Ég bý til ofurhetjur Andri Rafn Ottesen skrifar 24. maí 2017 10:38 Sem kennaranemi get ég fullyrt að algeng viðbrögð fólks við því að heyra um einhvern í kennaranámi eða kennarastarfi eru athugasemdir sem snúa að lengd námsins og launum starfsins. Fólk er ekki mikið að horfa á það góða sem starfið hefur fram á að færa þar sem það er mikið auðveldara að velta sér upp úr því neikvæða frekar en að fagna því jákvæða. Það er nefnilega mikil ráðgáta í mínum huga af hverju það eru ekki fleiri sem vilja vinna við það að móta framtíðina okkar. Kennarastarfið er lifandi, gefandi og skemmtilegur vinnustaður. Það að fá að taka þátt í að móta framtíð barna og unglinga í grunnskólum er spennandi áskorun, sérstaklega þegar við vitum ekki einu sinni hvað morgundagurinn ber í skauti sér. Hugsið ykkur bara, börnin sem byrja í 1. bekk í haust verða komin á ellilífeyri árið 2078. Hvernig ætli samfélagið eigi eftir að líta út þá og hvernig getum við undirbúið börn og unglinga sem best fyrir framtíðina? Í dag er undirbúningur menntakerfisins nánast eins og færiband fyrir atvinnulífið. Það er lögð áhersla á stærðfræði og móðurmálið og restin fylgir svo einhvern veginn á eftir. Nemendur eru steyptir í sama form og skilað inn í samfélagið sem fyrst til að skila sínu. Samfélaginu er að verða sama um þá nemendur sem hætta eða falla úr framhaldsskólum, sem er um 30% samkvæmt mínum heimildum. Er þetta réttur undirbúningur fyrir framtíðina? Svarið er einfalt, nei! Að mínu mati byggjum við ekki örugga framtíð á því að útskrifa alla gegnum sama formið. Ég tel að besta leiðin sé að byggja upp sterka einstaklinga sem hafa trú á sjálfum sér. Á sama tíma og við byggjum upp kunnáttu og þekkingu á efninu þurfum við líka að efla sjálfstraust nemenda. Hlutverk kennara er ekki að mata upplýsingar, heldur að kveikja áhuga og forvitni og skapa umhverfi þar sem allir fá að vaxa. Nemendur eiga að geta nýtt styrkleika sína, láta veikleika sína ekki stöðva sig, vera óhræddir við að gera mistök og missa aldrei trúnna á sjálfum sér. Þegar nemendum finnst þeir vera að lenda á botninum og sjá engar lausnir er það kennarinn sem verður að rétta þeim hjálparhönd, klappa á bakið og ýta þeim áfram. Á endanum búum við til einstaklinga sem standa alltaf upp í hvert skipti sem þeir eru kýldir niður og láta ekkert stöðva sig. Hæfileikar barna eru oft faldir og þurfa tíma til að þroskast og þróast og því verður að gefa þeim tíma til að finna þá. Hversu björt og kraftmikil væri framtíðin okkar ef við ættum nemendur sem væru óhræddir við að taka áhættu og óhræddir við að segja skoðanir sínar og hugsanir. Hvert einasta barn á skilið kennara sem hefur trú á þeim, gefst aldrei upp á þeim og ýtir ávallt við nemendum sínum til að ná fram því mesta og besta úr hverjum og einum. Næst þegar þú munt hitta mig úti á götu og spyrja hvað ég sé að læra eða hvað ég ætla að vinna við, þá ætla ég að segja þér sannleikann. Ég bý til ofurhetjur! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Nokkrar góðar ástæður til að svindla á örorkukerfinu Eiður Welding Skoðun Röng ákvörðun ráðherra Henry Alexander Henrysson Skoðun Hvað kostaði Krýsuvík? Davíð Arnar Stefánsson Skoðun Endurvekjum skikkjuna strax! Samúel Karl Ólason Skoðun Á að hundsa öll viðvörunarljós? Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Íslenska ríkið braut á börnum en axlar enga ábyrgð Freyr Rögnvaldsson Skoðun Vald og þátttaka eða valdtaka? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Allt það helsta með einum smelli Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Hvalirnir, hafið og við Edda Elísabet Magnúsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vika einmanaleikans Jóhanna Stefáns Bjarkardóttir skrifar Skoðun Vald og þátttaka eða valdtaka? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Röng ákvörðun ráðherra Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Hvalirnir, hafið og við Edda Elísabet Magnúsdóttir skrifar Skoðun Íslenska ríkið braut á börnum en axlar enga ábyrgð Freyr Rögnvaldsson skrifar Skoðun Á að hundsa öll viðvörunarljós? Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvað kostaði Krýsuvík? Davíð Arnar Stefánsson skrifar Skoðun Endurvekjum skikkjuna strax! Samúel Karl Ólason skrifar Skoðun Allt það helsta með einum smelli Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Nokkrar góðar ástæður til að svindla á örorkukerfinu Eiður Welding skrifar Skoðun Orkuskipti í forgang Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir skrifar Skoðun Ancelotti, Real Madrid og árangur liðsins – út frá sálfræðilegum pælingum Andri Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Takkaborð tilfinninga minna Diljá Ámundadóttir Zoëga skrifar Skoðun Kyrrstöðuverðbólga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Bókaútgáfa, íslenskukennsla, þýðingar og máltilfinning Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Mikilvægi dýranna: Þau hafa sitt vit Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Nauðungarstjórnun í nánum samböndum Ásgeir Þór Ásgeirsson skrifar Skoðun Ákall eftir náttúrufræðikennurum Hólmfríður Sigþórsdóttir skrifar Skoðun Minni atvinnuþátttaka og fjölgun starfa stórauka íbúðaþörf Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Jónsósómi II – engin skuldsetning vegna 984 m.kr. hafnarframkvæmda Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Framtíð stjórnmálanna – val kjósenda Magnea Marínósdóttir skrifar Skoðun Enn um vanda drengja Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Séreign er ekki það sama og séreign Björn Berg Gunnarsson skrifar Skoðun Heppni að ekkert fordæmi var til staðar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Í skugga sílóa og sandryks Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Fyrsta borgaraþing Reykjavíkur Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Upplifun mín á því að taka þátt í Gefum íslensku séns Brynjar Björnsson skrifar Skoðun Við lok grunnskólans Atli Björnsson skrifar Skoðun Afstaða fólks með fötlun til dánaraðstoðar Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Eru samfélagsmiðlar að setja heilbrigðiskerfi framtíðarinnar á hausinn? Guðrún Nanna Egilsdóttir,Dögg Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Sem kennaranemi get ég fullyrt að algeng viðbrögð fólks við því að heyra um einhvern í kennaranámi eða kennarastarfi eru athugasemdir sem snúa að lengd námsins og launum starfsins. Fólk er ekki mikið að horfa á það góða sem starfið hefur fram á að færa þar sem það er mikið auðveldara að velta sér upp úr því neikvæða frekar en að fagna því jákvæða. Það er nefnilega mikil ráðgáta í mínum huga af hverju það eru ekki fleiri sem vilja vinna við það að móta framtíðina okkar. Kennarastarfið er lifandi, gefandi og skemmtilegur vinnustaður. Það að fá að taka þátt í að móta framtíð barna og unglinga í grunnskólum er spennandi áskorun, sérstaklega þegar við vitum ekki einu sinni hvað morgundagurinn ber í skauti sér. Hugsið ykkur bara, börnin sem byrja í 1. bekk í haust verða komin á ellilífeyri árið 2078. Hvernig ætli samfélagið eigi eftir að líta út þá og hvernig getum við undirbúið börn og unglinga sem best fyrir framtíðina? Í dag er undirbúningur menntakerfisins nánast eins og færiband fyrir atvinnulífið. Það er lögð áhersla á stærðfræði og móðurmálið og restin fylgir svo einhvern veginn á eftir. Nemendur eru steyptir í sama form og skilað inn í samfélagið sem fyrst til að skila sínu. Samfélaginu er að verða sama um þá nemendur sem hætta eða falla úr framhaldsskólum, sem er um 30% samkvæmt mínum heimildum. Er þetta réttur undirbúningur fyrir framtíðina? Svarið er einfalt, nei! Að mínu mati byggjum við ekki örugga framtíð á því að útskrifa alla gegnum sama formið. Ég tel að besta leiðin sé að byggja upp sterka einstaklinga sem hafa trú á sjálfum sér. Á sama tíma og við byggjum upp kunnáttu og þekkingu á efninu þurfum við líka að efla sjálfstraust nemenda. Hlutverk kennara er ekki að mata upplýsingar, heldur að kveikja áhuga og forvitni og skapa umhverfi þar sem allir fá að vaxa. Nemendur eiga að geta nýtt styrkleika sína, láta veikleika sína ekki stöðva sig, vera óhræddir við að gera mistök og missa aldrei trúnna á sjálfum sér. Þegar nemendum finnst þeir vera að lenda á botninum og sjá engar lausnir er það kennarinn sem verður að rétta þeim hjálparhönd, klappa á bakið og ýta þeim áfram. Á endanum búum við til einstaklinga sem standa alltaf upp í hvert skipti sem þeir eru kýldir niður og láta ekkert stöðva sig. Hæfileikar barna eru oft faldir og þurfa tíma til að þroskast og þróast og því verður að gefa þeim tíma til að finna þá. Hversu björt og kraftmikil væri framtíðin okkar ef við ættum nemendur sem væru óhræddir við að taka áhættu og óhræddir við að segja skoðanir sínar og hugsanir. Hvert einasta barn á skilið kennara sem hefur trú á þeim, gefst aldrei upp á þeim og ýtir ávallt við nemendum sínum til að ná fram því mesta og besta úr hverjum og einum. Næst þegar þú munt hitta mig úti á götu og spyrja hvað ég sé að læra eða hvað ég ætla að vinna við, þá ætla ég að segja þér sannleikann. Ég bý til ofurhetjur!
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Ancelotti, Real Madrid og árangur liðsins – út frá sálfræðilegum pælingum Andri Hrafn Sigurðsson skrifar
Skoðun Jónsósómi II – engin skuldsetning vegna 984 m.kr. hafnarframkvæmda Kristinn H. Gunnarsson skrifar
Skoðun Eru samfélagsmiðlar að setja heilbrigðiskerfi framtíðarinnar á hausinn? Guðrún Nanna Egilsdóttir,Dögg Guðmundsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun