Skröksögur úr Hruninu Þröstur Ólafsson skrifar 22. nóvember 2018 07:00 Hrunið varð tíu ára sl. haust. Deildar meiningar hafa verið um orsakir þess og afleiðingar. Hvaða frásögn, fullyrðing eða röksemdafærsla verður að lokum ríkjandi er enn óljóst. Það er ekki sjálfgefið því sannleikurinn getur haft ýmsar hliðar. Niðurstaðan er mikilvæg. Hún verður hluti af reynslusögu þjóðarinnar og mun þannig móta viðhorf almennings. Dómstólar hafa dæmt gerðir flestra fjármálamanna. Niðurstaða þeirra blífur. Þar er lítið rými fyrir frekari túlkanir fjölmiðla. Öðru máli gegna aðgerðir stjórnvalda. Þrátt fyrir skýrslu Alþingis má enn deila um hvað var á seyði eða hverjar voru fyrirætlanir stjórnvalda. Í þeirra málum verður ekki frekar dæmt. Þá er hlutur einstakra forystumanna í stjórnmálum smám saman að koma í ljós. Veganesti þjóðarinnar til framtíðar var því óskýrt, hálfgerð ráðgáta. Hér myndaðist því rými fyrir spunameistara. Þeirra hlutverk er ætíð að móta skoðanir almennings í anda umboðsmanna sinna. Þeir tóku til óspilltra málanna. Skröksögur fengu sannleiksblæ.Bjarga átti bönkunum Afmælisviðtöl við Geir Haarde voru því vissulega gagnleg. Þar greindi Geir m.a. frá því hver var ásetningur ráðamanna dagana fyrir hrun. Geir segir nú að stjórnvöld hafi gert allt sem í þeirra valdi stóð til að bjarga bönkunum. Þá segir hann einnig að, „við hefðum staðið betur, ef okkur hefði tekist að bjarga einum banka“, sem er hárrétt hjá Geir. Þau ætluðu sem sé að bjarga bönkunum eða a.m.k. einum þeirra, en það tókst ekki, þeir gáfu upp andann í miðjum lífgunaraðgerðunum. Í eftirleik spunameistara var þessari einörðu fyrirætlan stjórnvalda, sem Geir lýsir nú, snúið við. Skröksagan hljóðaði svo, að frá upphafi hafi það verið meðvituð ákvörðun stjórnvalda að láta bankana verða gjaldþrota. ?Við borgum ekki skuldir óreiðumanna!? Þetta var nokkuð snjallt, því þarna var að finna frækorn að uppskrift þess ásetnings að velta ábyrgð á óförunum yfir á aðra, helst útlendinga. Það er gamalreynt trix. Úr þessum spuna varð síðan til sú mýta að ríkisstjórnin hefði leyft, jafnvel stuðlað að því að bankarnir féllu – andstætt því sem gerðist í löndum innan ESB, þar sem bankarnir fengu aðstoð til að lenda ekki út í skurði. Þessi staðreyndafölsun var síðan notuð áfram til að undirstrika yfirburði okkar „sjálfstæða“ peningakerfis. Þetta hentaði þeim sem lögðu allt kapp á að hvítþvo sig af Hruninu. Það var einnig einkar hentugt þeim sem koma vildu óorði á aðgerðir Evrópuríkja og ESB í eftirmála fjármálakreppunnar.Veikburða gjaldmiðill hrapaði Einn armur þessa hráskinnaleiks var að snúa annarri staðreynd á haus. Það þykir orðin gjaldgeng fullyrðing að krónan hafi bjargað okkur frá verri afleiðingum en einnig, að það hafi verið hrun bankanna sem leitt hafi til gengishraps krónunnar. Það er spuni. Frá febrúar 2007 til júní 2008 fellur krónan um 37%. Krónan er fallin að verulegum hluta löngu fyrir Hrun, meðan ráðamenn prísuðu enn hetjulega útrás bankanna. Með gjaldþroti bankanna og falli krónunnar, hrundi Ísland, pólitískt, efnahagslega og fjármálalega. Fall krónunnar kom fjölmörgum heimilum og fyrirtækjum á vonarvöl bæði vegna vísitölutryggðra lána auk þess sem framfærslukostnaður heimilanna rauk upp úr öllu valdi. Tugþúsundir áttu vart málungi matar. Fyrirtæki urðu gjaldþrota. Nú tíu árum seinna er enn fjölmörg ógróin svöðusár á samfélaginu, sem afleiðing gengishraps krónunnar. Hrunadansinn hefur langstíg spor. Fjölmargir flúðu land vegna atvinnuleysis. Samningar við nágrannalönd, þar sem engin eða sársaukalítil fjármálakreppa hafði gert vart við sig, gerði það að verkum að við losuðum okkur nokkuð auðveldlega við þann ömurlega draug sem atvinnuleysi er. Það var ekki krónunni að þakka heldur milliríkjasamningum. XKrónan var skaðvaldurinn Í framhaldi af Hruninu hafa mýtur, goðsagnir og hrein ósannindi verið spunnin af mikilli list. Sú skæðasta er að krónan hafi bjargað landsmönnum. Án hennar værum við enn að bryðja grjót. Það var skyndileg og stóraukin koma erlends ferðafólks sem rétti við gjaldeyrisstöðuna og bætti atvinnustigið. Lágt gengi auðveldaði í fyrstu en þegar gengið hækkaði á ný dró ekkert úr komu ferðamanna. Þeir komu til landsins til að njóta náttúru þess og menningar, ekki vegna dásemda krónunnar. Það var gjaldmiðillinn sem kom okkur á vonarvöl og lamaði allt þjóðlífið um leið og hann stórlækkaði kaupmátt launafólks. Gjaldmiðillinn ásamt skattakerfinu, getur verið afkastamesta verkfærið til að misskipta auði og tekjum. Ef Hrun Íslands er borið saman við önnur lönd í álfunni, þá má til gamans geta þess, að mér vitanlega notar engin önnur þjóð, nema Grikkland, orðið hrun yfir fjármálakreppuna. Þau lentu mörg í djúpri hagsveiflu, miklu atvinnuleysi, samdrætti í viðskiptum, mislömuðu bankakerfi og hálfgjaldþrota ríkissjóði. En dagleg kjör almennings í evrulöndunum versnuðu mun minna en hér, litlar verðhækkanir á nauðsynjavörum, engin hengingaról vegna húsnæðislána, þökk sé evrunni. Hún seig um tíma, en án umtalslegra áhrifa á lífskjör almennings. Verst var atvinnuleysið. Það bitnaði misþungt á þjóðunum. Þær þjóðir sem lengi höfðu lifað um efni fram og safnað erlendum skuldum, og liðu fyrir harðnandi samkeppni á sameiginlega markaðinum, áttu í erfiðleikum með að fá framlengingu á skuldabagga sínum. En almenningur missti ekki húsnæði sitt. Hann missti ekki tökin á daglegum útgjöldum. Almenningur í evruríkjunum lenti ekki í áratuga aftökuógn vegna vísitölutryggða lána. Það var hins vegar eitt af mörgum afrekum íslensku krónunnar. Þessi refsivöndur mun hanga yfir íslenskum alþýðuheimilum meðan krónan er gjaldmiðill landsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Forsetinn sem sameinar Björk Baldursdóttir,Ingvi Stefánsson Skoðun Tveir valkostir Ragnheiður Jónsdóttir Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Skautadrottningin Katrín Jakobsdóttir Einar Steingrímsson Skoðun Hvaðan kemur fylgi Katrínar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Fátækt er ekki blankheit Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tveir valkostir Ragnheiður Jónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn sem sameinar Björk Baldursdóttir,Ingvi Stefánsson skrifar Skoðun Hvaðan kemur fylgi Katrínar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað viljum við? skrifar Skoðun Fátækt er ekki blankheit Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Fremst meðal jafningja: Halla Tómasdóttir á Bessastaði Birna Jónsdóttir skrifar Skoðun Skautadrottningin Katrín Jakobsdóttir Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Hulda eða Stoltenberg? Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Katrín á Bessastaði Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Hvað er það sem Alþingi ber að vernda á Þingvöllum? Lára Magnúsardóttir skrifar Skoðun Öllu frelsi fylgir ábyrgð, líka tjáningarfrelsinu Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Vegna umræðunnar um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Steinar Harðarson,Sylviane Lecoultre,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn á tímum sundrungar Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvað væri lífið án vina? Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg skrifar Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Tímabær orð Unnar Arndísardóttur um afstæði barneigna Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í hjarta sínu græn, en varla í reynd Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason skrifar Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir skrifar Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhlutlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Sjá meira
Hrunið varð tíu ára sl. haust. Deildar meiningar hafa verið um orsakir þess og afleiðingar. Hvaða frásögn, fullyrðing eða röksemdafærsla verður að lokum ríkjandi er enn óljóst. Það er ekki sjálfgefið því sannleikurinn getur haft ýmsar hliðar. Niðurstaðan er mikilvæg. Hún verður hluti af reynslusögu þjóðarinnar og mun þannig móta viðhorf almennings. Dómstólar hafa dæmt gerðir flestra fjármálamanna. Niðurstaða þeirra blífur. Þar er lítið rými fyrir frekari túlkanir fjölmiðla. Öðru máli gegna aðgerðir stjórnvalda. Þrátt fyrir skýrslu Alþingis má enn deila um hvað var á seyði eða hverjar voru fyrirætlanir stjórnvalda. Í þeirra málum verður ekki frekar dæmt. Þá er hlutur einstakra forystumanna í stjórnmálum smám saman að koma í ljós. Veganesti þjóðarinnar til framtíðar var því óskýrt, hálfgerð ráðgáta. Hér myndaðist því rými fyrir spunameistara. Þeirra hlutverk er ætíð að móta skoðanir almennings í anda umboðsmanna sinna. Þeir tóku til óspilltra málanna. Skröksögur fengu sannleiksblæ.Bjarga átti bönkunum Afmælisviðtöl við Geir Haarde voru því vissulega gagnleg. Þar greindi Geir m.a. frá því hver var ásetningur ráðamanna dagana fyrir hrun. Geir segir nú að stjórnvöld hafi gert allt sem í þeirra valdi stóð til að bjarga bönkunum. Þá segir hann einnig að, „við hefðum staðið betur, ef okkur hefði tekist að bjarga einum banka“, sem er hárrétt hjá Geir. Þau ætluðu sem sé að bjarga bönkunum eða a.m.k. einum þeirra, en það tókst ekki, þeir gáfu upp andann í miðjum lífgunaraðgerðunum. Í eftirleik spunameistara var þessari einörðu fyrirætlan stjórnvalda, sem Geir lýsir nú, snúið við. Skröksagan hljóðaði svo, að frá upphafi hafi það verið meðvituð ákvörðun stjórnvalda að láta bankana verða gjaldþrota. ?Við borgum ekki skuldir óreiðumanna!? Þetta var nokkuð snjallt, því þarna var að finna frækorn að uppskrift þess ásetnings að velta ábyrgð á óförunum yfir á aðra, helst útlendinga. Það er gamalreynt trix. Úr þessum spuna varð síðan til sú mýta að ríkisstjórnin hefði leyft, jafnvel stuðlað að því að bankarnir féllu – andstætt því sem gerðist í löndum innan ESB, þar sem bankarnir fengu aðstoð til að lenda ekki út í skurði. Þessi staðreyndafölsun var síðan notuð áfram til að undirstrika yfirburði okkar „sjálfstæða“ peningakerfis. Þetta hentaði þeim sem lögðu allt kapp á að hvítþvo sig af Hruninu. Það var einnig einkar hentugt þeim sem koma vildu óorði á aðgerðir Evrópuríkja og ESB í eftirmála fjármálakreppunnar.Veikburða gjaldmiðill hrapaði Einn armur þessa hráskinnaleiks var að snúa annarri staðreynd á haus. Það þykir orðin gjaldgeng fullyrðing að krónan hafi bjargað okkur frá verri afleiðingum en einnig, að það hafi verið hrun bankanna sem leitt hafi til gengishraps krónunnar. Það er spuni. Frá febrúar 2007 til júní 2008 fellur krónan um 37%. Krónan er fallin að verulegum hluta löngu fyrir Hrun, meðan ráðamenn prísuðu enn hetjulega útrás bankanna. Með gjaldþroti bankanna og falli krónunnar, hrundi Ísland, pólitískt, efnahagslega og fjármálalega. Fall krónunnar kom fjölmörgum heimilum og fyrirtækjum á vonarvöl bæði vegna vísitölutryggðra lána auk þess sem framfærslukostnaður heimilanna rauk upp úr öllu valdi. Tugþúsundir áttu vart málungi matar. Fyrirtæki urðu gjaldþrota. Nú tíu árum seinna er enn fjölmörg ógróin svöðusár á samfélaginu, sem afleiðing gengishraps krónunnar. Hrunadansinn hefur langstíg spor. Fjölmargir flúðu land vegna atvinnuleysis. Samningar við nágrannalönd, þar sem engin eða sársaukalítil fjármálakreppa hafði gert vart við sig, gerði það að verkum að við losuðum okkur nokkuð auðveldlega við þann ömurlega draug sem atvinnuleysi er. Það var ekki krónunni að þakka heldur milliríkjasamningum. XKrónan var skaðvaldurinn Í framhaldi af Hruninu hafa mýtur, goðsagnir og hrein ósannindi verið spunnin af mikilli list. Sú skæðasta er að krónan hafi bjargað landsmönnum. Án hennar værum við enn að bryðja grjót. Það var skyndileg og stóraukin koma erlends ferðafólks sem rétti við gjaldeyrisstöðuna og bætti atvinnustigið. Lágt gengi auðveldaði í fyrstu en þegar gengið hækkaði á ný dró ekkert úr komu ferðamanna. Þeir komu til landsins til að njóta náttúru þess og menningar, ekki vegna dásemda krónunnar. Það var gjaldmiðillinn sem kom okkur á vonarvöl og lamaði allt þjóðlífið um leið og hann stórlækkaði kaupmátt launafólks. Gjaldmiðillinn ásamt skattakerfinu, getur verið afkastamesta verkfærið til að misskipta auði og tekjum. Ef Hrun Íslands er borið saman við önnur lönd í álfunni, þá má til gamans geta þess, að mér vitanlega notar engin önnur þjóð, nema Grikkland, orðið hrun yfir fjármálakreppuna. Þau lentu mörg í djúpri hagsveiflu, miklu atvinnuleysi, samdrætti í viðskiptum, mislömuðu bankakerfi og hálfgjaldþrota ríkissjóði. En dagleg kjör almennings í evrulöndunum versnuðu mun minna en hér, litlar verðhækkanir á nauðsynjavörum, engin hengingaról vegna húsnæðislána, þökk sé evrunni. Hún seig um tíma, en án umtalslegra áhrifa á lífskjör almennings. Verst var atvinnuleysið. Það bitnaði misþungt á þjóðunum. Þær þjóðir sem lengi höfðu lifað um efni fram og safnað erlendum skuldum, og liðu fyrir harðnandi samkeppni á sameiginlega markaðinum, áttu í erfiðleikum með að fá framlengingu á skuldabagga sínum. En almenningur missti ekki húsnæði sitt. Hann missti ekki tökin á daglegum útgjöldum. Almenningur í evruríkjunum lenti ekki í áratuga aftökuógn vegna vísitölutryggða lána. Það var hins vegar eitt af mörgum afrekum íslensku krónunnar. Þessi refsivöndur mun hanga yfir íslenskum alþýðuheimilum meðan krónan er gjaldmiðill landsins.
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Skoðun Vegna umræðunnar um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Steinar Harðarson,Sylviane Lecoultre,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar
Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun