Á ábyrgð Sjálfstæðisflokks 1. apríl 2005 00:01 Mikið óskaplega er sorglega komið fyrir Ríkisútvarpinu. Í gær samþykktu 93,2 prósent starfsmanna stofnunarinnar vantraust á útvarpsstjóra sinn, Markús Örn Antonsson, út af ráðningu á manni sem hyggst hefja þar störf í dag, þrátt fyrir að morgunljóst sé að hann er alls ekki velkominn í húsið. Af hverju er svona komið? Ábyrgðin hlýtur fyrst og fremst að liggja hjá Sjálfstæðisflokknum sem hefur farið með ráðuneyti menntamála, sem Ríkisútvarpið heyrir undir, síðastliðin fjórtán ár. Nú stendur yfir fjórða kjörtímabilið í röð þar sem menntamálaráðherra kemur úr Sjálfstæðisflokknum. Mætti ætla að á þeim langa tíma hefði gefist rúmt tækifæri til þess að skapa sátt um umfang og rekstur Ríkisútvarpsins sem þorri þjóðarinnar hefur viljað viðhalda með einhverjum hætti. En því er aldeilis ekki að heilsa. Þvert á móti hefur grímulaus eiginhagsmunagæsla Sjálfstæðisflokksins grafið svo undan stofnuninni að 178 starfsmenn hennar samþykktu í gær ályktun þar sem var sagt að meirihluti útvarpsráðs, skipaður fulltrúum Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, hefði ásamt útvarpsstjóra sett fram “falsrök, ýkjur og skrök” til að réttlæta ráðningu Auðuns Georgs Ólafssonar í stöðu fréttastjóra útvarps. Og í síðustu viku töldu fréttamenn ástæðu til að birta heilsíðuauglýsingu í dagblöðum sem sagði nánast beinum orðum að fréttum fréttastofunnar yrði ekki treystandi ef Auðun tæki við stjórn hennar. Þetta er auðvitað skelfileg staða en mun þó örugglega versna til muna þegar nýi fréttastjórinn stimplar sig inn í fyrsta skipti í dag. Við skulum ekki gleyma því að embætti útvarpsstjóra hefur ekki einu sinni heldur tvisvar á valdatíma Sjálfstæðisflokksins í menntamálaráðuneytinu verið notað til að leysa innanbúðarvandræði flokksins og kemur Markús Örn Antonsson við sögu í bæði skiptin. Fyrst þegar hann var sóttur í Ríkisútvarpið sumarið 1991, þegar þurfti að leysa foringjakrísu Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík við brotthvarf Davíðs Oddssonar úr stóli borgarstjóra til annarra starfa, og aftur þegar hann var sendur til baka upp í útvarp tæpum þremur árum síðar en þá var orðið fullreynt að hann var ekki framtíðarfyrirliði borgarstjórnarflokksins. Það er því ekkert skrítið að 93,2 prósent starfsmanna Ríkisútvarpsins spyrji í ályktun sinni hvort Markús Örn “hafi í raun hagsmuni RÚV að leiðarljósi” þegar hann kýs að halda ráðningu fréttastjóra til streitu. Auðvitað hefur hann þá ekki. Hann hefur hagsmuni þeirra sem settu hann í starfið að leiðarljósi og þar með hagsmuni síns sjálfs. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Jón Kaldal Ráðning Auðuns Georgs Mest lesið Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Á tæpustu tungu Eiríkur Örn Norðdahl Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir Skoðun
Mikið óskaplega er sorglega komið fyrir Ríkisútvarpinu. Í gær samþykktu 93,2 prósent starfsmanna stofnunarinnar vantraust á útvarpsstjóra sinn, Markús Örn Antonsson, út af ráðningu á manni sem hyggst hefja þar störf í dag, þrátt fyrir að morgunljóst sé að hann er alls ekki velkominn í húsið. Af hverju er svona komið? Ábyrgðin hlýtur fyrst og fremst að liggja hjá Sjálfstæðisflokknum sem hefur farið með ráðuneyti menntamála, sem Ríkisútvarpið heyrir undir, síðastliðin fjórtán ár. Nú stendur yfir fjórða kjörtímabilið í röð þar sem menntamálaráðherra kemur úr Sjálfstæðisflokknum. Mætti ætla að á þeim langa tíma hefði gefist rúmt tækifæri til þess að skapa sátt um umfang og rekstur Ríkisútvarpsins sem þorri þjóðarinnar hefur viljað viðhalda með einhverjum hætti. En því er aldeilis ekki að heilsa. Þvert á móti hefur grímulaus eiginhagsmunagæsla Sjálfstæðisflokksins grafið svo undan stofnuninni að 178 starfsmenn hennar samþykktu í gær ályktun þar sem var sagt að meirihluti útvarpsráðs, skipaður fulltrúum Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, hefði ásamt útvarpsstjóra sett fram “falsrök, ýkjur og skrök” til að réttlæta ráðningu Auðuns Georgs Ólafssonar í stöðu fréttastjóra útvarps. Og í síðustu viku töldu fréttamenn ástæðu til að birta heilsíðuauglýsingu í dagblöðum sem sagði nánast beinum orðum að fréttum fréttastofunnar yrði ekki treystandi ef Auðun tæki við stjórn hennar. Þetta er auðvitað skelfileg staða en mun þó örugglega versna til muna þegar nýi fréttastjórinn stimplar sig inn í fyrsta skipti í dag. Við skulum ekki gleyma því að embætti útvarpsstjóra hefur ekki einu sinni heldur tvisvar á valdatíma Sjálfstæðisflokksins í menntamálaráðuneytinu verið notað til að leysa innanbúðarvandræði flokksins og kemur Markús Örn Antonsson við sögu í bæði skiptin. Fyrst þegar hann var sóttur í Ríkisútvarpið sumarið 1991, þegar þurfti að leysa foringjakrísu Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík við brotthvarf Davíðs Oddssonar úr stóli borgarstjóra til annarra starfa, og aftur þegar hann var sendur til baka upp í útvarp tæpum þremur árum síðar en þá var orðið fullreynt að hann var ekki framtíðarfyrirliði borgarstjórnarflokksins. Það er því ekkert skrítið að 93,2 prósent starfsmanna Ríkisútvarpsins spyrji í ályktun sinni hvort Markús Örn “hafi í raun hagsmuni RÚV að leiðarljósi” þegar hann kýs að halda ráðningu fréttastjóra til streitu. Auðvitað hefur hann þá ekki. Hann hefur hagsmuni þeirra sem settu hann í starfið að leiðarljósi og þar með hagsmuni síns sjálfs.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun