Lifi kóngurinn! 14. september 2004 00:01 Loksins tók Nick Cave út slátrið aftur og hristi það! Ég gaf síðustu plötu, Nocturama frá því í fyrra, ágætis dóma hér í Fréttablaðinu en eftir það rataði platan aldrei í tækið mitt aftur af einhverjum ástæðum. Hún var ekki slæm, en samt voru buxur meistarans komnar óþægilega nálægt rassskorunni. Ef hann hefði fylgt þeirri plötu eftir með svipaðri hefðu þær endað á gólfinu. Næst hætti gítarleikarinn Blixa Bargeld eftir 20 ára veru í The Bad Seeds og útlitið var ekki gott. Hvað gerir Cave þá? Skilar af sér tvöfaldri 17 laga geislaplötu sem er einfaldlega hans besta verk frá því að The Boatman´s Call kom út árið 1997. Hér fer hann í svala rokkgírinn, þar sem bassalínurnar eru í aðalhlutverki, sem hann sagði nánast skilið við eftir útgáfu Let Love In árið ´95. Öll platan er í svipuðum gír og hið eitursvala lag Red Right Hand af þeirri plötu. Hér er nánast ekkert lag sem hægt væri að kalla hreina ballöðu. Eitthvað hefur komið fyrir Cave á liðnu ári, því lagasmíðar hans hafa ekki verið svona hressandi í langan tíma. Það er nánast eins og kallinn hafi komist í einhverja vatnslind sem afturkallar öldrunarferlið. Cave hefur ekki hljómað þetta ferskur í tæp tíu ár. Hann leyfir sér meira að segja að nota samplera í nokkrum lögum, án þess að nokkuð sé forritað... auðvitað. Þó að platan sé tvöföld, og hver plata heiti sínu nafni, er þetta mjög heilsteypt verk. Meistaraverk sem grípur við fyrstu hlustun og vex svo bara og vex. Þeir eru ekki margir sem hafa nægilegan sköpunarmátt í það að gefa út 17 laga plötu þar sem ekkert þeirra er slæmt. Lifi kóngurinn, húrra, húrra, húrra, húrra! Birgir Örn Steinarsson Nick Cave: Abattoir Blues / The Lyre of Orpheus Tónlist Mest lesið Myndaveisla: Ekkert gefið eftir í forsetafögnuði ísdrottningarinnar Lífið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun „Þetta voru flottustu tónleikar sem haldnir hafa verið á Íslandi“ Lífið Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Fyrsti takóstaðurinn sem fær Michelin-stjörnu Matur Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið „Blessunarlega ekkert stoppaður af foreldrum mínum“ Tíska og hönnun „Fengum ekki sjokk, en við fengum sjokk að hann væri með hjartagalla“ Lífið Diskóstemming í Bíóhöllinni á Akranesi Lífið Ásdís Rán býður forsetaefnum á rauða dregilinn Lífið Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
Loksins tók Nick Cave út slátrið aftur og hristi það! Ég gaf síðustu plötu, Nocturama frá því í fyrra, ágætis dóma hér í Fréttablaðinu en eftir það rataði platan aldrei í tækið mitt aftur af einhverjum ástæðum. Hún var ekki slæm, en samt voru buxur meistarans komnar óþægilega nálægt rassskorunni. Ef hann hefði fylgt þeirri plötu eftir með svipaðri hefðu þær endað á gólfinu. Næst hætti gítarleikarinn Blixa Bargeld eftir 20 ára veru í The Bad Seeds og útlitið var ekki gott. Hvað gerir Cave þá? Skilar af sér tvöfaldri 17 laga geislaplötu sem er einfaldlega hans besta verk frá því að The Boatman´s Call kom út árið 1997. Hér fer hann í svala rokkgírinn, þar sem bassalínurnar eru í aðalhlutverki, sem hann sagði nánast skilið við eftir útgáfu Let Love In árið ´95. Öll platan er í svipuðum gír og hið eitursvala lag Red Right Hand af þeirri plötu. Hér er nánast ekkert lag sem hægt væri að kalla hreina ballöðu. Eitthvað hefur komið fyrir Cave á liðnu ári, því lagasmíðar hans hafa ekki verið svona hressandi í langan tíma. Það er nánast eins og kallinn hafi komist í einhverja vatnslind sem afturkallar öldrunarferlið. Cave hefur ekki hljómað þetta ferskur í tæp tíu ár. Hann leyfir sér meira að segja að nota samplera í nokkrum lögum, án þess að nokkuð sé forritað... auðvitað. Þó að platan sé tvöföld, og hver plata heiti sínu nafni, er þetta mjög heilsteypt verk. Meistaraverk sem grípur við fyrstu hlustun og vex svo bara og vex. Þeir eru ekki margir sem hafa nægilegan sköpunarmátt í það að gefa út 17 laga plötu þar sem ekkert þeirra er slæmt. Lifi kóngurinn, húrra, húrra, húrra, húrra! Birgir Örn Steinarsson Nick Cave: Abattoir Blues / The Lyre of Orpheus
Tónlist Mest lesið Myndaveisla: Ekkert gefið eftir í forsetafögnuði ísdrottningarinnar Lífið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun „Þetta voru flottustu tónleikar sem haldnir hafa verið á Íslandi“ Lífið Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Fyrsti takóstaðurinn sem fær Michelin-stjörnu Matur Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið „Blessunarlega ekkert stoppaður af foreldrum mínum“ Tíska og hönnun „Fengum ekki sjokk, en við fengum sjokk að hann væri með hjartagalla“ Lífið Diskóstemming í Bíóhöllinni á Akranesi Lífið Ásdís Rán býður forsetaefnum á rauða dregilinn Lífið Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira