Arnaldur Indriða og lambakjötið Sif Sigmarsdóttir skrifar 17. ágúst 2011 07:00 Það var fyrir framan smurostadeildina sem ég varð fyrir opinberuninni. Ég hafði lofað „gúrme" veislu, lambalæri með geitaostafyllingu eftir uppskrift úr erlendri kokkabók. Ekki leið þó á löngu uns í ljós kom að ég hafði lofað upp í ermina á mér. Í versluninni voru ekki til lambalæri. Þau höfðu líklega öll verið flutt til útlanda. Enginn geitaostur fannst heldur. Hann hafði líklega aldrei verið fluttur inn. Stödd inni í matvælakælinum í Bónus, þar sem kuldinn er svo mikill að ekki aðeins varnir líkamans síga heldur einnig mörk þess sem telst félagslega viðtekið, byrjaði ég að hrópa: „Bölvaða tollavarða, ríkisstyrkta landbúnaðarkerfið … forpokaðir landbúnaðar-lobbíistar … samkeppnisskerta einokunarsamfélag …" Eiginmaðurinn þoldi greinilega kuldann betur. Enn annt um álit samborgara sinna tók hann að roðna og rétta að mér matvörur af handahófi. „Uss. Við finnum bara eitthvað annað. Hér er kjúklingur. Og þarna er smurostur." Ég var við það að láta hann heyra það þegar upp rann fyrir mér ljós. Töluvert hefur farið fyrir umræðu um leiðir ríkisins til að vernda innlendan landbúnað með tollum og styrkjum. Eins og málið snýr að óbreyttum neytendum virðist oft sem hagsmunum fárra framleiðenda sé hampað á kostnað borgaranna. Vegna búvörukerfisins fengju matargestir mínir til að mynda ekki sælkeramáltíðina sem þeim hafði verið lofuð heldur kjúkling með beikonsmurosti. Hvað það var við ostinn sem olli því að mér varð hugsað til fyrstu bókarinnar sem ég fékk útgefna – ónáttúrulega bleikt boxið; tilhugsunin um svínið sem átti sér eflaust háleit markmið um að meika það sem hamborgarhryggur en endaði sem bragðlítið kurl í smuráleggi – skal ég ekki segja. En hugmyndin var byltingarkennd: Fyrst haftastefna taldist grundvöllur blómstrandi landbúnaðar, hvers vegna ekki að beita þessu fína kerfi á fleiri þætti samfélagsins til að tryggja framgang þeirra? Sem rithöfundur má segja að ég sé framleiðandi. Mætti ekki hlúa að framleiðslu íslenskra rithöfunda með því að banna þýðingar á erlendum bókmenntum á þeim forsendum að þær grafi undan atvinnumöguleikum innlendra höfunda? Ef innfluttar kjötvörur eru taldar ógn við íslenskt lambakjöt, hvers vegna er Dan Brown ekki ógn við Arnald Indriðason? Og hvað með Menningarnótt sem fer fram um næstu helgi? Þar koma fram innfluttir listamenn sem munu draga úr heimsóknum á íslenska viðburði. Má ekki bara setja toll á þá til að halda þeim frá? En svo bráði af mér heilakulið sem hlaust af verunni í kælinum í Bónus… Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sif Sigmarsdóttir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun Halldór 01.06.2024 Halldór Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Halla Tómasdóttir og Sólskinsdrengurinn Margrét Dagmar Ericsdóttir Skoðun
Það var fyrir framan smurostadeildina sem ég varð fyrir opinberuninni. Ég hafði lofað „gúrme" veislu, lambalæri með geitaostafyllingu eftir uppskrift úr erlendri kokkabók. Ekki leið þó á löngu uns í ljós kom að ég hafði lofað upp í ermina á mér. Í versluninni voru ekki til lambalæri. Þau höfðu líklega öll verið flutt til útlanda. Enginn geitaostur fannst heldur. Hann hafði líklega aldrei verið fluttur inn. Stödd inni í matvælakælinum í Bónus, þar sem kuldinn er svo mikill að ekki aðeins varnir líkamans síga heldur einnig mörk þess sem telst félagslega viðtekið, byrjaði ég að hrópa: „Bölvaða tollavarða, ríkisstyrkta landbúnaðarkerfið … forpokaðir landbúnaðar-lobbíistar … samkeppnisskerta einokunarsamfélag …" Eiginmaðurinn þoldi greinilega kuldann betur. Enn annt um álit samborgara sinna tók hann að roðna og rétta að mér matvörur af handahófi. „Uss. Við finnum bara eitthvað annað. Hér er kjúklingur. Og þarna er smurostur." Ég var við það að láta hann heyra það þegar upp rann fyrir mér ljós. Töluvert hefur farið fyrir umræðu um leiðir ríkisins til að vernda innlendan landbúnað með tollum og styrkjum. Eins og málið snýr að óbreyttum neytendum virðist oft sem hagsmunum fárra framleiðenda sé hampað á kostnað borgaranna. Vegna búvörukerfisins fengju matargestir mínir til að mynda ekki sælkeramáltíðina sem þeim hafði verið lofuð heldur kjúkling með beikonsmurosti. Hvað það var við ostinn sem olli því að mér varð hugsað til fyrstu bókarinnar sem ég fékk útgefna – ónáttúrulega bleikt boxið; tilhugsunin um svínið sem átti sér eflaust háleit markmið um að meika það sem hamborgarhryggur en endaði sem bragðlítið kurl í smuráleggi – skal ég ekki segja. En hugmyndin var byltingarkennd: Fyrst haftastefna taldist grundvöllur blómstrandi landbúnaðar, hvers vegna ekki að beita þessu fína kerfi á fleiri þætti samfélagsins til að tryggja framgang þeirra? Sem rithöfundur má segja að ég sé framleiðandi. Mætti ekki hlúa að framleiðslu íslenskra rithöfunda með því að banna þýðingar á erlendum bókmenntum á þeim forsendum að þær grafi undan atvinnumöguleikum innlendra höfunda? Ef innfluttar kjötvörur eru taldar ógn við íslenskt lambakjöt, hvers vegna er Dan Brown ekki ógn við Arnald Indriðason? Og hvað með Menningarnótt sem fer fram um næstu helgi? Þar koma fram innfluttir listamenn sem munu draga úr heimsóknum á íslenska viðburði. Má ekki bara setja toll á þá til að halda þeim frá? En svo bráði af mér heilakulið sem hlaust af verunni í kælinum í Bónus…
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun