Aðrar leiðir Þórarinn Þórarinsson skrifar 2. ágúst 2019 08:30 Ég er kvíðasjúklingur og get því alltaf fundið eitthvað til þess að kaldsvitna yfir af áhyggjum, missa matarlyst af stressi og liggja andvaka heilu og hálfu næturnar. Sæki þannig alltaf í súru molana í konfektkassa Forrests Gump frekar en að smakka á nýjum og girnilegum og taka sénsinn á að þeir innihaldi lífsfyllingu frekar en eitur, tómata eða súrsaðar gúrkur. Ég er búinn að vera að æfa mig aðeins í þessu og það er meira að segja kvíðinn minn sem er að reka mig út á nýjar brautir í krafti óttans við dauðann, hnattræna hlýnun og framtíð afkomenda minna. Ég legg mig því allan fram um að kolefnisjafna kjötát mitt, vanafestu og sérgæsku með því að eyða sem nemur í það minnsta einum vinnudegi á viku í að skrúbba plastumbúðir, leysa upp límmiða, skola pappafernur, flokka rusl og skila. Þessar stundir hafa reynst mér svo gefandi að það má eiginlega tala um þær sem endurvinnslu á tíma sem ég nota til þess að hugleiða og æfa mig í að láta hugann reika án þess að steyta á áhyggjuskeri. Loftslagskvíðinn hefur líka gefið mér svo undursamlegar gæðastundir á daglegum gönguferðum til og frá vinnu að ég vildi óska að ég þyrfti aldrei framar að setjast upp í bíl. Á röltinu finnur maður nefnilega svo áberandi fyrir því að lífið er ævintýri svo lengi sem maður gætir þess að ganga aldrei sömu leiðina meira en tvo daga í röð. Útúrdúrar, Unnarstígur í gær, Hrannarstígur í dag og krókar sem jafnvel lengja leiðina bæta stöðugt við nýjum aukapersónum og fleiri kisum í söguna endalausu. Það er svo geggjað að ganga og hugsa eftir nýjum leiðum að maður getur meira að segja gleymt áhyggjum sínum þegar maður er svo upptekinn við að upplifa. Eitthvað nýtt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórarinn Þórarinsson Mest lesið Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun
Ég er kvíðasjúklingur og get því alltaf fundið eitthvað til þess að kaldsvitna yfir af áhyggjum, missa matarlyst af stressi og liggja andvaka heilu og hálfu næturnar. Sæki þannig alltaf í súru molana í konfektkassa Forrests Gump frekar en að smakka á nýjum og girnilegum og taka sénsinn á að þeir innihaldi lífsfyllingu frekar en eitur, tómata eða súrsaðar gúrkur. Ég er búinn að vera að æfa mig aðeins í þessu og það er meira að segja kvíðinn minn sem er að reka mig út á nýjar brautir í krafti óttans við dauðann, hnattræna hlýnun og framtíð afkomenda minna. Ég legg mig því allan fram um að kolefnisjafna kjötát mitt, vanafestu og sérgæsku með því að eyða sem nemur í það minnsta einum vinnudegi á viku í að skrúbba plastumbúðir, leysa upp límmiða, skola pappafernur, flokka rusl og skila. Þessar stundir hafa reynst mér svo gefandi að það má eiginlega tala um þær sem endurvinnslu á tíma sem ég nota til þess að hugleiða og æfa mig í að láta hugann reika án þess að steyta á áhyggjuskeri. Loftslagskvíðinn hefur líka gefið mér svo undursamlegar gæðastundir á daglegum gönguferðum til og frá vinnu að ég vildi óska að ég þyrfti aldrei framar að setjast upp í bíl. Á röltinu finnur maður nefnilega svo áberandi fyrir því að lífið er ævintýri svo lengi sem maður gætir þess að ganga aldrei sömu leiðina meira en tvo daga í röð. Útúrdúrar, Unnarstígur í gær, Hrannarstígur í dag og krókar sem jafnvel lengja leiðina bæta stöðugt við nýjum aukapersónum og fleiri kisum í söguna endalausu. Það er svo geggjað að ganga og hugsa eftir nýjum leiðum að maður getur meira að segja gleymt áhyggjum sínum þegar maður er svo upptekinn við að upplifa. Eitthvað nýtt.
„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun
„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun