Trúarjátning Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 8. maí 2012 06:00 Um þar síðustu helgi fór ég í skrúðgöngu mikla sem hófst eldsnemma morguns hjá kirkjunni í þorpinu Zújar. Var líkneski af verndardýrlingi þorpsins borið af hraustum trúbræðrum upp á fjall eitt mikið er stendur við bæinn. Þegar komið er upp í hlíð skjóta upp kollinum sauðdrukknir ungbændur með vínbelg á lofti. Reka þeir belginn framan í göngumenn og segja þeim að opna munninn sem heimamenn gera möglunarlaust. Síðan ratar einn og einn víndropi upp í fólkið en mest fer þetta í nef og augu. Þykir þetta hin mesta skemmtan. Svo óheppilega vildi til að ég tók þessari hefð illa þegar sauðdrukkinn bóndi vildi að ég léti þennan þjóðlega ófögnuð yfir mig ganga. Kallaði ég þá yfir mig slíkar óvinsældir að ungbændur vopnaðir vínbelgjum sóttu að mér eins og mý á mykjuskán. Aðrir vildu sýna meiri háttsemi og buðu mér pylsubita sem mér þótti ekki fýsilegur því menn bera þessa pylsu hangandi í buxnastrengnum og því minnir hún óheppilega mikið á áföstu pylsuna sem skaparinn hengdi á okkur. Ég þótti því býsna þver og sérlundaður. Þegar komið var upp á topp fékk ég frið fyrir ólátabelgjum og vínbelgjum þeirra. Þeir höfðu nefnilega öðrum hnöppum að hneppa. Þarna uppi er nefnilega skemma nokkur og þangað inn fara ungbændur og villtasta göngufólkið með trommur sínar og síðan slær hver með sínum takti svo úr verður hinn ljótasti hávaði sem fólkinu tekst einhvern veginn að dansa við. Þar er víninu síðan sprautað af miklu kappi. Mér var þá farið að líða eins og ölvuðum mannfræðingi í Amazonskógi. Veðurguðirnir voru dyntóttir þennan dag. Ég gleymdi hattinum mínum sem var ólán mikið því hin rósfingraða morgungyðja fór ekki mjúkum höndum um skallann. Síðan kom rigning mikil sem vætti fólk og snöggkældi. Daginn eftir er ég á leið heim til mín í bæinn Priego de Córdoba. Svolítið þunnur, þjáður af sólsting og með hálsbólgu. Þegar ég ætla að aka inn götuna mína stöðvar mig lögregluþjónn og segir hana vera lokaða því nú fari kaþólskir trúbræður með líkneski af Maríu mey um götur bæjarins. Ég verði því að leggja bílnum í útjaðrinum. Ég sló gremjulega í stýrið en reyndi svo að hugsa eitthvað jákvætt. Sálfræðingar segja það gott ráð þegar svona stendur á. Jú, og jákvæða hugsunin kom: Mikið rosalega hefur hann Marteinn Lúther verið skýr karl. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Ljúgandi málpípa Sjálfstæðisflokksins Tómas Kristjánsson Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir Skoðun
Um þar síðustu helgi fór ég í skrúðgöngu mikla sem hófst eldsnemma morguns hjá kirkjunni í þorpinu Zújar. Var líkneski af verndardýrlingi þorpsins borið af hraustum trúbræðrum upp á fjall eitt mikið er stendur við bæinn. Þegar komið er upp í hlíð skjóta upp kollinum sauðdrukknir ungbændur með vínbelg á lofti. Reka þeir belginn framan í göngumenn og segja þeim að opna munninn sem heimamenn gera möglunarlaust. Síðan ratar einn og einn víndropi upp í fólkið en mest fer þetta í nef og augu. Þykir þetta hin mesta skemmtan. Svo óheppilega vildi til að ég tók þessari hefð illa þegar sauðdrukkinn bóndi vildi að ég léti þennan þjóðlega ófögnuð yfir mig ganga. Kallaði ég þá yfir mig slíkar óvinsældir að ungbændur vopnaðir vínbelgjum sóttu að mér eins og mý á mykjuskán. Aðrir vildu sýna meiri háttsemi og buðu mér pylsubita sem mér þótti ekki fýsilegur því menn bera þessa pylsu hangandi í buxnastrengnum og því minnir hún óheppilega mikið á áföstu pylsuna sem skaparinn hengdi á okkur. Ég þótti því býsna þver og sérlundaður. Þegar komið var upp á topp fékk ég frið fyrir ólátabelgjum og vínbelgjum þeirra. Þeir höfðu nefnilega öðrum hnöppum að hneppa. Þarna uppi er nefnilega skemma nokkur og þangað inn fara ungbændur og villtasta göngufólkið með trommur sínar og síðan slær hver með sínum takti svo úr verður hinn ljótasti hávaði sem fólkinu tekst einhvern veginn að dansa við. Þar er víninu síðan sprautað af miklu kappi. Mér var þá farið að líða eins og ölvuðum mannfræðingi í Amazonskógi. Veðurguðirnir voru dyntóttir þennan dag. Ég gleymdi hattinum mínum sem var ólán mikið því hin rósfingraða morgungyðja fór ekki mjúkum höndum um skallann. Síðan kom rigning mikil sem vætti fólk og snöggkældi. Daginn eftir er ég á leið heim til mín í bæinn Priego de Córdoba. Svolítið þunnur, þjáður af sólsting og með hálsbólgu. Þegar ég ætla að aka inn götuna mína stöðvar mig lögregluþjónn og segir hana vera lokaða því nú fari kaþólskir trúbræður með líkneski af Maríu mey um götur bæjarins. Ég verði því að leggja bílnum í útjaðrinum. Ég sló gremjulega í stýrið en reyndi svo að hugsa eitthvað jákvætt. Sálfræðingar segja það gott ráð þegar svona stendur á. Jú, og jákvæða hugsunin kom: Mikið rosalega hefur hann Marteinn Lúther verið skýr karl.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun