldags. Hann varð að eins konar skallapoppara í augum almennings, teknópabba sem var ekki lengur hip og kúl. En á síðari árum hefur áhuginn aukist og á YouTube er að finna töluvert af upptökum með tónlist Hummels. Ég mæli sérstaklega með píanókonsert nr. 2 í flutningi Stephen Hough, sem hefur komið hingað til tónleikahalds oftar en einu sinni. Eins og áður segir var Hummel magnaður píanóleikari. Kröfurnar sem gerðar eru til píanóleikarans í septett í d-moll op. 74 á tónleikum Kammersveitarinnar eru því nánast ofurmannlegar. Verkið er hálfgerður píanókonsert, píanóröddin er ávallt í forgrunni og alls konar hlaup upp og niður hljómborðið eru afar snúin. Anna Guðný Guðmundsdóttir lék á píanóið og gerði það afburðavel. Leikur hennar var nákvæmur og tær, líflegur og grípandi. Flóknar tónarunur léku í höndum hennar, tónahendingarnar voru áleitnar og markvissar, hvergi var dauður punktur. Hinir hljóðfæraleikararnir spiluðu líka fallega, heildarhljómurinn var hlýr og í fínu jafnvægi. Svipaða sögu er að segja um septett í Es-dúr op. 20 eftir Beethoven. Septettinn er í stíl klassískrar heiðríkju, þar er ekki að finna hina ofsafengnu rómantísku ólgu sem einkennir síðari verk tónskáldsins. Engu að síður er hann skemmtilegur áheyrnar, laglínurnar eru fallegar og stemningin ljúf og þægileg. Septettinn er ekki auðveldur í flutningi. Töluvert mæddi á fiðluleikaranum Unu Sveinbjarnardóttur, en hún leysti hlutverk sitt prýðilega af hendi. Tónarnir hennar voru fágaðir og einbeittir. Sama má segja um leik hinna hljóðfæraleikaranna, þ. á m. Gríms Helgasonar klarínettuleikara sem var í veigamiklu hlutverki. Spilamennskan var í heild fagmannleg, túlkunin fjörleg og kröftug, fyllilega í anda Beethovens. Útkoman var ánægjuleg upplifun.Niðurstaða: Hrífandi tónlist, glæsilegur flutningur.
Mest lesið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Krakkatían: Frambjóðendur, rapparar og ofurhetjur Lífið Fréttatía vikunnar: Forsetakosningar, sjóslys og mýflugnafaraldur Lífið Ásdís Rán býður forsetaefnum á rauða dregilinn Lífið Heitustu trendin fyrir sumarið 2024 Lífið „Blessunarlega ekkert stoppaður af foreldrum mínum“ Tíska og hönnun Hafa ekki sést saman í sjö vikur Lífið Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið „Fengum ekki sjokk, en við fengum sjokk að hann væri með hjartagalla“ Lífið Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira