Náðhúsaremba Bjarni Karlsson skrifar 26. júlí 2017 07:00 Núna er ég á ferðalagi. Það er gott að fara um jarðskorpuna og kynnast veröldinni. Eitt af því áhugaverða sem maður verður áskynja á flækingi er salernismenningin hér og þar. Ungur að árum fór ég yfir Bandaríkin frá A til V og tók þá eftir því hvernig mannlífið glaðnaði eftir því sem vestar dró en salernisaðstaðan varð að sama skapi frjálslegri. Nú höfum við hjónin ekið frá Þýskalandi og suður eftir Ítalíuskaga og sagan er söm. Norðan Alpafjallanna kostar evru að nýta sér almenningssalernin og ábúðarmikið fólk með nafnspjöld sér til þess að allt fari vel fram. Sumstaðar fer sjálfvirkur salernissetu-hreinsibúnaður af stað þegar básinn er kvaddur, manni líður eins og í apóteki og aðgöngumiðinn gildir sem afsláttur á ágætis kaffi. Eftir því sem sunnar dregur í álfunni koma fleiri tilviljanir inn í myndina, staðlað notendaviðmót víkur en þess í stað kynnist maður fjölbreyttum persónuleikum, kostnaður fellur niður og fátt minnir á apótek nema ammóníaksþefurinn í loftinu. En eitt er þó hvarvetna eins hvort heldur austan eða vestan hafs, óháð öllum lengdargráðum og landamærum og líka þegar við förum bara í leikhús heima á Íslandi; konur híma í röðum við dyr náðhússins á meðan karlar ganga gleiðir inn og rakleitt út að loknu erindi sínu. Hvað er það? Hvað veldur því að hvar sem fólk kemur saman í veröldinni skuli konur vera settar í að bíða á meðan karlar strunsa í gegn? Við þurfum öll að komast á klósett nokkrum sinnum á dag og það er þekkt staðreynd að konur þurfa meiri tíma og rými til þess arna. Eigum við ekki bara að viðurkenna hið augljósa? Þetta er karlremba í skipulagi og hönnun – náðhúsaremba! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Bjarni Karlsson Mest lesið Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson Skoðun Baldur er minn forseti Hjalti Vignisson Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Lýðskrum eða minnisleysi? Þorvaldur Þorvaldsson Skoðun
Núna er ég á ferðalagi. Það er gott að fara um jarðskorpuna og kynnast veröldinni. Eitt af því áhugaverða sem maður verður áskynja á flækingi er salernismenningin hér og þar. Ungur að árum fór ég yfir Bandaríkin frá A til V og tók þá eftir því hvernig mannlífið glaðnaði eftir því sem vestar dró en salernisaðstaðan varð að sama skapi frjálslegri. Nú höfum við hjónin ekið frá Þýskalandi og suður eftir Ítalíuskaga og sagan er söm. Norðan Alpafjallanna kostar evru að nýta sér almenningssalernin og ábúðarmikið fólk með nafnspjöld sér til þess að allt fari vel fram. Sumstaðar fer sjálfvirkur salernissetu-hreinsibúnaður af stað þegar básinn er kvaddur, manni líður eins og í apóteki og aðgöngumiðinn gildir sem afsláttur á ágætis kaffi. Eftir því sem sunnar dregur í álfunni koma fleiri tilviljanir inn í myndina, staðlað notendaviðmót víkur en þess í stað kynnist maður fjölbreyttum persónuleikum, kostnaður fellur niður og fátt minnir á apótek nema ammóníaksþefurinn í loftinu. En eitt er þó hvarvetna eins hvort heldur austan eða vestan hafs, óháð öllum lengdargráðum og landamærum og líka þegar við förum bara í leikhús heima á Íslandi; konur híma í röðum við dyr náðhússins á meðan karlar ganga gleiðir inn og rakleitt út að loknu erindi sínu. Hvað er það? Hvað veldur því að hvar sem fólk kemur saman í veröldinni skuli konur vera settar í að bíða á meðan karlar strunsa í gegn? Við þurfum öll að komast á klósett nokkrum sinnum á dag og það er þekkt staðreynd að konur þurfa meiri tíma og rými til þess arna. Eigum við ekki bara að viðurkenna hið augljósa? Þetta er karlremba í skipulagi og hönnun – náðhúsaremba!