Hrútar og Gróur á Leiti? Jakob S. Jónsson skrifar 12. maí 2017 07:00 Að undanförnu hefur talsvert verið skrifað og skrafað um fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar og hækkun virðisaukaskatts á ferðaþjónustu. Hér verður ekki tekið á því máli, en hins vegar vakin upp sú spurning, hvers konar umræðuhefð við viljum að fjölmiðlar og aðrir tileinki sér í umræðu um stjórnmál og þjóðmál. Þannig mátti lesa í ónefndum fjölmiðli 18. apríl sl.: „... a.m.k. tveir þingmenn Sjálfstæðisflokksins, sem báðir tengjast fyrirtækjum í ferðaþjónustunni, ætla ekki að samþykkja fjármálaáætlunina nema áform um skattahækkanir á ferðaþjónustu verði endurskoðuð. Þetta eru þau Njáll Trausti Friðbertsson, sem er hluthafi í fyrirtæki sem leigir út orlofshús til ferðamanna á Akureyri, og Valgerður Gunnarsdóttir, en synir hennar reka gistiþjónustu á Norðurlandi.“ Í á öldum ljósvakans mátti þann 22. apríl sl., heyra eftirfarandi: „… Það eru fjórir þingmenn Sjálfstæðisflokksins sem að styðja ekki hækkun á virðisaukaskatti á ferðaþjónustu úr 11% í 24%, sem sagt í þetta almenna þrep, það eru þá Valgerður Gunnarsdóttir (…) einhver þeirra eiga sjálf hagsmuna að gæta … Synir Valgerðar reka ferðaþjónustufyrirtæki á Norðurlandi …“ Það skiptir í sjálfu sér ekki máli, hvaða fréttamenn eiga hér í hlut; en vegna hinnar almennu umræðu um frétta- og blaðamennsku má íhuga þessi orð og hvað þau fela í sér. Hingað til hafa fréttamenn ekki dregið í efa afstöðu þingmanna í hinum og þessum málefnum þótt þeir hinir sömu hafi haft augljósra hagsmuna að gæta. Hafa ekki útgerðarmenn setið á þingi án þess að það væri sérstaklega haft til marks um að draga mætti í efa afstöðu þeirra til málefna sjávarútvegs? Nú, eða allir bændurnir á þingi sem fjallað hafa hiklaust um landbúnaðinn? Þeir ættu þá að hafa verið dregnir í efa fyrir það eitt að vera bændur! Hvorugum fréttamanninum sem vitnað er til hér að ofan dettur í hug að þeim þingmönnum Sjálfstæðisflokksins, sem nefndir eru í tilvitnunum, þyki miður að flokksforysta þeirra og samstarfsmenn í ríkisstjórn skuli ganga í berhögg við kosningaloforð! Það væri þó ekkert ósennileg skýring á afstöðu þeirra. Nei, það eru hagsmuna- og fjölskylduástæður, sem tíndar eru til, án þess að minnsta ástæða sé til! Þessir þingmenn skulu grunaðir um að ganga eigin erinda og gæta ekki hagsmuna kjósenda sinna eða almennings. Ég veit ekki hvað kalla skal slíka fréttamennsku, en hún fer nálægt aðferðafræði Gróu á Leiti. En hér er líka mishátt reitt til höggs. Mér er til efs að fréttamennirnir, karlmenn báðir tveir, geri sér einu sinni grein fyrir því. Ég ætla þeim ekki svo illt að vera meðvitaðir um hvað þeir eru að gera í raun, en svona er myndin máluð upp: Njáll Trausti er „hluthafi“ í fyrirtæki. Valgerður Gunnarsdóttir er „móðir“. Lágkúrulegra verður það varla, enda á þessi retórík sér rætur í aldagömlu karlasamfélagi, sem ætti að vera búið að henda út á hauga fyrir löngu. Fréttamennirnir báðir spá í afstöðu Valgerðar Gunnarsdóttur út frá því sjónarmiði að synir hennar reka ferðaþjónustufyrirtæki. Í skjóli fréttamannstitils er dylgjað að Valgerður hugsi sem móðir og það í hagsmunamáli sem varðar hag og lífsvon heillar atvinnugreinar, svo ekki sé minnst á byggðasjónarmið. Það er nærtækt að grípa til nýyrðis Hallgríms Helgasonar og kalla þetta hrútskýringu. Hrútafréttamennsku. Ljóst er að karlasamfélagið er ekki liðið undir lok þegar draugar þess og mórar ná að éta sig svona illilega inn í saklausar fréttamannssálir. Þær verða að passa sig. Gróa á Leiti og hrútar eiga ekki heima í fjölmiðlum. Fréttamenn verða að standa undir nafni og vanda vinnubrögðin, annars er í voða teflt skynsamlegri umræðu um þjóðmál og stjórnmál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Sjá meira
Að undanförnu hefur talsvert verið skrifað og skrafað um fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar og hækkun virðisaukaskatts á ferðaþjónustu. Hér verður ekki tekið á því máli, en hins vegar vakin upp sú spurning, hvers konar umræðuhefð við viljum að fjölmiðlar og aðrir tileinki sér í umræðu um stjórnmál og þjóðmál. Þannig mátti lesa í ónefndum fjölmiðli 18. apríl sl.: „... a.m.k. tveir þingmenn Sjálfstæðisflokksins, sem báðir tengjast fyrirtækjum í ferðaþjónustunni, ætla ekki að samþykkja fjármálaáætlunina nema áform um skattahækkanir á ferðaþjónustu verði endurskoðuð. Þetta eru þau Njáll Trausti Friðbertsson, sem er hluthafi í fyrirtæki sem leigir út orlofshús til ferðamanna á Akureyri, og Valgerður Gunnarsdóttir, en synir hennar reka gistiþjónustu á Norðurlandi.“ Í á öldum ljósvakans mátti þann 22. apríl sl., heyra eftirfarandi: „… Það eru fjórir þingmenn Sjálfstæðisflokksins sem að styðja ekki hækkun á virðisaukaskatti á ferðaþjónustu úr 11% í 24%, sem sagt í þetta almenna þrep, það eru þá Valgerður Gunnarsdóttir (…) einhver þeirra eiga sjálf hagsmuna að gæta … Synir Valgerðar reka ferðaþjónustufyrirtæki á Norðurlandi …“ Það skiptir í sjálfu sér ekki máli, hvaða fréttamenn eiga hér í hlut; en vegna hinnar almennu umræðu um frétta- og blaðamennsku má íhuga þessi orð og hvað þau fela í sér. Hingað til hafa fréttamenn ekki dregið í efa afstöðu þingmanna í hinum og þessum málefnum þótt þeir hinir sömu hafi haft augljósra hagsmuna að gæta. Hafa ekki útgerðarmenn setið á þingi án þess að það væri sérstaklega haft til marks um að draga mætti í efa afstöðu þeirra til málefna sjávarútvegs? Nú, eða allir bændurnir á þingi sem fjallað hafa hiklaust um landbúnaðinn? Þeir ættu þá að hafa verið dregnir í efa fyrir það eitt að vera bændur! Hvorugum fréttamanninum sem vitnað er til hér að ofan dettur í hug að þeim þingmönnum Sjálfstæðisflokksins, sem nefndir eru í tilvitnunum, þyki miður að flokksforysta þeirra og samstarfsmenn í ríkisstjórn skuli ganga í berhögg við kosningaloforð! Það væri þó ekkert ósennileg skýring á afstöðu þeirra. Nei, það eru hagsmuna- og fjölskylduástæður, sem tíndar eru til, án þess að minnsta ástæða sé til! Þessir þingmenn skulu grunaðir um að ganga eigin erinda og gæta ekki hagsmuna kjósenda sinna eða almennings. Ég veit ekki hvað kalla skal slíka fréttamennsku, en hún fer nálægt aðferðafræði Gróu á Leiti. En hér er líka mishátt reitt til höggs. Mér er til efs að fréttamennirnir, karlmenn báðir tveir, geri sér einu sinni grein fyrir því. Ég ætla þeim ekki svo illt að vera meðvitaðir um hvað þeir eru að gera í raun, en svona er myndin máluð upp: Njáll Trausti er „hluthafi“ í fyrirtæki. Valgerður Gunnarsdóttir er „móðir“. Lágkúrulegra verður það varla, enda á þessi retórík sér rætur í aldagömlu karlasamfélagi, sem ætti að vera búið að henda út á hauga fyrir löngu. Fréttamennirnir báðir spá í afstöðu Valgerðar Gunnarsdóttur út frá því sjónarmiði að synir hennar reka ferðaþjónustufyrirtæki. Í skjóli fréttamannstitils er dylgjað að Valgerður hugsi sem móðir og það í hagsmunamáli sem varðar hag og lífsvon heillar atvinnugreinar, svo ekki sé minnst á byggðasjónarmið. Það er nærtækt að grípa til nýyrðis Hallgríms Helgasonar og kalla þetta hrútskýringu. Hrútafréttamennsku. Ljóst er að karlasamfélagið er ekki liðið undir lok þegar draugar þess og mórar ná að éta sig svona illilega inn í saklausar fréttamannssálir. Þær verða að passa sig. Gróa á Leiti og hrútar eiga ekki heima í fjölmiðlum. Fréttamenn verða að standa undir nafni og vanda vinnubrögðin, annars er í voða teflt skynsamlegri umræðu um þjóðmál og stjórnmál.
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar