Ekki lengur gullúr Una Margrét Jónsdóttir skrifar 4. ágúst 2015 07:00 Árið 2007 var rekstrarformi Ríkisútvarpsins breytt og það var gert að opinberu hlutafélagi: Ríkisútvarpinu ohf. Í leiðara Morgunblaðsins 25. 1. 2007 var hneykslast á þeim stjórnmálamönnum sem höfðu haldið því fram að eftir breytinguna yrði frekar gengið á rétt starfsmanna. Sagði Morgunblaðið að starfsmenn Ríkisútvarpsins ættu einmitt að fagna breytingunum því reynslan af hlutafélagavæðingu ríkisstofnana sýndi „að þar losnar yfirleitt úr læðingi sá kraftur og hæfileikar, sem búa í starfsfólki en hið dauða stofnanaskipulag drepur niður“. Nú eru 8 ár síðan þessi orð voru rituð. Á þeim tíma höfum við starfsmenn Ríkisútvarpsins tvisvar orðið að þola gífurlegar fjöldauppsagnir vegna sparnaðar og nú fyrir skömmu var sagt upp tveimur úrvals dagskrárgerðarmönnum á Rás 1, Hönnu G. Sigurðardóttur og Sigríði Stephensen, þó að enginn sparnaður kallaði á þessar uppsagnir. Því fór fjarri að Hanna og Sigríður hefðu nokkuð brotið af sér í starfi, þvert á móti höfðu þær verið vinsælir og virtir dagskrárgerðarmenn um árabil. „Losnar úr læðingi kraftur og hæfileikar“ sagði Morgunblaðið 2007. Já, „losnar“ er rétta orðið, losnar burt frá stofnuninni því starfsmönnum sem sýna að þeir hafa kraft og hæfileika til að bera er sparkað. Og ef við sem eftir sitjum eigum eftir einhverja krafta eða hæfileika er það með naumindum að við getum haldið þeim við, svo mjög hafa sífelldar uppsagnir og óvirðing við starfsfélaga okkar gengið nærri okkur, og við lifum í sífelldum ótta um að missa starfið. Þetta er sú sæla sem breyting Ríkisútvarpsins í hlutafélag hefur fært starfsmönnum þess. Sagt er að áður hafi það verið venja að fyrirtæki gæfi þeim starfsmanni gullúr sem átti að baki margra ára farsælan feril hjá stofnuninni. Þetta tíðkast ekki lengur. Nú er uppsagnarbréf þau verðlaun sem fólk hlýtur fyrir áratuga gott starf. Þegar Magnús Geir Þórðarson var ráðinn útvarpsstjóri fyrir rúmu ári vorum við starfsfólkið í sárum eftir mikla uppsagnahrinu sem framkvæmd var á svo ruddalegan hátt að þess eru fá dæmi. Við vonuðum heitt að með nýjum yfirmönnum myndu renna upp nýir og betri tímar, komið yrði fram við starfsfólk af virðingu, trúmennska og góður árangur í starfi yrðu metin að verðleikum. Vegna þessarar vonar höfum við reynt að taka flestum ákvörðunum nýrra yfirmanna með jákvæðu hugarfari, t.d. breytingum á húsnæði, þó að þær hafi haft talsverð óþægindi í för með sér. „Mann langar svo mikið til þess að þetta gangi!“ sagði Sigríður Stephensen við mig einu sinni á liðnu ári. Okkur grunaði ekki þá að uppsögn hennar væri skammt undan. Það eru óumræðileg vonbrigði að það skuli vera þau skilaboð sem nýir yfirmenn kjósa að senda góðum og reyndum starfsmönnum. Ætlar þessari uppsagnamartröð þá aldrei að ljúka? Við förum ekki fram á mikið. Það er enginn að biðja um gullúr. En getur það verið að það sé ekki mögulegt nú á 21. öldinni að verðlauna fyrir gott starf og trúmennsku öðruvísi en með uppsagnarbréfi? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Stjórnmálamenn sem reiða sig á gleymsku kjósenda Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir Skoðun Við þurfum 5.000 íbúðir á ári – ekki einungis 1.600 Sigurður Stefánsson Skoðun „Sjálfhatandi gyðingar“ Birgir Dýrfjörð Skoðun Dómsmálaráðherran og réttarríkið Ólafur Kjartansson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Staðreyndirnar um uppbyggingu Heidelberg í Þorlákshöfn Þorsteinn Víglundsson Skoðun Neyðarkall!!! Fleiri hjúkrunarrými strax! Jónína Björk Óskarsdóttir Skoðun Þarf rannsóknir á kynhlutlausu máli? Ásdís Bergþórsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hefur fólk á Íslandi efni á barneignum? María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Þarf rannsóknir á kynhlutlausu máli? Ásdís Bergþórsdóttir skrifar Skoðun „Sjálfhatandi gyðingar“ Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Staðreyndirnar um uppbyggingu Heidelberg í Þorlákshöfn Þorsteinn Víglundsson skrifar Skoðun Neyðarkall!!! Fleiri hjúkrunarrými strax! Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Við þurfum 5.000 íbúðir á ári – ekki einungis 1.600 Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Stjórnmálamenn sem reiða sig á gleymsku kjósenda Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Dómsmálaráðherran og réttarríkið Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Táknmyndir íslenska lýðveldisins skrifar Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Tökum Viktor á þetta og enn lengra Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Er mörgum lesendum Vísis slétt sama um afkomu sína og velferð? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Sjá meira
Árið 2007 var rekstrarformi Ríkisútvarpsins breytt og það var gert að opinberu hlutafélagi: Ríkisútvarpinu ohf. Í leiðara Morgunblaðsins 25. 1. 2007 var hneykslast á þeim stjórnmálamönnum sem höfðu haldið því fram að eftir breytinguna yrði frekar gengið á rétt starfsmanna. Sagði Morgunblaðið að starfsmenn Ríkisútvarpsins ættu einmitt að fagna breytingunum því reynslan af hlutafélagavæðingu ríkisstofnana sýndi „að þar losnar yfirleitt úr læðingi sá kraftur og hæfileikar, sem búa í starfsfólki en hið dauða stofnanaskipulag drepur niður“. Nú eru 8 ár síðan þessi orð voru rituð. Á þeim tíma höfum við starfsmenn Ríkisútvarpsins tvisvar orðið að þola gífurlegar fjöldauppsagnir vegna sparnaðar og nú fyrir skömmu var sagt upp tveimur úrvals dagskrárgerðarmönnum á Rás 1, Hönnu G. Sigurðardóttur og Sigríði Stephensen, þó að enginn sparnaður kallaði á þessar uppsagnir. Því fór fjarri að Hanna og Sigríður hefðu nokkuð brotið af sér í starfi, þvert á móti höfðu þær verið vinsælir og virtir dagskrárgerðarmenn um árabil. „Losnar úr læðingi kraftur og hæfileikar“ sagði Morgunblaðið 2007. Já, „losnar“ er rétta orðið, losnar burt frá stofnuninni því starfsmönnum sem sýna að þeir hafa kraft og hæfileika til að bera er sparkað. Og ef við sem eftir sitjum eigum eftir einhverja krafta eða hæfileika er það með naumindum að við getum haldið þeim við, svo mjög hafa sífelldar uppsagnir og óvirðing við starfsfélaga okkar gengið nærri okkur, og við lifum í sífelldum ótta um að missa starfið. Þetta er sú sæla sem breyting Ríkisútvarpsins í hlutafélag hefur fært starfsmönnum þess. Sagt er að áður hafi það verið venja að fyrirtæki gæfi þeim starfsmanni gullúr sem átti að baki margra ára farsælan feril hjá stofnuninni. Þetta tíðkast ekki lengur. Nú er uppsagnarbréf þau verðlaun sem fólk hlýtur fyrir áratuga gott starf. Þegar Magnús Geir Þórðarson var ráðinn útvarpsstjóri fyrir rúmu ári vorum við starfsfólkið í sárum eftir mikla uppsagnahrinu sem framkvæmd var á svo ruddalegan hátt að þess eru fá dæmi. Við vonuðum heitt að með nýjum yfirmönnum myndu renna upp nýir og betri tímar, komið yrði fram við starfsfólk af virðingu, trúmennska og góður árangur í starfi yrðu metin að verðleikum. Vegna þessarar vonar höfum við reynt að taka flestum ákvörðunum nýrra yfirmanna með jákvæðu hugarfari, t.d. breytingum á húsnæði, þó að þær hafi haft talsverð óþægindi í för með sér. „Mann langar svo mikið til þess að þetta gangi!“ sagði Sigríður Stephensen við mig einu sinni á liðnu ári. Okkur grunaði ekki þá að uppsögn hennar væri skammt undan. Það eru óumræðileg vonbrigði að það skuli vera þau skilaboð sem nýir yfirmenn kjósa að senda góðum og reyndum starfsmönnum. Ætlar þessari uppsagnamartröð þá aldrei að ljúka? Við förum ekki fram á mikið. Það er enginn að biðja um gullúr. En getur það verið að það sé ekki mögulegt nú á 21. öldinni að verðlauna fyrir gott starf og trúmennsku öðruvísi en með uppsagnarbréfi?
Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson skrifar
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun