Þín visna hönd Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 12. mars 2019 07:00 Væri Miguel de Cervantes á lífi gæti hann veitt okkur dýrmæta innsýn í málefni öryrkja. Hann var hermaður góður sem aldrei hopaði enda varð hann lamaður á hendi í orustunni við Lepanto. Þannig á sig kominn vann hann eitt dýrmætasta framlag Spánverja til sögu mannsandans: Don Kíkóte. Sú saga segir frá því hvernig maður verður sér til skammar víða um sveitir, drifinn áfram af hégómlegu drambi sem fengið er úr hetjusögum og hvernig hann gerði illt verra þar sem hann ætlaði að bjarga heiminum. Brýn áminning nú á dögum þegar hægriöfgamenn ríða ekki við einteyming um héröð og hrella lýðinn með innflytjendasögum meðan þeir berja sér á brjóst eins og hinir einu sönnu björgunarmenn. Og þar sem svo fáir hafa tíma til að lesa Don Kíkóte núorðið lætur fólk hrellast, hengir upp spænska fánan og dregur drambið fyrir sína innri birtu. Steinn Steinarr var líka öryrki. Ekki vegna þess að hann orti svo hratt heldur var önnur hönd hans visin og því gat hann ekki unnið verkamannavinnu. Ekki var útlitið gott fyrir svoleiðis fólk fyrir miðja síðustu öld. Samt vann hann ófá dagsverkin sem munu lifa meðan íslensk tunga verður geymd í hjarta og muna. Eins og þetta: Þín visna hönd sem vann þér ei til matar / skal velta þungum steini úr annars braut. Þetta minnir okkur á að okkar þörfustu þegnar eru ekki endilega þeir sem eru að hossa sínum líkamlegu herlegheitum í ræktinni, eða þeir sem eru að flengjast um fjöll eða þeir sem ganga óstuddir og spengilegir eins og fyrirsætur inn í karpið í kastljósinu. Nei, margt af okkur langbesta fólki getur ekki reimað á sig skóna. Samfélag má aldrei verða svo fátækt að gleyma því. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo Skoðun
Væri Miguel de Cervantes á lífi gæti hann veitt okkur dýrmæta innsýn í málefni öryrkja. Hann var hermaður góður sem aldrei hopaði enda varð hann lamaður á hendi í orustunni við Lepanto. Þannig á sig kominn vann hann eitt dýrmætasta framlag Spánverja til sögu mannsandans: Don Kíkóte. Sú saga segir frá því hvernig maður verður sér til skammar víða um sveitir, drifinn áfram af hégómlegu drambi sem fengið er úr hetjusögum og hvernig hann gerði illt verra þar sem hann ætlaði að bjarga heiminum. Brýn áminning nú á dögum þegar hægriöfgamenn ríða ekki við einteyming um héröð og hrella lýðinn með innflytjendasögum meðan þeir berja sér á brjóst eins og hinir einu sönnu björgunarmenn. Og þar sem svo fáir hafa tíma til að lesa Don Kíkóte núorðið lætur fólk hrellast, hengir upp spænska fánan og dregur drambið fyrir sína innri birtu. Steinn Steinarr var líka öryrki. Ekki vegna þess að hann orti svo hratt heldur var önnur hönd hans visin og því gat hann ekki unnið verkamannavinnu. Ekki var útlitið gott fyrir svoleiðis fólk fyrir miðja síðustu öld. Samt vann hann ófá dagsverkin sem munu lifa meðan íslensk tunga verður geymd í hjarta og muna. Eins og þetta: Þín visna hönd sem vann þér ei til matar / skal velta þungum steini úr annars braut. Þetta minnir okkur á að okkar þörfustu þegnar eru ekki endilega þeir sem eru að hossa sínum líkamlegu herlegheitum í ræktinni, eða þeir sem eru að flengjast um fjöll eða þeir sem ganga óstuddir og spengilegir eins og fyrirsætur inn í karpið í kastljósinu. Nei, margt af okkur langbesta fólki getur ekki reimað á sig skóna. Samfélag má aldrei verða svo fátækt að gleyma því.