Sagan endalausa Margrét Jónsdóttir skrifar 31. ágúst 2017 07:00 Enn á ný eru uppi háværar raddir þess efnis að ríkið þurfi að hlaupa undir bagga hjá sauðfjárbændum vegna dræmrar sölu á kindakjöti. Frá 2003 hef ég mótmælt beingreiðslum, í mörgum greinum sem ég hef skrifað, sérstaklega til sauðfjárræktar, vegna áníðslu á gróður landsins og gróður- og jarðvegseyðingu í kjölfarið. 19.3. 2014 skrifaði ég í Morgunblaðið: „Nú eru uppi háværar raddir um að stórauka þurfi framleiðslu á niðurgreiddu rolluketi á stærstu manngerðu eyðimörk í Evrópu, nefnilega Íslandi. Og til hvers? Jú, til að selja Rússum eins mikið og mögulegt er.“ Eftir harðorð mótmæli bæti ég við undir lok greinarinnar eftirfarandi: „Þar fyrir utan er það kaldhæðni örlaganna að ætla sér að fara að mata þjóð sem ógnar lýðræði annars lands með hernaðarbrölti. Svoleiðis þjóð á það ekki skilið að við fórnum okkar fátæklega gróðri með framleiðslu á niðurgreiddu kjöti.“ Og nú, rúmlega þremur árum seinna sitjum við uppi með umframbirgðir því Rússar hættu við að kaupa af okkur kjötið það arna. Og þá, eins og venjulega, þegar illa árar, á ríkið að borga brúsann. Karma? Ég vorkenni sauðfjárbændum, ekki vantar það, að þurfa á aðstoð við að framleiða vöru sína og svo aftur við að losna við hana. En ég hef samt meiri áhyggjur af gróðri landsins. Það er hann sem fer forgörðum með jarðvegseyðingu í kjölfarið og við eigum ekki að vera að borga með svoleiðis heimsku. Látum nægja að framleiða þessi rúmlega 6.000 tonn fyrir innanlandsmarkað og það í vel girtum beitarhólfum. Fækkum fé, fyrir landið og framtíðina. Ef við verðum dugleg að græða upp landið á næstu öldum, með lúpínu, kjörvel, hvönn, njóla, trjám og fleiri duglegum jurtum, er alveg inni í dæminu að fjölga fé á ný. Ég hef ekki áhyggjur af fækkun bænda því nú þegar eru þeir, ásamt mökum sínum, í annarri vinnu. Það ætti að nægja þeim til framfærslu eins og okkur hinum í þéttbýlinu. Ef ekki, þá ætti að efla landgræðslu og skógrækt til að skapa þeim nýja atvinnu. Auk þess ættu allir bændur að hætta búskap um sjötugt, eins og aðrir landsmenn. Það gengur ekki að vera að borga þeim peninga fyrir offramleiðsluna og gróður- og jarðvegseyðinguna, fram í andlátið. Vakna nú, þú sofin þjóð!Höfundur er eftirlaunaþegi á Akranesi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð Skoðun Menningarlegur og sáttfús forseti Aldís Aðalbjarnardóttir Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Lýðskrum eða minnisleysi? Þorvaldur Þorvaldsson Skoðun Baldur er minn forseti Hjalti Vignisson Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson Skoðun Skoðun Skoðun Sumargjafir Jón Ísak Ragnarsson skrifar Skoðun Þar sem er reykur þar er… Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Betur má ef duga skal Kristinn Árni L. Hróbjartsson skrifar Skoðun Menningarlegur og sáttfús forseti Aldís Aðalbjarnardóttir skrifar Skoðun Leið að hraðari innviðauppbyggingu Sölvi Sturluson skrifar Skoðun Viltu bjarga heiminum? Samfélagsdrifnar loftslagslausnir Inga Rós Antoníusdóttir skrifar Skoðun Hugleiðingar í aðdraganda kosninga Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Lýðskrum eða minnisleysi? Þorvaldur Þorvaldsson skrifar Skoðun Stuðningur við langtímakjarasamninga Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Baldur er minn forseti Hjalti Vignisson skrifar Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Að læra nýtt tungumál og sýna þolinmæði Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Að rækta garðinn sinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Dánaraðstoð og siðareglur lækna Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Umferðarreglur og öryggi fyrir Hjólað í vinnuna Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson skrifar Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Sjá meira
Enn á ný eru uppi háværar raddir þess efnis að ríkið þurfi að hlaupa undir bagga hjá sauðfjárbændum vegna dræmrar sölu á kindakjöti. Frá 2003 hef ég mótmælt beingreiðslum, í mörgum greinum sem ég hef skrifað, sérstaklega til sauðfjárræktar, vegna áníðslu á gróður landsins og gróður- og jarðvegseyðingu í kjölfarið. 19.3. 2014 skrifaði ég í Morgunblaðið: „Nú eru uppi háværar raddir um að stórauka þurfi framleiðslu á niðurgreiddu rolluketi á stærstu manngerðu eyðimörk í Evrópu, nefnilega Íslandi. Og til hvers? Jú, til að selja Rússum eins mikið og mögulegt er.“ Eftir harðorð mótmæli bæti ég við undir lok greinarinnar eftirfarandi: „Þar fyrir utan er það kaldhæðni örlaganna að ætla sér að fara að mata þjóð sem ógnar lýðræði annars lands með hernaðarbrölti. Svoleiðis þjóð á það ekki skilið að við fórnum okkar fátæklega gróðri með framleiðslu á niðurgreiddu kjöti.“ Og nú, rúmlega þremur árum seinna sitjum við uppi með umframbirgðir því Rússar hættu við að kaupa af okkur kjötið það arna. Og þá, eins og venjulega, þegar illa árar, á ríkið að borga brúsann. Karma? Ég vorkenni sauðfjárbændum, ekki vantar það, að þurfa á aðstoð við að framleiða vöru sína og svo aftur við að losna við hana. En ég hef samt meiri áhyggjur af gróðri landsins. Það er hann sem fer forgörðum með jarðvegseyðingu í kjölfarið og við eigum ekki að vera að borga með svoleiðis heimsku. Látum nægja að framleiða þessi rúmlega 6.000 tonn fyrir innanlandsmarkað og það í vel girtum beitarhólfum. Fækkum fé, fyrir landið og framtíðina. Ef við verðum dugleg að græða upp landið á næstu öldum, með lúpínu, kjörvel, hvönn, njóla, trjám og fleiri duglegum jurtum, er alveg inni í dæminu að fjölga fé á ný. Ég hef ekki áhyggjur af fækkun bænda því nú þegar eru þeir, ásamt mökum sínum, í annarri vinnu. Það ætti að nægja þeim til framfærslu eins og okkur hinum í þéttbýlinu. Ef ekki, þá ætti að efla landgræðslu og skógrækt til að skapa þeim nýja atvinnu. Auk þess ættu allir bændur að hætta búskap um sjötugt, eins og aðrir landsmenn. Það gengur ekki að vera að borga þeim peninga fyrir offramleiðsluna og gróður- og jarðvegseyðinguna, fram í andlátið. Vakna nú, þú sofin þjóð!Höfundur er eftirlaunaþegi á Akranesi.
Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar