Meinið í samfélaginu er lág laun og langur vinnudagur Örn Þorvaldsson skrifar 31. janúar 2019 07:00 Ég byrjaði að vinna sem rafvirki 16 ára árið 1961 og vann minnst 10 stundir á dag, oft fram á kvöld og um helgar.Unnið í Danmörku fyrir 50 árum Ég bjó í Danmörku 1969 – 1972, vann þar aðeins 8 stundir á dag, 40 stundir á viku. Ég hafði mannsæmandi laun og naut þess að vinna vel þennan stutta vinnudag. Á þessum þremur árum voru það aðeins 2 mánuðir sem ég vann 10 stundir. Fagfélag danskra rafvirkja, Dansk elektriker forbund, gaf fyrirtækinu leyfi fyrir tveggja tíma yfirvinnu þar sem mikið lá við og opna átti Tívolí eftir tvo mánuði. Stéttarfélagið gaf ekki leyfi fyrir lengri vinnutíma en 8 stundum nema sérstaklega stæði á, því að þeirra sögn værum við þá að taka vinnu frá öðrum rafvirkjum. Endurmenntun var góð og fór fram á vinnutíma. Stuttur vinnudagur og góðar almenningssamgöngur voru þess valdandi að maður naut lífsins, var með bókatösku á öxlinni, hugsaði og las. Við konan mín unnum bæði og leigðum litla gamla íbúð fyrir sanngjarnt verð og höfðum ekki þörf fyrir bíl. Við fórum árlega í utanlandsferðir, keyptum nýtt innbú, heimilistæki og fatnað, sem við fluttum með okkur heim auk þess að hafa efni á nýjum bíl. Fyrir um 15 árum síðan sendi ég Rafiðnaðarsambandinu póst og spurði af hverju sambandið héldi ekki á lofti kröfunni um mannsæmandi laun fyrir 8 stunda vinnudag. Rafiðnaðarsambandið svaraði, að það væri hætt að gera þessa kröfu því rafvirkjar vildu vinna 9 – 10 stundir á dag! Á sama tíma spurði ég formann ASÍ þessarar sömu spurningar. Viðkomandi svaraði því, að ég ætti að sjá það að ef allir hefðu mannsæmandi laun fyrir 8 tíma vinnudag þá færi verðbólgan af stað! Ég sendi einnig Vinstri grænum þessa merkilegu hugmynd mína um mannsæmandi laun fyrir 8 stunda vinnudag, sem ég hafði kynnst í Danmörku, en fékk engin svör. Álit mitt á vinnubrögðum verkalýðs- og stjórnmálaforustu fyrri tíma er að hún vilji hafa þetta svona, að fólk þurfi að vinna langan vinnudag til að geta framfleytt sér. Kröfur sem ættu að vera í forgangi 1. Að almenningur fái skilyrðislaust mannsæmandi laun fyrir 8 tíma vinnudag. Útborguð laun fari aldrei undir framfærsluviðmið og verði framvegis verðtryggð (eins og laun sjórnmálamanna). Að laun fyrir tveggja tíma yfirvinnu (sem tíðkast hefur) gangi inn í dagvinnulaunin og að yfirvinna verði bönnuð nema í undantekningartilfellum. 2. Að ekki verði greiddur skattur af launum undir framfærsluviðmiði. 3. Að skerpt verði á um að menntun verði metin til launa. 4. Að stuðningur við fyrstu íbúðakaup komi til. 5. Að jafnlaunavottun fyrirtækja í landinu verði hraðað og henni verði fulllokið eigi síðar en í lok árs 2020, og verði viðhaldið á tveggja ára fresti. Ég tel að í þessum samningum eigi áhersla að vera á launajöfnuð karla og kvenna og tryggja réttindi erlends vinnuafls. Að þeir sem eru undir framfærsluviðmiði í útborguðum launum þ. e. verkafólk, ellilífeyris- og bótaþegar, fái laun sín leiðrétt svo framværsluviðmiði verði náð, en laun alþingismanna voru leiðrétt um 40% (höfðu dregist aftur úr). Ég tel að meðallaun og laun þar yfir megi/eigi að vera án launahækkana að þessu sinni! Ég tel að áður en farið er að tala um 35 stunda vinnuviku, eigi að koma raunveruleg 40 stunda vinnuvika fyrir alla, þar sem að þorri fólks, ekki síst erlent verkafólk, vinnur nú mun meira og jafnvel á 2 vinnustöðum! Mannsæmandi laun fyrir 40 stunda vinnuviku yrðu til mikilla bóta fyrir samfélagið, fjölskyldur og fyrirtæki. Ég tel að stjórnmálamenn (yfirstétt þessa lands), þeir sem hafa margföld laun verkafólks, skilji tæplega hvað fólk er að tala um með kröfum sínum um mannsæmandi laun fyrir 40 stunda vinnuviku. Það eru svo margir möguleikar til að njóta lífsins á Íslandi bara ef almenningur hefði tíma og fjárhagsstöðu til þess, en á því eigum við rétt! Almenningur vill jöfnuð, lærum af þessari litlu 50 ára gömlu sögu sem segir að dvöl mín í Danmörku sé einu árin á minni starfsævi sem ég hef aðeins unnið 8 tíma á dag 40 stundir á viku!Höfundur er rafvirki Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Kjaramál Mest lesið Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Sameiningartákn á tímum sundrungar Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Halldór 18.05.2024 Halldór Hvað væri lífið án vina? Valerio Gargiulo Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Öllu frelsi fylgir ábyrgð, líka tjáningarfrelsinu Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Vegna umræðunnar um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Steinar Harðarson,Sylviane Lecoultre,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn á tímum sundrungar Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvað væri lífið án vina? Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg skrifar Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Tímabær orð Unnar Arndísardóttur um afstæði barneigna Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í hjarta sínu græn, en varla í reynd Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason skrifar Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir skrifar Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Ég byrjaði að vinna sem rafvirki 16 ára árið 1961 og vann minnst 10 stundir á dag, oft fram á kvöld og um helgar.Unnið í Danmörku fyrir 50 árum Ég bjó í Danmörku 1969 – 1972, vann þar aðeins 8 stundir á dag, 40 stundir á viku. Ég hafði mannsæmandi laun og naut þess að vinna vel þennan stutta vinnudag. Á þessum þremur árum voru það aðeins 2 mánuðir sem ég vann 10 stundir. Fagfélag danskra rafvirkja, Dansk elektriker forbund, gaf fyrirtækinu leyfi fyrir tveggja tíma yfirvinnu þar sem mikið lá við og opna átti Tívolí eftir tvo mánuði. Stéttarfélagið gaf ekki leyfi fyrir lengri vinnutíma en 8 stundum nema sérstaklega stæði á, því að þeirra sögn værum við þá að taka vinnu frá öðrum rafvirkjum. Endurmenntun var góð og fór fram á vinnutíma. Stuttur vinnudagur og góðar almenningssamgöngur voru þess valdandi að maður naut lífsins, var með bókatösku á öxlinni, hugsaði og las. Við konan mín unnum bæði og leigðum litla gamla íbúð fyrir sanngjarnt verð og höfðum ekki þörf fyrir bíl. Við fórum árlega í utanlandsferðir, keyptum nýtt innbú, heimilistæki og fatnað, sem við fluttum með okkur heim auk þess að hafa efni á nýjum bíl. Fyrir um 15 árum síðan sendi ég Rafiðnaðarsambandinu póst og spurði af hverju sambandið héldi ekki á lofti kröfunni um mannsæmandi laun fyrir 8 stunda vinnudag. Rafiðnaðarsambandið svaraði, að það væri hætt að gera þessa kröfu því rafvirkjar vildu vinna 9 – 10 stundir á dag! Á sama tíma spurði ég formann ASÍ þessarar sömu spurningar. Viðkomandi svaraði því, að ég ætti að sjá það að ef allir hefðu mannsæmandi laun fyrir 8 tíma vinnudag þá færi verðbólgan af stað! Ég sendi einnig Vinstri grænum þessa merkilegu hugmynd mína um mannsæmandi laun fyrir 8 stunda vinnudag, sem ég hafði kynnst í Danmörku, en fékk engin svör. Álit mitt á vinnubrögðum verkalýðs- og stjórnmálaforustu fyrri tíma er að hún vilji hafa þetta svona, að fólk þurfi að vinna langan vinnudag til að geta framfleytt sér. Kröfur sem ættu að vera í forgangi 1. Að almenningur fái skilyrðislaust mannsæmandi laun fyrir 8 tíma vinnudag. Útborguð laun fari aldrei undir framfærsluviðmið og verði framvegis verðtryggð (eins og laun sjórnmálamanna). Að laun fyrir tveggja tíma yfirvinnu (sem tíðkast hefur) gangi inn í dagvinnulaunin og að yfirvinna verði bönnuð nema í undantekningartilfellum. 2. Að ekki verði greiddur skattur af launum undir framfærsluviðmiði. 3. Að skerpt verði á um að menntun verði metin til launa. 4. Að stuðningur við fyrstu íbúðakaup komi til. 5. Að jafnlaunavottun fyrirtækja í landinu verði hraðað og henni verði fulllokið eigi síðar en í lok árs 2020, og verði viðhaldið á tveggja ára fresti. Ég tel að í þessum samningum eigi áhersla að vera á launajöfnuð karla og kvenna og tryggja réttindi erlends vinnuafls. Að þeir sem eru undir framfærsluviðmiði í útborguðum launum þ. e. verkafólk, ellilífeyris- og bótaþegar, fái laun sín leiðrétt svo framværsluviðmiði verði náð, en laun alþingismanna voru leiðrétt um 40% (höfðu dregist aftur úr). Ég tel að meðallaun og laun þar yfir megi/eigi að vera án launahækkana að þessu sinni! Ég tel að áður en farið er að tala um 35 stunda vinnuviku, eigi að koma raunveruleg 40 stunda vinnuvika fyrir alla, þar sem að þorri fólks, ekki síst erlent verkafólk, vinnur nú mun meira og jafnvel á 2 vinnustöðum! Mannsæmandi laun fyrir 40 stunda vinnuviku yrðu til mikilla bóta fyrir samfélagið, fjölskyldur og fyrirtæki. Ég tel að stjórnmálamenn (yfirstétt þessa lands), þeir sem hafa margföld laun verkafólks, skilji tæplega hvað fólk er að tala um með kröfum sínum um mannsæmandi laun fyrir 40 stunda vinnuviku. Það eru svo margir möguleikar til að njóta lífsins á Íslandi bara ef almenningur hefði tíma og fjárhagsstöðu til þess, en á því eigum við rétt! Almenningur vill jöfnuð, lærum af þessari litlu 50 ára gömlu sögu sem segir að dvöl mín í Danmörku sé einu árin á minni starfsævi sem ég hef aðeins unnið 8 tíma á dag 40 stundir á viku!Höfundur er rafvirki
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Skoðun Vegna umræðunnar um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Steinar Harðarson,Sylviane Lecoultre,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar
Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun